استاد فیلمسازی ایران , عباس کیارستمی , درگذشت

[anzalichi]

http://cdn.asriran.com/files/fa/news/1395/4/14/602119_210.jpg


عباس کیارستمی درگذشت

به گزارش عصرایران، کیارستمی که از بیماری رنج می برد برای درمان به فرانسه رفته بود. او در یکی از بیمارستان های پاریس از دنیا رفت.

این کارگردان سرشناس سینمای ایران که از اسفند سال ۹۴ تا اوایل اردیبهشت ۹۵ به دلیل انجام چند عمل جراحی در ناحیه روده در بیمارستان بستری شده بود و در ماه‌های اخیر هم چندین بار به بیمارستان مراجعه کرده بود، سرانجام بنا به تصمیم خودش هشتم تیر برای تکمیل مراحل درمان به پاریس رفت.

کیارستمی در کارنامه‌ی فیلم‌سازی‌اش ساخت فیلم‌های کوتاه «نان و کوچه»، «زنگ تفریح»، «تجربه»، «دو راه حل برای یک مساله» و .. و فیلم‌های بلند «گزارش» ۱۳۵۶، «اولی‌ها» ۱۳۶۲، «خانه‌ی دوست کجاست؟» ۱۳۶۵، «مشق شب» ۱۳۶۶، «کلوزآپ، نمای نزدیک» ۱۳۶۸، «زندگی و دیگر هیچ» ۱۳۷۰، «زیر درختان زیتون» ۱۳۷۳، «طعم گیلاس» ۱۳۷۶، «باد ما را خواهد برد» ۱۳۷۷، «ABC آفریقا» ۱۳۷۹ را دارد.



پ.ن : تازه دوروز پیش آکادمی اسکار بهش گفت که یکی از منتقدین اسکار سال جاری تویی..!! حیف شد.. کارگردان بزرگ عصر ما یکیش همین شخص بود..ارادت خاصی به خودش و آثارش داریم... روحت شاد.

[KEVIN GARVEY]

ا، خدا بیامرزه اقای کیارستمی رو.

بنده خدا افتخاری بود واسه ما.
یاد و خاطره اش گرامی باد.

[msh73]

یکی از کارگردان های صاحب سبک بود
یکی از کارگردان های مورد علاقم بود
روحت شاد استاد
قرار سال بعد بره اسکار اما نشد


Sent from my C5303 using Tapatalk

[New_Sense]

عباس کیا رستمی یکی از بزرگان سینمای ایران بود ؛ روحش شاد .

یک فقدان بزرگ برای جامعه سینمایی ؛ مطمنا اثارش همیشه ماندگار میمونه .

[kntu]

خدا بیامرزه

ولی من با آثارش ارتباط برقرار نمیکردم

[Alireza-cRm]

تسلیت ...

[EYE]

فقط منتظرم مردم ایران شروع کنن بهش بگن استاد استاد درحالیکه شاید یکی از فیلماشم ندیده باشن
خودم فقط 10 رو دیدم با طعم گیلاس و باد مارا خواهد برد
10رو زیاد دوس نداشتم ولی اون 2تا بشدت زیبا بودن
روحت شاد...

[.Ven0m.]

احساس میکنم یه تیکه ی بزرگ از سینمای ایران جدا شد ، حیف منم مثل بیشتریا باید بعد از درگذشتشون برم سراغ آثارشون...
جادوانه بمونن همیشه :Smiley17:

[akromat]

سخته که با این همه افتخار..............توی غربت بمیری و بعد مرگت! تو کشورت شناخته شی..............تسلیت میگم

[kntu]

احساس میکنم یه تیکه ی بزرگ از سینمای ایران جدا شد ، حیف منم مثل بیشتریا باید بعد از درگذشتشون برم سراغ آثارشون...
جادوانه بمونن همیشه :Smiley17:

دوست عزیز ببخشیدا
فقط یه سواله
اگه فیلماش رو ندیدی چه طور میگی یه تیکه ی بزرگ از سینمای ایران جدا شد؟

[EYE]

اگه فیلماش رو ندیدی چه طور میگی یه تیکه ی بزرگ از سینمای ایران جدا شد؟
ایشون نمیگن..."احساس میکنن".یعنی مطمئن نیستن ولی احتمال میدن

[Being Amin]

http://picoup.ir/images/74919469917495599902.jpg
راست: کوروساوا/ چپ: کیارستمی

آکیرو کوروساوا همیشه این نقل قول معروف را می‌گفت: "وقتی ساتیاجیت رای درگذشت، خیلی متاثر شدم؛ اما بعد از دیدن فیلم‌های کیارستمی، از خدا برای دادن فرد درستی که جای پای او میگذارد تشکر کردم."
روحش شاد.

[Mahdi Razor]

زیر درختان زیتون فیلمیه که خیلی دیدمش ، یکی از تاثیرگذار ترین ها برام بوده ، طعم گیلاس ، کپی برابر اصل و ده رو هم واقعا دوست داشتم ، متاسفانه بقیه کارهای استاد کیارستمی رو ندیده بودم ولی همینکه ششمین کارگردان برتر دنیا بود خودش گویای همه چیز هست ، در ارامش بخواب مرد بزرگ ، امیدوارم اصغر فرهادی بتونه یه کیارستمی دیگه بشه برای سینمای ایران ..

[Mikado]

اولین فیلمی که من در جوانی از این کارگردان دیدم، نسخه ای بر روی ویدئوکاست از فیلم "طعم گیلاس" بود، خاطرم هست که مساله "مرگ" برایم یکی از سوال برانگیزترین مسائل در آن زمان بود، فیلم های "تروفو" رو به نسبت "گدار"بیشتر دوست داشتم و وقتی تعاریف "گدار" رو نسبت به کیارستمی خوندم که گفته بود سینما با "'گریفیث" آغاز و با "کیارستمی" تمام می شود به شدت نسبت به کیارستمی جبهه گرفتم و فکر میکردم بیش از اندازه به او بها می دهند.

در تمام این سال ها، فیلم های زیادی دیدم و آن عقاید آنارشیستی هم کم کم با افزایش سن رو به تعادل گذاشت.

سال پیش به صورت کاملا اتفاقی با کنترل تلویزیون ایران بازی می کردم که دیدم در حال پخش فیلم "مشق شب" از کیارستمی است، کیارستمی هیچ وقت مورد علاقه سیستم نبود و نیست و برای من عجیب بود پخش فیلمی از او.

وقتی فیلم تمام شد یاد تمام فیلم هایی که از او در این سال ها دیده بودم افتادم و فهمیدم چقدر این مرد آرام و دوست داشتنی و باوقار است، به یاد تمام حرف هایی که بر علیه اش زده بودم افتادم و فهمیدم که او را دوست دارم، شاید فیلم سازی باشد که در روایت فیلم هایش عجله ای نداشته باشد، فیلم را بدون نتیجه گیری تمام کند، به تمامی سوال ها جواب ندهد، ولی یک مشخصه بزرگ داشت و اینکه سوال ایجاد میکرد، سوالی که شاید تا همیشه یادم بماند و ماند، هنوز تمامی سوال هایش در "طعم گیلاس" در مورد مرگ خاطرم هست و این شاید تنها یکی از رازهای بزرگی و جاودانگی این آدم باشد.


http://picoup.ir/images/64280590397612454013.jpg

[.:SiSiBK:.]

شنیدن خبر خیلی متاثرم کرد و متاسف شدم. هم برای جامعه هنری هم برای جامعه پزشکی که خواسته یا ناخواسته باعث مرگش شدن

من فقط دو تا فیلم طعم گیلاس و خانه ی دوست کجاست رو از این بزرگوار دیدم و میتونم به جرات بگم سینمای ایران دیگه مثل ایشون رو نخواهد دید

روحشون شاد

[Days of Heaven]

وقتی بزرگانی مثل کوروساوا و گدار و هرتزوگ همچین توصیفاتی رو دارن در مورد سینماش، وقتی تنها فیلمساز ایرانیه که نخل طلا برده اونم تو دهه 90 (سالهایی که یکی از اوج های مثال زدنی سینما بود) و فیلم قبلی ش (زیر درختان زیتون) تو سال 1994 (فیلمهای هیولا اون سال رو بخاطر بیارید!) نامزد نخل طلا بود، وقتی آپیچاتپونگ ویراستاکول اهل تایلند میگه زمانی که به مدرسه فیلمسازی میرفتم با فیلمهای کیارستمی نوع نگاهم به زندگی تغییر کرد و نوری بیلگه جیلان ترکیه ای همونقدر که تو فیلمهاش از آنتونیونی و تارکوفسکی و برگمان تاثیر گرفته تاثیر کیارستمی هم تو آثار ابتدایی ش مشهوده، یعنی کلی فیلمساز حالا برای خودشون "صاحب سبک" و "معتبر" طرز نگاه و رویکردشون به سینما با آثار ایشون شکل گرفته و کل دنیا حتی اگه با آثارش ارتباط برقرار نکردن و درکش هم نکرده باشن "وقت گذاشتن" برای فیلمهاش...
پس نهایت ظلمه که من و شما هموطنش (قبل از همه خودمو خطاب قرار میدم که 4 فیلم بیشتر ازش ندیدم) نریم و برای چندتا فیلمش که که شده این وقت و تفکر رو بذاریم تا ببینیم اصلا حرفهایی که زده و سینمایی که خلق کرده رو "واقعا" نمیپسندیم؟!
یادمون باشه میشد هرجایی غیر ایران دنیا بیاد تا در حد یه اسطوره برای کشورش بشناسنش و بپرستنش، مجبور نباشه برای مجوز اکران گرفتن فیلمش آهنگ پينک فلويد رو از روی یکی از صحنه های فیلمش حذف کنه و این انگ های "مسخره" بهش زده شه که برای اون وری ها فیلم میسازه و ...
صحبت طعم گیلاس شد. بی درنگ این مونولوگ اومد به ذهنم

خاطره ای از خودم بگم. اول ازدواج ما بود، همه جور ناراحتی کشیده بودیم. همه جور... آخر اونقدر خسته شدم از ناراحتی که یک روز پا شدم خودم رو راحت کنم بابا از این ناراحتی، مگه چه خبره؟!
صبح زود، تاریکی بود. پا شدم٬ طناب رو برداشتم انداختم پشت ماشین. برم قال قضیه رو بکنم. برم خودکشی بکنم. برم... رفتیم. اطراف میانه بود. سال 39. رفتم آقا. توتستان بود بغل خونه ما. نزدیک خونه ما. آمدیم طناب... تاریک بود. طناب را هر قدر مینداختیم گیر نمی کرد٬ یک مرتبه انداختم گیر نکرد٬ دو مرتبه انداختم... گیر نکرد٬ سومی٬ آخر خودم رفتم بالا. رفتم بالا طناب را گیر دادم٬ دیدم آقا یک چیزنرم خورد به دستم. توت بود. چه توت شیرینی... شیرین بود. اولی را خوردم. دومی راخوردم. سومی را خوردم. یک وقت دیدم هوا داره روشن میشه. آفتاب زده بالای کوه رفیق. چه آفتابی! چه منظره ای! چه سبزه زاری! یک وقت دیدم صدای بچه ها میاد. بچه ها مدرسه بودن. آمدن دیدن من توت میخورم٬ گفتن آقا درخت رو تکون بده. ما هم درخت رو تکون دادیم. اینا خوردن. اینا خوردن من کیف میکردم. خوردم بله. یه خورده ام جمع کردم. آمدیم تو خونه. خانوم ما هنوز از خواب بیدار نشده بود. آمدیم یه خورده هم دادیم به اون. اون هم خورد. اون هم کیف کرد. رفته بودم خودکشی کنم٬ توت چیدم آوردم اینجا! آقا یه توت ما را نجات داد. یه توت زندگی ما را نجات داد

[New_Sense]

چقدر همدیگه رو قضاوت میکنیم . اگر حتی بحث درگذشت عباس کیارستمی بزاریم کنار به نظر من نباید هم رو متهم کنیم به اینکه چرا آثار یکی از بزرگان سینمای ایران رو ندیدیم اظهار نظر میکنیم ؛ هرکسی سلیقه ای داره و هرکسی که حالا عاشق سینما هم باشه و سینه فیلم هم باشه ( ترجیحا فیلم باز منظورم نیست) ؛ مطمنا همه آثار یک فیلمساز رو ندیده و یا زمان نزاشته تحقیق کنه و به درکی برسه که اون فیلمساز چه جهان بینی داشته .

پس اول به نظرم باید درک کنیم سینما چی رو میخواد بده و در کنارش کارگردان چی برای دنیا میخواد به ارمغان بیاره ؛ توی یک مورد مطمنا ما ایرانی ها نه فقط من و شما و کلا دوستانی که به سینما و هنر نمایشی علاقه دارن ؛ بیشتر سیاستمداران و مذهبی ها و فعالان در هر حوزه ای بعد از مرگ یک انسان بزرگ و شریف یادمون میوفته که ایشون هم یکی از بزرگان بود و خب اونایی که هیچ از سینما هم نمیدونن هم تو سر خودشون میزنن هیهات من زله راه میندازن ؛ در اصل ما قهرمان پروری و بزرگ پروری انسانهایی که واسمون در زمان حال ارزش دارن رو ؛ بلد نیستیم ستایش کنیم . ( کاملا برعکس آمریکایی ها و هالیوود)

چیزی که بلدیم امثال پاشایی ها پس از مرگ رو تو سر خودمون بزنیم بریزیم بیرون و تقلید کنیم و ای کاش تقلید به معنای نماد بود یعنی نمونه ( مثلا فیلم جنگ ستارگان بعد از موفقیتش توی آمریکا و دنیا اومدن لباسهایی و نمادهایی رو تولید کردن و توی جشن ها و هالووین ازش استفاده میکنن و بچه ها خود به خود از بچگی حتی فیلم رو ندیدن ولی میدونن شخصیتی به این نوع لباس ادم بده هست و یک ربات با این فلان مشخصات یک ربات با احساسات و شعور انسانی هست و یه جورایی نماد پردازی و استفاده از نماد هم باعث میشه به خاطرات هر کس بمونه و هم اون فیلم همیشه ماندگار باشه و حتی چند سالی یک بار باز هم ادامه اون رو میسازن که بحث گیشه و برگشت سرمایه و سود رو واسشون داشته باشه و هم در خاطرات دوباره زنده بشه ؛ و جالبه همیشه هم موفق میشن ) و حتی مرگ حبیب محبیان تازه خیلی ها یادشون افتاد چنین خواننده ای با سابقه ای وجود داشته و ایران هم بوده ولی خب تا زمان زنده بودنش نزاشتن کنسرت برگزار کنه ولی الان بیانیه میدن که آقا ایشون بزرگترین خواننده بوداا فلان بودا

و خب چون شرط اول هر جامعه متمدنی به دموکراسی و احترام به عقاید هست پس هر شخصی و کسی که فیلم های این کارگردان رو نمیپسنده و ندیده چیزی رو از دست نداده فقط به نظر من اگر زمانی بخواد در مقام یک فیلمساز و کارگردان و یا منتقد راه و روش و کارش رو ادامه بده مطمنا باید ایشون رو بشناسه و درکی از آقای سینمای ایران به دست بیاره .

من به شخصه خودم مدعی این نیستم که همه فیلمهای کیارستمی دیدم با اینکه در آرشیو فیلمام 7 تا از اثر ایشون هست ولی فقط 2 یا 3 تاشو دیدم چون گرایشم به سمت هالیوود و مخصوصا سینمای کلاسیک هالیوود هست ولی خب توی این یکی دو سال به طرز عجیبی سینمای ایران رو بهتر شناختم و موفقیتش رو دیدم و خوشبختانه به واسطه نوشتن نقد ؛ تونستم سینمای ایران رو یکم بهتر درک کنم .

[AMIRREZA RV]

روحش شاد :Smiley116:
من با اثار ایشون شناخت داشتمو تعریف از ایشون شنیده بودم و از دستاورداشون خبر داشتم با اینکه هنوز فرصت نشده هیچکدوم رو ببینم و حتما به سراغشون میرم ولی این فیلم کوتاه رو تازه دیدم. با اینکه داستان ساده ای داشت ولی طرز روایتش فوق العاده بود پیشنهاد میکنم از دست ندید.



"دو راه حل برای یک مسئله (http://hn3.asset.aparat.com/aparat-video/a_1c9rof999qj82qm19op5nr9q21p70p77p66r26875121-582b__c295f.apt?was=c2VydmVyX3RpbWU9Ny81LzIwMTYgMT A6MTM6MTIgQU0maGFzaF92YWx1ZT1PSDQxcGJkQndCTlp1Zm5t QktSS1hBPT0mdmFsaWRtaW51dGVzPTE0NDAwJmlkPWV5SnplWE 5mYm1GdFpTSTZJbUZ3WVhKaGRDSXNJblJwYldVaU9qRTBOamMz TVRNMU9USXNJblpwWkNJNk5EWTFNemt3T1N3aWQyRjBZMmhmZE hsd1pTSTZJbVZ0WW1Wa0lpd2ljbTVrZFhObGNtbGtJam9pTkRZ MU16a3dPVEUwTmpjM01UTTFPVEl4TWpRME1EUWlMQ0oxYzJWeV gybHdJam9pTVRjNExqWXlMakl3TWk0eE56TWlMQ0prZFhKaGRH bHZiaUk2SWpJMU5pSXNJblZ6WlhKcFpDSTZJakl5TmpFek1TSj k=)"

[saeed_iri]

خیلی ها هستن که مردم دنیا بیشتر از مردم سرزمینش قدرشون رو میدونن مثله ....؟مثل.... عباس کیارستمی .
تعجبی هم نداره و نیست که در سینما و تلوزیونی که دولتی هست پر فروش ترین ها اخراجی ها و کلاه قرمزی ها باشن و محجورترین ها مثله .... مثل ... عباس کیارستمی باشن.
اما خوشحالم دنیا کار خودش رو میکنه و سینمای دنیا نگذاشت عباس آقای ما در بدرقه اش تنها باشه .
از پشت عینک دودی ات دنیا رو چطور میدیدی ؟!

[anzalichi]

اسكورسيزي درپي فوت عباس كيارستمي به هاليوود ريپورتر گفت:



من به شدت از شنیدن خبر مرگ کیارستمی شوکه و ناراحت شدم.
او یکی از آن هنرمندان نادری بود که صاحب دانشی خاص در مورد جهان بود. آن طور که ژان رنوار می‌گوید: حقیقت همیشه به جادو می‌ماند. برای من این جمله خلاصه کارنامه درخشان کیارستمی است. برخی کارهای او را مینیمال می‌دانند، اما حقیقیت بر خلاف این است. هر صحنه‌ی "طعم گیلاس" یا خانه دوست کجاست سرشار از زیبایی و شگفتی است که با صبر و حوصله گرفته شده است.
من افتخار آشنایی با عباس را برای 10یا 15 سال اخیر داشتم. او انسان بسیار خاصی بود: آرام، دلپذیر، متواضع، شیوا و به شدت مشا‌هده‌گر (فکر نمی‌کنم چیزی از نظرش پنهان می‌ماند). راه ما کمتر به هم می‌رسید ولی وقتی این اتفاق می‌افتاد من همیشه خوشحال می‌شدم. او یک جنتلمن واقعی و یکی از هنرمند بزرگ دوران ما بود.

[alisoltani87]

عباس کیارستمی اون قدرهام که بضی دوستان فکر می کنن گمنام نبود تو ایران، شاید جزو پرفروشای گیشه ایران نبود ولی وقتی کار جدیدی می اومد جامعه سینمایی ایران ذوق می کرد و سر و دست میشکست تا کارش وارد بازار بشه. ضمن این که امروز روز که سالانه کلی کار سینمایی وارد بازار میشه، این که نسل جدید با کارهای کارگردنای نسل قبل هم آشنا باشن انتظار دور از عقلیه، مگه این که کسی به صورت حرفه ای دنبال کارای سینمایی باشه، مطمئنا دوستان کمی اینجا از ساتیاجیت ری یا آکیرو کروساوا فیلم دیدن، و دلیلش هم اینه که از آخرین کارای هر یک از این کارگردانا اولی پنجاه سال و دومی بیست و پنج سال می گذره. و همچنین این هم که انتظار داشته باشیم همه کسانی که کارهاشو دیدن، طرفدار کارهاش باشن هم انتظار درستی نیس، معمولا نگاه خاص، طرفدارای خاص هم می طلبه.

در پایان هم مرسی بابت این تاپیک، خوبه که از این فرصت استفاده بشه و به صورت هفتگی یکی از آثار ایشون آپلود بشه یا یه تاپیک اختصاصی برای هر یک از آثارش به صورت هفتگی گذاشته بشه، تا درموردشون صحبت کنیم.

کیارستمی بدون شک نگاه خاصی داشت به زندگی، از خوندن نظر بزرگای سینما درمورد ایشون تو کامنتای دوستان هم لذت بردم. :Smiley30:

[.:SiSiBK:.]

شبکه نمایش با پخش دو فیلم سینمایی «خانه دوست کجاست» و «طعم گیلاس» در روزهای سه شنبه و چهارشنبه یاد و خاطره این فیلمساز ایرانی را گرامی می‌دارد.
فیلم سینمایی «خانه دوست کجاست»، امشب سه شنبه ساعت 21 و «طعم گیلاس» چهارشنبه ساعت 17 پخش خواهد شد

پ.ن: دقیقن دوتا فیلمی که من دیدم رو نشون میده :|

[mahan birabt]

من الان شنیدم..واقعا متاستفم ..فیلم ساز عزیز و مهمی برای ما بود..امیدوارم خانوادش صبر داشته باشند...روحش شاد و یادش گرامی باد

[Days of Heaven]

http://uupload.ir/files/8th9_abc_africa_2455-h_2016.jpg (http://uupload.ir/files/8th9_abc_africa_2455-h_2016.jpg)

نه تمام می شوی و نه تکرار. زنده ای در قلب تمام آنانی که تو را می شناسند و از تو آموختند که در راه خانه دوست، چگونه در جاده زندگی برانند و در سایه سار درختان زیتون دمی بیاسایند و از طعم شیرین گیلاس لذت ببرند. هیچ بادی یاد تو را از خاطره ها نمیبرد و زندگی همچنان برای ما با تو ادامه دارد

عادل فردوسی پور

[P!NK]

وقتی خبر فوتش رو شنیدم خیلی ناراحت شدم... روحش شاد...