My Mister ▶◀ تاریکی و رخوت، انسانیت و مهربانی

[wlh]

█ █ █ █ █ ژانر: درام، خانوادگی، روانشناسی کارگردان: Kim Won Suk زمان هر اپیزود: 70 دقیقه نویسنده: Park Hae Young کشور: کره جنوبی تاریخ شروع رسمی: 020180Mar 21 تعداد فصل : 1 فصل (16 قسمت) بازیگران : Sun-kyun Lee, Ji-eun Lee, Ji-Ah Lee █ █ █ █ █ Naui Ajusshi که برای من با نام My Mister شناخته می شود، درامی خانوادگی ـیست، از مجموعه بیشمار محصولات سریالی کشور کره جنوبی که K-dramas نامیده می شوند، سریال هایی محصول موج کره ای که از سال 1990 شروع شده و تا به امروز در حال درنوردیدن کشورهای مختلف جهان است. مجموعه برنامه ریزی هایی که با افزایش استفاده از اینترنت در کره و جهان به خوبی به بار نشسته است. حالا به لطف اشتراک گذاری موسیقی های کره ای K-pop در یوتیوب و ارائه سریال ها با زیرنویس های مختلف، می توان دید که موج کره ای دنیا را فراگرفته است. برای ما با پخش سریال جواهری در قصر شروع شد و با بسیاری دیگر از سریال ها ادامه یافت. امپراطور دریا، افسانه جومونگ و .... در یک دسته بندی تاریخی قرار گرفتند در حالی که جوانه زدن نوع خاصی از این گونه سریال ها شروع شده بود، درام هایی عامه پسند که به قول دوستانمان گاهی اوقات شاهکارهایی نیز در آن ها پیدا می شود. شاید این سریال یکی از همین شاهکارها در ژانر درام-روانشناسی باشد. با رتبه 31 طبق رتبه بندی AGB Nielsen در کره که مربوط به سریال هایی است که از شبکه های کم بیننده تر پخش می شود و امتیاز 9.2 از MDL و 8.9 از IMDB همه و همه به خوب بودن سریال برای تماشا اشاره می کنند. سریال همانند نامش با سکوت و تاریکی شروع می شود، اما در طول 16 قسمت، هر دو شخصیت وجه زیبای خودشان را نشان می دهند، قدرت مهربانی و عزت های انسانی در طی این روند به یاد بیننده آورده می شود. نویسندگی متقن، کارگردانی حساس و لطیف، بازیگرانی با نمایش هایی بی نظیر که تماما دست به دست هم داده اند تا My Mister چشم ها را به خود خیره کند و احساسی واقعی، طبیعی و ناب به بیننده ارائه کند. اما OST ها که به صورت ظریف، فکر شده و دقیق چنان مناسب بر ذات صحنه ها نشسته اند که تماشای تصاویر را به مرتبه بالاتری می رساند. تاریک و زیبا در عین حال تند و گزنده ویژگی سریالی است که شاید به تماشای آن بنشینید. معمولا بیننده نباید گول زرق و برق پوستر یا بوق و کرنای سایت های خاص را بخورد و انتخابش برای تماشای سریال براساس علایقش باشد، اما در یک درام نباید به دنبال آرمان های سریالی ـتان باشید و به ژانر درام فرصت مناسب را بدهید. شاید اصرار به تماشای یک سریال از سوی دوستان نزدیک و کسانی که با آن ها در این زمینه بحث و گفتگو دارید فرصتی را به شما بدهد که عاشق سریالی شوید و گریه هایتان را نثارش کنید آن هم با دیدن اپیزود اول، در حالی که در ابتدا حتی بر خلاف میل شما بوده است. شما مشتاق می شوید رفتار شخصیت ها را در صورت انجام فلان کار یا انجام ندادنش بدانید و این جرقه اشتیاق شما برای دیدن است. معمولا نویسندگان کی درام ها فرمول خاصی را دارند، اما داستان این سریال مانند این است که کسی آنرا برای شما تعریف می کند، حس واقعی بودن دارد، نه اینکه درامی تکراری که نویسنده فقط بعضی جزئیاتش را تغییر می دهد. بیشتر کی درام ها در دنیایی شبه پریانه جریان دارند در حالی که نویسنده این اثر دنیایی واقعی و پولیش نشده را ارائه می دهد. اما موزیک، کافیست کمی در صفحات بحث راجع به این سریال چرخی بزنید، آن وقت متوجه می شوید چقدر تصاویر با موسیقی هارمونی مناسبی ایجاد کرده اند. OST ـیهای این سریال شما را غرق در تماشا می کند و تمام نت ها بر ثانیه ثانیه این سریال نشسته است. اما داستان چیست؟ پارک دونگ هون، مهندسی میانسال که با وکیلی به نام کانگ یون هی ازدواج کرده است. به خاطر دو برادر بیکارش زندگی چندان خوشایندی را سپری نمی کند، سنگ هون و گی هون هر دو به او وابسته اند. همسرش رابطه پنهانی با رئیسش دو جون یونگ دارد، در حالی دون جون تجربه کمتری نسبت به پارک دارد ولی الان او رئیس است. روزی دونگ هون پولی به عنوان رشوه دریافت می کند، در حالی که همکارش لی جی ان، او را می بیند. جی ان، جوانی است در سومین دهه زندگیش در حالی که غرق در بدهکاری است و باید از مادربزرگش که توان راه رفتن را هم ندارد مراقبت کند. او در شرکت عمرانی که دونگ هون در آن کار می کند کارمند موقت است. دونگ هون که با گرفتاری های مربوط به برادرانش درگیر است، حال باید مشکلات درون شرکت را هم تحمل کند، اما هنوز نمی داند که همسرش می خواهد از او طلاق بگیرد و با رئیس شرکت ازدواج کند، و خیلی چیزهای دیگر در جریان است که حدسش را هم نمی زند....

[KimiaM]

ممنون از آقا حامد (ولشه) که بالاخره این سریال رو دید و معرفی خوبی هم براش ارائه داد.
آجوشی ینی مرد میانسال کره ای (بالای چهل سال)
آجوما هم ینی زن میانسال کره ای

با توجه به فلسفه شرق و مکتب بودا و فرهنگ و ادب رفتاری (مَنِّر) کره ای در موردش صحبت می کنیم .
این سریال از شبکه کابلی tvn پخش شد و ریتینگش در کره خیلی پایین بود چون ملت شون با اینهمه توصیه به ساده زیستی و ... بازم ملت ظاهربینی هستن .
اما تونست در پخش جهانی نمره قابل قبولی به دست بیاره .
بازیگر لی سون کیو جز محدود بازیگران کره ایه که خوشگل نیست و جوون هم نیست اما بازم میتونه جذب مخاطب کنه .
لی جی اون (آیو) هم بعد از چند سریال آبکی بالاخره اینجا تونست خودی نشون بده .
این رو داشته باشید تا تاپیک پایین نره . میام بازم که چیزای خوبی بگم .

[wlh]

درام، ژانری که هر بار فکر کنی دیگر آخرین توانش برای کوبش بر ذهن ناآرامت را به کار گرفته، با سری به زیر انداخته از شرم و خجالت، با تق تقی کوچک به در خانه مغرت، وسوسه ات می کند که ببینی چیست پشت در که آنقدر آرام می کوبد، کی درام، ملودرام درجه 3 یا هر چه که اسمش را بگذاریم، برای من فقط یه چیز را یادآور می شد، دنیایی مملوء از دختران و پسران جوان، مردان و زنان میانسال، عشق های کاغذی، دنیای جن و پری، داستان هایی که دختران نوجوان راجع به آن حرف می زنند، اصلا چرا دور برویم به سرزمین چشم تنگ ها، بیایید به ترکیه سرزمین لیدیه، مثال آب بندی به هر چه درام است را از آن ها بگیریم، درام حتی در سریال های روز آمریکایی در چاشنی، کمدی، ترسناک، جنایی و ... خوابانده می شود تا بوی زهم ـش گرفته شود و خوشخوراک تر شود. می خواهم راجع به آل استاری حرف بزنم با جوراب های ساق کوتاه low cut socks و پوشیدن این دو توامان در زمستان، از خوردن ته مانده غذای دیگران، از بار مسئولیتی که باید از آن شانه خالی کرد، ولی نتوان، از پری قصه ای که دیو است، از علاقه ـی خشن کبود کننده، از Chasing the Cougar، از زندگی در زیر 24 متر، از برادرانی آویزان ولی بهترین، از مادرانی دلسوز ولی بی چاره، از زنانی بدنبال خوشبختی و دور شونده از آن، از تناقضات روایتیِ رسانه مدرن، از منشاء بوجود آمدن انگل برای بونگ. با دیدن دو قسمت از این سریال کره ای حال برنامه ریزی برای سایر قسمت ها را شروع کرده ام و مطمئنا تمام آنرا از نظر خواهم گذراند شاید ... نه فورا ولی حتما

[KimiaM]

آیین بودا آیین بودا بر سه رکن استوار است : 1- رنج (Dukha) 2- ناپایداری چیزها (Anitya ) 3-عدم جوهر ثابت (Anatman) در مکتب بودا آتمان، پندار و گمانی بیش نیست و می گویند که واقعیت ندارد . بر خلاف آیین هندویی که با گذشت از چهار مرحله به اتمان می رسیم ؛ بودا معتقد است آنچه واقعیت دارد این است که ما گرفتار رنج و اندوهیم و همه تلاش بودا این بوده که انسان از وضعیت رهایی یابد . به نظر بودا آنچه موجب رنج می شود یک امر واقعی نیست در نتیجه چون ما نمی دانیم و جاهل هستیم در بند رنج ها گرفتاریم . ما درد را نمی دانیم و به رنج جاهلیم . ما نمی دانیم که رنج می کشیم چون رنج چنان با ما عجین شده که تصوری جز رنج کشیدن از زندگی نداریم و زندگی خود را همین رنج ها می دانیم . پس جهل هایی که دچارش هستیم این است که نمی دانیم رنج می کشیم و از چه رنج می کشیم (مبدا رنج) و اینکه نمی دانیم این رنج ها می توانند پایان گیرند تا با رهایی از آنها زندگی دیگری در پیش بگیریم . و در پایان راه هایی که به پایان یافتن رنج منتهی می شود را نمی دانیم . (پس در نتیجه برای فرار از این موضوع در مکتب بودا اعتقاد به تناسخ وجود دارد که شاید بتوانند از راه دوباره متولد شدن از این رنج ها رها شوند.) از نظر بودا ما دچار چهار جهل عمده ایم : نمی دانیم که رنج می کشیم نمی دانیم از چه رنج می کشیم نمی دانیم می توانیم از رنج رهایی یابیم نمی دانیم چگونه از رنج رهایی یابیم Anitya به معنای عدم دوام است . هیچ چیز پایدار نیست . هر چه هست در گذر است و این ویژگی خاص مایاست که خصوصیت اصلی اش تغییر است . این عدم دوام یکی از سه رکن اصلی هر چیزی است که <<هست>> و trilakshana یعنی سه رکن عالم هستی . هر چیزی در این عالم است موقت است ، دائم نیست . از این عدم دوام است که دو رکن دیگر یعنی dukkha و anatman پدید می آیند . ناپایداری اصل حیات است و بدون آن اصلا ، اصلی ممکن نیست . رستگاری هم ناممکن است . شرط رستگاری حرکت است از وضعی به وضع دیگر و این در صورتی میسر است که حرکت در این جهان جاری باشد . << هر چیزی که جاری است و دائم معنی اش این است که حقیقت نیست >> دینامیسم عالم در این است که Becoming ، شدن و جریان یافتن داشته باشد . هستی پدیدار نمی شود مگر این وجهه عدم را دارا نباشد. شرط اینکه هستی و وجود ، ظهور پیدا کند این که گل و سبزه و رود و آتش و آب و حیوان و هر چه هست ، نیست باشد . یعنی آن هستی است که ظهور کرده و به صورت نیست ظاهر شده : ما عدم هاییم هستی ها نما . ما هستیم اما در واقع نیستیم . اگر این ناپایداری نبود اصلا هستی ظهور پیدا نمی کرد . پس عدم دوام یعنی موجودات نیستند . از این Anitya است که رنج (dukkha) پدید می آید . همه چیز در گذر است و اگر هیچ جوهر ثابتی نیست پس (Atman) هم نیست بلکه Anatman است . Non-essentiality یا عدم جوهر ثابت . عدم خود non-self یک آموزه بنیادی در تفکر بوداست . هیچ خودی وجود ندارد . هیچ self به عنوان چیزی دائم ، جاوید ، یکپارچه و مستقل و واحد . پس وقتی می گوییم من ، این من اشاره به چه چیزی دارد ؟ رنج با من قرین است چون من هستم . اگر من نبود ، رنج هم نبود . اگر آدمی بیدار شود به اینکه منی در کار نیست آن وقت رنجی هم درکار نخواهد بود . همه حرف بودا بر سلب استوار است . هیچ چیز ایجابی یا affirmative در بودایی نیست . هر چه که هست negativity و سلبیت است ، نیستی ست . این توهم من چگونه ایجاد می شود ؟ بودا معتقد است که یک heap (توده،دسته،کپه) است که با وجود خودش موجب توهم <<من>> می شود که پنچگانه است : جسمانیت (صورت) حساسیت ادراک تعینات ذهنی آگاهی ما معتقدیم که یک من داریم . یک mind ، یک نَفس . و این نفس در معرض یک سری ادراک قرار می گیرد که در نفس ما می آید . نکته ای که بودا توجه کرده این است که چیزی جز سیاله این مجموعه تصورات ، تاثیرات ، انفعلات ، مفاهیم و نظایر وجود ندارد . به بیان دیگر آنچه می گوییم ذهنِ من مجموعه این هاست . نه اینکه این مجموعه آمده در خانه ای که ذهن من است . اصلا ذهن من همین هاست. در مورد جسمانیت دسته ای از احساسات برای اجسام مثل گرمی و سردی و زبری و نرمی که موجب می شود احساس کنیم چیزی به نام جسمانیت وجود دارد . در حالی که آنچه هست یک سلسله مُدرکات است . این کپه ها موجب می شود در ما توهم وجود یک من (self) پدید آید . در واقع ما خودمان را با چیزهایی که نیستند و ناپایدارند یکی می کنیم و وقتی ناپدید می شوند احساس غم و رنج می کنیم . اما Nir-vana جایی است که هیچ تموجی نیست . مثل شمعی که می سوزد تا جایی که موم شمع تمام می شود . این پیوند شمع است با نیروانا . مثل چراغی که روغنش تمام می شود . آن خاموشی نیرواناست که به گفت و صوت و عبارت در نمی آید . آن که به نیروانا پیوسته خود گواه نیرواناست . حس کردنی ، گفتنی و تجربه کردنی نیست . پس رنج ، توهم می شود . ما از چیزی که توهم است رنج می کشیم . یزرگترین توهم این است که یک من ، یک self ف یک جوهر ثابتی هست . اصلا نیروانایی در کار نیست و کسی نیست که به نیروانایی بپیوندد. در همین سامسارا (بازآیی پیاپی روح به جهان {تناسخ مانند**) که گرفتارید ناگهان رشته ها گسسته می شود. تعلقات پایان می گیرد . سامسارا نیروانا می شود . پس این گونه نیست که ما وارد یک فضا شویم و یا از آن خارج شویم . آخر راه نیستی است . nothingness ، خلا و خالی . پی نوشت :حالا که یک آشنایی کلی با آیین بودا پیدا کردیم در بحث بعدی وارد یه تحلیل کوتاه و ساده از سریال و تطابقش با این آیین میشیم . بعد هم در پستی کوتاه تر به فرهنگ و آداب کره ای که در داستان و شخصیت پردازی گنجونده شده نگاه می کنیم .

[wlh]

فاصله بین خوشبختی و شبح خوشبختی فقط یک تار مو ـه، یه تصمیمه، یه اشتباهه، خیلی وقتا خیلی کارها رو انجام میدیم و ازشون لذت نمی بریم، کافیه از کاری که می کنید لذت ببرید، میتونه یه شرب خ.م.ر ساده باشه، می تونه یه بغل کردن باشه، می تونه یه مشت گره کرده با ادای کره ای کلمه "فایتینگ" باشه، حتی میتونه زجر زندگی کردن و قدرت نمردن باشه. اوایل به دیده اکراه تماشاش کردم حتی بعد از قسمت اول گذاشتمش کنار و شروع به مسخره کردن فرد معرفی کننده کردم، اما در انتها چیزهایی ازش یاد گرفتم و به خودم قول دادم هیچ فرصتی رو از خودم دریغ نکنم، راستیاتش زندگی اونقدر سخته برای ما که توان فکر کردن به همچین موضوعاتی به خودی خود از ما گرفته شده نیاز هست محرک هایی به ذهنمون داده بشه تا بتونیم برگردیم و معنای خیلی چیزها رو درک کنیم. یه چیزی که نظرم رو جلب کرد یه گزارشی بود راجع به رشد نجومی اقتصاد کره جنوبی همزمان با 4 دهه اخیر کشورمون، مقایسه ارزش پول، حجم مبادلات با دنیا، سرعت اینترنت و ...... الخ، این سریال کمی از واقعیت امروز کره رو هم نشونتون میده، شاید باز هم ما از اونا عقب تر باشیم در ظاهر تمام امور ولی به نظر من با یه تغییر کوچیک با چنان شتابی اونارو بگیریم که چشم های کوچیکشون توانایی دنبال کردن مسیر پیشرفتمون رو نداشته باشن. خود سریال نهایت به همون درام کره ای عاشقانه ختم میشه ولی لحظات زجرآور زیادی داره که سرخوشی تماشای درام رو غنی تر میکنه براتون، من تاپیک رو از روی یه نقدی توی نت تهیه کردم ولی الان می بینم OST ـها واقعا روی تک تک لحظات سریال نشسته، شخصیت مورد علاقه ام هم داداش بزرگه اس یعنی به خاطر همه چی خودش رو مقصر میدونه، صحنه های زیبای زیادی داره و دیالوگ های بسیار خوبی و به نظرم جز سریال های خوبیه که دیدم و اگه قابل بدونید به شما هم پیشنهادش میدم. تشکر ویژه از (بانو مسن/ دختر جوان/ پسر بازیگوش/ فیکی ماهر) کاربر کیمیا که این رو به ما معرفی کرد.