[اکران اختصاصی انجمن] منتخبی از جشنواره کن،فیلم چهارم: رُزتـا

[Being Amin]

http://picoup.ir/images/16211341499128900635.jpg


کارگردان: Jean-Pierre Dardenne، Luc Dardenne
نویسنده: Jean-Pierre Dardenne، Luc Dardenne
بازیگران: Émilie Dequenne، Fabrizio Rongione، Anne Yernaux
سال ساخت: 1999

»» رُزتا طوری شروع می‌شود که انگار از لوله‌ی یک تفنگ شلیک شده باشد، با دوربینی ثابت بر دختری با کلاه سفید و یک روپوش سفیدِ آزمایشگاه در حالی که با سرعتی سرسام‌آور، بی‌قرار از میان ردیفی از راهروهای سازمانیِ ناشناس گام برمی‌دارد، تحت تسلط ماشین‌آلات و داخل و خارج درگاه‌ها از یک رشته پلکان پایین می‌رود و از وسط سرسرای ورودیِ یک کارخانه‌ی مدرن عبور می‌کند. او تعقیب می‌شود، اما پیش از آنکه چیزی بگوید [هم]، شاید حس کنیم که او تلاش دارد اینجا بماند، نه اینکه از اینجا برود. چرا چنین حسی می‌کنیم؟ احتمالا به این مربوط است که چه چیزهایی را می‌بینیم و چه چیزهایی را نمی‌بینیم.

برادرانِ داردن به رُزتا به‌عنوان یک فیلم جنگی ارجاع داده‌اند، که منطقی هم هست—قهرمان زن‌شان مثل سربازی در حال نبرد است، که برای هر ذره از قلمرو‌اش می‌جنگد. ولی شاید صحیح‌تر باشد که به‌عنوان یک فیلمِ وحشت توصیف شود: روزتا مرعوب وحشتی‌ست به ژرفا و بی‌انتهایی و پایداریِ هرچیزی که توسط پو، هاوتورن، یا لاوکرفت1 احضار شده است. این یک انگاره‌ی ذهنیِ کوچک است که در پاسخ به یک واقعیتِ بی‌رحم خلق شده است، که با درونی ساختن از طریق تکرار و محرومیت، مرعوب‌کننده‌تر هم شده است. ذکاوت رمزآمیز فیلم طنینی سیاسی دارد که به‌خاطر فقدان کاملِ لحن خطابه‌وار [و شعاری]، قوی‌تر هم شده است. روزتا با ایجاز رادیکال‌ [افراطی]اش در تمرکز و کنش‌ها و حوادث روایی‌ حداقل‌اش، شاید سرزنش و توبیخی‌ست در مقابل هر کسی که هنوز استدلال ابلهانه‌ی "روی پای خودت بایست" را برای فقر پیشنهاد می‌دهد. سخت است که برای باز کردن راهت از میان دیواری از سختی‌ها، با تصوری چروک و خشکیده از چیزی که در آن سمت است، بجنگی.

رُزتا حقیقتا فیلم بزرگی‌ست، ولی یک یگانگی ترسناک و مهیب دارد، یک تعهد سرسختانه برای ارائه‌ی طرح و نقشی برجسته از یک زندگیِ بی‌بضاعت و امکانی که برای یک تحول معنوی [و مرموز] همواره حاضر است، که همه‌اش یکسره غیرمعمول و استثنایی‌ست، حتی در کارنامه‌ی قدرتمندانه‌ی داردن‌ها.
1. ادگار آلن پو، ناتانیل هاوتورن و اچ.پی لاوکرفت: هر سه نویسندگان رمان و داستان‌های کوتاه آمریکایی.



نقد برگرفته از سایت چاقو در آب

(http://knifeinthewater.blogfa.com/tag/%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%86)

»» خلاصه داستان: داستان فیلم با سکانس مشاجره و تعقیب و گریز دختر جوانی به نام "رُزتا" با کارفرمایش در کارخانه و سپس دستگیری توسط ماموران پلیس آغاز می شود چرا که دوره آزمایش کاراو به پایان رسیده و مسئولان کارخانه اورا اخراج کرده اند. رُزتا دختر جوان و ناامیدی است که همراه مادر مسئولیت ناپذیر و دائم الخمرش در کاروانی تحت شرایطی بسیار ناگوار زندگی می کند.تمام تلاش او برای یافتن شغلی مناسب هر بار ناکام تا اینکه او با فروشنده ای به نام "ریکه" آشنا می شود و بواسطه او شغل جدیدی پیدا می کند.

»» جوایز:
← برنده جایزه نخل طلا، بهترین بازیگر زن و جایزه کلیسای جهانی از جشنواره کن



.:پست توضیح برنامه:. (http://tvworld.info/showthread.php?t=40863&page=2&p=208773&viewfull=1#post208773)


http://picoup.ir/images/16535059177272863857.png (http://im.tinymdb.com/title/tt0200071/?ref_=ttawd_awd_tt).:dl-topic:.
(http://tvworld.info/showthread.php?t=2293&page=18&p=209101&viewfull=1#post209101)



دوستان عزیز زمان اکران و فرصت شرکت در این نظر سنجی تا جمعه این هفته تمدید شد.

[AMIRREZA RV]

http://up.vbiran.ir/uploads/15811147076556325826_Rosetta%201998mkv_snapshot_01 3221_[20160809_151353].jpg
از زمانی که فیلم شروع میشود نوع خاص فیلمبرداری داردنها مارو با شخصیت اول فیلم همراه میکند اکثر فیلمبرداری در فیلم به صورت کلوزاپ انجام گرفته تا به خوبی احساسات رزتا رو به بیننده منتقل کند بنظرم کارگردانان خواهان این بودند که بینندگان خود رو جای رزتا قرار دهند.رزتا که برادران داردن بخشی از زندگی او را روایت میکنند دختری است که سعی به گذراندن زندگی دارد که حتی حاضر است برای نگه داشتن کارش به رئیسش سیلی بزند و یا برای پیداکردن کار ادم فروشی بکند اما او حاضر به انجام دو کار نیست ت*ن فروشی و گدایی اما مادر او با او فرق دارد و این باعث به وجود امدن مشکلات بین ان دو میشود.
بنظرم کارگردانان فیلم تولنسته اند به بهترین طریق این معضل اجتماعی رو روایت کنند و مشکلاتی که افراد جویار کار با انها مواجه میشوند رو به نمایش دراورند

[EYE]

رزتا رزتا رزتا...چیزی نمیشه گفت.یکی از دلایلی که یکم دیر کردم این بود که هم این فیلم و هم عمر رو هر2رو 2سال پیش دیده بودم برای همین زیاد چیزی یادم نبود که بخوام دربارش بحث کنم با بقیه!ولی به اصرار پویان عزیز امروز یه سر نشستم فیلم رو عقب جلو کردم تا خیلی چیزا یادم بیاد بعد اومدم اینجا...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
متاسفانه از برادران داردن تنها 2فیلم دیدم یکی رزتا یکی هم 2روز,یک شب که از هردو هم بشدت راضی بودم که هیچ!بدون شک رزتا یکی از 50فیلم برتر عمرم است
رزتا یکی از تلخ ترین فیلمهاییه که یه نفر میتونه ببینه.توش همه چی رنگ باختس.شروع فیلم سیاه و با ناامیدیه و این رویه تا آخر فیلم دنبال میشه
یچیز جالب اینکه اصلا فیلم شما رو مجبور نمیکنه که تاسف بخوری برای این شخصیت...خودت خودتو مجبور میکنی که تاسف بخوری.تکنیک اصلیه فیلم که نوع فیلمبرداریشه قشنگ شمارو با این دختر همراه میکنه...جوری که فکر میکنید خودتونم اینجا دارید دنبال کار میگردید و لحظه لحظه برای یه زندگی نکبتبار تلاش میکنید.اینکه فیلم هیچ موسیقی ای هم نداره بنظر من کاملا انتخاب درست و بجایی بوده.هم نبود موسیقی هم نوع فیلم برداری هم عدم قصه پردازی با شما کاری میکنن که تو احساسی ترین لحظات فیلم هم اونجوری که باید نه خودتون احساساتتونو بروز میدید و نه رزتا!که فضای بشدت سردی رو به فیلم القا کرده. جوری که شاید حتی بازی بازیگر ها هم براتون حالت مصنوعی بگیره.که اصلا و به هیچ وجهی مصنوعی نیست
بحث بازی شد...دوکن خداستتتتتتتتت:|:|:|:|:|:|یعنی فک کنین یه بازیگر 18 ساله که اتفاقا اولین کارش هم هست این نقش رو اینطوری ایفا کرده.به عمق قضیه برید خودتون

Your name is Rosetta. My name is Rosetta. You found a job. I found a job. You've got a friend. I've got a friend. You have a normal life. I have a normal life. You won't fall in a rut. I won't fall in a rut. Good night. Good night.
پایان فیلم حرف نداره.یعنی خاص به معنای واقعیه کلمه.وقتی که برای گرفتن جون خودت باید پول بدی...(((سکانس طلاییه فیلم بنظرم همینجاست)))و البته رخداد بعدی و اومدن ریکه...

http://uupload.ir/files/z1_6a0168ea36d6b2970c017c34136793970b-800wi.jpg
10/10

[Days of Heaven]

http://uupload.ir/files/h2ko_rosetta-caratula.jpg (http://uupload.ir/files/h2ko_rosetta-caratula.jpg)


ممنون امین :Smiley17: راستش فیلم برای من از خیلی جهات قابل بررسیه. مختصات درخشان اثر در میزانسن و ریتم و روایت و تدوین و طراحی چینش عناصر، تاثیری که این فیلم رو زندگی یه قشر از مردم بلژیک گذاشت، هنرنمائی دوکن تو اون سن که بنظرم هنر بازیگری رو به مرزهای جدیدی رسوند، جزئیات متن و فیلمنامه اثر که در پس قالب و ظاهر ساده ش سرشار از ظرافته (رزتا یکی از 10 فیلم عمر شادمهر راستین ـه) و ...
اما فقط میخوام درباره رویکرد همچنان بدیع و نابی که فیلم برای نزدیکی به شخصیت رزتا انتخاب کرده و شخصیت پردازی رزتا حرف بزنم. شاید مهم ترین نکاتی که این اثر رو ماندگار و یکسره متفاوت از فیلم هایی قرار میده که به شخصیت های حاشیه رفته اجتماعی یا جریان یه زندگی عادی پرداختن.
تو جنگ این دختر برای بقا و ورود به جامعه مخاطب در ثانیه به ثانیه فیلم به واسطه شخصیت پردازی قدرتمند و به دور از کلیشه های غالباً هالیوودی (كه انسان های حاشيه‌ی اجتماع رو با پرداختی اغراق آمیز در مركز روايت قرار میدن تا به كنش هايی قهرمانانه دست بزنن) و فیلمبرداری معرکه اثر "کاملا" بی واسطه ست با سوژه فیلم! نقش این واسطه رو هم در درجه اول پرده‌ ی نقره‌ای سینما یا لنز دوربین فیلمبرداری بر عهده داره. از ابزار مهم حذف این واسطه، جابجایی جایگاه لنز دوربین، از پنجره‌ای گشوده به تماشاگر، به چشمان بینای خود اونه که در صحنه و "همراه‌" کاراکتر حضور داره. از ابزارهای خلق چنین موقعیتی دوربین روی دست هستش که شخصیت اصلی فیلم رو هر جا که میره تعقیب می‌کنه و مثل چشمانی کنجکاوه که تلاش میکنه تا از کار شخصیت اصلی سر در بیاره. چنين رويكردی نه تنها باعث درگيری هرچه بيشتر تماشاگر با داستان فیلم میشه، بلكه آشوب درون كاراكتر رو هم از طريق لرزش‌های دوربين به بيننده منتقل میکنه و لابه لای این کشمکش های کشدار و تکراری، رفتارهای روزمره شخصیت رو هم به شکلی خودکار و کسالت بار برامون به نمایش میذاره. تو اين سبک به دليل استفاده از کلوزآپ در بيشتر زمان فيلم، دنيای درون شخصيت‌ها و احساسات‌ و اون شکلی كه احساسات پیچیده رو با حالات صورت به نمايش میذارن، نمود بيشتری نسبت به داستانی داره كه در جهان خارج اونها در جريانه.
واسه همینه که "دوربین" در رزتا نه در کار ثبت محیط و وقایع دنیای اطراف بلکه تبدیل میشه به خود "بازیگر" و در حرکتی بی‌امان با کنش های اون! ریتم فیلم نه از جزئیات داستان‌پردازی (که در جای خودش بسیار دقیق چیده شده) که در درجه‌ی اول از جنگ و حرکت مداوم رزتا به دست میاد و جهان روایی و قصه‌گویی فیلم هم زیر سایه‌ی "کنش‌های رزتا" قرار می‌گیره که تمامی وجودش رو وسوسه‌ی یافتن کار فرا گرفته. داردن‌ها در وجود قهرمانشون تنها یک غریزه می‌نشونند. اون تنها برای بقا می‌جنگنه که اینجا در پیدا کردن یک "شغل" برای ورود به جامعه خودش رو نشون میده. و مخاطب از طریق دوربین روی دست در فوریت لحظه و همپای فوران شخصیت به دل این مبارزه برای بقا کشیده میشه!
پیوند "بی نظیر" تماشاگر، کاراکتر و یه دوربین بی‌قرار

استراتژی اساسی فیلمهای داردن ها حذف بی رحمانه نقاط اوج دراماتیک به عنوان نقطه کلیدی روایت گری آثارشون برای نمایش روزمرگی و یکنواختی و پرهیز سفت و سخت از جذابیت بخشیدن متعارف به روایت و اجتناب از ایجاد کشش‌های داستانی کلاسیکه. این تاکید خوددارانه از شخصیت پردازی تا میزانسن رو در بر می گیره و حذف هوشمندانه موسیقی هم در راستای همین "بی واسطه بودن" مخاطب با شخصيت اصلی فيلم و دوری از سانتی‌مانتالیسم ـه. داردن‌ها از تماشاگر میخوان با شخصيت اصلی ش زندگی كنه و حتی از ديد اون همه چيز رو ببينه. و قطعا در این حالت موسیقی فیلم نیز از اون معنایی که شناخته شده تهی میشه و گوش تماشاگر هم تنها همون صداهایی رو میشنوه که به گوش شخصیت‌های فیلم میرسه.
رزتا همون شخصیت حاشیه ای اجتماع و تنهائیه که با پرداخت عریان داردن‌ها بدون کوچکترین سعی در ایجاد جذابیت در قصه در ذهن من و شما شکل می‌گیره و در مواجهه با همچین کاراکتر هایی در پارادوکسی اخلاقی گرفتار میشیم! از یه طرف با نگاهی فاصله گیرانه به تماشای پرسه ی اونها در پلشتی می نشینیم و از سوی دیگه از تماشای رنج و تنهایی ناگزیرشون به درد میایم.
برادران داردن مدام ما رو با پیچیدگی ها و غیر قابل پیش بینی بودن یه انسان فرودست و سختی موقعیت های اخلاقی روبرو می کنن و در این رفت و برگشت های داستان، میان تایید و انکار حس درونی مون نسبت به این آدم ها و سرگردان می مونیم...

هر قدر هم که "احساسی" فیلم رو قضاوت نکنم، رزتا یه فیلم تاثیرگذار و عمیق ـه و به خوبی ثابت میکنه که اگر ساده ترین داستانها رو هم داشته باشید چگونه می تونید فیلمی بسازید که تو لحظه به لحظه ی ش قدرتنمایی تون به شکلی محسوس و ملموس به چشم بیاد.


10.10