[اکران اختصاصی انجمن] فیلم دوم: بلید رانر

[pooya]

http://picoup.ir/images/41397589529352630476.jpg


فیلم بلید رانر بر اساس کتاب ?Do Androids Dream of Electric Sheep به نویسندگی فیلیپ دیک ساخته شد که دیگر آثار این نویسنده مشهور ژانر علمی-تخیلی دست مایه ساخت فیلم هایی از قبیل گزارش اقلیت و یاد آوری مطلق بود .
نویسنده فیلم David Peoples با این فیلم به شهرت رسید و با نویسندگی فیلم های "نابخشوده" و "دوازه میمون" توانایی ها و قدرت خلاقیت خود در ایجاد یک فیلمنامه عالی رو به همگان اثبات کرد، نتیجه اقتباس ردلی اسکات و تیم نویسندگی او از کتاب فیلیپ دیک اثری جاوندانه به نام بلید رانر بود که مرز های ژانر sci-fi رو گسترش داد و توانست در فیلم ریشه های فلسفی و معنا شناختی ایجاد کند.
بلید رانر در زمان اکران با چندین مشکل رو به رو بود اگر مشکلات قرارداد با کمپانی سازنده و دعواهای حقوقی و دخالت هایی که در فیلم صورت میگرد رو در نظر نگیریم مهمترین مشکل بلید رانر وجود فیلم E.T. (http://www.imdb.com/title/tt0083866/) به کارگردانی استیون اسپیلبرگ در همین ژانر بود که در زمینه فروش عملا هیچ فرصتی به بلید رانر نداد و همزمانی با آثار زیبایی از قبیل "گاندی" و "انتخاب سوفی" و حتی توتسی (http://www.imdb.com/title/tt0084805/) سیدنی پولاک و زیردریایی (http://www.imdb.com/title/tt0082096/) پیترسون در آن زمان فیلم بلید رانر رو به حاشیه برد و اجازه رقابت آنچنانی برای دریافت جوایز هم به این فیلم داده نشد.
آنچه ردلی اسکات در سال 1982 ساخت از هر لحاظ با دیگر ساخته مشابه در این سال یعنی .E.T فاصله بسیار زیادی داشت و هرگز نمی شود بلید رانر و E.T را به سبب اینکه در یک ژانر هستند مساوی دانست ولی با این وجود اکثر امتیازات بلید رانر در زمان اکران نادیده گرفته شد و این فیلم عملا چندین سال مجهور و بی توجه باقی ماند .
اما بعد ها با دیدن چند باره این فیلم تمامی منتقدین به ارزش های بالا این فیلم پی بردن و حتی به این نکته رسیدن که این فیلم فراتر از يك فيلم سينمايی است و امروزه جز برترین آثار سبک علمی-تخیلی به شمار میرود .

داستان فیلم فضای تیره و تار شهر لس آنجلس در سال 2019 را به تصویر میکشد با صنعتی شدن روز افزون شاید زمین دیگر قابل زیستن نیست و دانشمندان برای کشف مکان های غیر مسموم و قابل زیستن، موجوداتی تحت عنوان رپليكنت‌ ( Replicant ) رو بوجود میاورند، این موجودات از انسان ها قابل تشخيص نیستند و تمام توانایی انسان ها رو دارند و حتی از نظر قدرت جسمانی بالاتر از انسان ها هستند اما همه آنها یک تاریخ مصرف دارند و با گذشت مقدار معینی زمان میمیرند اما با وقوع یک شورش حضور رپليكنت‌ ها روی زمین ممنوع شد و پلیس ویژه ای تحت عنوان "بلید رانر" مسئول از بین بردن رپليكنت‌ هایی بود که وارد زمین میشدند و به این عمل کشتن اطلاق نمیشد و از واژه مرخص (بازنشست) کردن استفاده میشد .
موسیقی متن فیلم یکی از شاهكار های ونجليس هست که در ترکیب با سکانس های فیلم حس و حال عجیبی در مخاطب ایجاد میکند و هر بیننده ای رو میتونه تحت تاثیر قرار بده .

امیدواریم از دیدن این اثر در کنار ما لذت ببرید.






http://www.picoup.ir/images/46038445451646621273.png (http://tvworld.info/showthread.php?t=30936&p=75876&viewfull=1#post75876)http://www.picoup.ir/images/23423472445132953874.png (http://www.imdb.com/title/tt0083658/)

[Chandler Bing]

بعضی فیلم ها رو میگن باید با دید مردم همون زمان دید تا درک کرد که چرا اینقدر فیلم تحویل گرفته شده! مطمئنا بلید رانر در برابر فیلم های امروزی حرفی برای گفتن نداره اما اینکه ریدلی اسکات 30 سال پیش همچین ایده ای رو با همچین جلوه های ویژه ای به تصویر کشیده قابل تقدیره!! اما خود فیلم هیچی نداره! واقعا دیدن این دو ساعت عذابی بود نصفه شبی. یه داستان تقریبا ساده، بهتره بگم یه روایت تقریبا ساده چون داستان جالب بود، یه سری ربات که به دنبال خالق خودشون هستن و تو یه صحنه هم رئیس شون از تایرل درخواست جاودانه شدن میکنه (عمرشون ظاهرا 4 سال بود)
این همون ایده ایه که اسکات تو پرومته خیلی بهتر بهش پرداخته، ملاقات با حالق. این ایده تو پس زمینه ی بلید رانر قرار داره، به جز یه سکانس هم بهش پرداخته نمیشه، نمیدونم شاید اون موقع شرایط پرداختن به ایده نبوده، اما مطمئنا تو ذهن اسکات مونده و در سری پرومته وارد داستانش کرده.
بازی ها هم به شدت بد بود و خیلی توش اغراق شده بود!! البته به غیر از هریسون فورد که خیلی خوب بود.
* نمیدونم چه صیغه ایه که اینده رو اینقدر تاریک به تصویر میکشن!! این فیلم 30 سال پیش ساخته شده، تو اون دوران که بحث الودگی محیط زیست و این داستان ها وجود نداشت! اما اینده ی زمین رو به شدت تاریک نشون میدن!! همین بلید رانر تو سال 2019 اتفاق میافته، تو لس انجلسی کثیف که تو ربات های انسان نما وجود دارن و ماشین های پرنده. اما برعکس جیمز کامرون اینده رو خیلی خوش رنگ و لعاب نشون میده! پاندورا و این داستان ها.
از طرفی تو فیلم های قدیمی انسان زمین گیره! با هر بدبختی ای که هست تو زمین زندگی میکنه! اما تو فیلم های جدید بیشتر تم سفر به فضا پرداخته شده! دیگه امیدشون رو به زمین از دست دادن.

به فیلم هم 7.5 با ارفاق میدم. فقط به خاطر جلوه های ویژه ی خوبش

[pooya]

اما خود فیلم هیچی نداره! واقعا دیدن این دو ساعت عذابی بود نصفه شبی
واقعا ؟ اتفاقا فیلم همه چی داره ، هرچی بخوای میتونی توش پیدا کنی فقط کافیه یه خورده بیدار فیلم رو ببینی. اشکان شاید مهم ترین اشکالی که اینجا برای شما وجود داره اینه که اول پرومته رو دیدی و بعد بلیدرانر.



این همون ایده ایه که اسکات تو پرومته خیلی بهتر بهش پرداخته، ملاقات با حالق. این ایده تو پس زمینه ی بلید رانر قرار داره،
تو پرومته و اون آرتیست بازی ها به بدترین نحو ممکن به این ایده پرداخته ، تو تمام ریت های مختلف چه imdb که نظر عامه مردمه یا metacritic که نظر منتقدین هست تو هر دو مورد اکثریت روی این موضوع توافق دارن که پرومته هیچ حرفی برای گفتن جلو بلیدرانر نداره تو rotten tomatoes هم که دیگه پرومته خیلی عقبه .

--------------------------------------------------------
درباره فیلم ها قدیمی با ایده ها نو، حتما باید سال ساخت فیلم هم در نظر گرفت مثلا این ایده ای داده مال 30 سال پیشه ، مطرح کردن همچین حرفایی 30 سال پیش خیلی هنره ، حالا این ایده رو به تصویر بکشی و به همه نشون بدی دیگه یه چیزی بالاتر از هنره ، خود فیلم ایده اش چیز جالبیه و اینکه یه موجود بسازی و از این بترسی بعدا برات دردسر بشه و عمرشو محدود کنی ! ( شاید خدا هم با ما این کارو کرده حالا این نشونه قدرته یا ضعف ؟ )
واقعا کلمات نمی تونه این فیلم رو توصیف کنه هوا شهر همیشه تاریک و بارونیه یعنی دیگه هیچ امیدی نیست ، داستان فیلم تقابل کپی ها با انسان ها بود و به تعبیر عام تر، تقابل خالق و مخلوق بود. اونجایی که روی از الدون میخواد عمرشو زیادتر کنه و الدون هزار تا دلیل میاره و میگه نمیشه روی میفهمه یا الدون داره دروغ میگه یا اینکه واقعا نمیتونه در هر صورت سزاوار مرگه چه دروغ گفته باشه یا خالق بی قدرتی باشه . کشتن الدون الکی نبود از روی نفرت و انتقام هم نبود .
صحنه آخر درگیری هریسون فورد و روی فوق العاده بود دیالوگ هایی که رد و بدل میشه عالیه ، همین یک سکانس به کل یک فیلم می ارزه ، این جمله رو دقت کنید :


quite an experience to live in fear, isn't it? that's what it is to be a slave.


اونجایی هم که هریسون فورد داره میوفته و روی نجاتش میشه ، دیگه آدم باخودش چی میتونه بگه یه "کپی" از آدم ها ، آدم تره .


http://picoup.ir/images/33022957820280584783.jpg


انتها فیلم هم جز بهترین پایان ها بود، پرواز کبوتر شاید منظور پرواز روح انسانیت بود و مهمتر از اون شاید لیاقت این کپی ها برای زندگی بیشتر از انسانه . روی چون میدونست عمرش محدوده میخواست به ریک یاد بده فرق انسان و کپی تو چیه ؟ خالقی که به دنبال کشتن مخلوقه و مخلوقی که جون خالق رو نجات میده ، واقعا کدوم یکی برتر هستن ؟


-----------------------------------------------------------

در مورد ترجمه عنوان فیلم هم با توجه به اینکه "Blade Runner " اسم خاصه میشه گفت نباید ترجمه بشه و معادل فارسی درستی هم نداره و به کار بردن واژه هایی مثل "تیغ رو" قطعا اشتباهه.

[Mikado]

من با پویا کاملاً موافقم، ایده خالق و مخلوق خیلی خیلی پرداخت بهتری داره نسبت به پرومتئوس و به نظر من، این فیلم رو نباید اکشن حساب کرد، تا جائیکه من از ژانر ها می دونم "فیلم نوآر" تو ساب ژانر این فیلم بهترین تعریف می تونه باشه. به هر حال در زمان پخش واقعاً در مقابل "E.T" ( که جالبه اون هم سای فای بوده) به چشم نیومد و خیلی گذشت تا دوباره از نو به این فیلم نگاه کنند و حتی به قول منبعی در مدارس سینمایی این فیلم تدریس بشه.

اشارات مذهبی، انسانی، فلسفی زیادی تو فیلم هست، همین طور نماد های زیادی، به نظر من خیلی خوبه این فیلم رو با کامنتری دید. چون واقعاً لذت دیدن این فیلم رو چند برابر میکنه. خود "اسکات" در توصیف فیلم گفته:

extremely dark, both literally and metaphorically, with an oddly masochistic feel
به شدت تیره و تار، هم از لحاظ بصری و هم از لحاظ نمادی (استعاره)، همراه حس غریب مازوخیستی.

من فکر می کنم واقعاً ساخت فیلمی با این حجم انبوه از نماد و استعاره و اشاره و فلسفه همراه یک داستان سر راست که بتونه ببینده رو نگه داره، برای این فیلم توی اون سالها واقعاً خوب بوده، به هر حال واقعاً مقایسه این فیلم با فیلم های اکشن و هالیوودی این سالها اصلاً دُرست نیست. این فیلم برای کسانیه که از فیلم، چیزی بیشتر از جلوه های کامپیوتری و سرگرم کننده می خوان و مطمئناً طرفداران خاص خودش رو داره، امیدوارم انتخاب این فیلم برای اون دسته از افراد لذت بخش باشه.

[Chandler Bing]

واقعا ؟ اتفاقا فیلم همه چی داره ، هرچی بخوای میتونی توش پیدا کنی فقط کافیه یه خورده بیدار فیلم رو ببینی. اشکان شاید مهم ترین اشکالی که اینجا برای شما وجود داره اینه که اول پرومته رو دیدی و بعد بلیدرانر.

دیشب 2 تا 4 دیدم:Smiley36:


تو پرومته و اون آرتیست بازی ها به بدترین نحو ممکن به این ایده پرداخته ، تو تمام ریت های مختلف چه imdb که نظر عامه مردمه یا metacritic که نظر منتقدین هست تو هر دو مورد اکثریت روی این موضوع توافق دارن که پرومته هیچ حرفی برای گفتن جلو بلیدرانر نداره تو rotten tomatoes هم که دیگه پرومته خیلی عقبه .

حرف من اینه، تو بلید رانر فقط تو یه سکانس به این موضوع ملاقات با خالق پرداخته میشه! خوب یا بد. اما تو پرومته موضوع فیلم اینه. حالا اینکه این سفر توسط انسان جالب تره و سوال برانگیز تره یا توسط این کپی ها سوال برانگیز تره، انتخاب با خود فرده. اما به شخصه دومی رو ترجیح میدم! سوالیه که همیشه ذهن بشر رو درگیر کرده.
من میگم شاید اون موقع نمیشد خیلی صریح به این موضوع پرداخت! بلاخره صحبت از 30 ساله پیشه.
========================
منم تاکید کردم باید با دید مردم 30 سال پیش فیلم رو دید!!!!!! با اون دید فیلم شاهکاره، بله شکی درش نیست. اما الان دیگه اون تاثیر گذاریش رو نداره
با فضای فیلم و نوآر بودنش هم به شدت موافقم!! بازی روی هم عالی بود.

[kingmiladkh]

بشر همواره دو تا خواسته مهم داشته، یکی دستیابی به عمر جاویدان، یکی پاسخ سوال چرایی وجود، این مضامین پشتوانه ی خیلی از ساخته های هنری در هر رشته و شاخه بودند، که هر یک بر اساس نحوه ی پرداخت، عمق و شکل های مختلفی گرفته اند، موضوع محوری فیلم بلید رانر را میل به جاودانگی تشکیل داده، این بررسی عمق لازم رو ندارد و فیلم مابین یک اکشن سرگرم کننده و یک اثر محتوا محور سردرگم مانده، ساده شده ترین شکل برخورد خالق و مخلوق، شیوه ایست که در فیلم بلید رانر مورد استفاده قرار گرفته، اصولا به هر چیزی ماهیت فیزیکی داده شود درکش برای مخاطب راحت تر خواهد بود، حالا نسبت دادن خلق فیزیکی و ساخت ربات یا شبیه سازه شده ها به انسان، هضم شده ترین شیوه برای بررسی رابطه ی خالق و مخلوق به حساب میاد که البته یکی از ان دو سوال بنیادین را که چرایی وجود باشد از بین میبرد، چون ما از دلیل خلق مطلعیم و حالا با یک بدبینی نسبت به خالقی که برای خودمان تصور میکنیم باقی میمانیم با حذف شدن این سوال دوباره به ان مضمون همیشه استفاده شده، درخواست یک موجود میرا، چه بشر، چه ربات چه هر موجودی که روزی به نابودی کشیده خواهد شد، برای کسب جاودانگی مواجهیم، مرحوم فریتز لانگ حدود هشتاد سال پیش، سی سال که چیزی نیست، با ساخت متروپلیس ما را با مفاهیم بسیار عمیق تری نسبت به این فیلم که حدودا 50 سال جوان تر از آن است مواجه میکند، تفکری که بشر باعث به وجود آمدنش میشود وقتی نطفه اش در ذهن دیگری کاشته شود، اون هم در فضایی که فریتز لانگ در متروپلیس خلق کرده بود، بشر صاحب تفکر را خالق و بشر میزبان را مخلوق فرض میگیرد و طغیان این مخلوق برای تحقق خواسته برخورداری از حقوق مساوی آن چیزی که شکل خیلی سطحی ترش را ما در فیلم بلید رانر میبینیم، همان عمق و امتیازی که این اثر احتیاج داشت تا بعد از گذشت سی سال به یک فیلم مرده و بی مصرف تبدیل نشود، بگذریم از استفاده تحسین برانگیز لانگ از ربات انسان نما و داستان قرص و محکم فیلمش. این مقایسه فیلم با متروپلیس نه برای مضمون یکسان این دو فیلم، که بیشتر برای مقایسه تلاش این دو فیلم برای ترسیم دورنمای یک دنیای مدرن است، دورنمایی که بحث آن بر سر طراحی های فیلم متروپلیس که غرق در نماد های مذهبی، استعارات و ریز بینی های بسیاریست ممکن است چندین صفحه نوشتن را لازم باشد، در صورتی که فیلم بلید رانر علی رغم تلاشی که شده، به هیچ عنوان درگیر کننده و پر عمق از اب در نیامده، کاملا نگرش استودیویی در ساخت این فیلم به چشم میخورد.
موضوعی که باعث ماندگاری یک اثر میشود، محتواست، محتوای ضعیف برای فیلم ها تاریخ انقضا تعیین میکند، وقتی سینمای مورد ستایش من به اثاری برمیگردد که عموما در دهه های 60 و 70 و چه بسا قبل تر از آن ساخته شده، دیگر زمانی که از ساخت اثر میگذرد دلیل خوبی برای پوشش ضعف هایش نیست، داستان فیلم شامل درخواست جاودانگی از خالق است، که نگرش سطحی به آن، مسلما انتظاری که از ملاقات این دو با هم میرفت بسیار فراتر از چیزی بود که در فیلم به تصویر کشیده شد،که پیش بینی جواب منفی به آن، پیش بینی قتل ها، پیش بینی پیروزی قهرمان فیلم، پیش بینی پایان خوش آن، مجموع دلایلیست که این فیلم را برای مخاطب امروز بی مصرف جلوه میدهد. با حذف محتوا و داستان قابل بحث از اثر یک سری صحنه های بزن بکوب میماند که برای مخاطب امروزی با آن پرداخت سی سال پیش بسیار ملال آور است.
در اخر ذکر این نکته که به نظر من رسالت اکران بیش از معرفی یک اثر، شکل گیری بحث پیرامون یک اثر باید باشد، الزامیست، اشنایی با یک دیدگاه جدید ورود به یک دنیای تازه است، فیلم هایی در این ژانر وجود دارد که بهترین مثالشان ماتریکس، در عین اینکه اکثرا آنها را دیده اند بسیار قابل بحث هستند. اما متاسفانه اثاری انتخاب میشود که هر دو نوع مخاطب را دلدزده میکند.

[Irag]

http://picoup.ir/images/34975131423951213296.jpg

بعد از پايان ... :
احساس مي‌كنم گاهي اوقات در خصوص بعضي فيلم‌ها درج "تاريخ مصرف" لازمه!
هيچ چيز فيلم (ثانيه به ثانيه‌اش) من رو جذب نكرد يه حداقل جذابيت در موضوع و داستان و اجرا. متاسفانه هيچ.
تنها جايي كه "شگفت زده" شدم و يه ذره احساساتي به نظر رسيدم "پذيرش مرگ" از طرف "Roy Batty"‌ بود. فقط همين.
خام‌ترين بخش فيلم هم رابطه‌ي بين "دكارد" و "ريچل"‌ بود.
ديگه به "غافلگير" شدن عادت كردم. هر باري كه يه فيلم از ليست برگزيده‌ي "IMDB" انتخاب مي‌كنم از امتيازات عجيب و غريب و تعريف و توضيحات "تعجب" مي‌كنم.
احساسم نسبت به حوادث فيلم اعم از احساسي – عاطفي و اكشن‌ها "بي‌تفاوتي"‌ بود. نمي‌دونم چطور توضيحش بدم.
اگه بين اين دوتا فيلمي كه اكران شده يكي رو بخوام انتخاب كنم: 12ميمون رو ترجيح ميدم.
پ.ن: من يه كلام هم از گفت‌وگوي بين "دكتر تايرن" و "Roy Batty" متوجه نشدم! (دقيقا در همين لحظه ياد گفت‌وگوي بين دوشخصيت اول فيلم "لوپر" افتادم كه چه راحت و جاهلانه و در عين حال تكنيكي با يه جمله قضيه‌ي سفر زمان – گذشته و آينده رو "امكان" و "ناممكن" رو اصطلاحا "گرد"ش كردن!)

امتياز: 5

[justUnited]

ديگه به "غافلگير" شدن عادت كردم. هر باري كه يه فيلم از ليست برگزيده‌ي "IMDB" انتخاب مي‌كنم از امتيازات عجيب و غريب و تعريف و توضيحات "تعجب" مي‌كنم.

چند روز پیش یه مقاله خوندم راجع به فیلم سرگیجه هیچکاک و انتخاب شدنش در یک نظرسنجی به عنوان یهترین فیلم تاریخ. در کل نویسنده بحث جالبی رو پیش میکشه درمورد اینکه واقعا فیلمهای قدیمی بهترند و ......
و ایا فیلمهای امروزی هم میتونند شاهکار لقب بگیرند. خواندنش خالی از لطف نیست.
http://naghdefarsi.com/international-articles/11071--senses-of-cinema-.html

[Bill The Butcher]

اين فيلم رو نميگم يكي از بنيانگذاران اما بدون شك يكي از مهمترين فيلمهاي سينماي پست مدرن ميدونن. كاري كه ريدلي اسكات توي اين فيلم كرد و بعد از اون به نظر من جيم جارموش توي فيلمهاش بخصوص گوست داگ و مرد مرده به نهاين رسوند.فيلم پره از ارجاعاتبا مرجوع و بي مرجوع، هجو، تا حدودي حذف جنسيت و ...
اما همونجوري كه بچه ها گفتن واقعا طول كشيد تا خيلي از بيننده ها به اهميت فيلم پي ببرن. همونجوري در خصوص بيگانه طول كشيد كه بفهميم پشت ظاهر علمي تخيلي فيلم باطني عميق نهفته است كه داره همه تئوري هاي فمنيستهاي دهه 60 و 70 و زير سوال ميبره.
به هر حال اين فيلمو خيلي دوس دارم با اون فضاي تاريك و سردو موزيك ونجليسش!