Barry | تبادل نظر پیرامون فصل چهارم و پایانی

[kingnessi]

در این تاپیک می‌توانید پیرامون فصل پایانی مجموعه Barry که پخش آن از شبکه HBO و از شانزدهم آوریل 2023 (بامداد دوشنبه بیست و هشتم اردیبهشت ماه 1402) آغاز می‌شود بحث و گفتگو بفرمایید. لطفا اگر می‌خواهید در مورد قسمت خاصی بحث کنید، در ابتدا عنوان قسمت مورد نظرتان را بیان کنید تا دیگران متوجه بحث شما بشوند؛ و از اسپویل شدن مطلب برای دوستانی که هنوز قسمت مورد نظر را ندیده اند جلوگیری شود. در موارد ضروری استفاده از تگ اسپویلر را نیز مدنظر قرار دهید.

[kingnessi]

هشت ساعت و نیم تا پایان...

تا پایان یکی از بهترین سریالهای دهه اخیر و یکی از لذت بخش ترین تجربه های سریالی.
منتظریم.

[wlh]

اگه بشه با مستراینبیتوین مقایسه کرد به نظرم اون بهتر بود، اگه نشه هم که سریال توی دسته بندی کمدی جنایی خیلی خوب عمل کرده، صحنه های اکشن متفاوت و زیبا دراومدن و در کل هم به خاطر کیفیت هم به خاطر تعداد اپیزود کم توصیه میشه...

مجبور نیستی بخونی طور
اون صحنه هایی که اسلحه یکی از موضوعات اصلی میشه کاملا اگزجره ست، و به چپ ترین حالت ممکن داره به تمسخر میگیره، ولی با تجربه خودمون واقعا اون قانون جاهایی کارکرد داره مثلا برگردید به مشروطه و امیرخیز و فتح تهران یه جاهایی یه سری چیزا اشتباهین و این عقیده در مورد اسلحه می‌تونه از همونا باشه، فعلا نمیدونند چیکار میکنند بزنید تیشه به ریشه خودتون مثل کاری که بعدها توی تاریخ ما انجام شد و قدرت اسلحه از دست مردم خارج شد ...

[codec_pack]

اگه بشه با مستراینبیتوین مقایسه کرد به نظرم اون بهتر بود، اگه نشه هم که سریال توی دسته بندی کمدی جنایی خیلی خوب عمل کرده، صحنه های اکشن متفاوت و زیبا دراومدن و در کل هم به خاطر کیفیت هم به خاطر تعداد اپیزود کم توصیه میشه...

مجبور نیستی بخونی طور
اون صحنه هایی که اسلحه یکی از موضوعات اصلی میشه کاملا اگزجره ست، و به چپ ترین حالت ممکن داره به تمسخر میگیره، ولی با تجربه خودمون واقعا اون قانون جاهایی کارکرد داره مثلا برگردید به مشروطه و امیرخیز و فتح تهران یه جاهایی یه سری چیزا اشتباهین و این عقیده در مورد اسلحه می‌تونه از همونا باشه، فعلا نمیدونند چیکار میکنند بزنید تیشه به ریشه خودتون مثل کاری که بعدها توی تاریخ ما انجام شد و قدرت اسلحه از دست مردم خارج شد ...

صحنه هدشات شدن vigilante داستان هم روش. قانون رو دست خودتون نگیرید یه وقتیا. دقیقن اتفاقی که واسه دکستر هم افتاد.

مسیری که آمریکا داره طی میکنه، دقیقن مث ایران خودمونه. آخوندیسم و لفتیسم جفتش یه لجن در لباس های متفاوت.

اما خب فاشیسم نمیتونه حاکم بشه وقتی مردم مسلح باشن.

[kingnessi]

پایان اون لبخند آخر فیوکس به بری و محو شدنش توی تاریکی این قسمت برای من پیامش این بود که بالاخره مجبوری یه روزی نقابتو بندازی؛ یا مثل سلی وقتی میدونی همه چیز از دست رفته و تهی شدی یا مثل فیوکس توی زندان و بعد از کتک خوردن تا سرحد مرگ؛ بالاخره روز موعود فرا میرسه و اونایی که در مقابلش مقاومت میکنن عاقبت خوبی ندارن. دقیقا مثل بری: بری نقابشو برنداشت، حتی اون آخر سر هم فکر نمیکنم قصدش تسلیم شدن به پلیس بود. بری فقط بخشی از حرفای اون کشیش رو گوش میداد که به نفعش بود، بخشی از پادکست بیل بور رو گوش میداد که تاییدش میکرد و تا آخرش باور داشت که طرف درستِ ماجراست. عاقبت اینکه بری توسط هالیوود تبدیل شد به یه کاراکترِ دوزاری که توسطِ جین کوسنوی خلافکار فریب داده شد و کشته شد و آخرشم با همون نقابِ قهرمان به خاک سپرده شد. عاقبتِ بری برای من پوچ بود، حتی هنک هم دست تویِ دستِ کریستوبال رفت، حتی کوسنو هم بالاخره تونست معروف بشه و شایدم الان داره تو زندان کیف میکنه که همه قبولش دارن ولی بری بد رفت. نمیدونم سلی بالاخره اعتراف کرد (پیش پلیس) یا نه ولی اهمیتی هم نداره، سلی پیش جان اعتراف کرد و اون جمله ش به بری توی تخت نشون داد که راهشو پیدا کرده، پایانِ سلی بهترین پایان سریال بود. اما درباره ی اون لبخند فیوکس: فکر میکنم یه جورایی ادای دین بود به بری. فیوکس کودکی و معصومیتی که از بری گرفته بود رو بهش برگردوند. و لبخند بری آخر اون صحنه لبخند رضایت و تشکر بود. بهترین سکانس این قسمتم سکانسِ فیوکس/هنک بود. بخصوص اونجا که فیوکس حرف میزد ولی دوربین چهره هنک رو نشون میداد، انگار داریم اعترافات هنک رو میشنویم و البته که هنک هم مثل بری نقابشو ننداخت و جونشو از دست داد. یکی از بهترین سریالهایی که دیدم تموم شد و با همه خوبی هاش اگر بخوام روزی از این سریال تعریف کنم فقط از هنر بیل هیدر خواهم گفت، نه تنها بازیش که دیدش به عنوان یک فیلمساز، نویسنده و کارگردان.

پ ن 1: از این بازی ها بهتر جایی پیدا نمیکنید. یکی از یکی به بهی تر و جووون.
پ ن 2: شما هم سوتیِ اون سکانس درگیری رو دیدید؟
پ ن 3: چشمایِ فیوکس و گریه ی هنک.
پ ن 4: سلی هنوزم اعتماد به نفس نداره و هی دنبال تاییدیه دیگرانه (واقعا خوب بود؟؟؟)
پ ن 5: درسته بری بد رفت ولی شاید به یکی از آرزوهای بزرگش رسید (احتمالا!) و اونم اینکه جان، بری رو به عنوان یه قهرمان به یاد میاره.

با تشکر از هومن عزیز، که دیدنِ "بری" رو برامون لذت‌بخش‌تر کرد.

[smh2011]

فصل چهارم جکم اپیزود دهم فصول مختلف سریال game of thrones رو داره. یعنی جایی که بعد از اپیزود های طوفانی نهم برمیگردیم به تک تک شخصیت ها و حال روحی روانی هر کدوم رو بعد از اتفاق طوفانی و تکان دهنده اپیزود نهم میبینیم. نقطه اوج و عطف سریال همون فصل سوم بود و فصل چهارم با لحن جدی تری به همه شخصیت های ریز و درشتش سر میزنه و تکلیف همه رو بعد از گذشت اتفاقات گذشته مشخص میکنه. شاید از دید خیلیا داستان توی فصل سوم تموم شده باشه و نیازی به فصل چهارم حس نشه ولی فصل چهارم حکم تمام کننده خطوط داستانی مختلف سریال رو داره.
بری (چه سریال ئ چه خود کاراکترش) برای من زمانی در اوج و بهترین حالت خودش هست که خوی قاتلی خودش رو قبول میکنه و دکستر وار قربانی هاش رو ناکت اوت میکنه. اپیزود های رونی لیلی فصل دوم و 710n فصل سوم همچین نقاط اوجی هستند. فصل چهارم کمدی کمتر، اکشن های کنترل شده تر و درعوض درام بیشتری رو ارائه میده.
بری نمونه بارز موفقیت کمدین ها در موقعیت های جدی هست. یک سریال تمام و کمال که یک پکیج کامل از اکشن، درام، کمدی به همراه متن و بازی های خوب هست.

[lady snow]

پایانش معقول بود. منو راضی کرد. همه نکات رو دوستان گفتن
به نظرم بری تو ژانر خودش جزو بهترینهاست. هنوز هم گاهی افسرده باشم اپیزود پنجم فصل دو رو میبینم. عالیه
اون فیلمی هم که از زندگی بری ساختن به نظرم دهن کجی به سیستم قهرمان سازی هالیوود بود ������

[Serenita]

تنهانکته متفاوتی که می‌تونم به نظرات جذاب دوستان اضافه کنم و تحسین پایان بی‌نظیر و غیر امریکایی (هجو هالیوود مشابه چیزی که در بوجک هورسمن دیدیم)
اشاره مجدد به تک‌گویی مکبث در فیلم ساخته شده درمورد بری+ه
شاید خیلی ساده از این تک گویی بی نظیر گذر کردیم ولی با دقت بیشتر شاید بتونیم جواب سئوالمون در مورد شخصیت بری و به طور کلی ذات بشر رو پیدا کنیم که
آیا آدمیزاد پاکه و به بدی کشیده می‌شه یا ذات انسانه که خیر و شره

فردا و فردا و فردا
در چهره هایی بی نشان می‌گذرند روز به روز
به آخرین هجای زمانی ثبت شده
و تمام آن دیروزها
نور پاشیده بر ابلهان
راهی‌ست به مرگی غبارآلود
بیرون، بیرون ازآن شمعِ مختصر!


کلاغ صدایِ موحشی ست
که آن آمدنِ مرگبار را قارقار می‌کند
به زیرِ این برج و بارو،
بیائید، ارواح!
که به این اندیشه‌های گذرا روی گردانده‌اید
و مرا بی‌جنسیت کنید اینجا
و مرا پرکنید از تاج تا انگشتانِ پا
لبریز
از آن سنگدلیِ محض!
خونم را غلیظ کنید
و ببند راه رحم و دریغ‌ات را
و آن طبیعت پشیمانی برنخواهد گشت
و این نیت شوم را تکان بده، که صلح و آرامشی در آن نیست
در آنچه بر جای می‌گذارد و خودش
بیا در میان سینه‌های زنانه‌ام
و شیرم را به زهر ببر
و شما مباشران قتل
هرجایی، درآن تکه های بی نورتان
و تو درسرپیچی طبیعت ایستاده ای
بیا، ای شبِ تاریک
و ای تاریک ترین دودهای جهنم
بیائید و پرده ای بسازید
و این چاقوی تیز من زخم‌هایی که می‌سازد را نمی‌بیند
و بهشت ناغافل در این پتوی تاریک نگاهی نمی‌اندازد
که گریه کنی: نگهدار! نگهدار!