تحلیل و بررسی فیلم The Suicide Squad

[Luca Brasi]

باگ ـي كه كمپاني دي سي اصلا اقدامي قرار نيست براش انجام بده "پرداخت كافي و لازم" به شخصيت هاشِ ، اين مساله تو آثاري كه ابرقهرمان هاش ليگ تشكيل ميدن (حالا چه ليگ عدالت باشه چه جوخه انتحار چه ...) به بدترين شكل ممكن خودنمايي ميكنه و براي مخاطبي كه اصلا كاميك نخونده تا بحال و آشناييش فقط بواسطه ي "سينما" بوده بيشتر آزار دهنده است. دوره اي كه فيلمهاي اكشن بواسطه ي اِلِمان هاي سمعي و بصري مخاطب جذب كنن خيلي وقته گذشته! همونطور كه جان سخت بعد از دهه ٨٠ و ٩٠ ديگه نتونست مثل قبل تو چشم باشه و ادامه بده و تاريخ انقضاش سر رسيد! مخاطب امروزي براي همزاد پنداري ، براي ايجاد يه كشش با كاراكتر نياز به شناخت داره و لازمه ي اين شناخت يك شخصيت پردازي درست و حسابي در كنار يك تيم بازيگري خوبه كه كمپاني دي سي تو اولي افتضاح و تو دومي تا حد قابل قبولي خوب عمل كرده (مثل انتخاب مارگو رابي براي نقش هارلي كوئين و ...)

تو قسمت جديد جوخه انتحار بازهم با كاراكترهايي طرفيم كه يك ذره شناخت ازشون نداريم! King Shark ، Peace Maker , Bloodsport , و و و ... و براي اولين باره كه حتي اسمشون رو ميشنويم همين موضوع باعث يه خلاء اساسي بين مخاطب و تيم بازيگري تا انتهاي فيلم ميشه در ادامه با يك تيم بازيگري بسيار ضعيف طرف هستيم كه انتخاب بعضي هاشون صرفا بخاطر بالا بردن فروش فيلمه و حضورشون هيچ توجيه ديگه اي نداره (مثل جان سينا در نقش Peacemaker) بعد از اين دو مورد ميرسيم به خط داستاني فوق العاده كليشه اي با طعم هميشگيه "آمريكايي ها هميشه قهرمانند" كه باعث ميشه "هيجان" و "تعليق" بكل از اتمسفر حاكم بر خط داستان حذف بشه و در كنار يك اكشن كاملا متوسط (كه فقط در اندازه ي دو سه تا پلان خوب عمل كرده) The Suicide Squad يك اثر بسيار معمولي ، حوصله سر بر و كليشه اي باشه.