Fargo | تحلیل و بررسی فصل دوم (اختصاصی TvWorld)

[Luca Brasi]

میشه گفت که خط مشی داستانی فصل دوم سریال Fargo بر اساس تئوری آشوب ـه و خود همین تئوری سنگ بنای تعریفی است بنام اثر پروانه ای که بیان میکند : تغییر جزئی در شرایط اولیه می‌تواند به نتایج وسیع و پیش‌بینی نشده در ستاده‌های سیستم منجر گردد. فضای حاکم بر فصل دوم سریال کاملا بی قانون و مافیایی ـه (از طرفی گنگستر های کانزاسی از یه طرف گنگسترهای آمریکای شمالی) یک تغییر جزیی در همچین سیستمی(زیرگرفته شدن ری گرهارت) باعث بروز یک سری وقایع عظیم و غیر قابل پیش بینی شد(یه جنگ تمام عیار بین گنگ های مافیایی و کلی خون ریزی و تعداد زیادی جسد و درگیری 3 ایالت شمالی آمریکایی) و این نکته ی جالب سریال ـه البته فصل 1 fargo هم از هم سنگ بنای خط مشی داستانیش این بود اما در ابعاد کوچکتری(بلحاظ رخ دادن اتفاقات هولناک) همیشه آخر هر چیز خوب میشود.اگر نشد بدان هنوز آخر آن نرسیده(چارلی چاپلین) از نظر من شعار اصلی این سریال تو فصل دوم این ـه این جمله در بک گراندش یه اِلِمان کم داره و اونم صبرـه تو سریال هم دقیقا کاراکتر هایی که صبر پیشه کردن به سعادت(پایان خوب) رسیدند و اونایی که خیلی عجول بودند پایان خوشی نصیبشون نشد. یکی از نکات مثبت سریال اینکه تمامی کاراکتر ها(از کم اهمیت ترینشون تا پر رنگ ترین) همگی از یک پرداخت بینظیر و دقیق بهره بردن و بشدت پخته و عمیق هستند که بعنوان مثال میشه به : جین اسمارت در نقش فلوید گرهارت اشاره کرد , زنی که در وهله ی اول زن یک مرد | مادر 3 پسر | مادر بزرگ 2 نوجوان | دلسوز و مهربان است که بسیار خانواده دوست است و در مرتبه ی بعدی یک رهبر(بعد از همسرش) معقول است که مذاکره را به جنگ ترجیح میدهد اما در عین حال یک جنگجوی بی باک هم هست که اگر پایش بیوفتد ترسی از هیچ جنگ و خون ریزی ندارد

نکته ی قابل توجـــه در این سریال تنوع شخصیت پردازی زنان است کـــــه هرکدام نماد قشری خاص از جامعه هستند فلوید گرهارت(زنی شجاع کــــــــــه نمیزارد فضای خشن و سنگین دورو برش بر توانایی هایش غلبـــه کند) Peggy Blomquist (از جمــــله زنانی که قربانی آرزو های بی منطق خود هستند و بخـــــــــــاطر نداشتن یک الگـــــــوی مناسب در زندگی قبلی خود قبل از زندگـــــــــی متاهلی به بیراهه رفتند) ب تسی سالیورسن (یک هـــــــمسر دلسوز و فداکار در عین حال مادری مهربان و دختری کــــــــــــــــه الگوی بی نظیری در زندگـــــــــــــی قبل از متاهلی داشته و آنهم پدرش هنک لارس)

محتوی Fargo در فصل دوم به مراتب از فصل 1 غنی تر و پر محتوا تر ـه این موضوع رو میشه از اکثر دیالوگ ها و مونولوگ های کاراکتر ها دریافت کرد | میشه گفت فصل دوم این سریال بنوعی نشون دهنده ی راه خوب از بد و رستگار کردن بیننده است در همین رستا میتونم به یکی از قشنگ ترین دیالوگ های اپیزود 10 سریال اشاره کنم : و نکته ی دیگه ای که در محتوی فارگو(البته بصورت زیرپوستی) قابل ستایش ـه اینکه "سنگ دلی" "جنایت" و "خشونت" فارغ از جنسیت ـه! برخلاف سیل عظیمی از اثار هالیوودی(یا در ابعاد بزرگتر سریال و فیلم های آمریکایی) که همیشه سفید پوست ها خوب و مهربون هستند و رنگین پوست ها بد و به قولی لولو خور خوره در این سریال وقتی جنایتی انجام میدی فرقی نمیکنه یک سفید پوست قصاب باشی یا یک سفید پوست گنگستر یا یک سرخ پوست قاتل تو یک جنایت کاری و باید مورد محاکمه قرار بگیری! [JUSTIFY]و در آخر میرسیم به برگه برنده ی سریال ، قبل از اینکه به این موضوع برسم یادمه چند وقت پیش نمیدونم تو پست های بچه های TvWorld بود یا بخش کامنت های سایت۳۰نما که گفته شده بود : فلان سریال رو Noah halwey ساخته پس باید دیدنی باشه! نکته ی قابل توجه در ارتباط با Halwey اینکه پیش از اینکه خالق اثری سریالی باشه یه نویسنده ی موفق در عرصه ی کتاب داستانی ـه و اتفاقا کتاب هاش فروش بالایی داشتن و استقبال خوبی ازشون شده با اینکه تو تلوزیون خیلی کارنامه ی پرکاری نداشته تا قبل از فارگو(سریال Bones در حد ۶اپیزود و سریال The unusuals در حد ۳اپیزود و سریال my generation به اندازه ی ۲اپیزود) اما در یک جهش بی نظیر در سال های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۷ دوتا از خوش ساخت ترین سریال های نه تنها FX بلکه تاریخ سریال سازی رو خلق کرده : Legion و Fargo اِلِمانی که باعث میشه کارهای halwey اینطور یونیک و مورد استقبال باشه "فرم مستحکم" اونه | بجرئت میشه گفت این سازنده برای تک تک پلان های سکانس های اپیزودهای سریالیش برنامه داره و قبل از هربرداشتی برای سکانس ها "دکوپاژ های" لازم رو در نظر گرفته و یک فیلم نامه دکوپاژ شده ی حرفه ای رو جلوی دوربین میبره و همین موضوع که باعث میشه یک یک هسته ی بسیار ساده ی سریالی که هیچ پیچیدگی داستانی یا تعلیقی نداره اینگونه "جذاب" باشه در ابعاد سمعی و بصری برای بیننده.