بحث و تبادل نظر در مورد بازی‌های ویدیویی

[yaser63]

با توجه به محبوبیت روز افزون بازی های کامپیوتری و ویدئویی میان کاربران فضای مجازی و پیشنهاد تنی چند از دوستان این تاپیک جهت بحث و تبادل نظر پیرامون این گروه از سرگرمی ها ایجاد شد. لطفا جهت حفظ نظم تاپیک موارد زیر را در هنگام بحث و ارسال پست رعایت بفرمایید. »» لطفا نام بازی مدنظر را ذکر کرده و ضمن توضیح ,نظرشخصی خود را درباره بازی مورد نظر بیان کنید. »» لطفاهر گونه بحث راجع به این موضوع و موارد مشابه راصرفا در همین تاپیک مطرح نموده و از ایجاد تاپیک های متفرقه و موازی خودداری بفرمایید. »» این تاپیک صرفا جهت بحث و تبادل نظر بین اعضاست لطفا از قرار دادن مطالب تبلیغاتی, کپی/پیستی خود داری بفرمایید و در صورت قرار دادن خبری به صورت ترجمه لینک منبع آن را درج بفرمایید »»لطفا از درخواست و قراردادن لینک دانلودو نصب,نسخه کرک,تبادل اکانت و موارد مشابه و تمام موضوعاتی که موجب نقض قوانین فضای اینترنت و انجمن می باشد خودداری بفرمایید. »»در صورت نیاز به مشاوره برای انتخاب بازی نیز می توانید از همین تاپیک استفاده بفرمایید.

[ＳｈＩｎＯｄＡ]

دیروز من یه پستی تو تلگرام دیدم که ظاهرا از علاالدین برای ps5 به صورت تقریبی قیمت 36 تا 45 میلیون رو ارایه کرده بودن. اونم با یه دسته و قیمت دسته هاش هم چیزی بین 6 تا 9 میلیونه

من مراسم رو دیروز ندیدم اما تو اخبار که میخوندم ظاهرا قیمت کنسول 470 دلار اعلام شده

با این وضع فکر کنم برای یکی مثل من حداقل دو سالی طول میکشه تا بتونم یه پی اس 5 بخرم. تا چند سال پیش کنسول نسل جدید که میومد قیمت های کنسول نسل قبل میشکست و میشد ارزون تر خرید و استفاده کرد. ظاهرا این قانون هم از بازار کشور ما برداشته شده و پی اس 4 عین خیالش نیست که داداش کوچیکترش داره به دنیا میاد

تا حالا هیچ چیز رسمی‌ای اعلام نشده. همش گمانه زنی هست. اون اسکرین اون کانال تلگرامی که شر و وری بیش نیست.
ولی، امروز در یک استور Play Asia، امکان پیش خرید کنسول فراهم شده! با قیمت وحشتناک 700 دلار! واقعا اگه کنسول بین همون بازه‌ی 400 تا 500 دلار نباشه باید خون گریست!

[KING STANNIS]

حدودن باهات موافقم، اوایل تریلر حدس میزدم اویل جدید باشه ولی هرچی جلو رفت اینقدر عناصر جدید دیدم که اواخرش بعید میدونستم اویل اینقدر فرق کرده باشه و منتظر یه اسم دیگه بودم... ولی خب اویل 7 هم با تمام بازی های 2 دهه قبلی ـش تفاوت های زیادی داشت اما درعین حال بازی عالی ای بود. حالا زود قضاوت نکنیم شاید بازی خوبی ساختن. و اینکه اویل چند بازی بود با ترسناک بودن نسخه های اولیه فاصله گرفته بود و با 7 یه جورایی برگشت به رویه قدیم و 8 انگاری از اون چندبرابر ترسناک تر باشه؛ من که امیدوارم

امیدوارم
گرگینه و جادوگر... خخخخخ خدا رحم کنه امیدوارم سوم شخص باشه دوربین البته‌ شایعاتی هم هست ک لیان هم حضور داره پناه بر خدا ولی چیزی ک معلومه کپ کام نظر هوادارا رو رسما ب چیزش گرفته.
میدونم ک ریمیک نسخه 3 دو ماهه اومده ولی اگه دقت کنی از اویل 5 ب این ور خبری از Jill نیس از رولیشن2 ب اونور خبری از Claire نیس و Leon هم از اویل 6.با این تفاسیر فعلا باید صبر کرد تا اواخر آگوست ک خبر تازه یا تریلر تازه بدن. کریس رو هم چسبوندن بهش ک صدای کسی درنیاد و بگن اویل ساختیم البته‌ خدائیش تنها هایپی ک من شدم همین صحنه دیدن Chris Redfield بود باقیش هیچ...

[ＳｈＩｎＯｄＡ]

اولین تریلر سینماتیک ریمیک مافیا 1: لینک تریلر جنبه‌ی سینماتیک و استوری لاین داره و نباید اطمینان داشته باشیم که دقیقا مشابه گیم‌پلی داخل بازی باشه، ولی اگه باشه (امیدوارم) باید منتظر یک ریمیک شاهکار باشیم... * هنگر13 واقعا اعتباری بهش نیست (بعد از فضاحت مافیا 3) باید تا نمایش گیم‌پلی صبر کرد.

[ＳｈＩｎＯｄＡ]

شاید هنوز 24 ساعت از لانچ رسمی بازی نگذشته و تصویر (مربوط به صبح هستش) گویای خیلی چیزاست این اختلاف عجیب و غریب بین منتقدا و کاربرا چیز تازه ای نیست، ولی برای TLoU که نسخه‌ی اولش، یک شاهکار به تمام معنا در نگاه گیمرا و منتقدا بود، خیلی تعجب برانگیزه. البته دلایل خاص خودش رو میتونه داشته باشه، مثل: یه تعداد کمی، زامبیای ایکس باکس و ماکروسافتن! یه بخش دیگه، سر جریانات ارتباط دراکمن یا یکی از فمینیست های مشهور و تاثیراتش روی بازی و شخصیت الی بخش بزرگ قضیه هم که بسیاری از هواداران دو اتیشه این سری رو هم شامل میشه، استوری لاین یا داستان بازیه. نسخه اول بازی، فارغ از همه المان ها و خلاقیت ها و گرافیک و موسیقی شاهکارش و... یک شیمی ناب ایجاد کرده بین یک پدر داغ دیده با یک دختر بچه که باید از دل صد ها دردسر به سر منزل مقصودشون برسن. در واقع این رابطه جوئل و الی، ذات بازیه. اگه یادتون باشه چند وقت پیش، یک بخش های بزرگی از نسخه دوم، به بیرون درز پیدا کرد و سر و صداها از اونجا شروع شد. واکنش های نیل دراکمنم در پی داشت (درست و غلطش رو اصلا کاری ندارم). ناتی داگ گفت که این جریانات خیلی هاش درست نبوده و هواداران اروم باشن و این حرفا. تا رسید به اینجا و دیدم (من کامل اول و اخر بازی برام اسپویل شده) تمام لیک ها واقعی بوده! اکثر این نمرات 0 و 1 که کاربرا دارن به بازی میدن، فقط و فقط مربوط به چند ساعت اول بازیه. اتفاقی در اوایل بازی میوفته که میخ کوب کنندس. نمیتونم بیشتر توضیحش بدم... بعد از این اتفاق، داستان رو پیش می برید می برید (امیدوارانه منتظر پایان بازی هستید) که پایان بسیار فاجعه بازی از راه میرسه! برای خود من به شخصه بعد از پایان سری اول، احساس خوبی داشتم و راضی بودم از همه چی بازی. ولی مطمئنم که این حس، هیچ وقت بعد از تجربه نسخه دوم به من دست نمی داد. پ.ن: اسم این مدیوم ویدیوگیم و بازیه، پس باید شخصا تجربش کرد. (خودتون قاضی خودتون) پ.ن: گذشت زمان خیلی مسائل رو روشن خواهد کرد. که ایا این واکنش ها و هیت ها، درست بوده یا غلط.

[ＳｈＩｎＯｄＡ]

مجله‌ ژاپنی فامیتسو، برای سومین بار در طول تاریخ فعالیت ۳۴ساله‌ی خود نمره‌ی کامل ۴۰ از ۴۰ را به یک بازی ویدیویی ساخته‌شده توسط استودیویی غیرژاپنی داد؛ بازی Ghost of Tsushima ساخته استودیو ساکرپانچ. پیش‌تر فقط دو بازی GTA V و Skyrim موفق به کسب این افتخار شده بودند. (زومجی) دیروز متای بازی منتشر شد 84، راستش انتظار داشتم نزدیک 90 باشه! ولی خب این نمره هم فوق‌العادست. شاید اگه راک استار این بازی رو می‌ساخت، این نمره ناامید کننده می‌بود ولی برای استودیویی در حد ساکرپانچ، عالیه. البته که نباید از بعضی از نقد‌های مسخره چشم پوشی کرد (منتقد گیم اسپات) که کلا یک پدر کشتگی با ساخته‌های سونی داره! مثلا سر متایTLoU2، در نکات منفی نقدش گفته بود که "آب بازی زیاده" در مورد همین بازی اشاره کرده بود "چرا نمیشه درختان بامبو را قطع کرد؟" مسلما بازی بی نقص نیست، نقطه اشتراک همه نقد‌ها، ضعف هوش مصنوعی الخصوص در حالت شبح بازی بود؛ ضعف در داستان اصلی و... ولی خوشبختانه بازی از لحاظ انیمیشن‌ها، موسیقی و کمبت‌ها، عملکرد بسیار خوبی داشته و دیدم چندتا از منتقد‌ها گفتن که بازی از بس جذابیت‌های بصری داره که آدم دلش نمیاد از پاش بلند بشه. در مورد خبر اولی که گذاشتم، این‌که یک چنین مجله معتبری، به ساخته‌ی یک استودیوی غربی، نمره کامل داده، معنیش این هستش که بازی کاملا ارزش هزینه و وقت شما رو داره.

[MrP]

واقعا" صحبت کردن در مورد این بازی بدون اسپویل کردن سخته، پس اگه هنوز این بازی و حتی نسخه اول رو تجربه نکردید از خوندن ادامه این پست خودداری کنید. مقدمه » هفت سال پیش وقتی این بازی منتشر شد شاید خود عوامل سازنده هم فکر نمیکردن Last of Us اینقدر با بازخوردهای مثبت مواجه بشه، اثری که فقط کلمه شاهکار حق مطلب را در موردش ادا میکرد، Last of Us تونست از دل ایده‌‌ای نخ نما شده داستانی احساسی و تاریک با شخصیت‌هایی دوست‌داشتنی خلق کنه و در کنار داستان شخصیت‌محور خودش از گیم‌پلی جذابی برخوردار بود که یه نسل از خودش جلوتر بود و به نقطه عطفی در سبک بازیهای پساآخرالزمانی و مخفی کاری تبدیل شد ؛ بالطبع وقتی خبر ادامه ساخت بازی منتشر شد خیلیا خوشحال و خیلیا در مقابلش جبهه گرفتن؛ موافقین به ساخت ادامه بازی به دنبال تجربه‌ای دوباره از ماجراجویی‌های «جوئل» و «الی» بودن و در مقابل مخالفین اعتقاد داشتن ساختن دنباله ریسک نابودی این عنوان رو به دنبال داره، به هر حال این نسخه ساخته شد ولی اونقدر سونی و Naughty Dog سر انتشار این بازی ناز کشیدن و با اعصاب طرفدارها بازی کردن که حتی صدای گروه اول هم دراومد و در نتیجه توقعات به بالاترین حد ممکن رسید که دیگر کسی دنبال تجدید دیدار با کاراکترهای بازی نبود و همه انتظار شاهکاری دیگر حتی بهتر از نسخه اول داشتن. در نهایت این بازی پس از کلی حاشیه‌های قبل از انتشار رسید ولی در واقع جبهه جنگ واقعی بین استودیو سازنده‌ و پلیرها اینجا بود، TLOU2 در همان شروع بیشتر شبیه بیانیه‌ای سیاسی و فمنیستی بود و علاوه بر این شوک‌هایی که بازی در همان ابتدا به پلیر وارد میکنه همه رو مات و مبهوت خودش کرد و بدون شک هیچ کسی فکرش رو نمیکرد که از بین تمام خط‌های داستانی ممکن و غیر ممکن نیل دراکمن بیاد داستان رو به این صورت ادامه بده، خیلیا با همان یکی دو ساعت شروع بازی The Last of Us 2 رو کوبیدن و آشغال توصیفش کردن و خیلیا که داستان رو تا انتها دنبال کردن در وصفش اونو بهترین بازی تاریخ توصیف کردن. اما در مورد داستان چه چیزی در انتظارمونه. خلاصه داستان» خطر اسپویل نسخه اول مشاهده محتوا اسپویلر داستان چند سال بعد از نسخه اول دنبال میشه، بعد از اتفاقات پایانی نسخه اول که گروه کرم‌شب‌تاب برای ساخت واکسن مجبور بودن «الی» رو بکشن ولی «جوئل» مانع این کار شد و پس از قتل‌عامی که در بیمارستان راه انداخت «الی» رو تونست از اونجا نجات بده و به منطقه مسکونی جکسون پیش برادرش «تامی» ببره، اکنون بعد از چهار سال جکسون به جامعه‌ای بزرگتر تبدیل شده و «الی» حالا دوستان جدیدی پیدا کرده و «دینا» دختری است که دلباخته اش شده است، از طرفی «اَبی» دختر جوانی به همراه گروهش در نزدیک جکسون پناه گرفته‌ان و به دنبال کشتن هدفی خاص میخوان وارد اونجا بشن ولی به طور اتفاقی اَبی در جنگل توسط موجودات خونخوار یا همون رانرها و کلیکرها محاصره میشه خطر اسپویل نسخه دوم مشاهده محتوا اسپویلر در حین فرار با «جوئل» و «تامی» رو در رو میشه که با کمک اونا نجات پیدا میکنه و برای فرار از موجودات اونا رو به پناهگاه خودش میبره و در اونجا بعد از اینکه میفهمه «جوئل» همون هدفی است که به دنبالش اومده ،به وحشیانه‌ترین شکل ممکن در مقابل چشمان «الی» که تازه اونجا رسیده بود اونو به قتل میرسونه، اکنون «الی» به دنبال انتقام هست و به همراه «دینا» به دنبال «ابی» میرن که به همراه گروهش WLF (جبهه آزادی‌بخش واشنگتن) شهر سیاتل رو تحت کنترل دارن.

تا به حال هیچ بازی‌ای ساخته نشده که اینقدر به دنیای سینما و تلویزیون نزدیک باشه، در واقع من The Last of Us 2 رو یه سریال ۳۰ ساعته میدونم که به قدری کلیف‌هنگر و اتفاقات اون درگیر کننده‌ است که بعضی وقتها تحت تاثیر شوک‌های داستانی فراموش میکنم که این یه بازیه و من همه چیو تحت کنترل دارم، بدون شک TLOS2 تاریکترین بازی‌ و خلاقانه‌ترین شیوه روایت داستان‌گویی رو دارد که تا به حال در دنیای سرگرمی ساخته شده ، تقریبا" شاهد کاراکتر خوب در طول بازی نیستیم و در بهترین حالت خاکستری هستن و نکته جالب بازی سورپرایز نیل دراکمن در شیوه داستان‌گویی هست که تقریبا" نیمی از بازی شما «اَبی»، آنتاگونیست بازی رو تحت کنترل دارید و بر عکس انتظار «اِلی» تنها کاراکتر اصلی بازی نیست و هر چه جلوتر میریم قضاوت در مورد اینکه که کی خوبه؟ و کی بد؟ مشکل میشه و می‌فهمیم که در واقع خوب بودن در دنیای TLOS2 چیزی غیر ممکن هست و حتی «اِلی» نیز وقتی از نگاه «اَبی» به داستان نگاه میکنیم کسی جز یه آنتاگونیست بی‌رحم نیست. یکی از ایده‌یولوژی‌های روانشانسی اینه که انسان ذاتا" موجودی خشونت‌طلب است و از هر بهانه‌ای برای تخلیه این حس استفاده میکنه، و حالا اگر حفره تاریکی در قلب‌تون داشته باشین خشونت تنها راه چاره شما برای رهایی از این خود خوری هست و وقتی بحث انتقام میاد وسط چیزی جز ریختن خون برای سیراب کردن ذات خشونت‌طلب و انتقامجو کافی نیست. در واقع سوالی که در طول بازی مطرح میشه اینه که انتقام یا بخشش؟ «اِلی» و «اَبی» شاید در مقابل و دشمن هم باشن ولی هر دو مثل هم هستن و برای آزاد شدن از زندانی که از خشم و حس انتقام خود ساختن تلاش میکنن و در طول بازی میبینیم که بهای انتقام چیست و آیا با انتقام به رستگاری میرسیم که باید تا آخرین ثانیه‌های بازی به دنبال این جواب باشید و به نظرم پایان بی‌نقص بازی به همه سوالات پاسخ داد. TLOS2 از نظر داستانی رفته رفته شما رو در غم و اندوه غرق میکنه، جایی که ارزش‌های انسانی زیر پای قهرمانان داستان لگد مال میشن، جان انسان‌ها بی‌ارزش و اگر طرفدار اخلاقیات باشید شرارت مثل یه مسابقه بوکس شما رو میندازه گوشه رینگ درب و داغونتون میکنه، خوشحال بودن چیزی جز خاطره و یا رویا نیست و از این به بعد نیز دست نیافتنی خواهد بود چون کارما هیچوقت از تعقیب شما دست بر نخواهد داشت ، مسیری که در طول داستان پلیر به همراه کاراکتر طی میکنه آخرش چیزی جز پوچی و بار سنگنین عذاب وجدان نیست و حتی زنده بودن دیگر بی‌معناست.

در بخش فنی نیز بازی از نظر بصری و از نظر گیم‌پلی نیز جذاب هست، هر چند امیدوار بودم که شاهد بازی با فاکتورهای جهان باز باشم ولی Naughty Dog ظاهرا" علاقه‌ای به ارائه بازی به این سبک نداره، در هر حال محیط بازی که عمدتا" در شهر سیاتل میگذره چشم‌نوازه و حرکت در جنگلی شهری و مخفی‌کاری بین چمن‌های بلند با آب و هوای بارانی اون حس آخر‌الزمانی رو به پلیر القا میکنه، به خصوص در هنگام شب که فضای خوفناکی در شهر سایه می‌اندازه. همینطور جزییات محیط بازی به خصوص داخل آپارتمان‌های خالی و فضاهای عمومی با جزییات دقیقی کار شده و در ویدیوهای ضبط شده توسط پلیرها این پرداختن به جزییات بیشتر به چشم میاد تا این حد که حتی تابلویی از شاهنامه فردوسی در آپارتمان‌ها مخروبه بازی پیدا کردن، با وجود اینکه ریزه‌کاری‌ها و محیط بازی از گرافیک قدرتمندی برخورداره و نمره قبولی میگیره ولی هنوزم با بازی‌ای مثل Red Dead Redemption 2 فاصله داره. در بخش گیم‌پلی Naughty Dog از همون فرمول مبارزات نسخه اول استفاده کرده ولی بهبودهای قابل توجهی در صداگذاری و نحوه حرکت کاراکتر شاهد هستیم که دامنه اختیارات و تنوع بیشتری در مبارزات به پلیر میده تا مبارزات جذابتر از قبل به نظر بیاد، گیم‌پلی بازی طوری هست که می‌تونید با مخفی‌کاری و بدون درگیری از سد دشمنان‌تون عبور کنید ولی اگر مثل من کم حوصله هستید و علاقه‌ای به هدر دادن وقت با مخفی‌کاری ندارید و دنبال این هستید که کمی آدرنالین خون‌تون بزنه بالا همون درگیری رو در رو به خصوص با سلاح سرد توصیه میشه. نکته‌ای که تو بخش گیم‌پلی کاملا" بی‌نقص کار شده هوش مصنوعی بازی هست و کوچکترین اشتباه و سر و صدا محل شما رو به دشمن لو میده و از طرفی تنوع دشمنان باعث میشه که اون حس تکراری براتون به وجود نیاد و جذابترین دشمن به نظرم گروه SCARS با طرز تفکرشون و مذهب‌شون بودن که در واقع رقیب اصلی WLF ها برای تسخیر شهر سیاتل بودن. باس‌فایت‌ها هم بی‌نقص و نفسگیر بودن، و اگر آخرین مبارزه بازی رو فاکتور بگیریم که شاهکاری احساسی و تاریک بود، مبارزه با باس‌فایت‌ بیمارستان ترسناک‌ترین و مهیج‌ترین نبرد بازی بود. علاوه بر اینها TLOS2 در دیگر بخش های بخش فنی جای هیچ ایرادی نمیزاره و از ایده‌های خلاقانه‌ای برخورداره، شاید جالبترین ایده‌اش شبیه‌ساز گیتار هست که پلیرها تونستن خیلی از آهنگ‌های معروف رو باهاش بازسازی کنن، صحبت از گیتار شد نباید از موسیقی بی‌نقص بازی هم غافل شد که با روح و روان آدم بازی کنه. صحبت کردن در مورد نکات فنی و حتی تتوع شخصیت‌ها صحبت رو طولانی میکنه و تا همینجا اکتفا می‌کنم. سخن آخر» در مورد The Last of Us 2 درسته تفکراتی مثل فمنیستی و همجنسگرایی پس زمینه کم رنگی از بازی رو تشکیل میدن ولی به هیچ وجه به خط اصلی داستان ضربه نمیزنن و باعث نمیشه اون حس همزادپنداری و تعلیق از پلیرها سلب بشه، The Last of Us 2 داستانی عمیقتر و مفهومی‌تر از یک بازی داره که اگر این بازی و همینطور نسخه اول ساخته نمیشد شاید فقط تصور ممکن بودن خلق چنین شاهکاری در مدیوم کتاب و سینما و تلویزیون ممکن بود ولی دنیایی که نیل دراکمن به وجود آورده تعریف ما از گیم و سرگرمی فرسنگ ها جا به جا کرد، The Last of Us 2 دز کنار Red Dead Redemption 2 به بهترین بازی‌ای تبدیل شد که تجربه کردم و فکر کنم تا یه مدتی باید گیم رو کنار بزارم تا از این مود تاریک و سنگین بازی دربیام .

[ＳｈＩｎＯｄＡ]

The Messenger پیکسل آرتش گول‌تون نزنه! این بازی از لحاظ داستان، موسیقی، ویژوال استایل و مکانیک، درجه یکه. یک متروید ناب دو بعدی، که توی این فاضلاب بتل رویال‌ها و بد مستی‌های AAA، حکم طلا رو داره! الخصوص اگه طرفدار سری «نینجا گایدن» هستید، حتما سراغش برید.

[Avon Barksdale]

Stronghold Crusader II

جنگ های صلیبی یک بازی بسیار محبوب در سبک استراتژیک هست که خیلی از علاقه مندان به بازی های ویدیویی با نسخه اولش کلی خاطره دارن.
و اینکه دیدم خیلی ها این نسخه رو با سری قلعه اشتباه میگیرن که باید بگم سری قلعه خودش ۳ نسخه هست که ربطی به جنگ های صلیبی نداره.

قابلیت ها و نیرو های جدیدی به نسخه دوم این بازی اضافه شده که جذابیتش رو نسبت به نسخه قبل چند برابر کرده
و موسیقی هایی که حین بازی پخش میشه شمارو در دل یک نبرد شگفت انگیر فرو میبره.

قیمت این بازی در استیم نزدیک به ۴۰ (چهل)دلار هست که میتونید در ریجن های دیگه ارزون تر پیدا کنید.

برای آنلاین بازی کردن توصیه میکنم نسخه اورجینال رو تهیه کنید. هم بخاطر آپدیت های جدید و هم dlc ها. نسخه های کرکی مشکلات و باگ های زیادی داره.

[ＳｈＩｎＯｄＡ]

تاریخ عرضه بازی Mortal Shell مشخص شده و قراره ۲۸ مرداد برای pc ، ps4 و xone عرضه بشه. بازی یه بازی نقش‌آفرینی سولزلایکه اما طبق تریلرها و تجربه مخاطب‌ها از نسخه بتای بازی، مبارزات خیلی سنگین‌تر و خاص‌تر از سری سولز هستش. پس میشه گفت بازی در زمینه کامبت دیزاین حرف‌های خوبی برای گفتن داره. از نظر فضا و اتمسفر هم با یه بازی بسیار بسیار تاریک طرفیم. در کل حسابی منتظرم تا این لعنتی رو تجربه کنم.

[Daisy]

واقعا" صحبت کردن در مورد این بازی بدون اسپویل کردن سخته، پس اگه هنوز این بازی و حتی نسخه اول رو تجربه نکردید از خوندن ادامه این پست خودداری کنید. مقدمه » هفت سال پیش وقتی این بازی منتشر شد شاید خود عوامل سازنده هم فکر نمیکردن Last of Us اینقدر با بازخوردهای مثبت مواجه بشه، اثری که فقط کلمه شاهکار حق مطلب را در موردش ادا میکرد، Last of Us تونست از دل ایده‌‌ای نخ نما شده داستانی احساسی و تاریک با شخصیت‌هایی دوست‌داشتنی خلق کنه و در کنار داستان شخصیت‌محور خودش از گیم‌پلی جذابی برخوردار بود که یه نسل از خودش جلوتر بود و به نقطه عطفی در سبک بازیهای پساآخرالزمانی و مخفی کاری تبدیل شد ؛ بالطبع وقتی خبر ادامه ساخت بازی منتشر شد خیلیا خوشحال و خیلیا در مقابلش جبهه گرفتن؛ موافقین به ساخت ادامه بازی به دنبال تجربه‌ای دوباره از ماجراجویی‌های «جوئل» و «الی» بودن و در مقابل مخالفین اعتقاد داشتن ساختن دنباله ریسک نابودی این عنوان رو به دنبال داره، به هر حال این نسخه ساخته شد ولی اونقدر سونی و Naughty Dog سر انتشار این بازی ناز کشیدن و با اعصاب طرفدارها بازی کردن که حتی صدای گروه اول هم دراومد و در نتیجه توقعات به بالاترین حد ممکن رسید که دیگر کسی دنبال تجدید دیدار با کاراکترهای بازی نبود و همه انتظار شاهکاری دیگر حتی بهتر از نسخه اول داشتن. در نهایت این بازی پس از کلی حاشیه‌های قبل از انتشار رسید ولی در واقع جبهه جنگ واقعی بین استودیو سازنده‌ و پلیرها اینجا بود، TLOU2 در همان شروع بیشتر شبیه بیانیه‌ای سیاسی و فمنیستی بود و علاوه بر این شوک‌هایی که بازی در همان ابتدا به پلیر وارد میکنه همه رو مات و مبهوت خودش کرد و بدون شک هیچ کسی فکرش رو نمیکرد که از بین تمام خط‌های داستانی ممکن و غیر ممکن نیل دراکمن بیاد داستان رو به این صورت ادامه بده، خیلیا با همان یکی دو ساعت شروع بازی The Last of Us 2 رو کوبیدن و آشغال توصیفش کردن و خیلیا که داستان رو تا انتها دنبال کردن در وصفش اونو بهترین بازی تاریخ توصیف کردن. اما در مورد داستان چه چیزی در انتظارمونه. خلاصه داستان» خطر اسپویل نسخه اول مشاهده محتوا اسپویلر داستان چند سال بعد از نسخه اول دنبال میشه، بعد از اتفاقات پایانی نسخه اول که گروه کرم‌شب‌تاب برای ساخت واکسن مجبور بودن «الی» رو بکشن ولی «جوئل» مانع این کار شد و پس از قتل‌عامی که در بیمارستان راه انداخت «الی» رو تونست از اونجا نجات بده و به منطقه مسکونی جکسون پیش برادرش «تامی» ببره، اکنون بعد از چهار سال جکسون به جامعه‌ای بزرگتر تبدیل شده و «الی» حالا دوستان جدیدی پیدا کرده و «دینا» دختری است که دلباخته اش شده است، از طرفی «اَبی» دختر جوانی به همراه گروهش در نزدیک جکسون پناه گرفته‌ان و به دنبال کشتن هدفی خاص میخوان وارد اونجا بشن ولی به طور اتفاقی اَبی در جنگل توسط موجودات خونخوار یا همون رانرها و کلیکرها محاصره میشه خطر اسپویل نسخه دوم مشاهده محتوا اسپویلر در حین فرار با «جوئل» و «تامی» رو در رو میشه که با کمک اونا نجات پیدا میکنه و برای فرار از موجودات اونا رو به پناهگاه خودش میبره و در اونجا بعد از اینکه میفهمه «جوئل» همون هدفی است که به دنبالش اومده ،به وحشیانه‌ترین شکل ممکن در مقابل چشمان «الی» که تازه اونجا رسیده بود اونو به قتل میرسونه، اکنون «الی» به دنبال انتقام هست و به همراه «دینا» به دنبال «ابی» میرن که به همراه گروهش WLF (جبهه آزادی‌بخش واشنگتن) شهر سیاتل رو تحت کنترل دارن.

تا به حال هیچ بازی‌ای ساخته نشده که اینقدر به دنیای سینما و تلویزیون نزدیک باشه، در واقع من The Last of Us 2 رو یه سریال ۳۰ ساعته میدونم که به قدری کلیف‌هنگر و اتفاقات اون درگیر کننده‌ است که بعضی وقتها تحت تاثیر شوک‌های داستانی فراموش میکنم که این یه بازیه و من همه چیو تحت کنترل دارم، بدون شک TLOS2 تاریکترین بازی‌ و خلاقانه‌ترین شیوه روایت داستان‌گویی رو دارد که تا به حال در دنیای سرگرمی ساخته شده ، تقریبا" شاهد کاراکتر خوب در طول بازی نیستیم و در بهترین حالت خاکستری هستن و نکته جالب بازی سورپرایز نیل دراکمن در شیوه داستان‌گویی هست که تقریبا" نیمی از بازی شما «اَبی»، آنتاگونیست بازی رو تحت کنترل دارید و بر عکس انتظار «اِلی» تنها کاراکتر اصلی بازی نیست و هر چه جلوتر میریم قضاوت در مورد اینکه که کی خوبه؟ و کی بد؟ مشکل میشه و می‌فهمیم که در واقع خوب بودن در دنیای TLOS2 چیزی غیر ممکن هست و حتی «اِلی» نیز وقتی از نگاه «اَبی» به داستان نگاه میکنیم کسی جز یه آنتاگونیست بی‌رحم نیست. یکی از ایده‌یولوژی‌های روانشانسی اینه که انسان ذاتا" موجودی خشونت‌طلب است و از هر بهانه‌ای برای تخلیه این حس استفاده میکنه، و حالا اگر حفره تاریکی در قلب‌تون داشته باشین خشونت تنها راه چاره شما برای رهایی از این خود خوری هست و وقتی بحث انتقام میاد وسط چیزی جز ریختن خون برای سیراب کردن ذات خشونت‌طلب و انتقامجو کافی نیست. در واقع سوالی که در طول بازی مطرح میشه اینه که انتقام یا بخشش؟ «اِلی» و «اَبی» شاید در مقابل و دشمن هم باشن ولی هر دو مثل هم هستن و برای آزاد شدن از زندانی که از خشم و حس انتقام خود ساختن تلاش میکنن و در طول بازی میبینیم که بهای انتقام چیست و آیا با انتقام به رستگاری میرسیم که باید تا آخرین ثانیه‌های بازی به دنبال این جواب باشید و به نظرم پایان بی‌نقص بازی به همه سوالات پاسخ داد. TLOS2 از نظر داستانی رفته رفته شما رو در غم و اندوه غرق میکنه، جایی که ارزش‌های انسانی زیر پای قهرمانان داستان لگد مال میشن، جان انسان‌ها بی‌ارزش و اگر طرفدار اخلاقیات باشید شرارت مثل یه مسابقه بوکس شما رو میندازه گوشه رینگ درب و داغونتون میکنه، خوشحال بودن چیزی جز خاطره و یا رویا نیست و از این به بعد نیز دست نیافتنی خواهد بود چون کارما هیچوقت از تعقیب شما دست بر نخواهد داشت ، مسیری که در طول داستان پلیر به همراه کاراکتر طی میکنه آخرش چیزی جز پوچی و بار سنگنین عذاب وجدان نیست و حتی زنده بودن دیگر بی‌معناست.

در بخش فنی نیز بازی از نظر بصری و از نظر گیم‌پلی نیز جذاب هست، هر چند امیدوار بودم که شاهد بازی با ***تورهای جهان باز باشم ولی Naughty Dog ظاهرا" علاقه‌ای به ارائه بازی به این سبک نداره، در هر حال محیط بازی که عمدتا" در شهر سیاتل میگذره چشم‌نوازه و حرکت در جنگلی شهری و مخفی‌کاری بین چمن‌های بلند با آب و هوای بارانی اون حس آخر‌الزمانی رو به پلیر القا میکنه، به خصوص در هنگام شب که فضای خوفناکی در شهر سایه می‌اندازه. همینطور جزییات محیط بازی به خصوص داخل آپارتمان‌های خالی و فضاهای عمومی با جزییات دقیقی کار شده و در ویدیوهای ضبط شده توسط پلیرها این پرداختن به جزییات بیشتر به چشم میاد تا این حد که حتی تابلویی از شاهنامه فردوسی در آپارتمان‌ها مخروبه بازی پیدا کردن، با وجود اینکه ریزه‌کاری‌ها و محیط بازی از گرافیک قدرتمندی برخورداره و نمره قبولی میگیره ولی هنوزم با بازی‌ای مثل Red Dead Redemption 2 فاصله داره. در بخش گیم‌پلی Naughty Dog از همون فرمول مبارزات نسخه اول استفاده کرده ولی بهبودهای قابل توجهی در صداگذاری و نحوه حرکت کاراکتر شاهد هستیم که دامنه اختیارات و تنوع بیشتری در مبارزات به پلیر میده تا مبارزات جذابتر از قبل به نظر بیاد، گیم‌پلی بازی طوری هست که می‌تونید با مخفی‌کاری و بدون درگیری از سد دشمنان‌تون عبور کنید ولی اگر مثل من کم حوصله هستید و علاقه‌ای به هدر دادن وقت با مخفی‌کاری ندارید و دنبال این هستید که کمی آدرنالین خون‌تون بزنه بالا همون درگیری رو در رو به خصوص با سلاح سرد توصیه میشه. نکته‌ای که تو بخش گیم‌پلی کاملا" بی‌نقص کار شده هوش مصنوعی بازی هست و کوچکترین اشتباه و سر و صدا محل شما رو به دشمن لو میده و از طرفی تنوع دشمنان باعث میشه که اون حس تکراری براتون به وجود نیاد و جذابترین دشمن به نظرم گروه SCARS با طرز تفکرشون و مذهب‌شون بودن که در واقع رقیب اصلی WLF ها برای تسخیر شهر سیاتل بودن. باس‌فایت‌ها هم بی‌نقص و نفسگیر بودن، و اگر آخرین مبارزه بازی رو ***تور بگیریم که شاهکاری احساسی و تاریک بود، مبارزه با باس‌فایت‌ بیمارستان ترسناک‌ترین و مهیج‌ترین نبرد بازی بود. علاوه بر اینها TLOS2 در دیگر بخش های بخش فنی جای هیچ ایرادی نمیزاره و از ایده‌های خلاقانه‌ای برخورداره، شاید جالبترین ایده‌اش شبیه‌ساز گیتار هست که پلیرها تونستن خیلی از آهنگ‌های معروف رو باهاش بازسازی کنن، صحبت از گیتار شد نباید از موسیقی بی‌نقص بازی هم غافل شد که با روح و روان آدم بازی کنه. صحبت کردن در مورد نکات فنی و حتی تتوع شخصیت‌ها صحبت رو طولانی میکنه و تا همینجا اکتفا می‌کنم. سخن آخر» در مورد The Last of Us 2 درسته تفکراتی مثل فمنیستی و همجنسگرایی پس زمینه کم رنگی از بازی رو تشکیل میدن ولی به هیچ وجه به خط اصلی داستان ضربه نمیزنن و باعث نمیشه اون حس همزادپنداری و تعلیق از پلیرها سلب بشه، The Last of Us 2 داستانی عمیقتر و مفهومی‌تر از یک بازی داره که اگر این بازی و همینطور نسخه اول ساخته نمیشد شاید فقط تصور ممکن بودن خلق چنین شاهکاری در مدیوم کتاب و سینما و تلویزیون ممکن بود ولی دنیایی که نیل دراکمن به وجود آورده تعریف ما از گیم و سرگرمی فرسنگ ها جا به جا کرد، The Last of Us 2 دز کنار Red Dead Redemption 2 به بهترین بازی‌ای تبدیل شد که تجربه کردم و فکر کنم تا یه مدتی باید گیم رو کنار بزارم تا از این مود تاریک و سنگین بازی دربیام .

ای کاش می شود با کامپیوتر هم بازی کرد اینو