[اکران اختصاصی انجمن] فیلم اول : The Chaser

[Irag]

http://picoup.ir/images/53019036343009330435.jpg


The Chaser محصولي از کشور کره‌جنوبی با نام اصلي Chugyeogja نمایش‌ داده‌ شده در سال 2008... تقدیر شده در جشنواره‌های سینمایی... باور کنید سخت است... چی؟ نمی‌توانم این همه موفقیت را در وجود این کره‌ای‌ها درک کنم... شاید تقصیر این هیکلشان است ولی خب مگر همین‌ها با این قدهای کوتاه و هیکل‌های نازک مثل نی، ورزشی مثل سومو ندارن؟... یا در تكواندو ید طولایی؟... پس شاید اشکال از آن زبان مسخره و بدآهنگشان است ، چهره‌های رنگ‌پریده و مستاصلشان... نمی‌دانم ولی این کره‌جنوبی در حد یکی دو استان ماست اما در همه چیز غبطه‌برانگیز است..در صنعت خودرو... در صنعت گوشی همراه... در صنعت لوازم الکترونیکی و خانه...و حال در سینما و تلویزیون (موج یانگومشان که یادتان است؟)... باور کنید سخت است باور اینکه این تکه از دنیا اینقدر خاکش برکت دارد!!!

The chaser فیلم خیلی خوبی است ..."خیلی خوب"... روح سینماست: "داستان‌گویی بازیگوشانه برای شگفت‌زده کردن ما"... بله... همان روح خشن ژاپنی..همان توحش در این هم هست ... (چیزی که کمتر در فیلم‌های چینی دیده‌ام... انگار چینی‌ها که سرزمین پهناورتری دارند کمتر روح خشونت دارند ... ته تهش بشوند بروسلی و جکی چان و از این جور آدم‌ها... یا فیلم‌های تخیلی عارف‌مسلکانه ببرها و آدمهای در حال پریدن و ...) اما آن سو ژاپن، از خودکشی دردناک و سنگدلانة سامورایی‌هایش (هاراگیری) بگیر، از "کامیکازه" خلبان‌هایش بگیر، از یاکوزای مافیاییشان بگیر، تا انیمه‌های پـورنوی خشن و وقیحشان... خشونت... خون... توحش... در این موجودات ذره بینی پرکار شرقی نهادینه شده... گویا از این حس و حال به کره‌ای‌ها هم چیزهایی به ارث رسیده است...

اما در The chaser خیلی چیزهای دیگر هم هست... غنای بصری... داستان‌گویی سرراست و بی‌ادا... حرکات معقول دوربین... قناعت در نمایش توحش و عدم اسراف در خون و خونریزی (مگر سکانس‌های آخر)... ضرب شست فیلمنامه‌نویس در ده دقیقة پایانی فیلم وقتی در سودای HAPPY END می‌سوزی ...

»» تا همين‌جا زيادي هم حرف زدم بهتره باهم و همراه با "يونگ-هو" شهر سئول رو براي پيدا كردن آدرس مشتري 4885 شخم بزنيم!





http://www.picoup.ir/images/46038445451646621273.png (http://tvworld.info/showthread.php?2289-%D8%A7%D9%86%D8%AC%D9%85%D9%86-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%84%D9%88%D8%AF-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%AF%D8%B1%D9%88%D9%87-a-b-c-d&p=130670&viewfull=1#post130670)http://www.picoup.ir/images/23423472445132953874.png (http://www.imdb.com/title/tt1190539/)

[Irag]

http://buspic.com/img/file13800079101.jpg

"يونگ-هو" يك اخراجي نيروي ويژه پليس كه به شغل شريف! "جاك..ي" مشغول است. دو تا از دختراني كه براي او كار مي‌كردند به طرز مشكوكي ناپديد مي‌شوند و او براي به دست آوردن پول و پيدا كردن دختران (كارمندانش!) به احتمال اينكه اين دو تا دختر توسط يك دلال فروخته شده باشند به دنبال آدرس مشتري 4885 (4شماره‌ي آخر تلفن همراه) مي‌گردد در حاليكه همين امشب باز به همين آدرس تنها دختر باقي مانده‌ي "رئيس يونگ-هو" به نام "مي-جين" براي دادن سرويس! توسط همكار بي‌عرضه‌اش فرستاده شده ...

يك تريلر جنايي معركه‌ي ديگه از سينماي كره.
يه ذره زيادي! تعريف كردن‌هاي من از فيلم‌هاي كره‌ايي كليشه شده ولي خب چكار ميشه كرد اينقدر اين سينما فيلم‌هاي خوب و سرگرم‌كننده با فيلمنامه‌هاي روان و دقيق پس ميندازه كه مجبور ميشم بعد از هر تجربه‌ي جديد دوباره يك ليست از تعريف و توصيف رديف كنم.

خشونت كنترل نشده و استفاده از يك شخصيت رواني – قاتل كه براي شكنجه و كشتن قرباني‌هايش از "چكش" و ابزار تعمير درب و ساختمان استفاده مي‌كند و شخصيت‌پردازي فوق‌العاده‌ي "يونگ-هو" يك سوپراستار 40يا50ساله‌ي رك و بازيگوش كه در طول فيلم كارهاي خارق‌العاده زياد انجام ميده ولي جنس كارش و قهرمان بازي "يونگ-هو" بعيد به نظر نمي‌رسه يعني ميشه مثل اون بود اشتباه ميكنه و شكست ميخوره شوخي ميكنه و فحش ميده اصلا شبيه قهرمان‌هاي "حلبي" شكل هاليوود نيست باز به اندازه‌ي اونا قهرمان بازي انجام ميده ولي كاملا رئال و قابل درك.

موفق‌ترين قسمت فيلم (اگه تعليق بينظير مداوم و تزريق دائمي استرس رو بيخيالي طي كنم) در نمايش يك گروه پليس دست و پا بسته‌‌ي غير حرفه‌ايي و عصبي است. تقريبا محيط و فضاي نمايش گروه پليس و اداره‌‌ي پليس يك جور كمديه (بيشتر به خاطر حماقت مامورين). خيلي خيلي سر اين قضيه‌ي پليس و نحوه‌ي برخوردشون با مجرم و بازجويي و حتي در قاب‌بندي به فيلم بينظير "Memories of Murder (http://www.imdb.com/title/tt0353969)" شباهت داره. فقط با يك فرق كه همه اتفاقات داخل يك شهر بزرگ و مدرن شكل مي‌گيره. بايد به همه‌ي نكات مثبت فيلم استفاده‌ي هنرمندانه از كوچه‌هاي تنگ و تاريك و سراشيبي و سربالايي‌هاي گيج‌كننده‌ي خيابان‌هاي فرعي رو هم اضافه كرد.

اگه بين دو قطب مثبت و منفي يك فيلم هاليوودي جنگ بشه آنوقت با يك سكانس پر از جلوه‌هاي ويژه و حركت‌هاي ديوانه‌وار دوربين طرفيم در حاليكه در فيلم "تعقيب‌كننده" يك دعوا و زد و خورد بين دو قطب منفي و مثبت فيلم روي ميده ولي برعكس نسخه‌ي هاليوودي خبري از اين همه زرق و برق نيست انگار بين دو نفر غريبه توي خيابون دعوا شده و به قصد كشت با دندون با دست با هرچي بهم ديگه ضربه مي‌زنن.كاملا طبيعي و چشم‌نواز.
فيلم تاحدودي نقد اجتماعي داره با حضور يك شخصيت دولتي (شهردار) و به شدت تلخ و عصبي‌كننده است ولي خب باتوجه به يك پايان نسبتا خوش (دقت كنيد نسبتا) اين همه عصبيت و استرس و بي‌رحمي رو ميشه يه جورايي هضم كرد.
موسيقي "تعقيب كننده" بخصوص در سكانس ماقبل آخر در سوپرماركت و همراه با ضربات چكش ديوانه‌كننده است.

امتیاز: 10

[saman_pd09]

http://picoup.ir/images/45154287003925144290.jpg








“Rules are for children. This is war, and in war the only crime is to lose”
Joe Abercrombie, Last Argument of Kings
"قوانین برای کودکان است. این دیگر جنگ است و در جنگ تنها جنایت، باختن است."
جوئی آبرکرامبی، آخرین جدال شاهان


فیلم تعقیب کننده از جمله آثاری است که نگاهی انتقادی به وضعیت جامعه دارد؛ نگاهی تلخ . زیرا که نقد این فیلم به دستگاهی است که قرار است حافظ مردم باشد. در فیلم شوالیه تاریکی کریستوفر نولان کمیسر جمله‌ای می‌گوید که در این فیلم تصویر می‌شود؛ "گاهی اوقات قوانین فقط دست و پا گیر هستند". کارگردان برای انتقال این نقد به بیننده سکانس های زیرکانه ای را به نمایش گذاشته است. جایی که پلیس ها در حالی که پاهای لخت خود را جلوی ماشین قرار داده اند خوابیده اند.(نقد دستگاه پلیس) و سکانسی که شهردار مورد اصابت قرار میگیرد.(نقد به سیستم اجرایی با توجه به انتقاد فرد و دلیل عملش)
از همان ابتدا فیلم زیبا آغاز می‌شود. ضرب آهنگ‌هایی نواخته می‌شود که پس از مدتی در میان صدای بوق خودروها گم می‌شود. جامعه‌ای مدرن به تصویر کشیده می‌شود.
فیلم در مسیری حرکت می‌کند که بیننده بد را فدای بدتر می‌کند. در فیلم کمتر توجهی به رفتار نادرست جونگ-هو می‌شود و تمام آنچه بیننده در پی آن است انتقام گرفتن است و آن هم نه با روش قانون بلکه انتقامی از نوع عدالت شخصی. اینجاست که مخاطب وقتی کتک خوردن پلیس را می‌بیند لذت می‌برد و خشنود می‌شود از اینکه جونگ-هو در مسیر انتقام خود پیش می‌رود.استفاده از یک دختر بچه کم سن و سال بار درام اثر را افرایش داده و به رویه انتقام به گونه‌ای هدف بخشیده است.
دو ویژگی، فیلم را از آثار هم رده متمایز می‌کند، شخصیت سازی-فضا سازی.
همانطور که گفتم اینجا رقابت بین بد و بدتر شکل می‌گیرد. شکل گیری چنین برخوردی نیاز به ساختن شخصیت دارد. چنین شخصیت سازی‌ای به نظر من از سخترین انواع شخصیت سازی محسوب می‌شود مخصوصا زمانی که قرار است بیننده به سمت شخصیت بد متمایل شود. (شکل دادن رقابت بین خوب - بد خیلی راحت تر به نمایش می آید. تفاوت چنین شخصیت سازی هایی به مانند یک تابلوی نقاشی است. اگر یک سمت تابلو را سفید و سمتی را سیاه کنیم برخوردی از نوع خیر - شر به راحتی شکل میگیرد اما اگر قرار باشد تمام تابلو را سیاه کنیم به گونه ای که مخاطب دو نوع رنگ سیاه را از هم تمیز دهد کاری بس دشوار در پیش خواهیم داشت.)
شخصیت سازی در این فیلم به خوبی صورت گرفته است مخصوصا دو شخصیت اول فیلم،یانگ مین و جانگ-هو. نگاه آرامی که در چشمان قاتل وجود دارد هنگامی که چکش را می‌کوبد او را به یک روانی تمام عیار تبدیل می‌کند و تعقیب کننده نیز نگاه خسته ی خود را بخوبی به نمایش می‌گذارد تا تعقیب و گریز به زیبایی شکل بگیرد. نقش دیگر کودک در این فیلم تاثیر در نوع نگاه جونگ-هو به مسئله پیش آمده است. تا قبل از ورود کودک، جونگ-هو به دنبال بازپس گرفتن حق مالی خود بود اما پس از ورود کودک این نگاه به گونه‌ای احساسی-عاطفی تبدیل می‌شود و بیننده ویژگی های دیگری از شخصیت خسته جونگ-هو را مشاهده می‌کند.
فضاسازی یکی دیگر از ارکانی است که فیلم را زیبا کرده. دکوپاژهایی که در این فیلم خلق شده واقعا به بالاتر بردن سطح اثر کمک کرده. به ویژه نمای حمام و سکانسی که دختر با ضربات متعدد چکش کشته می‌شود.
یکی از ویژگی هایی که در فیلم وجود دارد این است که بدنبال دلیل نمی‌گردد. در واقع با انگیزه قتل کاری ندارد. در فیلم های هالیوودی ما معمولا به دنبال انگیزه قتل هستیم و در واقع درگیر هدف جنایات می‌شویم اما در این فیلم ما تنها با جنایت سر و کار داریم نه هدف جنایت.
تعلیق بسیار خوبی در روایت به وجود آمده بود. تا اواسط فیلم درگیری فکری مخاطب بیشتر با این بود که آیا می-جین زنده است یا نه و در ادامه با مشخص شدن وضعیت می-جین تعلیق بر سر نجات یافتن او شکل می‌گیرد. غافلگیری داستان در سکانس های پایانی بیننده را مبهوت می‌کند و در واقع فیلم آنچه را که مخاطب انتظار دارد ببیند به آنها نمی‌دهد. مورد ابتدایی سکانسی که می-جین به قتل می‌رسد و دیگری سکانسی که قاتل بدست جونگ-هو کشته نمی‌شود و به دست قانون میافتد.
فیلم از آثاری است که دیدن آن به یک تجربه لذت بخش تبدیل می‌شود. توصیه می‌کنم این فیلم را تجربه کنید.

[Irag]

http://picoup.ir/images/95599339219043912238.jpg


درخصوص پوستر فيلم:

»» پوستر يك فيلم به نظرم يك امضاي تصويري و يك امكان فوق‌العاده است براي هنرنمايي مجدد بعد از فيلم. شده كه خيلي از فيلم‌هاي بزرگ متاسفانه پوستر خوبي ندارن يا به دام "تجارت" و "جذابيت" افتادن يا اينقدر "هنري" و "خاص" طراحي شدن كه غيرقابل تحمل به نظر رسيدن.

»» "تعقيب‌كننده" از اون جنس فيلم‌هاست كه حرف اول و آخر خودش رو در ساده‌ترين شكل ممكن در "امضاي تصويري"ش (پوستر) عنوان ميكنه. دقت كنيد: "يك صورت با تركيبي از دو چهره. تركيبي كه در روي دادن جنايت بزرگ قصه موثره. "يونگ-هو" و قاتل رواني هر دو در يك طرف هستند فقط "يونگ-هو" دنبال برطرف كردن مريضي و پاك شدن‌ه و "قاتل رواني" به فكر تموم كردن كار ناقصش و از بيماري كه گرفتارش شده لذت مي‌بره. يونگ-‌هو همان‌قدر مقصره كه "قاتل رواني".هر دو قاتل هستند. به نظرم هر دو در يك "تيم" با مشخصات و شغل‌هاي متفاوت دنبال يه "توپ" هستند. هدف هر دو نابود كردن "مادر جوان"ه يكي اون رو "اجاره" ميده و ديگري از "جنس اجاره‌ايي" جنازه درست ميكنه!

»» پيشنهاد مي‌كنم سكانس پاياني جدال دو شخصيت اول فيلم رو بادقت نگاه كنيد. به نظرم بي‌پايان بودن اين دعوا و حضور سر توي آكواريوم حسابي براي درك "پوستر" موثره.

[MaMaLoM]

ایرج جان من این فیلم زیبا رو دیدم و کلی لذت بردم از تمام نکاتی که شما ذکر کرده بودید
از موسیقی و فیلمبرداری حرفه ای گرفته تا تعقیب و گریز واقعی و طبیعی بازیگران
از بی احترامی هایی که به هم میکردن تا بازی فوق العاده اون دختر بچه
. . . ولی . . .
همون طور که توی نقدتون ذکر کردید پی بردن به پایان قصه نیاز به دقت داره که من هر کاری کردم نتونستم بخوبی
تمرکز کنم و ته قصه رو دریابم ولی هنوز تو کفم!
این اخرش رو اگه واسم توضیح بدین من میرم که برای بار دوم این فیلم زیبا رو ببینم.
:Smiley17:

[Irag]

همون طور که توی نقدتون ذکر کردید پی بردن به پایان قصه نیاز به دقت داره که من هر کاری کردم نتونستم بخوبی
تمرکز کنم و ته قصه رو دریابم ولی هنوز تو کفم!
این اخرش رو اگه واسم توضیح بدین من میرم که برای بار دوم این فیلم زیبا رو ببینم.

اگه میشه دقیق‌تر بگو.تا یه جاهایی سامان توضیح داده:


غافلگیری داستان در سکانس های پایانی بیننده را مبهوت می‌کند و در واقع فیلم آنچه را که مخاطب انتظار دارد ببیند به آنها نمی‌دهد. مورد ابتدایی سکانسی که می-جین به قتل می‌رسد و دیگری سکانسی که قاتل بدست جونگ-هو کشته نمی‌شود و به دست قانون میافتد.

مگه اینکه منظورت آقای شهردار باشه و ترسیدن اون و محافظاش از دیدن "یونگ-هو" ؟!

[MaMaLoM]

اگه میشه دقیق‌تر بگو.تا یه جاهایی سامان توضیح داده:

یعنی دقیقا من تونستم از تمام عواملی که به قدرت فیلم کمک کنن لذت ببرم ولی فیلنامه درک نشد . . .

قاتل که گفت تو هیچی نمیدونی درباره من و موضوع ناتوانی ج . ن . س . ی رو انکار میکرد!

یعنی قبول نداشت که دلیل قتل هاش ناتوانی اونه
من تا انتهای فیلم به دانبال انگیزه دوم قاتل بودم . . .
چیزی که بدست نیاوردم
فکر میکردم مادره فرار میکنه ولی بازم چکش خورد!!
يونگ-هو تو داستان به دنبال انتقام از دلال دخترهاش بود یا نجات کارمندش ؟ شخصیت مثبت فیلم کی بود ؟ و درآخر چه کسی بازنده اصلی شد؟

اینا مسائلی هست که نصفه نیمه در چند پست قبلی پاسخ داده شده.

[Irag]

يونگ-هو تو داستان به دنبال انتقام از دلال دخترهاش بود یا نجات کارمندش ؟ شخصیت مثبت فیلم کی بود ؟ و درآخر چه کسی بازنده اصلی شد؟

"یونگ-هو" هم میتونه قهرمان باشه هم قاتل دوم من توی "خاصیت پوستر" فیلم کامل توضیحش دادم. هم میتونه دنبال انتقام از دلال دخترش باشه هم نجات کارمندش. (البته الویت بندی توی فیلمنامه وجود داشت باتوجه به تکامل شخصیت یونگ-هو).
این فیلم یه فیلم تلخ ه که به نظرم "قهرمان" نداره ولی تا دلت بخواد پره از "مقصر"! از ریاست پلیس شهر بگیر تا خود "یونگ-هو" که خودش رو برای پیدا کردن قربانی به آب و آتیش میزنه.
به نظرم در ماجرای قتل "مادر یک دختر بچه" یونگ-هو به اندازه ی همدست قاتل موثره.

[prongz]

این فیلم یه فیلم تلخ ه که به نظرم "قهرمان" نداره ولی تا دلت بخواد پره از "مقصر"! از ریاست پلیس شهر بگیر تا خود "یونگ-هو" که خودش رو برای پیدا کردن قربانی به آب و آتیش میزنه.
به نظرم در ماجرای قتل "مادر یک دختر بچه" یونگ-هو به اندازه ی همدست قاتل موثره.
قهرمان فیلم قراره همون مادر باشه که به سبک فیلم های فردینی در اخر قربانی جامعه اش میشه.منتها تغییر زاویه فیلم از نگاه بد من ها باعث میشه قهرمان داستان که با یه ضربه ی چکش تو سرش و دست و پای بسته(با توجه به زن بودنش)پا میشه فرار میکنه،باعث شده که قهرمان از اون حالت تو ذوق زدگیش در بیاد.

فیلمو دیشب دیدم و با توجه به اینکه رد پای برادر ایرج توی انخاب پر رنگ به نظر میرسید انتظار یه سری المان ها مثل خشونت رو داشتم.اما جنس این خشونت برام ازار دهنده بود چون بیشتر از اینکه ذاتی باشه ظاهری بود و همین موضوع تاثیر بدی روی محتوا گذاشته بود.فیلم مشخصا اهدافی رو دنبال می کنه اما به نظرم سبک ساخت فیلم با این هدفگذاری ها تا حدی در تعارضه.نشون دادن واقعیت های تلخ جامعه نیازی به اینهمه خون خونریزی نداره اتفاقا برعکس باعث میشه مخاطب فاصله بگیره از اصل فیلم.به شخصه حس خوبی موقع دیدن فیلم نداشتم نه به خاطر محتوا بلکه به خاطر ابزاری که سعی می کرد استفاده کنه تا محتوایی نه چندان ملموس رو به خورد مخاطب بده.

البته فیلم نکات مثبت زیادی داشت که اکثر دوستان اشاره کردن بهش مثل همون تصویر برداری که انصافا هوشمندانه بود.نکته ی مثبت دیگه ای که داشت این فیلم از معدود فیلم هایی بود که توی اکران معرفی شده و من ندیده بودم.در کل می تونم بگم فیلم تا حد زیادی سلیقه ای هست و میتونه برای یک سری از سلیقه ها تجربه ای بی نظیر باشه.اما خیلی به مذاق من سازگار نبود.هرچند به اندازه ای خوب بود که از وقتی که براش گذاشتم پشیمون نباشم:Smiley17:

[pooya]

شروع فیلم و ناپدید شدن اولین دختر کشش لازم برای ادامه داستان رو ایجاد میکنه . داستان اینجا بین آدم خوب و آدم بد نیست که به دنبال انتقام و تلافی باشه و در ابتدا فقط و فقط بُعد مادی موضوع مهمه ، هر دو شخصیت اصلی داستن بد هستن حالا کدام یک بدتره به عهده خود بیننده است . این فیلم در کنار هیجانی که برای مخاطب ایجاد میکنه به صورت مشهود نقدی بر دولت (دستگاهای اجرائی) و جامعه هم داره . حمله به شهردار و دلایل فرد حمله کننده . آشفته بازاری توی اداره پلیس ، روی آوردن یک پلیس سابق به دلالی بین روسپـی‌ ها و تصمیم غلط برای حفظ ظاهر و به بهای مرگ دو نفر دیگه .................
از نکات جالب فیلم عدم باور یونگ هو به قتل روسپـی‌ ها(کارمنداش) حتی بعد از اعتراف خود قاتل و همچنین مسابقه یونگ هو برای پیدا کردن می جین با زمان میشه اشاره کرد . عصبی بودن و پرخاشگری همه (منهای خود قاتل) در صحبت هاشون نشانگر جامعه هست که این افراد توش زندگی میکنن .
از سکانس های قابل تامل فیلم نبود اون happy ending همیشگی و کشته شدن می جین و همزمان نشان دادن سکانس های مختلف از افراد مختلف با یک آهنگ پس زمینه قوی بود که در این بین فقط و فقط آدمِ بدِ اول داستان به فکر می جین هست و سکانس دیگه ترس و فرار شهردار و محافظاش بعد از دیدن ظاهر یونگ هو بود.

البته با تمام این صحبت هایی که تو این تاپیک شد من معتقدم فیلم چند نقطه منفی داره که مهترینش عدم نیاز به این حد خشونت برای رسوندن مفهوم و پیام فیلمه + اینکه بعضی جاها باید دلایل بهتر و قانع کننده تری برای مخاطب ارائه میشد (مخصوصا وقتی پای پلیس اومد وسط )


پ.ن:نظر سنجی به تاپیک افزوده شد.

[Irag]

*مرور سکانس برتر تصویر به تصویر:

*گروه نخست:

http://picoup.ir/images/57782065373774119786_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=57782065373774119786.jpg) http://picoup.ir/images/51490329402400573841_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=51490329402400573841.jpg) http://picoup.ir/images/57730417565309473600_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=57730417565309473600.jpg) http://picoup.ir/images/47356568922600898083_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=47356568922600898083.jpg) http://picoup.ir/images/10590669405330279819_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=10590669405330279819.jpg) http://picoup.ir/images/14833846506357605177_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=14833846506357605177.jpg) http://picoup.ir/images/12264891712302808540_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=12264891712302808540.jpg) http://picoup.ir/images/89197391829294807156_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=89197391829294807156.jpg) http://picoup.ir/images/53096724622071780096_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=53096724622071780096.jpg)

*گروه دوم:

http://picoup.ir/images/96576376497131925996_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=96576376497131925996.jpg) http://picoup.ir/images/05977259721479413586_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=05977259721479413586.jpg) http://picoup.ir/images/26261382795925287561_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=26261382795925287561.jpg) http://picoup.ir/images/78384525026115998537_thumb.jpg (http://picoup.ir/viewer.php?file=78384525026115998537.jpg)

[Chandler Bing]

نمیدونم فقط منم یا همه این احساس رو داشتن، یونگ هو کاراکترش خیلی شبیه شخصیت هایی بود که تو فیلم های ایرانی قدیمی دیدیم، اون عصبانیت، اون بد دهنی، مدل لباس پوشیدن، از کوره در رفتن هاش، به شدت یاد سینمای خودمون افتادم.
دوستان از خشونت بیش از حد فیلم گفتند، به نظر من به جز سکانس آخر که اون مادر رو به قتل میرسونه، بقیه سکانس ها به خوبی کار شدند، مخصوصا سکانس داخل حموم که قاتل سعی میکنه مادر رو بکشه و کات هایی که به صورت منتظر یونگ هو میخوره! عالی بود. فیلم برداری عالی بود، تو اون کوچه های تنگ و تاریک به خوبی حس نامیدی یونگ هو احساس میشد! موسیقی هم که نیازی به تعریف نداره. یه چیزی که خیلی اذیت میکرد منُ نفهم بودن پلیس شهر بود، به شدت نفهم بودن، فقط یه حرکت درست ازشون دیدم، وقت دیدن یونگ هو داره قاتل رو کتک میزنه منتظر موندند. در بقیه موارد فقط روی اعصاب بودن، به نظرم کاملا اغراق شده بود تصویری که از پلیس شهر دیدیم.
درباره ی سکانس اخر، با اینکه پلیس میدونه طرف 12تا دختر رو به قتل رسونده، اما اون رفتار رو میکنه! یه نکته دیگه، پلیس چطور فهمید که قاتل اونجاست؟؟
فیلم ضعف هایی داشت اما در کل فیلم خوبی بود، اگر یه ذره کوتاه تر بود شاید بهتر میشد.
8.5 میدم.

پ.ن اسم فیلم اصن مناسب نیست، زبان کره ای سر ارتباط برقرار کردن با فیلم خیلی اذیتم کرد:Smiley15:

[Irag]

زبان کره ای سر ارتباط برقرار کردن با فیلم خیلی اذیتم کرد

این جریان خیلی پیش میاد. حالا توی تجربه‌ی دوره کردن فیلم‌های شرقی به نظرم از همه قابل درک‌تر "زبان" ژاپنیه و از همه هم محکم‌تر و خشن‌تر باز همین زبان "ژاپنی"ه.
چینی که اصلا بین لحن و طرز بیان و این جور چیزها اصلا تفاوتی احساس نمی‌کنم. (کلمه‌ی "چ" هم خیلی شنیده میشه) کره‌ایی هم که دیگه انگار فقط "اوووو ..." وجود داره!
البته یه فیلم از کشور "اندونزی" بود به نام: The Raid: Redemption زبان اینا هم خیلی خوب بود. یعنی حس کاملا منتقل می‌شد. قابل درک بود. بعد یه چیز دیگه اینکه زبان ژاپن و دیالوگ‌هاشون خیلی‌هاش با کلمه‌های انگلیسی یکسانه به اضافه‌ی اینکه "اسامی" شخصیت‌ها تک کلمه‌ایی هستند نه مثل کره‌ایی ها و چینی‌ها که انگار یارو 2 یا 3 تا اسم داره! از اسم کارگردان‌ها معروف شون هم میشه برداشت کرد: مثلا ژاپنی‌ها: کیتانو یا میکه یا ... ولی حالا کره‌ایی "چان ووک پارک"!

[Chandler Bing]

این جریان خیلی پیش میاد. حالا توی تجربه‌ی دوره کردن فیلم‌های شرقی به نظرم از همه قابل درک‌تر "زبان" ژاپنیه و از همه هم محکم‌تر و خشن‌تر باز همین زبان "ژاپنی"ه.

خب این کره ای بود و زیاد اذیت نکرد! الان که فیلم دوم رو دیدم قدر زبون کره ای ها رو میدونم دیگه! فیلم دوم چی؟ چینیه؟ واقعا افتضاحه!! خیلی خیلی.
فیلم سوم چی؟ زبان اون چیه؟
ژاپنی هم چندتا دیدم، اما حضور ذهن ندارم، باید از اون هم ببینم دوباره تا بشه یه مقایسه کرد.

[86471181]

فک کنم یکی از بهترین تاپیک های نقد فیلم بوده تو انجمن من که لذت بردم از نوشته های دوستان :Smiley17:
اول اینکه رسما فیلم واسه من شهید شد ، چون مجبور شدم ، تیکه تیکه فیلم رو نگاه کنم ( ولی باز هم لذت بخش بود )
دوم اینکه این کارگردان رو از یه جهت باید حلوا حلوا کرد ، از یه داستان یه خطی یه هم چین چیزی درآورده ، کل تعلیق فیلم هم براساس دانسته های ما هست ، یعنی مجهولی وجود نداره تو فیلم واسه من مخاطب ولی اینقدر این موضوع رو خوب آب و تاب داده همش منتظری ببینی چه اتفاقی داره میفته
سوم اینکه چقد من رو یاد فیلم های ایرانی مینداخت ( البته اگه صرفا از این دید نگاه کنم که کارگردان فقط خواسته یه فیلم جنایی بسازه شاید نشه با فیلم های ایرانی مقایسش کرد )
به نظر من فحش اصلی که داشت فیلم میداد به خود اوضاع جامعه بود ( شاید از دید خود کره ایها یه مقدار سیاه نمایی شده تو این فیلم ) ، یه مشت احمق ( از اداره پلیس تا شهرداری ) ، یعنی ارکانهای اصلی که یه شهر رو میچرخونن و باعث برقراری امنیت میشن دور هم جمع شدن و گند زدن به اوضاع شهر ، پلیسی که حالا به هر دلیلی از کارش اخراج شده به قول ایرج به "جاک..ی" روی آورده در صورتیکه از همه ی شخصیتهای پلیس موجود در فیلم باهوش تره ، مادری که برای خرج خودش رو به "روسپی گری " آورده که علی الظاهر مادر دل سوزی هست ، شهرداری که نماد عوام فریبی هست ( قبل اینکه اون شهروند بیاد چهرش رو منقش کنه ، داره با یه لبخند ژکوندوار با مردم حرف میزنه و دوربین ها فقط دارن این شهردار رو نشون میدن و اعتراض اون شهروند رو پوشش نمیدن ، همین شهردار وقتی یه آدم خونین و مالی میبینه فرار میکنه )
استرسی که به مخاطب وارد میکنه این فیلم عالیه ، اونم بدون مسخره بازی و جلوه های ویژه فقط بازی با دوربین
نکته ی جالب فیلم اینه که ، تقریبا ما شخصیت مثبت نداریم تو فیلم ( حتی اون مادر ، مادری که سر شب دخترش رو تنها میذاره ) تنها یه شخصیت خنثی داریم که اونم دختر بچه هست ، همه ی شخصیت های دیگه مقصر هستن ، فقط دز مقصر بودنشون با هم فرق میکنه
بازیگری هم که حرف نداشت
همه ی نکات فیلم رو دوستان گفتن ( یعنی رسما من تکرار مکرات کردم :Smiley36: ) فقط یه چن تا نکته منفی
اول اینکه یه جای فیلم خیلی اذیتم کرد ( یعنی تا آخر فیلم رو مخم بود ) وقتی یونگ هو ، قاتل رو تو ماشین مچش رو میگیره ( اولین برخوردی که با هم دارن بعد تصادف ) لکه های خون رو میبینه رو لباس قاتل ( خون حاصل از قتل ) ، حالا دو حالت پیش میاد ، یا کارگردان میخواسته نشون بده که واقعا دم و دستگاه پلیس رو یه مشت اسکل میچرخونن که نتونستن یه آزمایش دی ان ای بگیرن و حتی خود یونگ هو هم اشاره ای بهش نمیکنه ( که اگه این طور باشه زیادی غلو میکنه ) یا سوتی بوده تو فیلم ، (یا همین که یه محله رو نمیتونن زیر و رو کنن واسه پیدا کردن خونه قاتل ، البته این رو میشد یه جوری زیر سیبیلی رد کرد)

و دوم اینکه به نظرم تو این فیلم بیش از اندازه سیاه نمایی شده ، به نظر منی که میگم این فیلم میخواد معضل جامعه رو نشون بده ، تقریبا تمام هم و غمش رو گذاشته رو این موضوع ، یعنی همه بد ، هیچ چیز خوبی نداریم ، بسم الله برین بمیرین مردم کره :Smiley36: ( البته از این دست روایتها تو سینمای ایران الا ماشالله زیاد هست ( مثلا فیلم هیچ عبدالرضا کاهانی و یا خیابان هشتم و از این دست فیلم ها ) ، یعنی یا باید از کشور خارج شد یا باید رفت و مرد ، با این تفاوت که مثل این اثر کره ای نتونستن شخصیت پردازی کنن ، البته واقعا زشته مقایسه کنیم :Smiley69: )

[Headache]

خوب اول یکمی تنه قانونی بزنم به داستان و نقد بقیه دوستان، فیلم بر پایه ماجرای واقعی از زندگی این موجود (http://en.wikipedia.org/wiki/Yoo_Young-chul)(لعنت خدا بر او باد) طرح و ساخته شده. سوتی های که دوستان در مورد پلیس و لکه خون و DNA و بقیه عوامل ذکر کردند کاملا درسته، منتهی الان مشهود نیست که باید بگم کم و کاستی از سمت کارگردان بوده یا اینکه ایشون فقط واقعیت رو منعکس کرده.

فضای فیلم سراسر مبارزه و تلاشه، کوشش برای رهایی و آزاد شدن، تلاشی که برای هیچکدوم ثمری نداره، نه پلیس، نه قاتل و نه شهردار و... صحنه چکش کاری تو حمام و سکانس فروشگاه نفس گیرترین بخشهای این نمایش بود، اگر چه نمونه صحنه قتل فروشگاه رو دیده بودم تو چند فیلم دیگه و خیلی برام تازگی نداشت اما محیط کلی، موسیقی و همینطور بازیها انقدر خوب بود که نشه این سکانس رو ضعف در نظر گرفت ولی نه برای 2 ساعت و 5 دقیقه، مدت زمان فیلم خیلی خیلی طولانی بود. صحنه های اضافه زیادی داشت، مشکل اینجا بود که کارگردان میخواست از مهره های زیادی در فیلم استفاده کنه. نقش اول، قاتل، شهردار، رئیس پلیس، مراکز فساد و... بنظرم خیلی خوب موفق نشد اون فسادی که میخواست رو در بند بند طبقات جامعه نشون بده چون زمانی برای بزرگنمایی و بررسی هر کدوم نداشت. صحنه یکمی مونده به آخر و جدال بین دو قطب اصلی هم بنظرم خیلی بد فیلمبرداری شده، انقدر فضا تاریک بود که انگار داشتن تو غار با هم مبارزه میکردن.

انگیزه از جون مایه گذاشتن یونگ-هو هم فکر میکنم کاملا واضحه، یونگ هو برای اینکه مقداری آرامش به وجدانش بده تا آخرین نفس سعی کرد دخترها رو پیدا کنه، قاتل رو میزد برای اینکه اون چیزی که باید در درونش آروم بگیره اما هیچکدوم رخ نداد و باعث آرامشش هم نشد(صحنه که میخواد ضربه آخر رو به قاتل بزنه و مکث طولانی میکنه) و در پرده آخره که با گرفتن دست دختر بچه داستان اندکی آرامش خاطر کسب میکنه.
این فیلم هیچ روزنه امیدی رو همراه خودش یدک نکشید و پیامش برای بیننده بطور واضح هر روز بدتر از دیروزه که کاملا موفق به انتقالش شده.

در پایان فکر میکنم ما همونطور که ممکنه دچار هالیوود زدگی بشیم ممکنه دچار شرق زدگی نیز شده و از ور دیگه بوم بیوفتیم. اگر چه موسی و عیسی هر کدوم به دین خودشون :Smiley69:

9

[Irag]

سوم اینکه چقد من رو یاد فیلم های ایرانی مینداخت ( البته اگه صرفا از این دید نگاه کنم که کارگردان فقط خواسته یه فیلم جنایی بسازه شاید نشه با فیلم های ایرانی مقایسش کرد ) به نظر من فحش اصلی که داشت فیلم میداد به خود اوضاع جامعه بود ( شاید از دید خود کره ایها یه مقدار سیاه نمایی شده تو این فیلم ) ، یه مشت احمق ( از اداره پلیس تا شهرداری ) ، یعنی ارکانهای اصلی که یه شهر رو میچرخونن و باعث برقراری امنیت میشن دور هم جمع شدن و گند زدن به اوضاع شهر ، پلیسی که حالا به هر دلیلی از کارش اخراج شده به قول ایرج به "جاک..ی" روی آورده در صورتیکه از همه ی شخصیتهای پلیس موجود در فیلم باهوش تره ، مادری که برای خرج خودش رو به "روسپی گری " آورده که علی الظاهر مادر دل سوزی هست ، شهرداری که نماد عوام فریبی هست ( قبل اینکه اون شهروند بیاد چهرش رو منقش کنه ، داره با یه لبخند ژکوندوار با مردم حرف میزنه و دوربین ها فقط دارن این شهردار رو نشون میدن و اعتراض اون شهروند رو پوشش نمیدن ، همین شهردار وقتی یه آدم خونین و مالی میبینه فرار میکنه )

دقیقا من هم همچین حسی داشتم مثل شما به چنین تحلیلی رسیدم بخصوص بخاطر جایزه های بین المللی که تقدیم این فیلم و فیلم های مشابه شده.
هجو پلیس توی این فیلم و فیلم های کره ایی دیگه زیاده حتی توی بعضی سریال ها هم هست (حالا قوانین و قاضی و وکلا زیر سوال میرن) شاید نمونه ی معروف Memories of Murder (http://www.imdb.com/title/tt0353969/) باشه که دیگه این ته خنده است مدام که فیلم تلخ میشه این حماقت اداره ی پلیس بیشتر میشه. یا فیلم دوم همین کارگردان The Yellow Sea (http://www.imdb.com/title/tt1230385/) هم اینقدر تلخه و سیاهه که دیگه غیرقابل باور به نظر می رسه. (پیشنهاد می کنم این یکی رو پشت بندش نگاه کنید یه کمی طولانیه ولی واقعا کارگردانی خوبی داره) Sympathy for Mr. Vengeance (http://www.imdb.com/title/tt0310775/) هم که اصلا مسئله ی فیلم فراتر از این حرف هاست. حالا بعضی می گن فیلم "جهان شمول"ه و ربطی به باقت اجتماعی کره نداره ولی فقط کافیه برای بار اول تماشا کنید! در فیلم تحسین شده ی Mother (http://www.imdb.com/title/tt1216496/) باز قانون و مردانش همه یه مشت شخصیت برای سرگرمی من و شما هستند و دائم میشه بخاطر تصمیم احمقانه ایی که در خصوص Yoon Do-joon می گیرن به همه شون خندید Nameless Gangster: Rules of the Time (http://www.imdb.com/title/tt2082221/) هم که دیگه برای این نوع سینما ساخته شده. حالا نمونه های قهرمانانه ایی مثل The Man from Nowhere (http://www.imdb.com/title/tt1527788/) و A Bittersweet Life (http://www.imdb.com/title/tt0456912/) هم هستن که باز بین این ها جزو مثبت اندیش ها محاسبه می شوند. کشور کره مثل "جاپنی"های عزیز دوره ی تسلط گروه های گنگستری و پدرخوانده بازی هم داشتن که این دوره ها توی ساخت چنین فیلم های موثر بوده. A Dirty Carnival (http://www.imdb.com/title/tt0821442/) هم یه نمونه ی کامل برای آشنا شدن با این گروه ها و نفوذشون توی دولت و این جور چیزهاست. ولی در کل قبول دارم نگاه این کارگردان به شدت تلخ تر از همه ی فیلم های ست که معرفی کردم. فیلم دومش رو هم ببینید دقیقا همچین فضایی داره.

[Being Amin]

چیزی که در مورد این فیلم دوست داشتم؛واقع گرایی و سادگی فیلمنامه بود!نویسنده ها یه ایده پیدا کرده بودن و دور یه میز نشستن و گفتن:بعدش چی میشه؟.....و بعدش؟....و بعدش؟....تا اینکه به آخرش رسیدن؛یعنی همچین داستانی رو تصور کردند و اونچه که میتونه اتفاق بیوفته رو "فیلمنامه" نوشتن!واقع گرا بود از این جهت که همه چیز اونطور پیش میرفت که میتونست پیش بره؛اون سکانس که قاتل روانیِ داستان بالاخره دستش به دختره میرسه و با چکش میزنه تو کلش و میکشتش؛به این میگن واقع گرایی نه اغراق!اون اول که دختره رو میخواست بکشه ولی هی یه چیزی پیش میومد و دختره قصر در میرفت؛یه جورایی حس امیدواری به بیننده دست میداد و خیال آدم راحت میشد ولی همونطور که دیدین آخرش کله دختره چَکُشی شد!به شخصه از دیدن این صحنه لذت بردم!
یک چیزی که در مورد کره ای ها میخوام بگم اینه که:واقعا واقعی بازی میکنن یعنی انگار دوربینی در کار نیست؛دارن فیلم رو زندگی میکنن!برای مثال صحنه دعوای یونگ هو و قاتل بعلاوه تعقیب گریزاشون فوق العاده بود!از قاتل هم بگم که وقتی اون پلیسه بهش گفت:با دخترا چیکار کردی؟ و اون(قاتل) در حالی که لبخند میزد گفت:کشتمشون!شیفتش شدم!

پ.ن:این فیلم رو یک ماه پیش دیدم و چیزایی که ازش یادم بودُ نظر ناقصی دادم.

[Matin VT]

فیلم فوق العاده ازار دهنده و تلخ بود.شخصیت پردازی ها بشکل فوق العاده ای صورت گرفته بود.بقیه نکات هم دوستان گفتند.تنها مشکل انگیزه ی واقعی قاتل بود که یا من نفهمیدم یا کلا معلوم نشد