دنیل دی لوئیس : افتخار هالیوود و اُسکار

[Luca Brasi]

[wlh]

راستش نمی دونم با کدوم صحنه دقیق بیادش بیارم چون هر کدوم که بازی کرده شاهکاره،کافیه صحنه زانو زدنش توی کلیسا و تکرارهاش رو بیاد بیارید، کافیه صحنه اتاق بولینگ رو یاد بیارید، افتادن از چاه، بغل کردن پسرش، پرتاب چاقوش روی صحنه نمایش، دوئل با کشیش در ابتدا، ضربات سهمگینش به جسم های بی جونی که روی زمین افتادند، لینکلن بودنش و ایراد خطابه های لینکلن، شاید دیگه کمتر بازیگری باشه که بتونه این صحنه ها رو خلق کنه، تازه این واسه منه که هر چی دیدم یادم نمی مونه. ولی یه برچسبی روی تموم اینها هست به اسم هالیوود، و مراسمی به اسم اسکار نمیدونم الان نظر سنجی کنیم دیگه چند درصد به مراسم اسکار و جایزه اش اهمیت میدن، ولی جایزه هایی که اون گرفته قطعا استحقاقش رو داشته ولی بازم به نظرم برچسب بودن توی هالیوود همونطور که به نولان و امثالهم چسبونده میشه به این بزرگوار هم در ادامه چسبونده بشه، امیدوارم به خاطر عنوان، تاپیک به سمت و کوره راهی که بقیه تاپیک های این شکلی میرن، نره. نظر کلی من فقط با دیدن سه فیلم از این بازیگر توانا غیر از لب به تحسین گشودن نمی تونه چیز دیگه ای باشه هر چند ملاک قرار دادن جایزه برای اسطوره بودن قطعا در آینده تاپیک به سختی مورد نقد قرار میگیره. من سعی کردم یه خورده از خودش و بازیگریش بگم اما چون تخصصی نمی تونم حرف بزنم بقیه دوستان امیدوارم به این سمت برن. روی عکس اول حتما کلیک کنید

[Saber-j]

توی تاریخ سینما کمتر بازیگری پیدا میشه که در کل کارنامهِ هنریش به این حد گزیده کار و کمال گرا باشه همین حساسیت‌ و سخت گیری که در انتخاب فیلم داشته موجب شده که تقریبا هر نقشی رو که ایفا کرده تو جشنواره های مختلف نامزد بشه برای نقشی که میپذیره حداقل شیش ماه بر طبق متداکینگ اون نقش رو زندگی میکنه حامد جان اشاره کردن که دنیل دی لوییس هم برچسب هالیوودی خوردن همچون نولان باید عرض کنم سینمای امریکا عملا همگی به نام هالیوود میشناسن اما امریکا یک سری استودیو های مستقل هم داره که حامی فیلم هاییِ که برخلاف جریان هالیوود ساخته میشن و اینکه دی لوییس به هیچ وجه هالیوودی نیست اگر هالیوودی بود کارنامه هنری اش تعداد بیشتری فیلم در خودش جای داده بود ، اگر هالیوودی بود این کمال گرایی افراط گونه رو در خودش نداشت و در نتیجه راه و رسم و طرز فکر هنریِ‌ دی لوییس و نولان فرسنگ ها فاصله داره.

[Luca Brasi]

توی تاریخ سینما کمتر بازیگری پیدا میشه که در کل کارنامهِ هنریش به این حد گزیده کار و کمال گرا باشه همین حساسیت‌ و سخت گیری که در انتخاب فیلم داشته موجب شده که تقریبا هر نقشی رو که ایفا کرده تو جشنواره های مختلف نامزد بشه برای نقشی که میپذیره حداقل شیش ماه بر طبق متداکینگ اون نقش رو زندگی میکنه حامد جان اشاره کردن که دنیل دی لوییس هم برچسب هالیوودی خوردن همچون نولان باید عرض کنم سینمای امریکا عملا همگی به نام هالیوود میشناسن اما امریکا یک سری استودیو های مستقل هم داره که حامی فیلم هاییِ که برخلاف جریان هالیوود ساخته میشن و اینکه دی لوییس به هیچ وجه هالیوودی نیست اگر هالیوودی بود کارنامه هنری اش تعداد بیشتری فیلم در خودش جای داده بود ، اگر هالیوودی بود این کمال گرایی افراط گونه رو در خودش نداشت و در نتیجه راه و رسم و طرز فکر هنریِ‌ دی لوییس و نولان فرسنگ ها فاصله داره.

خدا بیامرزتش - کوریک - گلادیاتور شورشی های مخالف جریان فکری به اصطلاح هالیوودی بود
بهیچ عنوان کیفیت رو فدای کمیت نمیکرد - زیر بار حرف زور هیچ رئیس استدیوی فیلمسازی نمیرفت

انقدری دلیر بود که جلوی دخالت های بیخود و بی جهت کرک داگلاس تو مسائل مختلف می ایستاد و زیربار حرف زور نمیرفت

پیش تر از کوبریک هیچکاک هم همینطور بود ... دنیل دی لوئیس هم زاده ی همین جریان فکریه که باعث میشه تو خط بازیگری "بی همتا" باشه از هر لحاظ
حتی با وجود ستاره هایی مثل آل پاچینو و نیکلسون و دنیرو... (بازیگرهایی که زیر بیست سال تفاوت سنی با دی لوئیس دارن و تو یه بازه ای هم دوره بودن تو بازیگری)