Dune :اقتباسی حماسی از "دنی ویلنوو " ,معرفی فیلم ,بحث

[yaser63]

Dune عنوان اثری علمی-تخیلی ماجراجویی می باشد که بر اساس مجموعه کتبی به همین نام به قلم فرانک هربرت ساخته شده است.البته این نخستین اقتباس از این آثار حماسی نبوده و دیوید لینچ نیز در دهه هشتاد میلادی اقدام به ساخت فیلمی براساس این رمان ها کرده است.کار توسعه این فیلم از پاییز 2016 میلادی با خرید حق ساخت آثار سینمایی و تلویزیونی برای این کتب آغاز شد.پس از آن دنی ویلنوو که به گفته خود از نوجوانی طرفداران این داستان حماسی بوده است به عنوان کارگردان پروژه انتخاب شد.او معتقد است دنیای خلق شده توسط فرانک هربرت بسیار "غنی" و "پیچیده" است و برای اینکه بتوان به داستان "وفادار" ماند باید حداقل دو فیلم براساس آن ساخته شود که مدتی پس از اکران خبر ساخت قسمت دوم نیز رسما تایید شد.فیلمبرداری سکانس های این فیلم در کشورهای مجارستان , اردن, نروژ و امارات به انجام رسیده است.این اثرتاکنون در چندین جشنواره فیلم به نمایش درآمده و اکران آن در تعدادی از کشورها نیز آغاز شده است با این حال طبق برنامه اعلامی, اکران رسمی فیلم در ایالات متحده از بیست و دوم اکتبر 2021 (سی ام مهرماه 1400) آغاز می شود.ضمن آنکه به طور همزمان سرویس HBO Max نیز آن را در دسترس مشترکانش قرار می دهد.+++++++ خلاصه داستان: داستان فیلم که در آینده رخ می دهد,از جایی شروع می شود که "دوک لتو" اداره سیاره بیابانی به نام آراکیس را می پذیرد.این سیاره خشک که به "تل ماسه" نیز معروف است از آن جهت اهمیت دارد که تنها مکانی در دنیاست که در آن ماده ای به نام ملانژ قابل استخراج است. دارویی ارزشمند که می تواند طول عمر افراد را افزایش داده,به آنها توانایی های ذهنی ویژه ای دهد و باعث شود تا انسان ها بتوانند با سرعتی سریعتر از نور سفر کنند.تحت کنترل گرفتن این معادن ارزشمند توسط "دوک لتو" با وقوع خیانتی همراه می شود که زمینه ساز آغاز نبردهای خونین در این سیاره خشک و خشن می شود.++ بازیگران: Jason Momoa در نقشDuncan Josh Brolin در نقشGurney Oscar Isaac در نقشLeto Rebecca Ferguson در نقش Jessica Timothée Chalamet در نقشPaul Zendaya در نقشChani تریلری از فیلم: تماشا دریافت

[wlh]

هر نسلی که فیلم دیدن رو شروع کرد یک فیلم یا یه دنباله فیلم، براش تداعی گر حس به سینما شد، استاروارز، گادفادر، اونجرز، بتمن، saw و... از این دسته فیلم های دنباله دار هستند. به نظرم dune با همین یک فیلم در این دسته قرار می گیره.

[lady snow]

برای این فیلم خیلی هایپ بودم. از همون روزهای اول که کارگردان و تیم بازیگری یکی یکی معرفی میشدن منتظر اکران این فیلم بودم. بنابراین اولین لینکی که ازش اومد دان کردم.
دنی ویلنوو سبک خاص خودش رو در کارگردانی داره و من هم خیلی خیلی میپسندمش. انتخاب تیم بازیگری هم که حرف نداشت اما
کیفیت جلوه های ویژه و طراحی لباس فوق العاده هست. اما داستان بسیار پراکنده بیان شده. شخصیتها اصلن فرصت شکل گرفتن نداشتن. حدود دو ساعت و نیم زمان فیلم بود و بیشتر صرف صحنه آرایی شد. شاید چون دنی فن بزرگ این کتاب بوده بیشتر سعی کرده تمام تصاویر ذهنی خودش رو بازسازی کنه. بهرحال باوجودی که فیلم کیفیت خوبی داره اما دلچسب نیست. یعنی شما رو نمیکشونه دنبال کارکترهای خودش چون اونها اصلن فرصتی برای اثبات خودشون ندارن. فقط فک میکنم دانکن خودشو یکم از بقیه کارکترها جدا کرد
یکی نوشته بود فیلم تبلیغ خط تولید سفینه فضایی بود. با اینکه خیلی خنده دار و شاید احمقانه باشه این توییت. اما به نظرم یجورایی هم نکته داره. چون تمرکز اصلی dune در قسمت اولش بیشتر روی فضاسازی و جلوه های ویژه بوده. فقط یک نمای کلی از داستان رو تعریف کرده و انگار اصل کاری رو گذاشت برای قسمت دوم. که امیدوارم فاصله زیادی بینشون نیفته.
تیموتی بنده خدا هم برعکس پیشبینی خیلی از دوستان ایرانی خیلی خوب از پس نقش پل براومد. فکر نمیکنم تو این نسل کس دیگه ای میتونست این نقش رو بازی کنه. زندیا بیشتر نقش جلوه های بصری رو داشت این قسمت.

پس شد کیفیت جلوه های ویژه صحنه آرایی طراحی لباس ... 10/10
اما ریت قسمت اول فیلم بخاطر گل روی دنی و تیموتی 7.5/10
پ.ن: من واقعا آرزو داشتم این فیلم رو مثل همه آدمهای فیلم باز دنیا در سینما ببینم. اما نشستم گوشه اتاق خودم و با لپتاپ دیدم. ... آه از این قصه پر غصه

[wlh]

خیلی خوب بود، داستان جالبی داشت، ای کاش سریالش ساخته بودن، معلوم نیست قسمت دوم چند سال دیگه بیاد تمام حسش از بین میره، 2.5 ساعت فیلم دیدم خسته نشدم
افرین امتیاز بالای 8.5 از طرف خودم بهش میدم

سریالی با عنوان Dune: The Sisterhood به بررسی همین فرقه Bene Gesserit در دنیای Dune خواهد پرداخت

[Daisy]

خیلی خوب بود، داستان جالبی داشت، ای کاش سریالش ساخته بودن، معلوم نیست قسمت دوم چند سال دیگه بیاد تمام حسش از بین میره، 2.5 ساعت فیلم دیدم خسته نشدم
افرین امتیاز بالای 8.5 از طرف خودم بهش میدم

سریالی با عنوان Dune: The Sisterhood به بررسی همین فرقه Bene Gesserit در دنیای Dune خواهد پرداخت

خیلی ممنون حتما نگاه میکنم

[wlh]

فکر کنم بار اولی که دنی ویلنوو رو شناختم در خلال بحثی توی چت باکس بود که پویان به فیلم پلی‌تکنیک اشاره کرده بود بعدها فیلم Incendies رو تماشا کردم که خیلی بهم چسبید و به ترتیب Enemy، سیکاریو، بلیدرانر، Prisoners و Arrival تا رسید به این فیلم. به نظرم اوایل کار کارگردانیش بیشتر به دلم می‌نشست نه اینکه دانشش رو داشته باشم و تکنیکی بخوام بگم ولی پلی‌تکنیک و Incendies کجا؟ بلیدرانر و همین Dune کجا؟ خوف Enemy کجا و خوف سیکاریو کجا؟ Arrival و نفهمیدنش یا Prisoners و گنگ بودنش؟ یعنی اگه با خط آثارش پیش نیای قطعا یه جای کار، آثاری که اسم بردم رو برای دو تا کارگردان جدا فرض می‌کنی. اونارو گفتم که بگم علیرغم اینکه از فیلم لذت بردم ولی یه جای کار ایراد داره نه اینکه عین دوستان بیام گیر بدم به شخصیت پردازی (جدی واسه یه دنباله که میدونید از روی 8 تا کتاب داره ساخته میشه و این اولین فیلم هم هست تاکید می کنم اولین فیلم یعنی محدودترین زمان، گیر میدید به شخصیت پردازی ؟؟؟) یا زمان زیاد برای تبلیغ فضاپیما و ادوات بکار رفته، نه، صحبت من یه جای دیگه است. به نظرم حتی اون شخصیت پردازی و تبلیغ فضاپیما خیلی قابل توجیه، این اثر ساخته شده که بفروشه و من و شمایی که محو تماشای فیلم شدیم یعنی ویلنوو کارش رو برای مخاطب عام درست انجام داده و جادوش روی ما اثر کرده (دیگه ویلنوو ساخت‌هاش رفته به این سمت و از قضا مخاطب هم می‌پسنده و این موارد لازمه فیلم‌های گیشه‌ای هستند). حتی نظر رادیکالم اینه که، استقبال عموم هم خیلیش برمیگرده به هربرت و تخیل بی نظیرش نه ویلنوو و جلوه‌های ویژش. در هر صورت گفتم بیام بگم این دنی ما خیلی خوب بود تا اینکه شد عین بقیه یعنی یه روزی مِمِ‌نتو پرستیده میشد ولی کاری کرد رسیدیم به "ممدآقای قصاب" این دنی هم بالاخره یه جایی کارهاش تکراری میشه و همین دکوپاژ به دستانِ دلواپسِ کاراکترپرست میزنن زیر پاش... سنه 2580 ولشه

[opeth1h]

از اونجا که اولین فیلم از داستان حماسی و تخیلی تل ماسه توسط استاد لینچ ساخته شده بود حین دیدن فیلم خود به خود مقام مقایسه مطرح میشه و در کل باید بگم این فیلم از فیلم دیوید لینچ قوی تره ولی باید در نظر داشت این فیلم در سال ۲۰۲۱ و با بودجه وحشتناک 170 میلیون دلاری و پشتیبانی کمپانی های عظیمی مثل وارنر و لجندری ساخته شده در حالیکه دیوید لینچ در سال 1984 با بودجه 40 میلیون دلاری و به صورت نیمه مستقل دست به ساخت فیلم زده
هر دو فیلم خط داستانی مشخصی دارن که نشون میده به کتاب و داستان اصلی وفادار هستند ولی به شخصه با داستان Dune ارتباطی برقرار نمیکنم چون در وهله اول پیوند خاصی با داستان شب عرب ها داره و همینطور خط اصلی داستان بر پایه ظهور منجی هست همونطوری که توی فیلم هم چند بار اسامی منجی های متعددی بیان میشه
فیلم Dune از نظر من ترکیبی ناموزون از قصه های تخیلی عرب ها با الگوبرداری از جنگ ستارگان و ارباب حلقه ها و حتی گیم او ترونزه
با اینکه انتظار بازی فاجعه باری از تیموتی شالامی داشتم ولی کاملاْ‌ مناسب نقشش بود و بازی درخوری داشت
در مجموع فیلم تل ماسه دنیس ویلنوو لحظات هیجان انگیزی داشت که قطعاْ ارزش یکبار دیدن داره
7/10

[H a M i D]

ساخت بخش دوم فیلم Dune به کارگردانی «دنیس ویلنوو» به طور رسمی تایید شد.

https://variety.com/2021/film/news/d...el-1235094974/

18 مهر 1402 رو پرده سینماها میره.

[kingnessi]

۱. بدترین اتفاق برای یه فیلمساز این نیست که اسمش از اثرش بزرگتر باشه اینه که فیلمساز خودش رو از مخاطبش بزرگتر بدونه و بزرگتر ببینه. توی حالت اول میشه گفت فیلم درنیومده و فیلمساز نتونسته کاری در حد اسمش بسازه اما در حالت دوم فیلمساز مغرورانه خودش و اثرش رو بالاتر از فهم و درک دیگران میدونه. خوشبختانه دنی ویلنوو و "دون" توی دسته اول قرار میگیرن. ۲. یه نکته ای رو همین اول بگم که گروه بازیگریش اصلا واسه من جذابیت نداشت؛ گروه خوبی رو انتخاب نکرده و اونایی هم که خوبن توی نقش اشتباهی بازی میکنن. مثلا خاویر باردم و جیسون موموا و ... انتخابای واضحی بودن واسه نقششون و کارشون تکراری و کلیشه ایه در حالی که با یه انتخاب خاص میتونستن جذابیت کارو ببرن بالا. بازی ها هم گرم و گیرا نیست و انگار دارن انشا میخونن بازیگرا. کلا از بازیگری هیچی به هیچی. ۳. دوتا دیدگاه میشه داشت: یکی اینکه فیلم از لحاظ فنی اونقدر خوبه که میشه کمتر به داستان و ریتم و بازی ها و دیالوگ ها و ... گیر داد که پُر بیراه هم نیست. واقعا فیلم از لحاظ فنی اونقدر خوبه. دیدگاه دوم میگه فیلم هر چقدر هم تکنیکال باشه باید بتونه قصه بگه و قصه خوبی هم بگه و اون قصه خوب رو هم خوب بگه؛ که خُب اینجا فیلم ویلنوو کم میاره. و منم نظرم به این دیدگاه کمی نزدیکتره. در واقع فیلم ویلنوو نقطه اتصال بین تکنیک و قصه رو گم کرده برخلاف فیلم قبلیِ کارگردان، "دون" قصه گوی خوبی نیست و نمیتونه بیننده رو مجذوب خودش بکنه. ۴. بر اساس همون دیدگاه دوم میزانسن موقعی خوبه که به روایت داستان کمک کنه، اصلا تعریف میزانسن اینه. وقتی شما میزانسنت منو توی دنیای فیلمت نمیبره و اکشن و ری اکشن های بازیگرات رو برام تعریف نمیکنه، هر چقدرم پرجزئیات و دقیق باشه هر چقدرم رنگارنگ و زیبا باشه واسه من کار نمیکنه. میشه مث یه تابلوی نقاشی زیبا که روح نداره، گرما نداره، هیجان نداره. ۵. همین ایراد بزرگ میزانسن، فیلم ویلنوو رو شبیه به یه فیلم مارولی کرده که هرچقدرم که خرج تکنیکش بکنی آخرش در مقام یه بلاک باستر به اندازه ده دقیقه از "ارباب حلقه ها" کار نمیکنه. مقایسه سنگدلانه ای بود و خودمم دوسش نداشتم ولی انتظارم از ویلنوو اونقدر بالاست که... ۶. فیلمنامه آنچنان خوب نیست، ریتم خوبی نداره و روایتگر و شخصیت محور نیست. بیشتر از اونکه به فیلمنامه توجه بشه به تکنیک توجه کردن و پیش خودشون گفتن اگر این سکانس خوشگل دربیاد دیگه کیفیت داستانش مهم نیست یا اینکه در درجه دومه اهمیته. ۷. میشه کمی هم به ویلنوو ایراد نگرفت. به نظر میاد میشد فیلم بهتری بسازه اگر 4 ساعته میساخت و فیلمنامه بهتری مینوشت ولی با این تایم شاید از این بهتر نمیشد دیگه. ۸. تقریبا توی همه بخش های فنی اسکار نامزد میشه و حقشه (شاید حتی فیلمنامه هم نامزدش کنن الکی). توی بخش جلوه های ویژه و صدا احتمال بردنش بالاست. حتی گریم و چهره پردازی. ولی باقی بخش ها بعیده. وقتی بخش های فنیش در خدمت داستان و روایت نباشن یا به اصطلاح دکوپاژی نباشه جایزه ای هم نیست. ۹. داستان حماسی یا میزانسن حماسی؟ ویلنوو نتونسته جنبه اول رو بخوبی دربیاره ولی تلاششو کرده آقا. اما در عوض بخش دوم به حد اعلا دراومده. شاید بهتر بود بیشتر وقت میذاشتن و به یه تعادلی میرسیدن. البته من به این کارگردان امید دارم. هنوز شروع ماجراست، یه شروع نه چندان خوب رو میشه با یه ادامه محشر جبران کرد و امیدوارم بخش دوم این کارو بکنه. ۱۰. فیلم ویلنوو فیلم ارزشمندیه، تلاش فوق العاده ای انجام شده که به ثمر ننشسته (حداقل بخشیش به ثمر ننشسته). ریتمش زیاد متعادل نیست، صحنه های اکشن و جنگیش در نیومدن و یهو کات میخورن به سکانس های داخلی، وحشت و ترس رو نتونسته بخوبی دربیاره، درامش ناقصه و دیالوگهاش هم کمکی نمیکنن ولی میشه بهش امیدوار بود چون کارگردان قابلی داره. فعلا از جذابیت بصری این فیلم لذت میبریم تا ببینیم بخش دوم چکار میکنه.

۱۰/۷

[smh2011]

من نه سری کتاب های دون رو خوندم و نه اون فیلم پر حرف و حدیث دیوید لینچ رو دیدم ولی نمیدونم چرا همیشه امید بالایی نسبت بهش داشتم. توی ذهنم ناخودآگاه یک اثر درجه یک بوده که مورد علاقم هست.
فیلم رو هم دیدم. به نسبت مدت زمانی 2ساعت و 35دقیقه ایش خوش ریتم بود و به هیچ عنوان خسته کننده نبود. طبق معمول و مثل آثار قبلی ویلنوو فیلم پرشده از تصاویر چشم نواز بطوریکه چشم بسته دستتون رو روی دکمه اسکرین شات بزنین و میتونین یه والپیپر برای گوشی و سیستمتون داشته باشین.
اما داستان فیلم.
با نظرات گفته شده موافقم. کات و تدوین فیلم جسته گریخته هست. داستان آنچنانی گفته نمیشه و درامی شکل نمیگیره. شخصیت ها هم شکل نمیگیرن اما اوضاع وخیمی ندارن.
تیموتی شالامی خوب از پس نقشش براومده. جیسون موموا بالاخره بعد از 10سال از تیپ کال دروگو فاصله گرفته باوجود نقش مشابهی که داره.
با یه جستجو کوچیک راجب رمان دون، فیلم میتونه اوضاع بهتری داشته باشه.
ظاهرن رمان ها مجموعه عظیمی از پیش زمینه های داستانی رو ارائه میدن. دنیای بزرگی ساخته میشه با معماری های جذاب.که خب فیلمنامه از توضیح گسترده همشون چشم پوشی میکنه و فقط خیلی از موارد رو توی طراحی صحنه و نماد و عکس ها نمایش میده.
توی فیلم هم طراحی صحنه و طراحی تک تک جزئیات به شدت خوب انجام شده. عملن فیلم کل تلاشش رو فقط به معرفی دنیاش اختصاص داده.
تقریبن میشه گفت فیلم فاقد اوج داستانی هست. جنگ دو خاندان در میانه فیلم واقع شده و با اینکه جشم نواز هست اما از آنچنان که باید به عنوان تنها حادثه بزرگ فیلم بزرگ و عظیم نیست و البته زمان کمی از فیلم رو هم شامل میشه. پایان بندی فیلم هم همینطور هست. به خودت میای و میبینی کمتر از 10 دقیقه از فیلم مونده و پاول و مادرش با گروه جدیدی آشنا شدن و در کمال آرامش باهم حرف میزنن. نبرد نهایی پاول هم خیلی ساده هست.

رمان دون به غیرقابل اقتباس بودن معروفه. حالا کار سخت تر اینکه که همچین رمانی رو به یک(یا چند) فیلم سینمایی تبدل کنی که به عنوان یک بلاک باستر تبلیغ بشه. به زبان دیگه ای به دون به عنوان فیلمی پر فروش با بودجه عظیم برای همه مردم نگاه میشه. درحالی که هم خود رمان و هم سبک فیلم های ویلنوو خاص پسند یا بهتر بگم نرد پسند هست. خوره های رمان مسلمن با فیلم حال میکنن و امثال ماها که فقط اسم دون رو شنیدیم و حتی ویلنوو رو دوست داریم و آثارش رو دنبال میکنیم سخت تر با فیلم ارتباط برقرار میکنیم. وای به حال اون فردی که برای دیدن یک بلاک باستر به سینما میره و فیلم رو میبینه و آشنایی درستی با فضای فیلم های کارگردانش هم نداره.

داستانی که توی همین یک قسمت گفته میشه نوید این موضوع رو میده که فیلمنامه از ابتدا با دید 2و حتی 3 و شاید چند فیلم نوشته شده. یعنی نویسنده بذرهایی رو هدفمند میکاره. این سبک هم خوبه و هم بد. خوبیش اینه که مسیر داستان مشخص و روشن هست.بدیش اینه که مثل دون بعضی وقتا فیلم اول حکم پیش درآمدی رو برای اصل داستان دارن که بالاجبار باید صبر کنید تا به اصل کار برسین.
من خوشبینم که اگه فرصتی داده بشه تا کل داستان متناسب با اونچه که ویلنوو میخاد گفته بشه (چه یک فیلم دیگه چه چند فیلم و سریال) میتونیم در مجموع تجربه قابل قبول و حتی به یادموندی ای رو درحد تریلوژی های معروف داشته باشیم