Cobra Kai:بازگشت به دنیای مبارزه,معرفی,بحث

[yaser63]

Cobra Kai عنوان درام کمدی-رزمی می باشد که بر اساس و در ادامه فرانچایز محبوب The Karate Kid ساخته شده و اپیزودهای فصل اول آن در بهار 2018 میلادی بر روی سرویس ویدئویی YouTube Red قرار گرفت.با استقبال مناسب مخاطبان و منتقدان ,سریال برای فصل دوم نیز تمدید گشت.اما پس از فصل دوم ,نتفلیکس به این اثرعلاقه مند گشت و ضمن خرید حق پخش ,آن را به صورت زودهنگام برای دو فصل دیگر تمدید نمود.Jon Hurwitz و Hayden Schlossberg که پیش از این در نگارش فیلمنامه آثاری همچون American Reunion با یکدیگر همکاری داشته اند,به همراه Josh Heald سازندگان مجموعه می باشند.اپیزودهای فصل سوم این سریال در ده قسمت ازاول ژانویه 2021 (دوازدهم دی ماه نودونه) در دسترس مخاطبان قرار می گیرد.++ خلاصه داستان: Johnny کاراته کار موفق و با استعدادی بوده است, که بعد از شکستی غیر منتظره در فینال رقابتی مهم,از رشته ورزشی خود کنار کشیده است.بیش از سه دهه پس از آن حادثه,او با وجود آنکه شرایط شغلی مناسبی ندارد,همچنان در برابر پیشنهادات برای بازگشت به حرفه ورزشی سابقش مقاومت می کند.اما وقوع مجموعه ای از اتفاقات در Johnny انگیزه قوی برای راه اندازی مجدد مدرسه ای رزمی را ایجاد می کندتا بتواند با حربف قدیمی اش رقابت کند.++ بازیگران: William Zabka در نقشJohnny Ralph Macchio در نقشDaniel C. Henggeler در نقشAmanda Tanner Buchanan در نقشRobby Xolo Maridueña در نقشMiguel Nichole Brown در نقشAisha تریلری از فصل سوم: تماشا دریافت

[wlh]

متولدین اواخر دهه ـی 60 و تقریبا سال های اولیه دهه هفتاد توی ایران همین بزن بزن های بروسلی و جت لی و جکی چان و فلان و بهمان فقط براشون وجود داشت. هر کی هم بگه که یه بار حداقل نگفته قوداااااااااااااااااااااا ااااااا شکری بیش مزه نکرده . البته من یه چیزایی از جنگجویان کوهستان هم یادمه ولی بهترین سریالی که توی زمینه رزمی دیدم با اختلاف همون افسانه شجاعان بود یه چیز سمی بود باید ببینی تا بفهمی هر ؟شنبه شب، شایدم جمعه، ساعت 10 بعد خبر چجور مینشستیم پاش (به چیزی غیر تلویزیون سیاه سفید دسترسی نداشتم) بعدش گنجینه معبد (عثمانیا رو ریخته بودن تو چینیا یه وضعی بود ولی خوشگل مشگل کم نداشت اگه لینک بدون سانسور یا اسم واقعی سریال رو بدونم قطعا میشینم دوباره و چند باره میبینمش) بود و اواخر دوران نوجوونی مون هم یه سریالی بود تو مایه های همون افسانه شجاعان الان اسمش یادم نیست(از داستانش هم چیزی یادم نمیاد فقط میدونم شبکه تهران میذاشت بعد شبکه شهرستان ـمون هم برداشته بود از روی اون پخش میکرد دیگه یه خورده از تیتراژش یادمه ). خلاصه اینه که برگشتن به داستان های اونموقع یه خورده خاطره انگیز هم هست. من کاراته کید رو دیدم ولی یادم نمیاد چی شد غیر همون حرکت معروفی که یارو یه پایی زد تو صورت طرف و انگار این ادامه داستانه همون دو تا مبارز هستش.... قسمت اول که برای من خیلی جالب بود ولی انتظار داستان و اینا نداشته باشید باید تو سن و سال ما باشید تا بفهمید این پایلوت یعنی چی، یعنی برگشتن به دوره ای که هممون حداقل یه کتاب یادگیری کنگ فو یا کاراته داشتیم و از روی اون برا خودمون تمرین استاد شدن میکردیم البته تم اصلی همون صدای بروسلی خدابیامرز بود، بعد یه مدت هم دیگه میرفتی تو کوچه و فکر میکردی تمومه و همه رو حریفی که... ادامه داستان رو بذارم واسه بعد از قسمت دوم تشکر ویژه از یاسر جان بابت تاپیک اومدم بزنم تاپیکشو دیدم خاطره باز تر از ما هم هنوز هست

[wlh]

اولا بگم : خاطرت کشت ما را (: ما که تا قسمت 5 رفتیم و به نظرم خیلی خوب هم ساخته شده. یه جورایی مشکلاتِ مدرن نوجوون ها رو با مشکلات اونموقعی که حداقل اینترنت و اینا اینقدر مهم نبود، قاطی کرده. یه حرفی هم راجع به رنج سنی و اینا زدم، اینم مدرکش و طبق مدرک جدید خانم ها هم زیاد خوششون نخواهد اومد. در کل دنبال داستان قوی و تو در تو نگردید چون سر راست موضوع رو بیان میکنه و طنز گیرایی هم داره. اکشن هاشون یه خورده ای قوی نیست، نمیدونم این نظر منه، اکشنای بهتر از این هم در سطوح بالاتر و قابل باورتر دیده شده.

[smh2011]

سری فیلم های karate kid رو من ندیدم. برای دیدن سریال هم نیازی به دیدنش نیست. هرجایی که لازم باشه خود سریال یه فلش بک درجا میزنه. چیزی که من برداشت کردم اینه که خود فیلم ها هم آنچنان داستان پیچیده ای نداشتن و سوپ اوپرایی وار داستان پیش می رفته و این نیمچه فلش بک ها حتی برای مخاطبینی که فیلم رو دیدن هم لازم هست تا به راحت ترین روش اعلام بشه که کاراکتری که میبینین بزرگ شده فلانی هست.
توی فصل اول تلاش های زیادی شده که کاملن جدی داستان شخصیت ها بعد از اتمام فیلم روایت بشه و تاحدودی از اون فضای سوپ اپرایی فاصله گرفته میشه که بنظرم موفق بوده. بعضی وقتا بخودت میای و شاهد یه اکشن درست حسابی با پایه داستانی قرص و محکم هستی. ولی توی فصل دوم و سوم وجهه سوپ اپرایی سریال بیشتر میشه. تقریبا تمامی کارکاتر های اصلی و فرعی فیلم هم به به نحوی پاشون به سریال باز میشه.
به عنوان نمونه توی فصل سوم کسب و کار لاروسو با ژاپنی ها به مشکل میخوره . لاروسو میره ژاپن. کلی شخصیت قذیمی رو میبینه و از قضا یکی از همونا مسئول فروش شعبه های خارجی از آب درمیاد. یعنی این گره داستانی بهونه ای بوده برای اضاف شدن شخصیت های قدیمی ( اگه اشتباه نکنم کاراکتر های قسمت سوم فیلم ها) و بس.
تاثیرگذاری جان کریس به لطف بازی خوب بازیگرش بر رو ی شاگرد هاش قابل باور هست ولی نه تا حدی که قصد جون همدیگه رو بکنن و چپ و راست برای همدیگه کمین کنن.
پایان فصل 3 لاروسو و جانی تا سرحد مرگ با کرییس درگیر میشن و ثانیه ای بعد به نتیجه میرسن که دعواشون رو توی مسابقه ای که فصل بعد قرار هست ببینیم پیگیری کنن و شاگرد های هرکسی اونجا برنده شد طرف مقابل شهر رو ترک کنه...
یا اینکه در پایان فصل 2 میگوئل بدجور مصدوم میشه. واقعن باورم نمیشد که سریال همچین جرئتی رو داره که میگوئل رو حذف کنه یا به کما بره. توی فصل سوم به تقلید از سوپرانوز میگوئل توی کما درگیر هست و بهوش میاد اما بعد از بهوش اومدن با یه کنسرت رفتن روی پاش وای میسته. قسمت بعد میبینیم که نمیوتنه درست تمرین کنه. و توی پایان فصل 3 توی یه درگیری میجنگه و موفق هم میشه. و این چیزی نیست جز اجرای یک سناریو سوپ اوپرایی ( یادمه به شخصیت دکتر درک ریموری توی فرندز افتاد که جویی بازی میکرد. طرف مرگ مغزی میشد ولی توی 2فصل بعد به هوش میومد)
نمونه قابل قوبل ترش شخصیت هاوک هست. با اینکه خیلی یهویی از یه فرد توسری خور به یه بزن بهادر تبدیل میشه ولی بعد از یه درگیری ندای درونش بیدار میشه و توی درگیری پایانی درر لحظه آخر به شکل حربن الریاحی واری به جبهه مقابل می پیونده. اینجا دقیقن ترکیب لحن جدی و سوپ اوپرایی رو میشه دید.
این دوگانگی بین لحن جدی و سوپ اوپرایی بخصوص توی فصل 2و3 یکم اذیت کننده هست.
طبق معمول سریال های تینیجر و بچه مدرسه ای بازی های نه چندان خوب کارکاتر های دانش آموز رو هم اینجا داریم. به جز بازیگر های شخصیت های میگوئل و هاوک بقیه بازی متوسط رو به پایینی دارن. از همه بدتر هم بازیگر رابی هست که وحشتناک بده این پسر.
نسخه موفق تر کبرا کای رو بنظرم توی سریال ash vs evil dead میشه دید. سریال هم به لحن فیلمی که براساسش ساخته شده وفادار هست هم جدی پیش میره. همزمان لحن کمدی رو به ژانر وحشت اضاف میکنه. داستان رو گسترش میده. شخصیت و لوکیشن های قدیمی رو وارد داستان میکنه و حتی تو سیزن فیناله هاش سکانس های مشهور فیلم هاش رو هم با جلوه ویژه عالی بازسازی میکنه.

با تمام اشکالات سریال واقعن ارزش دیدن داره و یک قدم رو به جلو برای دنیای karate kid محسوب میشه. فصل اول یکم توقعتون رو میبره بالا ولی به خودتون گوشزد کنین که توی چه دنیایی هستین تا بتونین از سریال لذت ببرین.

[wlh]

پایان فصل چهارم

*******************

راستش چندتا مومنت خوب بیشتر توی این فصل نبود و شدیدا ناامید شدم. شاید smh2011 راست میگفت باید به اندازه ای که پتانسیل داشت بهش توجه میکردم. خلاصه فصل اول برام تا قسمت 3و 4 جذابیت داشت بقیه ش رو دیدم که دیده باشم اگه فصل 5 ی هم در کار باشه احتمالا ببینم ولی به کسی پیشنهادش نمیدم، نه بخش تینیجریش خیلی خوبه نه اکشن ش اونقدرا تاثیرگذاره صرفا خاطره بازی و گذروندن اوقات میتونه دلایلی باشه که مخاطب دنبال کنه وگرنه هیچ چیز خاصی نداره ...

[Daisy]

فصل اولش من دیدم خیلی خوب و روان بود، ان شالله وقت بشه ادامه بدم
در کل خیلی خوبه نمیشه تفسیرش کرد، خستگی در کنه

[smh2011]

فصل چهارم ترکیبی از سه فصل قبلش بود. نقاط قوت قبلی رو داشت. نقاط ضعف قبلی رو هم داشت. بازی بازیگرهای جوون کمی بهتر شده بود. جان کریس طبق معمول خوب بود. شخصیت های قدیمی بازم برگشتن و در فصل بعدی هم بازخواهند گشت. بازهم سریال هر وقت به مبارزه شخصیت هاش میپردازه در اوج هست و هرجا به درام روی میاره به یک سریال سوپ اپرایی تنزل پیدا میکنه. کم و بیش خیلی موارد توی فصل چهارم تکراری میشه. اصرار بر آموزه های آقای میاگی و از اون طرف ایگل فنگ.
خلاصه که سریال برای پر کردن وقت خوبه. زیاد نباید ازش انتظار بالایی داشت تا بشه لذت برد.

[smh2011]

فصل پنجم با اینکه رسمن اعلام نشده ولی بنظرم شرعن میتونه نقطه پایانی خوبی برای سریال باشه.
همین اول کار بگم که سریال همون همیشگی هست. نقاط مثبت منفی قبلش رو داره. اکشن های قابل قبول، درام سوپ اپرایی، حتی توی اویال این فصل کیفیت طراحی صحنه و ساخت سریال هم افت کرده بود ( سفر رابی با جانی و صحنه های درون ماشینش مثل سریال های دهه 70-80 خودمون بود) ولی چیزی که سریال رو جذاب میکنه این هست که خالقین سریال از ماهیت سوپ اپرایی ش مطلع هستن و در همون حیطه داستان رو به درستی و با منطق بسط میدن. سریال لقمه بزرگ تر از دهنش برنمیداره. یهو تصمیم نمیگیره که حرف های قلنبه سلمبه بزنه. اکثر خطوط داستانی که مطرح میشه در دنیای کاراته کید صدق میکنه درحالی که در واقعیت و در قیاس با سریال و آثار دیگه شاید خیلی باسمه ای، تک بعدی و کاریکاتوری باشه. همین هست که باعث میشه طرفداران قدیمی این دنیا از سریال راضی باشن و حتی مخاطبین جدیدی هم سریال جذب کنه.
یه نگاه به صفحه imdb سریال و فیلم ها که بندازین متوجه میشین که کاراکتری نمونده که توی سریال برنگشته باشه یا اسمی ازش نبرده باشن. تمامی رفقا و رقبای جانی و دنیل برمیگردن، دلیل رفتار اون زمانشون رو میفهمیم، الان به کجا رسیدن رو میبینیم و در نهایت هم اکثرن به طرق مختلف رستگار میشن یا به سزای مناسب کارشون میرسن. از همین رو بنظرم پایان فصل پنجم پایان سریال و این دنیا میتونه باشه.
قطعن سریال برای دوران بی حوصلگی و فان جذاب هست و حتی این پتانسیل رو داره که رگباری پشت سرهم قسمت هاش دیده بشه.
بی تعارف بگم در زمانی که تعدد آثار پر زرق و برق با کست های قوی بسیار بالا رفته. سریال هایی که حد و اندازه خودشون رو بدونن و با خودشون و مخاطب رو راست باشن کمتر شده. یکی از اون ها همین کبرا کای هست.

[wlh]