Boss درامی بسیار زیبا از نویسنده ای ایرانی

[Me1sam]

http://picoup.ir/images/21994761655880436708.jpg

وقتی سریالهایی مثل Breaking Bad یا Sons of Anarchy را از نظر میگذرانیم تا بعنوان سریالهایی محبوب قلمداد کنیم، غلو نخواهد بود اگر بگوییم درحال حاضر بهترین فیلمنامه نویسها روی آثار تلویزیونی کار میکنند و نه در سینما. متاسفانه درحالیکه معمولا فیلمهای بدون مایه بیشترین درآمدها را از گیشه ها کسب میکنند، آمار ضعیف تیشه به ریشه ی درام های باکیفیت تلویزیون میزند. شبکه ی Starz و امثالهم کورسوی امیدی برای این دست آثارند؛ که شانسی را به محصولات خود میدهند. سریال درحال پخش Magic City به علت کیفیت فیلمنامه ی آن قبل از آغاز پخش فصل اول برای فصل دوم تمدید شده بود. Boss هم خوش شانس بوده که Starz آنرا در دست دارد چه بسا درغیر اینصورت بواسطه ی آمار پایین از ادامه ی کار باز میماند. ولی با این شرائط فصل دومی هم در کار خواهد بود.


http://picoup.ir/images/72876906210059627861.jpg

در سریال رئیس، Kelsey Grammer در نقش توماس کین شهردار شیکاگو هنرنمایی میکند؛ که تشخیص وجود اجسام لویی در وی داده شده است، بیماری نادری که تحلیل بخشهای جلویی و کناری مغز را سبب میگردد. پیشرفت بیماری بصورت آهسته و برگشت ناپذیر بوده و درمان قطعی هم وجود ندارد. ابتدا اعمال پیشرفته ی ذهنی مختل میشود: جهت، هوش و ادراک. تکلم فرد غیرطبیعی و گاها فاقد معنی، و با تکرارهای غیرارادی و خلا کلمات همراه میگردد. توهمات بصری شدید پیشرونده هم قابل انتظار است: پارانویا و پنداربافی. افسردگی و بیشتر اظطراب نیز شایع است. بعدها هنگامی که بیماری پیشرفت میکند فرد مبتلا تجربه هایی از قبیل وضعیت انقباضی مکرر و طولانی، عدم انعطاف ماهیچه، رعشه، ناتوانی در تکلم و از دست دادن حافظه را خواهد داشت. درنهایت شخص توانایی انجام امور ساده ی روزانه را از دست خواهد داد. حرکات بدن بشدت کاهش یافته همراه با نوسانات ناهوشیاری. که بعد از چند روز تا چندهفته مرگ را درپی خواهد داشت. سه و شاید پنج سال مدتی است که تام کین در اختیار دارد!!! سریال با صحنه ای آغاز میشود که کین توسط پزشک خود از بیماریش مطلع میشود. ترس از اینکه با افشای این مسئله کین قدرت خود را از دست بدهد باعث میشود تا آنرا مخفی نگه دارد و با قدرت به اداره ی شیکاگو ادامه میدهد گرچه به مرور باید عقل و ذهن خود را ازدست رفته ببیند.

گرامر در نقش یک قهرمان - و شاید هم ضدقهرمان! - بیننده را کاملا هیپنتیزم میکند. رئیس به عمق مسائلی که در پشت پرده ی سیاست روی میدهد ورود میکند. جایی که هر حرکتی تا چند گام جلوتر محاسبه شده است و هر تک اشتباه، تبعات سنگینی را به دنبال دارد. فساد فراوان است و رشوه ها از هر سویی پیشنهاد میشوند. کارهای کثیفی انجام میشود تا کارهای کثیف تری را بپوشاند. و تام کین در میان همه ی اینها قرار دارد. و گرامر هر صحنه ای را که درآن حضور دارد به خود معطوف میکند. شایان ذکر است که این بازیگر به خاطر بازی در این نقش برنده ی بهترین بازیگر مرد گلدن گلوب 2012 شد.


http://picoup.ir/images/43879168812857616645.jpg

در این سریال سیاهی های بسیاری از سیاست دیده میشود. اما در عین حال پر از درخشش است. بازی بازیگران فوق العاده است بالاخص کلسی گرامر که با یک نگاه میتواند انزوا، ترس و خودبزرگ پنداری شخصیت کین را القا کند. کانی نیلسن با ابهامی بی نقص نقش همسر او را بازی میکند و سایر بازیگران که همه در این سریال می درخشند (مخصوصا مارتین دُناوان که بازی زیبایش یکی از نکات مثبت آخرین قسمت فصل نخست است)

بن زایاک را هم داریم شخصیتی سیاسی، جوان و خوش قیافه. که به زیبایی توسط Jeff Hephner نمایش داده میشود. او همچنان به "انجام کار درست" اعتقاد دارد اما ناشی و ساده لوح نیست. بلکه مودب، آرام، زیرک و عاقل است و هیچ نشانی از ترس و وحشت از سر و صداهای رفبای سیاسی در او وجود ندارد. در این امور او تنها کسی است که شباهتهایی به یک آدم خوب داشته؛ اما آیا واقعا او یک آدم خوب است؟

خارج از دایره ی سیاست سام میلر قرار دارد (Troy Garity) روزنامه نگار The Sentinel با درک سیاسی بالا و مستعد در یافتن اخبار واقعی. تجسس های او عامل برخی از وقایع مهم سریال خواهد بود.


http://picoup.ir/images/75358876804708938595.jpg

شاید این سریال بنظر قابل پیش بینی بیاید ولی این تنها یک ترفند هوشمندانه است و احتمالا تا قسمت پایانی در تک تک فرضیه هایتان درمورد هر شخصیت و وقایع پیش رویشان اشتباه خواهید کرد! هیچ سریالی را به خاطر نخواهید آورد که این همه غافلگیری و اتفاقات غیرقابل انتظار داشته باشد. این امر بتدریج و درطول اپیزودها ظاهر میشود و نه با استفاده از تکنیک Info Dump . مهم تر از همه اینکه این پیچیدگیها به فیلمنامه تحمیل نشده اند. ولی درهر صورت نمونه هایی معدود از اغراق در آن به چشم میخورد.

بیماری تام کین صرفا وسیله ای برای شروع سریال نیست. این چیزیست که در Breaking Bad خلاف آنرا مشاهده میکنیم. اهمیت سرطان والتر وایت، اتفاقی که آغازگر ماجراست در فصلهای بعدی کمرنگ میشود. اما از آنجا که درمانی برای اجسام لویی وجود ندارد در Boss بیماری با کین باقی میماند و بخش جدایی ناپذیری از داستان است؛ هرچند در قسمتهای اول شاید اینگونه بنظر نرسد. آنچه موثرتر از همه نمود میکند حالتهای وهم و پنداره های اوست، چون بیننده تا زمانیکه تام کین متوجه نشود متوجه آن نخواهد شد. این تکنیک برای ایجاد صحنه های قدرتمند و غافلگیرانه به کار گرفته شده است.


http://picoup.ir/images/95464383813766889209.jpg

کارگردانی این سریال - همچنانکه Breaking Bad - در سطح بالایی است، و متن سریال پیوسته به هم نوشته شده و تکه های آن همه با هم درگیر است. فصل یک آغازی آهسته داشته و به مرور بر سرعت، هیجان و تنش آن افزوده میشود. اپیزُد هفتم و ماقبل پایانی فصل میتواند از بهترین اپیزودهایی باشد که تا بحال دیده ایم.


فرهاد صفی نیا خالق سریال رئیس
http://picoup.ir/images/09413440221245396961.jpg

The Wire را به یاد میاورید؟ که همچنان آن را بهترین اثر تلویزیونی تمام زمانها میدانم. اگر نه، پس با آن آشنا شوید، سریع! اگر بله، کافیست که بگویم رئیس، سیم سیاست است. همانطور که میدانیم سیم یک فصل کامل را به سیاست و شهردار تامی کارستی اختصاص داده و هرچند هنوز سیم را با اندکی تفاوت بهتر میدانم، اما رئیس رقابتی جدی با آن دارد.

این سریال در گلدن گلوب امسال نامزد بهترین درام هم شده بود. آمار و همچنین اخبار و اطلاع رسانیها در مورد این سریال عدالت را رعایت نکرده اند. اگر رئیس را ندیده اید آنرا از دست ندهید چرا که یکی از بهترین درام های حال حاضر است. فصل دوم این سریال از هفدهم اوت امسال آغاز میشود.


منبع
coolawesomemovies
tvovermind
ترجمه: میثم

[Chandler Bing]

اقا با این تفاسیر رفتم که فردا شروع کنم به دیدنش، 7 قسمته فکر کنم، خودم رو به پخش هفتگی میرسونم.

ممنون میثم جان، نقد زیبایی بود:Smiley17:

[Me1sam]

احتمالا خوشت بیاد. اینم اضافه کنم که این سریال کاملا جدیه و اثری از شوخی و یا فان توش نیست.
فصل یک 8 قسمته. فصل دوم هم قراره 10 قسمتی باشه فک کنم و بیصبرانه منتظرم. این آقای صفی نیا چه کرده!!! :Smiley41:
انصافا سریال کارشده ایه. من که خیلی لذت بردم. بعضیا هم از اینکه شیکاگو رو مطابق اونچیزی که تو واقعیت هست تصویر نکرده یا چیزای دیگه انتقاد کردند، که بشخصه برای من مهم نیست. :Smiley36:
یک نکته ی جالب اینکه برایان کرنستون قبل از بریکینگ بد تو یه سیتکام بازی میکرد. کلسی گرامر هم همینطور بوده و تو Cheers بازی میکرده و حالا اومدن تو کار درام و کاملا موفق و بودند.

[Patriot]

انگار فصل دومش هم تو اینترنت پخش شده.

داشتم دنبال لینک های فصل اول میگشتم دیدم از سورس dd5 منتشر شده!

[Me1sam]

نمیدونم؟ لینکش رو میتونی بدی؟ پس این چی میگه؟ Season 02 is Pending: XX Episodes - HDtv-720p DD5.1

[Chandler Bing]

سریال بسیار بسیار عالی بود، وقتی تو گلدن گلوب جایزه بهترین بازیگر مرد رو برد خیلی ناراحت بود، میخواستم برودی سریال هوملند جایزه بگیره.
اما الان که سریال رو دیدم میتونم بگم بازی گرامر از والت سریال برکینگ بد هم بهتره، دیوانه کننده است بازی اش.
به لطف فیلم برداری بی نظیر سریال بازی بازیگر ها بیشتر تو چشم میاد، نما های بسته ای که از صورت، چشم و دهان بازیگر ها
گرفته شده، در یک کلام عالیه، همین طور فیلم برداری سکانس های دیگه که با دوربین رو دست فیلم برداری شده.
با اینکه سریال هر اپیزودش 1 ساعته اما اصلا خسته کننده نیست، واقعا با شروع هر اپیزود از روی مانیتور جشم نمیشه برداشت.
از کاراکتر ازرا استون هم خیلی خوشم امد، همه چیش عالی بود. تیکه اخر هم که گفت رئیس، بمب بود
باز هم میگم گرامر عالی بازی کرده، کسایی که فکر میکند والت برکینگ بد هیولاست، با تام کین رو ببینند:Smiley41:
من از 10 به سریال 9.5 میدم، به همه هم پیشنهاد میکنم ببینید، فصل بعد هم 10 روز دیگه شروع میشه
ممنون از میثم به خاطر متقاعد کردن من در دیدن این سریال