[شبکه خانگی] Mortal Wound || زخمِ کاریِ جوادعزتی و رعناآزادی‌ور

[wlh]

>>>"با نگاهی به تراژدی مکبث" ما را به یاد همان "برداشتی آزاد از La Haine" می‌اندازد ولی در این بحبوحه‌ـی کرونا و خاموشی چراغ سینماها حال پتانسیلی نهفته و آن‌هم به صورت گزینشی در اختیار برخی از سینماگران قرارگرفته‌است، زود است راجع‌به این دو سال قضاوتی صورت دهیم ولی مارکتی با این حجم از تولیدات و تقریبا بدور از جریان غالب رسانه‌هایِ ... در ایران می‌خواهد تابوشکن باشد اما هنوز هم دست‌درازی‌هایی در خفا (به صورت گزینش در طرح و پلات داستان) و آشکار به قلب این مارکتِ به ظاهر پرطرفدار نشانه رفته‌است. هر چند امیدها به این مارکت روزبه‌روز با شیب بیشتری کاهش می‌یابد ولی باید گشت و جرقه‌هایِ زیبا در آسمانی قیرگون را دید ... درباره سریال زخم‌کاری اثر کارگردانِ فیلم‌های لاتاری، ماجرای نیمروز و ایستاده‌درغبار است، در نگاه اول و با این پیش‌زمینه پیشنهادِ تماشای این سریال بسیار مشکل خواهد بود. زخم کاری براساس رمانی به همین نام "بیست زخم کاری" (1395 نشرچشمه) به قلم محمودحسینی‌راد است. هنرمندی جوادعزتی و رعناآزادی‌ور در کنارِ هانیه توسلی و سیاوش طهمورث می‌تواند تا حدودی نوآرِ ایرانی را شهره شهر کند اما اینکه این ژانر در تلفیق با وضعیت اجتماعی ایرانِ معاصر، سروشکل بگیرد کاری بسی دشوار است، تصحیحات در طرح داستان و میزان وفاداری به رمانِ صدوبیست صفحه‌ای در کنارِ پایلوتِ تقریبا دست‌خورده، امیدها را از بین می‌برد اما ... در این تاپیک می‌توانید پیرامون سریال زخم‌کاری به بحث و تبادل‌نظر بپردازید. لطفا استفاده از تگ اسپویلر را مدنظر قرار دهید. بازیگران جوادعزتی رعناآزادی‌ور هانیه‌توسلی سعیدچنگیزیان الهه حصاری سیاوش‌طهمورث

[smh2011]

در درجه اول سریال منو یاد سریال سازی دهه 80 صداو سیما میندازه. موسیقی متن، نحوه زوم دوربین، سکانس های اضافی که باید نشون بده ماشین از دور میاد پارک میکنه بازیگر پیاده میشه و میره فلان جا که توی 2-3 قسمت اول به شدت زیاد و روی مخ بود. همه و همه در بهترین حالت نسخه آپدیت شده اون دوران هست.
انتخاب بازیگر ها رو تاحدودی دوست دارم. در اکثر مواقع شاهد بازی خوبی هستیم. جواد عزتی که طبق معمول گلیم خودشو از آب بیرون میکشه.گریم خوبی هم داره.
بازیگر های کودک و نوجوان هم بازی پخته تری رو به نسبت نمونه های مشابه ارائه میدن. فقط یکم اسم کارکاتر هانیه توسلی به تیپ شخصیت ش نمیخوره که خب این حس من هست.
رعنا آزادی ور خوب سلطه خودش رو به رخ میکشه.
اما مشکل اساسی که سریال داره برای من عدم وجود یک لحن یکدست هست. سریال به کرات دنده عوض میکنه. به عنوان مثال ناصر و گریم ی که داره رو انگار مستقیم از توی کارهای منوچهر هادی بیرون آوردن. وقت هایی که اوج میگیره و داد میزنه زیاد از حد هست ( بقول بتی توی قهوه تلخ پسرم اوج نگیر...). این وسط یهو شاهد عاشقانه بازی میثم و مائده هستیم.
بخش های مربوط به هلدینگ هم به پر زرق و برقی بقیه نمونه های سینمایی که هلدینگ رو به رخ میکشن( خوب بد جلف 2 یا سریال پادری)
همه این ها رو که کنار هم بزاری منجر به پارگی لحن میشه.

این بحث های سانسور سریال که اخیرن بالا گرفته هم بحث های بیهوده ای هست. جناح و گروهی که سریال رو نقد میکنه همیشه توی همه آثار علاقه به پاستوریزه نشون دادن همه مسائل داره. این جور نگاه آخر سر میرسه به همون تیپ های منسوخ شده سیاه و سفید سینمای ایران. کاراکتر نقش اصلی نماز خون، فقیر یا در بهترین حالت قشر متوسط جامعه، خانواده چادر پوش. کاراکتر منفی هم کت شلوار پوش و آب پرتغال خور.
مسائل موجود توی جامعه رو نباید روش سرپوش بزاری.یا بهتر بگم سرپوش گذاشتن رو چنین مسائلی دلیلی بر نبودشون توی جامعه نیست. فقر و فحشا توی جامعه اسلامی ما هم وجود داره. روابط نامشروع وجود داره. خیانت و عشق های قدیمی وجود داره. سیگار کشیدن وجود داره.
حالا یک سری منتقد و کارشناس دور هم جمع میشن و انتقاد میکنن که فلان سریال بازیگر هاش زیاد سیگار میکشن و روابط نامشروع و خیانت رو نشون میده پس ترویج بی بند و باری و اعتیاد هست. یه مصاحبه و پیامک از مردم هم میگیرن که من داشتم با خانواده میدیدم خجالت کشیدم. یا بخاطر این سریال دارم سیگاری میشم. خب معلومه که بعضی از آثار رو نمیشه توی جمع با خونواده دید. همه افرادی که سیگار میکشن اول از بقیه پنهون میکنن. خلاصه که اینجور مسائل پاک کردن صورت مسئه هست. (ناگفته نماند که سیگار کشیدن توی زخم کاری در اکثر مواقع روی مخ و اضافی هست و کمکی به داستان نمیکنه) راهکار مناسب اضاف کردن رده بندی سنی برای آثار هست نه سانسور. توجه و دقت بیشتر به متن و زیرلایه های داستانی به جای الکی سیگار کشیدن برای خفن تر شدن صحنه ها و نمایش دود بیرون دادن هست. در یک کلام فقر فرهنگی ما هست که منجر به چنین مواردی میشه.

محمد حسین مهدوی شروع خوبی داشت. هنوز که هنوزه اون سریال مستندش از ذهنم بیرون نرفته با اینکه جسته گریخته دیدمش. قسمت اول ماجرای نیمروز و ایستاده در غبار آثار قابل احترامی بودن که سیر صعودی کارش رو ادامه دادن. لاتاری افتضاح به تمام معنایی بود که خیلی وقیحانه به مخاطب دروغ میگفت و توهین میکرد. قسمت دوم ماجرای نیمروز با اینکه به گرد پای قسمت اول نمیرسید اما از فاجعه لاتاری هم به دور بود. در یک کلام فرد کار بلدی هست اما سریال سازی رو هنوز خوب بلد نیست.