saman_pd09
06-29-2013, 08:22 PM
http://upload.tehran98.com/img1/h9x7x77k9amkbpd4qi5z.png
با سلام خدمت همه ی اعضای سایت
فیلم پیشِ رو اثری زیبا در باب مطالعه ی رفتاری اعضای خانواده هاست. فیلمی درام که نسبتا تلخ است اما سکانس های شیرینی هم در آن یافت می شود. فیلمی که شما را به درون خانواده می برد، با اعضای خانواده آشنا می سازد و با دغدغه های آنها همراه میکند. اگر فیلم را کمی فراتر از یک سرگرمی دو ساعتی بررسی کنیم متوجه میشویم که کارگردان نصیحت نمیکند، جوابی نمیدهد و تنها سوالاتی را مطرح میکند و پاسخ این سوالات بر عهده ی مخاطب میگذارد.
امیدوارم از مشاهده ی چنین اثری لذت ببرید.
درباره ی فیلم:
اولین ساخته کنت لونرگان که در سال 2000 به همراه فیلم دعوای دخترانه برنده جایزه بزرگ جشنواره ساندنس شد را باید یکی از بهترین فیلم هایی که درباره روابط خواهر و برادرها ساخته شده قلمداد کرد . نگاه فیلم به مسئله خانواده و روابط اعضای خانواده باهم نگاه بسیار عمیقی است . فیلم که نام مارتین اسکورسیزی را به عنوان تهیه کننده خود می بیند در سال 2000 نامزد دو جایزه بهترین فیلمنامه ارژینال و بهترین بازیگر نقش اول زن ( لورا لاینی) شد .
فیلم با صحنه تصادف زن و شوهری آغاز می شود و با یک جامپ کات به آینده می رویم . فیلم در ادامه زندگی دو فرزند حالا بزرگ شده همان زوج در تصادف را نشانمان می دهد . سمی زن مطلقه ای شده با یک بچه کوچک که در یک بانک محلی کار می کند . زن مستقلی که زندگی آرامی را با کودک خود تجربه می کند از آن طرف تری جوان نا آرام و ورشکسته ای است که سرتاسر آمریکا را به دنبال یافتن جای واقعی خود سفر می کند و خود را به دردسر می اندازد . سمی و تری همیشه بوسیله نامه از حال هم باخبر می شوند اما مدتی است که تری نامه ای ننوشته اما قرار است برای گرفتن پول نزذ سمی و به خانه پدری شان برگردد . با آمدن تری به خانه سمی هردو سعی می کنند یکدیگر را در مشکلات هم یاری دهند .
لونرگان در خلق شخصیت های فیلم کاملا موفق است و کاراکتر ها واقعی ترین شخصیت هایی هستند که بر پرده سینما دیده ایم . شخصیت هایی سه بعدی و جاندار که هیچ کدام زندگی قهرمانانه ای ندارند با اینحال همه شخصیت هایی منحصربفردند که ضعف ها و مشکلات خود را دارند . فیلم هرچند در لایه ای پنهانی پیام هایی دارد اما به دنبال پیام دادن نیست . بیش از هرچیز داستانی روایت می شود مانند داستان همه آدمهایی که در اطرافمان وجود دارند و به نظر می رسد لونرگان بیش از هر چیز به دنبال «نشان دادن » است نه «حرف زدن» . شخصیت ها و حوادث فیلم آنقدر از چینش خوبی برخوردارند که در سیر ماوقع حل می شویم و احساس می کنیم ماهم عضوی از اعضای خانواده داستان هستیم .
فیلم با آنکه می توانسته اما به هیچ وجه در دام سانتی مانتالیزم نیفتاده . اتفاقا جنبه های کمیک فیلم بر جنبه های تیره آن می چربد و حتی می شود گفت با یک درامدی ( درام – کمدی) طرفیم . فیلم پرسش های زیادی را مطرح می کند و به سادگی پیچیدگی های یک زندگی یک خانواده سه نفره را نشانمان می دهد .
بازی ها به غایت حقیقی از کار درآمده اند . روفالو و لاینی به خوبی احساس برادر و خواهری را به ما منتقل می کنند . استفاده لونرگان از موسیقی کلاسیک در کنار موسیقی فولکلوریک آمریکا حس خوشایندی در سرتاسر فیلم به تماشاگر می بخشد . در نهایت باید به کنت لونرگان اشاره کرد و کارنامه کوچک اما تاثیرگذارش . لونرگان علاوه بر این فیلم ، فیلمنامه گنگسترهای نیویورکی مارتین اسکورسیزی را هم نوشته و فیلم فوق العاده دیگری را نیز به نام مارگارت کارگردانی کرد که اصرارش بر نسخه کامل نهایی باعث شد که چندسالی فیلمش از اکران دریغ بماند . مارگارات که یکی از بهترین فیلمهای اکران 2011 بود نیز بیش از هرچیز به خلق کاراکترها و حوادث و ارتباط انسانی واقعی اش تکیه داشت اما علاوه بر آن بیانیه ای اجتماعی سیاسی بود نسبت به جامعه بعد از یازده سپتامبر آمریکا و روح بی اعتمادی که بر مردمان آن سرزمین سایه افکنده . مارگارت تا حدودی یادآور سه گانه اصغر فرهادی نیز بود . با همین کارنامه کوچک در عرض یک دهه می بایست لونرگان را یکی از کارگردانان مولف سینمای امروز آمریکا بدانیم . کارگردان – فیلمنامه نویسی که دغدغه های اجتماعی خودش را دنبال می کند و در فیلمسازی شتابی ندارد . حقیقتا سینمای او در بین اغلب آثار هالیوودی به مثابه یک هوای تازه است .
منبع+ (http://www.naghdefarsi.com/forum/23-%D9%86%D9%82%D8%AF%D8%8C-%D8%AA%D8%AD%D9%84%DB%8C%D9%84-%D9%88-%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D8%AF%D9%84-%D9%86%D8%B8%D8%B1-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%AC%DB%8C/84698-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%85%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D9%86%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D9%85-%D8%AD%D8%B3%D8%A7%D8%A8-%DA%A9%D9%86%DB%8C-You-Can-Count-On-Me-2000.html)
http://www.picoup.ir/images/46038445451646621273.png
(http://tvworld.info/showthread.php?t=2294&p=119839&viewfull=1#post119839)
با سلام خدمت همه ی اعضای سایت
فیلم پیشِ رو اثری زیبا در باب مطالعه ی رفتاری اعضای خانواده هاست. فیلمی درام که نسبتا تلخ است اما سکانس های شیرینی هم در آن یافت می شود. فیلمی که شما را به درون خانواده می برد، با اعضای خانواده آشنا می سازد و با دغدغه های آنها همراه میکند. اگر فیلم را کمی فراتر از یک سرگرمی دو ساعتی بررسی کنیم متوجه میشویم که کارگردان نصیحت نمیکند، جوابی نمیدهد و تنها سوالاتی را مطرح میکند و پاسخ این سوالات بر عهده ی مخاطب میگذارد.
امیدوارم از مشاهده ی چنین اثری لذت ببرید.
درباره ی فیلم:
اولین ساخته کنت لونرگان که در سال 2000 به همراه فیلم دعوای دخترانه برنده جایزه بزرگ جشنواره ساندنس شد را باید یکی از بهترین فیلم هایی که درباره روابط خواهر و برادرها ساخته شده قلمداد کرد . نگاه فیلم به مسئله خانواده و روابط اعضای خانواده باهم نگاه بسیار عمیقی است . فیلم که نام مارتین اسکورسیزی را به عنوان تهیه کننده خود می بیند در سال 2000 نامزد دو جایزه بهترین فیلمنامه ارژینال و بهترین بازیگر نقش اول زن ( لورا لاینی) شد .
فیلم با صحنه تصادف زن و شوهری آغاز می شود و با یک جامپ کات به آینده می رویم . فیلم در ادامه زندگی دو فرزند حالا بزرگ شده همان زوج در تصادف را نشانمان می دهد . سمی زن مطلقه ای شده با یک بچه کوچک که در یک بانک محلی کار می کند . زن مستقلی که زندگی آرامی را با کودک خود تجربه می کند از آن طرف تری جوان نا آرام و ورشکسته ای است که سرتاسر آمریکا را به دنبال یافتن جای واقعی خود سفر می کند و خود را به دردسر می اندازد . سمی و تری همیشه بوسیله نامه از حال هم باخبر می شوند اما مدتی است که تری نامه ای ننوشته اما قرار است برای گرفتن پول نزذ سمی و به خانه پدری شان برگردد . با آمدن تری به خانه سمی هردو سعی می کنند یکدیگر را در مشکلات هم یاری دهند .
لونرگان در خلق شخصیت های فیلم کاملا موفق است و کاراکتر ها واقعی ترین شخصیت هایی هستند که بر پرده سینما دیده ایم . شخصیت هایی سه بعدی و جاندار که هیچ کدام زندگی قهرمانانه ای ندارند با اینحال همه شخصیت هایی منحصربفردند که ضعف ها و مشکلات خود را دارند . فیلم هرچند در لایه ای پنهانی پیام هایی دارد اما به دنبال پیام دادن نیست . بیش از هرچیز داستانی روایت می شود مانند داستان همه آدمهایی که در اطرافمان وجود دارند و به نظر می رسد لونرگان بیش از هر چیز به دنبال «نشان دادن » است نه «حرف زدن» . شخصیت ها و حوادث فیلم آنقدر از چینش خوبی برخوردارند که در سیر ماوقع حل می شویم و احساس می کنیم ماهم عضوی از اعضای خانواده داستان هستیم .
فیلم با آنکه می توانسته اما به هیچ وجه در دام سانتی مانتالیزم نیفتاده . اتفاقا جنبه های کمیک فیلم بر جنبه های تیره آن می چربد و حتی می شود گفت با یک درامدی ( درام – کمدی) طرفیم . فیلم پرسش های زیادی را مطرح می کند و به سادگی پیچیدگی های یک زندگی یک خانواده سه نفره را نشانمان می دهد .
بازی ها به غایت حقیقی از کار درآمده اند . روفالو و لاینی به خوبی احساس برادر و خواهری را به ما منتقل می کنند . استفاده لونرگان از موسیقی کلاسیک در کنار موسیقی فولکلوریک آمریکا حس خوشایندی در سرتاسر فیلم به تماشاگر می بخشد . در نهایت باید به کنت لونرگان اشاره کرد و کارنامه کوچک اما تاثیرگذارش . لونرگان علاوه بر این فیلم ، فیلمنامه گنگسترهای نیویورکی مارتین اسکورسیزی را هم نوشته و فیلم فوق العاده دیگری را نیز به نام مارگارت کارگردانی کرد که اصرارش بر نسخه کامل نهایی باعث شد که چندسالی فیلمش از اکران دریغ بماند . مارگارات که یکی از بهترین فیلمهای اکران 2011 بود نیز بیش از هرچیز به خلق کاراکترها و حوادث و ارتباط انسانی واقعی اش تکیه داشت اما علاوه بر آن بیانیه ای اجتماعی سیاسی بود نسبت به جامعه بعد از یازده سپتامبر آمریکا و روح بی اعتمادی که بر مردمان آن سرزمین سایه افکنده . مارگارت تا حدودی یادآور سه گانه اصغر فرهادی نیز بود . با همین کارنامه کوچک در عرض یک دهه می بایست لونرگان را یکی از کارگردانان مولف سینمای امروز آمریکا بدانیم . کارگردان – فیلمنامه نویسی که دغدغه های اجتماعی خودش را دنبال می کند و در فیلمسازی شتابی ندارد . حقیقتا سینمای او در بین اغلب آثار هالیوودی به مثابه یک هوای تازه است .
منبع+ (http://www.naghdefarsi.com/forum/23-%D9%86%D9%82%D8%AF%D8%8C-%D8%AA%D8%AD%D9%84%DB%8C%D9%84-%D9%88-%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D8%AF%D9%84-%D9%86%D8%B8%D8%B1-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%AC%DB%8C/84698-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%85%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D9%86%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D9%85-%D8%AD%D8%B3%D8%A7%D8%A8-%DA%A9%D9%86%DB%8C-You-Can-Count-On-Me-2000.html)
http://www.picoup.ir/images/46038445451646621273.png
(http://tvworld.info/showthread.php?t=2294&p=119839&viewfull=1#post119839)