Beef:مشاجره رانندگی ادامه دار ,معرفی,بحث

[yaser63]

Beef مجموعه کمدی-درامی می باشد که نتفلیکس بهار سال 2021 توانست حق ساخت آن را در رقابت با چند سرویس ویدئویی دیگر از آن خود کند.لی سونگ جین که سابقه نویسندگی در آثاری چون Dave و Silicon Valley را دارد سازنده و شورانر این سریال است.او درباره این پروژه می گوید:"تیم رویایی داریم که به همکاری با آنها افتخار می کنم.قدر دان فردی هستم که سه سال پیش در ترافیک سر من داد کشید.من بی خیال آن بحث نشدم و نتیجه آن این سریال شد."طبق برنامه اعلامی انتشار اپیزودهای فصل نخست این مجموعه در ده قسمت از ششم آوریل 2023 (پنج شنبه هفدهم فروردین 1402)آغاز می شود.++ خلاصه داستان: Dannyپیمانکار ناموفقی می باشد که با کارآفرین خودساخته ای به نام Amy حین رانندگی سرشاخ می شود.حادثه ای که وارد ذهن این دو شده و بر تمام افکار و اعمال آنها تاثیر می گذارد.دشمنی فزاینده بین این دو موجب آشکار شدن اسرار زندگی و روابط آنها شده که در این کمدی سیاه تاثیر گذار به تصویر کشیده می شود.++ بازیگران: Steven Yeun در نقشDanny Ali Wong در نقشAmy Lau David Choe در نقشIsaac Young Mazino در نقش Paul Remy Holt در نقش June Patti Yasutake در نقش Fumi تریلر رسمی سریال : تماشا دریافت

[kingnessi]

پایلوت در مذمتِ آرامش، ادب و کنترلِ خشم سریال تکلیفشو همین اول مشخص میکنه، دوتا کاراکتر که دیگه نمیتونن مطابق با قوانینِ مزخرفِ دنیایِ مزخرفِ اطرافشون رفتار کنن و میزنن به سیم آخر؛ جرقه ای زده میشه و دوئلی شروع میشه برای خالی کردن تمامِ عقده های فروخورده شون و این (احتمالا) قراره بسیار دلپذیر باشه. سریال مخصوصِ این زمونه و این روزهاست، دنیایی که هر طرفی رو نگاه میکنی پر از آدمایِ الکی، با حرفایِ الکی، ژست های الکی و ادعاهایِ الکیه و پر از احمق هاییه که فکر میکنن میفهمن و... سوال اینه که چرا باید مودب باشیم؟ چرا باید مبادی آداب باشیم؟ تا کِی باید آرامشِ خودمونو حفظ کنیم و به اصطلاح متمدن باشیم؟

[kingnessi]

تا قسمت پنجم من انتظار خشونت و زنندگیِ بیشتری رو داشتم ولی دارن مقدمه چینی میکنن و تمرکز بیشتری رو گذاشتن رویِ ساختن رابطه بین کاراکترها و دلیلِ وضعیتی که به وجود اومده. اینطوری وقتی در ادامه اوضاع به هم ریخت تاثیرشم بیشتره. بازی ها محشرن، الی وانگ که تکلیفش مشخصه و آرتیستِ فوق العاده ایه و استیون یون که نشون داده چه بازیگر توانمندیه؛ خیلی خوب این دوتا مقابل هم قرار گرفتن و موتور محرک سریال بازی قدرتمند این دوتاست.

[kingnessi]

وحشتِ انسان بودن پایان خیلی خوبی داشت و این قسمت آخرش عالی بود. چه بازی های محشری و چه داستان درست و دقیقی. اولش انتظارم چیز دیگه ای بود و فکر میکردم روند متفاوتی رو ببینم ولی کم کم سریال خیلی ملموس و واقعی شد و خیلی ساده میشه باهاش همذات پنداری کرد، بخصوص واسه نسل ما سی و چند ساله ها. از لحاظ کیفی هم خوب بود و نشون داد A24 هیچوقت کم نمیذاره و همیشه میشه بهش اعتماد کرد. تا اینجا بهترین سریال 2023 بوده (با اختلاف نسبت به لاکی هنک)، امیدوارم تمدید بشه.

[Izavel]

سریال واقعا خوب بود! از دیدنش خیلی لذت بردم. تو همون دقایق اول تنشن و فضای ملتهبشو درک میکنیم. اولش فکر میکردم این خشم یه حرکت impulsive و تکانشی هست اما کم کم که داستان جلو رفت و شخصیت هارو بهتر شناختیم دیدم بیشتر یه پرخاشگری ناشی از افسردگیه. تو نیمه اول سریال یکم داشت خسته کننده میشد اما تو نیمه دوم اوج گرفت و به بهترین شکل ممکن هم تموم شد. درسته که داستان پردازی ماجرا یکم از واقعیت های روزمره ما به دوره اما کارکترها به شدت واقعیه! افسردگی لزوما خودشو با غم و علائم رایج نشون نمیده، خشم و پرخاشگری یکی از نمودهاشه. ایمی و دنی از دوران کودکی و با توجه به شرایطشون مستعد افسردگی میشن که تو بزرگسالی و حتی قبل تر با توجه به اتفاقات زندگیشون توش غرق میشن. این اتفاقات لزوما شکست ها و سرخوردگی ها ( مثل دنی) نیست، گاهی یکی مثل ایمی که خودساخته و تو یه موقعیت خوبه هم بهش مبتلاس و میگه: When nowhere feels like home , you just retreat into yourself این آدما تو جمعن ولی انگار متعلق به اون جمع نیستن، زندگیشون پر از تظاهر و خالی بودن میشه، حتی اگه بهترین هارو به دست بیارن انگار خالین. نمیدونن آیا بقیه آدم ها هم مثل اون ها هستند و اگر نقابشون رو بردارن کسی میتونه بپذیردشون یا از الان غریبه تر میشن، آیا یکی تو زندگیشون پیدا میشه که بگه I SeeYou خلاصه که سریال خیلی خوبیه. حتی عنوان هایی که برای هر اپیزود انتخاب میشه هم عالی و خیلی مرتبطه، مثلا: ep1- The Birds Don't Sing, They Screech in Pain ep8- I Am a Cage, In Search for a Bird

[jokarsanaye]

فصل دومی هم در کار هست؟

[kingnessi]

فصل دومی هم در کار هست؟

سلام
هنوز رسما اعلام نکردن ولی هست.

[smh2011]

خصومتی با سریال ندارم و اتفاقن حرف های خوبی میزنه که توی دنیای امروزی برای خیلی هامون قابل لمس هست. خوب هم حرفاش رو میزنه. ریتم روون، بازی ها خوب ولی یک سری نکات خیلی ریز اما زیاد وجود داره که برای من نمیزاره سریال به منتها الیه پتانسیلش برسه. اول از همه کاراکتر های فرعی ش هستن که اکثریت قریب به اتفاقشون ناکارآمد هستن. یعنی در لحظاتی اثربخشی های کوچکی رو دارن و بعد فقط حکم پر کردن زمان اپیزود رو دارن و خیلی رو مخ هستن. شوهر ایمی و مادرش، آیزاک و دار ودستش، اون خریدار مغتزه ایمی و پارتنرش. اینجور حس میشه اتاق نویسنده ها نشستن دور هم یک سری مشکلات و مایل استون برای دو سخصیت اصلی درنظر گرفتن و حالا برای عبور از این مایل استون ها یک شخصیت جدید خلق کردن که میتونه ربطی به بقیه شخصیت ها نداشته باشه و استفاده دیگه ای ندارن. حالا اگر یکجوری هم شد ربطشون داد بهم دیگه که چه بهتر.
از طرف دیگه همچین ایده و داستانی نیازمند افسارگسیختگی بیشتری هست و سریال بنظرم بهتر بود مثل اپیزود اولش پیش بره و تغییر لحن نده. اون لجام گسیختگی دیوانه وار هست که جان ویک رو خاص میکنه و اینجا هم نیازمند رویکردی جان ویک طور بود. منظورم از جان ویک اکشن واقعی و کشت و کار نیست. جان ویک از کشته شدن یک سگ خونگی به به هم ریختن شهر و سازمان های زیر زمینی و چه ها که نمیرسه. خصومت با یک بوق اضافی و انگشت وسط شروع میکنه یکم تو این مسیر ادامه میده اما با رستگاری های مقطعی ماشین داستانش دوک میخوره تا جایی که رستگاری کاراکتر دنی دلنشین تر و خط داستانیش دلچسب تر میشه. مخلص کلام اینکه داستان سریال با علم به اینکه میخاد دو وجهه متفاوت شخصیتی رو بررسی کنه ادامه میده اما در پایان تصیمیم میگیره که پایان های مشابهی براشون در نظر بگیره و به دیدگاه اولیه خودش برمیگرده.