Oppenheimer:نولان و تبعات انفجاری مهیب,معرفی,بحث

[yaser63]

Oppenheimer عنوان درام بیوگرافی دلهره آوری می باشد که بر اساس کتاب American Prometheus به قلم کای برد و مارتین شروین ساخته شده است.کریستوفر نولان به عنوان دوازدهمین فیلم خود کارگردانی و نویسندگی نسخه سینمایی این اثر را به انجام رسانده است.اکران این فیلم از یازدهم جولای 2023(بیستم تیرماه 1402) آغاز شده که با استقبال مناسبی از سوی منتقدان و بینندگان مواجه شده است.++ خلاصه داستان: در بحبوحه جنگ جهانی دوم رابرت اوپنهایمر توسط جنرال لسلی گرووز به آزمایشگاه لس آلاموس دعوت می شود تا به عنوان فیزیکدان بر روی پروژه ای فوق سری به نام منهتن کار کند.با این حال موفقیت او در این ماموریت و ساخت نخستین بمب اتمی تبعات تکان دهنده ای را برای جهان به دنبال دارد.در دوران پس از جنگ نیز اوپنهایمر با چالش های غیرمنتظره ای روبه رو می شود.++ بازیگران: Cillian Murphy در نقشOppenheimer Emily Blunt در نقش Kitty Matt Damon در نقش Leslie R. Downey Jr در نقش Lewis Florence Pugh در نقش Jean Josh Hartnett در نقش Ernest تریلری از فیلم : تماشا دریافت

[l-lamidreza]

این استقبال بینندگانم که نوشتی خیلی اورریتد بوده. فیلم خوبی بود ولی نه در حد ۴۷ imdb و بالاتر از پنجره پشتی و شاینینگ .

[Alex Vause]

ناامیدکننده، فقط همین ...

[saeedporreza9]

وحشتناک خسته کننده بود.
20 دقیقه دیدم و شیفت دیلیت کردم.

[smh2011]

میشه گفت متفاوت ترین فیلم نولان بود. دیگه خبری از اون پیچش های داستانی لحظه پایانی نیست (فقط یه مکالمه ریز با انیشتین) و اینجا تقریبن با یه بیوگرافی تر و تمیز روبرو هستیم.
فیلم ریتم خوبش رو به شدت مدیون موسیقی متن یکدستش هست و به راحتی 2 ساعت اول میکشونتتون. یک مقدار فیلم بعد از انفجار اتمی که خب روی صفحه لپ تاپ چیز خاصی نبود (احتمالن جادو و سحرش فقط توی سالن سینما و پرده آیمکس عمل می کرده) لگ میزنه. اون دادگاه ساختگی کمی تا قسمتی زیاد کشدار میشه. فی الواقع نولان زورش رو میزنه تا یه توییست اینجا داشته باشه و کاراکتر داونی جونیور یه حرکت زیرپوستی میزنه و نولان هم این جلسه تعلیق دسترسی اوپی رو به عنوان دادگاهی برای به سلاخی کشیدن خودش تلقی میکنه و انصافن سکانس پایانی درخشانی هم داره ولی کمی تا قسمتی میتونست کوتاه تر باشه.
گفتگوی پایانی اوپنهایمر با انیشتین، سخنرانیش بعد از آزمایش انفجار هسته ای، صحنه پایانی و اوج دادگاه ساختگی به همراه لحظه ای اوپنهایمر خودش رو با معشوقه خودش برهنه در دادگاه میبینه به ترتیب 4 لحظه برتر و فوق العاده فیلم برای من بودن.

[kntu]

متاسفانه فیلم خوبی نبود، ترکیب بازیگران و سوژه ی داستان و کتاب منبع اقتباس و بودجه عظیم و ... همه میتونستن باعث بشن شاهکاری خلق بشه که نشد و هدر رفت

نولان هم با توجه به سیر آثارش در حال حاضر اور ریتد ترین کارگردان سینماست
به شدت راه خودش رو گم کرده و دیگه خیلی امیدی بهش نیست، چون این فیلم دیگه تجربی هم نبود که بگیم باز مثل قبلی ها داره تجربه میکنه (تنها امید بهش، جیمز باند، رو هم که متاسفانه خبرش اومد کارگردانی نمیکنه که بگیم ممکنه مثل بتمن ریبوتش کنه)

نه ساختار روایی خوب بود (با توجه به وجود دوتا pov میتونست ساختار دوپاره ی موازی داشته باشه که نداشت)
نه بازی ها چیز خاص و به یاد ماندنی ای توش بود (کلی شخصیت مهم تاریخ معاصر رو نابود کرد، بدترینش هم انیشتینش بود که اصلا انیشتین نبود)
نه حرکت خیره کننده ای توی فیلمبرداری دیدیم
کارگردانی هم که خیلی بد، اون صحنه ی انفجار اولین بمب اتمی (یکی از مهم ترین لحظات تاریخ بشر مدرن) با این همه بودجه پتانسیل این رو داشت یکی از صحنه های به یاد ماندنی تاریخ سینما بشه
و حتی به جمع نماهای آیکونیک تاریخ سینما اضافه بشه
ولی تدوین بد نابودش کرد (تاخیر صدای انفجار با رویتش هم خیلی زیاد بود، قاعدتا تو این فاصله ای که اینا بودن دیگه انقدر تاخیر نداره و هم از نظر علمی هم از نظر ریتم فیلم غلط بود)
در حدیکه 5 دقیقه بعد فیلم هم این صحنه یاد ادم نیست

این اثر اصلا ضد انسانی هم بود، اون همه انسان بی گناه غیر نظامی از کوچیک و بزرگ کشته شدن، هیچی؟ نه به خودشون پرداختی شد و نه تاثیر خاصی رو هیچکدوم از آدمهای قصه گذاشت
خود اپنهایمر هم فقط دغدغه اش رقابت اتمی نبود نه اون آدم ها
تنها نکته ی خوب فیلم این بود که من تونستم تا اخرش رو ببینم (برخلاف چند فیلم قبلی نولان) و یه سری اطلاعات جزئی اضافه کرد بهم

در مقام مقایسه برید انیمه ها و فیلم های ژاپنی رو ببینید که چقدر عمیق به این موضوع پرداختن، چه مستقیم و چه نمادین

به این بهانه میشه آثار نولان رو هم رتبه بندی کرد:
1- The Dark Knight
2- Memento
3- Insomnia
4- Batman Begins
5- The Dark Knight Rises
6- The Prestige
7- Oppenheimer
8- Inception
9- Interstellar
Dunkirk و Tenet هم واقعا فاقد ارزش سینمایی

در نهایت فیلم به کنار، لعنت به این دنیایی که چندتا سیاستمدار توش میشینن این مدلی در مورد جان صدها هزار بی گناه شیر یا خط میندازن و به سادگی جان شون رو میگیرن و یه عده ی زیادی احمق هم خوشحالی میکنن

[wlh]

این اثر اصلا ضد انسانی هم بود، اون همه انسان بی گناه غیر نظامی از کوچیک و بزرگ کشته شدن، هیچی؟ نه به خودشون پرداختی شد و نه تاثیر خاصی رو هیچکدوم از آدمهای قصه گذاشت
در نهایت فیلم به کنار، لعنت به این دنیایی که چندتا سیاستمدار توش میشینن این مدلی در مورد جان صدها هزار بی گناه شیر یا خط میندازن و به سادگی جان شون رو میگیرن و یه عده ی زیادی احمق هم خوشحالی میکنن

[1passenger]

کاش این فیلم که موضوع بیوگرافی هم داشت یک مینی سریال میشد ! اونهم یک شبکه ای مثل ب بی سی میساختش

خسته کننده بود به شدت واقعا ، ولی خوب مهم ترین فیلم سال هم تقریبا میشه گفت همین بود و جوایز زیادی در انتظارش هست

[ehsan_2000]

خیلی ضایس اگه بگم فقط تا یه ساعت تونستم فیلمو ادامه بدم ؟ اونم تو چند مرحله ؟؟
واقعاا نتونستم ارتباط برقرار کنم مخصوصا با مورفی و شیفت دلیت !!!

[Elli47]

من برعکس همه، عاشق فیلم شدم.
همه چی و دوست داشتم، حتا به نظرم زمانش کم بود.
هم خط داستانی خوب پیش رفت، هم بازی ها فوق العاده بود، هم از کلی اتفاق تاریخی باخبر شدم.
بیشتر از همه، سکانس پایانی رو دوست داشتم که میشه گفت نقطه عطف جریانات زندگی اپن هایمر بوده. خیلی هوشمندانه به نمایش گذاشته شد.
بسیار بسیار پسند شد.