The English Game | فوتبـال ، تجربـه جادو شدن | معرفی و بحث

[Saber-j]

مقدمــه «فوتبال نه تنها مسئله ی مرگ و زندگی نیست ، بلکه از این دو موضوع بسیار مهم ترست.» بیل شنکلی فوتبال «رقص بالۀ طبقه کارگر» است. تجربۀ جادو شدن است.شادی و اشک فوتبال بازتابی از زندگیست.فوتبال زندگیست سرشار از درگیری و مبارزه در منگنه ی زمان.نود دقیقه یا ۱۲۰ دقیقه ، که به هر حال تمام می شود تا بازی بعد ، تا فصل بعد ، تا تورنمنت بعد.فاصله ی پیروزی و شکست ، امید و ناامیدی در ضربه های پنالتی گاهی سر سوزنی می شود.سرنوشت بازی ها گاهی با طرح و نقشه رقم میخورند و گاهی با تصادف و اقبال.گاهی با پشتکار ، گاهی با فرصت طلبی.گاهی با ریاضت ، گاهی با شکیبایی.گاهی با شور نوجوانی ، گاهی با تجربه بزرگ تر ها.فوتبال فقط به مردان قوی تعلق ندارد.فوتبال به عزت نفس چنگ می زند ، به امید.در میدان فوتبال کوچک های بی مقدار می توانند گاه و بی گاه شاخ غول های پر تکبر را بشکنند.این همان اوردگاهی‌ست که کوچک ها و بی مقدار ها هم شانسی برای پرواز دارند.معمولا تصاویر فوتبالی در نمای دور به یاد می آوریم.از نگاه بیننده ای در یک نقطه ی ثابت.چیزی مشابه خط فرضی سینما.این قرارداد بین ما و بازیکنان و داور است.ما نظاره گر هستیم و آن ها بازیگر ، و اگر به استادیوم برویم به صف بازیگران پیوسته ایم.بستر انسانی سکوی استادیوم ها و تماشاگران پرشماری که در اکثر تصاویر فوتبال زمینه ی برخورد ها هستند ، بخشی از این دنیا محسوب می شوند.اگر تماشای فیلم در سینما به مراسمی آیینی تشبیه می شود، تماشای فوتبال در استادیوم های معبد گونه در زمان و لحظه ی خاص ، برابر زمین قرینه ای با دو دروازه و آن خط کشی ها، پرچم ها ، سکه انداختن ها لباس ها، شماره ها و شعار ها آیین تثبیت شده تری‌ست.طرفداران هر هفته در مکان ثابتی گرد می آیند و دیک لحظه به نقطه ی ثابتی می نگرند و کنار هم با بیم و امید ، با شور و عشق فریاد می کشند.در غم و شادی شریک می شوند و به فاصله های سنی ، جنسی ، قومی ، فرهنگی ، مالی و طبقاتی پوزخند می زنند‌.فوتبال به یمن با هم بودن و یکی شدن ، با جادوی سحر انگیز غوطه ور شدن در جمع ، طراوتش را به رغم صحنه های ظاهرا تکراری ، حفظ کرد.فوتبال به هیچ صنفی تعلق ندارد ، هر کس در هر جایگاهی و در هر شغلی و منصبی دیوانه و مسخ این پدیده جادویی شده‌ست ، از البرکاموی نویسنده بگیر تا پازولینی فیلمساز و حتی بن لادن ! بن لادن در اکثر دوران عمرش غرق در فوتبال بود. در واقع این فوتبال بود که او را به سمت بنیادگرایی سوق داد. در نوجوانی در جده‌ی عربستان، بن لادن یکی از چند نوجوانی بود که با تشویق معلم ورزش سوری مدرسه، بعدازظهرها در مدرسه می‌ماند، با این وعده که بتواند فوتبال بازی کند. به گزارش استیو کول در مجله‌ی نیویورکر، در دسامبر ۲۰۰۵، مربی سوریه‌ای خشونت خاص منطقه را به آنها آموخت.در اوایل ۱۹۹۴، اسامه بن لادن سه ماه در لندن اقامت داشت؛ جایی که او با طرفداران و بانکداران ملاقات کرد و چهار بار هم به تماشای بازی آرسنال رفت. پیش از بازگشت به سودان در آستانه‌ی استرداد او به عربستان سعودی، از فروشگاه آرسنال برای پسرانش يادبودهای این باشگاه را خریداری کرد.اما علاقه‌ی بن لادن به فوتبال مانع از آن نشد که درگیرِ کشیدن نقشه‌ی کُشتن بازیکنان تیم‌های آمریکا و انگلیس در جام جهانی ۱۹۹۸ نشود؛ اما پس از سفر به لندن، به دوستان‌ش گفت که چنین شور و عشقی را در میان هواداران فوتبال هرگز ندیده بوده است. منبع : کتاب روزی روزگاری فوتبال(صدر) و فوتبال علیه دشمن معرفی The English Game مینی سریال ۶ قسمتی‌ست که در ۲۰ مارس از شبکه نتفلیکس پخش شد آن هم زمانی که دنیا به دلیل شیوع کرونا تماشای فوتبال را از دست داده بود.The English Game یک درام تاریخی‌ست در مورد ریشه های بازی فوتبال در انگلستان در اواخر قرن ۱۹ میلادی ، دوره ای که فوتبال طفلی نو پا بیش نبود و ورزشی برای طبقه ثروتمند قلمداد می شد اما مردان طبقه کارگر فوتبال را عرصه ای دیدند تا بتوانند قابلیت هایشان را به رخ طبقه ثروتمند بکشند.دو شخصیت اصلی در داستان وجود دارد که هر کدام به دو طبقه ی مختلف جامعه تعلق دارند و سریال زندگی آن ها را کاوش می کنند؛ آرتو کینارد مردی ثروتمند که عضوی از هیئت فوتبال اتحادیه می باشد و فرگوسن سوتر بازیکن اسکاتلندی که به تازگی توسط تیم داروین به طور غیر قانونی خریداری شده است.حال سوتر در تلاش است در جامی که هر سال برگزار شود تیم خود را قهرمان کند و به مردان ثروتمند نشان دهد که فوتبال فقط برای آن ها نیست.سریال با وجود تمام ضعف هایش و بعضا پرداخت کلیشه ای خود ، می تواند سفری جذاب و سرگرم کننده را برای فوتبال دوستان به ارمغان آورد.