شب های مافیا | نگاهی کوتاه به خلاء هنر مباحثه، بی خبری جمعی و ولنگاریِ اجتماعی

[wlh]

مقدمه ... اولا بعد از حدود 12 ساعت کار طاقت فرسا رسیدم خونه. ثانیا بیزارم از تهیه اکانت لاشخوری (به معنای واقعی کلمه) به اسم نماوا (یا به کل تولیدات شبکه نمایش خانگی) و در دفاع از خودم بگم که شدیدا طرفدار سریال های غربی هستم، مخصوصا Non-English Language ـها. با کمک دوستان عزیزی که بخش سریال های غیر انگلیسی زبان رو رونق بخشیدند، میتونید تجربه ـی خوبی رو توی این زمینه داشته باشید به طور مثال این تاپیک یکی از بهترین تجربه های من در سریال های غیر انگلیسی زبان بود و مخصوصا این تاپیک و این یکی که محمد زحمتش رو کشیده و ریت گوگل داره و جزو 5 پیشنهادیه که گوگل به شما میده. - - - - - - - - - - - - - - - - - پس چی شد که به این روز افتادم!!! فیلم و سریال بازا بعضی وقتا خسته میشن و نیاز دارن یه محتوایی غیر از علاقه مندی ـهاشون ببینین خب بعضی ها تلنت شو ها رو انتخاب می کنن، بعضی ها تاک شو ها و صد البته مستند های سریالی و مستند های سینمایی، خشونت و فایت شایدم مسابقه و در کل ریلیتی شو هایی که ببرنمون یه جایی غیر از محدوده فیلم و سریال و جریان قالب این روزها، نمونه های مختلفی براشون هست و صد البته خیلی هم طرفدار دارن، شما تاپیک های بخش ریلیتی شو انجمن رو که ببینید از تلاش های نوژن و اشکان و.... می تونید متوجه بشید که اینجا و این انجمن واقعا یه جای خاصه. خیلی با خودم کلنجار رفتم که این تاپیک رو استارت نکنم ولی امروز بعد از دیدن قسمت سوم از فصل سوم شب های مافیا تصمیم گرفتم یه هجونامه ـی بلندی در ستایشش بنویسم فقط امیدوارم تحملم کنید. - - - - - - - - - - - - - - - - - مافیا چیه؟ در تعریف استاندارد شما می بینید که بازیِ دسته جمعی از نوع استنتاجی است و گروهی بی خبر از همه جا به اسم شهروند یا اصطلاحا شهر باید با اقلیتی باخبر و قوی به نام مافیا بازی کنند و بتوانند آن ها را با حذف در دوره های مختلف بازی شکست بدهند. این بازی سال 1986 و در دپارتمان روانشناسی دانشگاه مسکو توسط Dimitry Davidoff طراحی شد و پس از راه یافتن به کلاس ها، خوابگاه ها و کمپ های تابستانی به بازی اعتیادآوری (احتمالا امروزه از نوع خوب به دلیل فاصله گرفتن از اعتیاد تکنولوژیکی و تقویت شیوه های استنتاج) تبدیل شد. بدون هیچ منبع موثقی، در ایران این بازی از خوابگاه های دانشجویی شروع شده است یا حداقل کسی که آنرا به دیگران معرفی کرده اگر به نفراتی که از آن ها بازی را یاد گرفته رجوع کند حتما سرنخ را در خوابگاهی خواهد یافت. این بازی شدیدا بر قدرت استنتاج، تمرکز بالا، قابلیت صحبت در جمع، روان شناسی و زبان بدن استوار است. شانس بردن بازی توسط مافیا درست به اندازه شانس برد شهروندان است و مدل هایِ علمی مختلف تنها با شبیه سازی هایی که با فرضیات محدود کننده صورت گرفته همین را به شما خواهند گفت. در جمعی دوستانه از بهترین دوستتان دروغ هایی خواهید شنید که دیگر در زندگی معمولی نمی توانید به او اعتماد کنید و در کل زندگی شما به قبل از بازی مافیا و پس از بازی مافیا تقسیم خواهد شد. ورژن های مختلفی از این بازی وجود دارد که شاید بازی را به سخت ترین حالت ممکن و به کابوسی برای شرکت کنندگان تبدیل می کند ولی ورژن های ساده تری نیز هستند که دنیایی مطالب آموزنده در آن وجود دارد. دروغ، اعتماد، رفاقت، خنجر از پشت، دلایل واهی، منطق ضعیف و الخ، تنها گوشه ای از هزاران موضوعی است که در این بازی فرا می گیرید. زمانی که این بازی را تجربه می کنید خواهید فهمید مافیا در اصل همان زندگی واقعی است... - - - - - - - - - - - - - - - - - خب که چی؟! در مورد مسابقه شب های مافیا بگم که، تا اینجایی که من میدونم فقط یه شوی تلویزیونی از کشور لتونی به این سبک ساخته شده اونم من ردی ازش پیدا نکردم فقط توی ویکی ادعا شده همچین برنامه ای بوده، ولی احتمالا باید سبک های مختلفی از این بازی به نمایش دراومده باشه و دستاویز فیلم و سریال ها یا مسابقاتی از این دست قرار گرفته باشه. چیزی که این مسابقه رو متمایز میکنه وجودش توی شبکه نمایش خانگی کشور ماست. نمیدونم اینا (ممیزی چی ها) فهمیدن چی داره تولید میشه یا نه؟!!! یعنی با هر متر و معیاری شما حساب کنی از سر شبکه نمایش خانگی و از سر کشور ما زیاده این برنامه و دلیل اینکه معرفی زدم براش هم همینه. توی قسمت های مختلف شما ذره ای استنتاج، قوه ـی درک یا شهروند بودن رو یاد نمیگیری و از قضا همه عالی مافیا (آدم بده) بازی میکنن و شما هم میتونی خیلی خوب ازشون یاد بگیری. از اونجایی که افرادی که دعوت میشن همه هنرمندای داخل ایران هستن، فرض بیننده از شرکت کننده ها همون چیزی هست که از شخصیت اجتماعی اون ها میدونه در نتیجه یه بازیگر موفق در تلویزیون یا سینمای ایران باید حداقل هوشی متوسط داشته باشه ولی می بینیم که سرتاسر بی منطقی، جوزدگی و خودنمایی بیداد میکنه، هیچ مباحثه درستی شکل نمیگیره و هیچ کسی از باهوش ترین فرد تا خنگ ترین فرد به درستی رای نمیده حتی مدام خودشو نقض میکنه و چون هر گروه 3 بازی انجام میدن بازی سوم سرتاسر ولنگاری نسبت به نقش و بازی یا غرق شدن (حرفه ای بازی کردن) در نقش مافیا رو شاهدیم. درست مثل تمام چیزهای خوبی که به این کشور راه پیدا کرده است و ما بدترین تفاسیر را از آن ها داشته ایم، این سریال با دقت بالایی هرج و مرج منطقی جامعه ما را آن هم بین طبقه متوسطِ رو به بالایِ شهرنشین به تصویر می کشد و تصویری از این بازی به ما ارائه میدهد که فرسنگ ها با واقعیت بازی فاصله دارد. اما نکته ای که می شود بهتر به آن پرداخت میزان ضعف فرهنگی ما در مدیریتِ سوء برداشت از افرادی (شرکت کنندگان) این چنینی است، کسانی که بدون حضور در خرده فرهنگ های تاثیرگذارِ جامعه (محیط های دانشگاهی، تحرکات مدنی، صنف های مربوطه و ...)، با راه یافتن (از طریق شبکه های اجتماعی) به فرهنگ عامه ـی مردم، شکافِ عمیق فرهنگی را به نقطه ای فرابحرانی رسانده اند. این گونه می شود که هر کسی به خود اجازه ـی راهبریِ فرهنگ عامه را می دهد در حالی که در ساده ترین استتنتاج ها، عملکردی زیر خط فقر ارائه می دهد، با ظهور چنین پدیده ای در هر محیط یا جامعه ای، نوعی ولنگاری و بی خیالی نسبت به کشتی جامعه (یا آن محیط) در سرنشینانش پیش می آید که نمود آن را همین الان در تمامی محیط های اطرافتان و جامعه های خرد و کلانی که عضو آن ها هستید می بینید(؟). همزمان آن چنان دور از واقعیت نیست اگر بگویم، این تصویری از جامعه ما نیز هست، ما بی خبرانیم با اقلیتی که از این بی خبری استفاده می کنند و با زبان بازی به هر آنچه می خواهند می رسند. این نقش ها خود ماییم و این پیروزی ها و شکست های ماست که بر صفحه نقش بسته است. - - - - - - - - - - - - - - - - -

[wlh]

[wlh]

[sarkhail]

نمی‌دونم دوستان خبر دارن یا نه، ولی سری جدید برنامه‌ی شهروند و مافیا چند قسمتی هست که شروع شده و این بار به جای شبکه‌ی سلامت از شبکه‌ی نسیم پخش میشه. شنبه، دوشنبه و چهارشنبه ساعت نه و نیم شب پخش میشه و تو دو سه تا نوبت دیگه هم تکرار میشه.

سناریو با اضافه شدن تعدادی نقش جدید یه تکونی خورده و متفاوت شده که برای من دوست‌داشتنیه؛ به خصوص که به نظرم حالا تعادل بین طرف مافیا و شهروند تا حد زیادی برقرار شده و همین مسئله بازی رو به شدت جذاب‌تر کرده.

تیم داوری هم تغییر کرده و شایان ( که تو فصل‌های قبل دیده بودیمش و پلیر قابلی بود) در کنار سینا و حمید این کار رو برعهده دارن. مثل همیشه هر سه نفر افرادی عادی هستن و شومن نیستن که ازشون توقع خاصی داشته باشیم. نظراتشون رو این بار به جای اول و آخر بازی، تو طول بازی میگن و به نظرم همین مسئله تماشای مافیا رو برای علاقه‌مندان آموزنده‌تر کرده؛ چرا که درجا اشتباه و نکات مثبت بازی گفته میشه.

در مورد دکور نظری ندارم؛ آش دهن‌سوزی نیست ولی خب کار راه بندازه. علیرام هم مثل همیشه اتوکشیده و جذابه.

بدترین تغییر هم مربوط میشه به پدرام صادقی؛ واقعاً نمی‌دونم چرا باید وسط مسابقه و بحث و استدلال جدی دو نفر تیکه‌های پدرام صادقی رو بشنویم و ازشون لذت ببریم. در هر صورت، این مسخره‌بازی و پر رنگ‌تر کردن نقش خودش تو برنامه رو دل صادقی مونده بود و برنامه‌ی شهروند و مافیا یه همچین نقشی به صادقی بدهکار بود؛ فقط امیدوارم که ادامه نداشته باشه و فصل‌های بعد کمتر شه.