Dahmer: بحث و تبادل نظر کلی

[yaser63]

در این تاپیک می‌توانید درباره مینی سریال Dahmer با عنوان Monster: The Jeffrey Dahmer Story که اپیزودهای آن از بیست و یکم سپتامبر 2022 (سی ام شهریور 1401) بوسیله سرویس Netflix منتشر شده, بحث و گفتگو کنید. لطفا اگر می‌خواهید در مورد قسمت خاصی بحث کنید، در ابتدا عنوان قسمت موردنظرتان را بیان کنید تا دیگران متوجه بحث شما بشوند، و از اسپویل شدن مطلب برای دوستانی که هنوز قسمت مورد نظر را ندیده اند، جلوگیری شود. در موارد ضروری استفاده از تگ اسپویلر را نیز مد نظر قرار دهید.

[codec_pack]

با اینکه ساخت نتفلیکس بود و آنچنان انتظاراتی نداشتم، سوپرایز شدم. داستان زندگی جفری دامر، فقط جنایت هایی که کرده رو به تصویر نمیکشه بلکه به دنبال چرا و پیشگیری هایی که میشد وجود داشته باشه هم هست. جبهه خاصی نداره، قضاوتگر اعمالی که کرده نیست. توی این داستان که جفری خودش معتقد بوده که اینطوری به دنیا اومده، نشون داده میشه که مادرش هنگام بارداری کلی قرص و دوا میخورده و پدرش بهش یاد داده که حیوونا رو واسه سرگرمی کالبدشکافی کنه. دعوای پدر و مادرش در حالی که جف تماشاگر هست روی بیننده این بیوگرافی هم تاثیر میزاره، چه برسه به یه بچه کوچک. پس تعوری ها ازینکه جفری، چرا یه هیولا بوده انقدر متعدد هست که نمیشه نتیجه قاطعانه گرفت.

سریال بدون اینکه داد و بیداد کنه، تبعیض نژادی رو خیلی خوب به تصویر میشکه. جف، عمدن، توی محله سیاه پوستا که پلیسا نسبت بهش بی توجه و کم کار بودن، خونه داشت. قربانی هاش هم به همین دلیل که جون سیاه پوستا ارزشی نداره، انتخاب میکرد، چون امن تر بوده. نادیده گرفتن تماس های متعدد زن سیاه پوست یا پسر سیاه پوست شاکی که میتونست جلوی این فاجعه رو خیلی زودتر بگیره.

بازی اوان پیترز هم جای ستایش داره، بی نظیر بازی کرده. خیلی هم سعی شده که به این بپردازه که جفری بین همسناش یه فرد به ظاهر عادی بوده، تا حد زیادی. جف اکثر مواقع راستگو هست! حتی وقتی دروغ میگه هم کاملن تابلو هست. شخصیت خبیثی نداره. واضح هست که مریض هست. سریال با اینکه جف رو نمیکوبه و قضاوتش نمیکنه، اما خیلی خوب جنایاتشو به تصویر کشیده. تصاویر شکه کننده و حال به هم زن به وفور وجود داره. و اون "بو" که اطرافیان جف همیشه ازش شاکی بودن. میتونی "بو" رو از پشت صفحه نمایشگر حس کنی. بوی قربانیایی که روشون نیاز های جنسیشو رفع میکرده، میپختتشون و روشون اسید میپاشیده.

چند اپیزود پایانی که جف رو پلیس میگیره، سریال طبیعتن افت میکنه، اما همچنان چیزایی واسه ارائه داره. این داستان جفری هست، اما درد و رنج خانواده قربانیا به تصویر کشیده میشه. پدر جف یه کارکتر فوق العاده هست. تا پایان ماجرا واسه جف پدری میکنه و قضاوتش نمیکنه، بلکه خودشو مقصر میدونه.

انتهای سریال یه قاتل سریالی دیگه هست با شخصیتی شرور، که وجودش به نظرم عالی بوده. حالا جف رو میشه با اون مقایسه کرد و درک کرد که با اینکه هر دو جنایات وحشتناکی انجام دادن، چطور واسه جف میشه تاسف خورد اما واسه فرد دیگه نه.

در کل این سریال با فیلمنامه و کارگردانی و بازی های بی نظیر، برای من بهترین سریال امسال بود.

[erfan2086]

سریال خوبی هست و کیفیت بالایی داره پیشنهاد میکنم تو این وضعیت نبود سریال با کیفیت این مجموعه و ببینید

[Habibfallah]

عجیب ترین چیزی که بعد از دیدن این سریال و همچنین فیلم ایرانی «عنکبوت» به نظرم اومد، طرز برخورد و مواجه جامعه با این اتفاق بود.
بعد از دیدن فیلم عنکبوت رفتم و یه سرچی زدم و دیدم که همون سال ها که سعید حنایی رو دستگیر کرده بودن، یه مستند هم ازش ساختن که روی آپارات هم میشه تماشا کرد. توی این مستند وقتی با هم محله ای ها و پسر سعید حنایی مصاحبه میکنن، مردم یجورایی کارش رو تایید میکنن و خیلی ها این کار رو نشونه شجاعت طرف می‌دونن.
واقعا همچین طرز تفکری از خود یه قاتل زنجیره ای ترسناکتره به نظرم. چون یه نفر بنا به هر دلیلی (تربیت نادرست خانوادگی، بیماری زمینه ای، اختلال روانی و ...) می‌تونه تبدیل به یه قاتل بشه ولی اینکه یه جامعه مهر تاییدی بر رفتار اون بزنن و اون رو یه قهرمان شجاع تصور کنن، خیلی ترسناکه. اونوقت یه جامعه دچار بیماریه. یجایی از مستند پسر سعید حنایی میگه اوایل خجالت می‌کشیدم از خونه بیام بیرون ولی وقتی رفتم توی کوچه، مردم بهم گفتن سرت رو بالا بگیر، بابات یه قهرمان بود. اون کاری کرد که درست بود و ما جرات انجامش رو نداشتیم. پسرش میگه حس حسین فهمیده رو دارم و یجورایی احساس میکنم منم باید راه بابام رو ادامه بدم.
اتفاقی که توی این سریال هم افتاد بی شباهت به این داستان نبود و دیدیم که بعد از دستگیری جفری، چقدر طرفدار پیدا کرد.

[Julie]

>> شروع سریال بسیار جذاب بود ولی تو ارائه‌دادن شخصیت عمیق و داستان هولناکی که پشت قتل‌های جفری دامر هست وا می‌مونه و اپیزود به اپیزود از داستان اصلی خارج می‌شه و در نهایت یک ناامیدی برای بیننده به جا می‌ذاره. خروجی سازنده‌ها نه به اندازه یک سریال جذاب و گیراست، نه به اندازه یک مستند دقیق. خیلی از تایم‌لاین‌های سریال با داستان اصلی مطابقت نداره و بحث تبعیض نژادی رو هم بسیار مبالغه‌آمیز به نمایش می‌ذاره. مخصوصا قسمت پایانی که وحشتناک مسخره و احمقانه بود که یک سیاه‌پوست معتقد به مسیح انتقام گرفت و دامر رو کشت. در کل سریال فقط ادای بی‌طرف بودن رو در میاره و با یه پیش‌فرض‌های مشخصی لابه‌لای حقیقت‌هایی که میگه، به جای بال و پر دادن به داستان برای افزایش جذابیت، دروغ‌هایی در راستای خواسته‌ها و برداشت‌هاش از جفری دامر و زندگیش می‌گه که برای من ناخوشایند بود. در کنار همه این نکات منفی اما مهم‌ترین نقطه قوت سریال بازی ایوان پیترز هست که به طرز عجیبی نقشش رو خوب بازی می‌کنه. تقریبا همه بازیگرا به‌خوبی از پس خودشون بر اومدن و زمینه مناسبی برای دیدن یک درام جنایی بر اساس واقعیت وجود داشت اما گسستگی وحشتناک در تعریف‌کردن داستان و سردرگمی نویسنده‌ها سریالی با پتانسیل مایندهانتر رو تبدیل به آشغالی مثل این کردن.

[bayani]

من این سبک سریال و یا داکیومنتری جنایی بر اساس واقعیت زیاد دیدم
ولی این سریال اصلا در حد و اندازه تعریف بعضی دوستان نبود و فقط اپیزود اول منو درگیر کرد رفته رفته واسم خسته کننده شد و هیچ علاقه ای به دیدن چند قسمت اخر نشون ندادم که اینجا دوستمون کارمو راحت کرد واخرشو گفت .
اگر وقت زیاد دارین ببینید وگرنه چیز زیادی از دست ندادید