Cinema vs Tv ◀◀ ای قوم چونید شمایان

[wlh]

https://picoup.ir/images/88759339093825843175.jpg
✵✵✵✵✵✵✵✵✵✵✵✵✵✵✵✵


https://picoup.ir/images/61097951167507098594.jpg
امیدوارم شما هم مثل من سر این دو راهی قرار گرفته باشید و براتون مسئله شده باشه انتخاب بین این دو گونه محتوایی. حالا یه خورده که بگردیم توی سطح نت می تونیم دلیل های قوی تری پیدا کنیم برای این مسئله که کدوم یکی از این ها بهترند ولی بیایید محلی سازی کنیم بحث رو و سیاست بومی سازی همه چیز رو به این دامنه سرگرمی ها هم بکشونیم. خب ما که اصلا چیزی به اسم سینما نمی تونیم بریم (فیلم های روز یا مطرح جهان) در نتیجه بحث رو تقلیل می دیم به فیلم هایی که دانلود میکنیم و سریال هایی که دانلود می کنیم. پس همین اول بگیم که گفته باشیم اولین دلیلی که ساقط میشه اینه که سریال رو توی خونه یا توی گوشی یا هر پلتفرم دیگه میشه دید ولی فیلم سینمایی رو حتما باید توی سینما دید (خب با حضور نتفلیکس بازم میشه گفت این بحث بین اونووری ها هم ساقط خواهد شد). پس حالا دنبال چی هستیم؟ علایق شما و دلایل ـتون برای اون ها هر چند فرامنطقی یا غیر منطقی و از سر احساسات باشه. خیلی ها میگن از لحاظ ساختار داستان(1- معرفی شخصیت ها و داستان سازی 2- غرق کردن مخاطب در داستان و ایجاد تنش و هیجان 3- اوج داستان 4- نتیجه گیری) فیلم های سینمایی بسیار قوی تر از خواهر خوانده خودشان هستند و سریال ها فقط در موارد 1 و 2 میتونن خوب عمل کنند اون هم به دلیل تجاری سازی محتوای هنری و لزوم بی نهایت بودن تعداد قسمت ها به دلیل پخش تبلیغات و درآمدزایی. ولی نمونه های خوبی از پایان بندی هم بین سریال ها پیدا میشه (؟!) و طرفداران سریال گاهی به چند نمونه خوب از آن ها اشاره می کنند ولی فیلم بازها حتی بهترین پایان بندی Golden Age سریال های تلویزیونی نظیر Breaking Bad یا سوپرانوس و الخ را ناامید کننده و بسط بیهوده مینی داستان های غیر خلاق می پندارند و معتقدند با ورود بحث درآمد زایی به تلویزیون های مدرن و استفاده از الگوریتم های پیشنهاد محتوای نتفلیکس یا سایر استریم ها نه تنها هنر و خلاقیت هنری از بین می رود و گونه ای خاص از مصرف کننده آثار درجه چندم هنری بوجود می آید بلکه نتیجه آن را می توان به اقبال فیلم های ابرقهرمانی در سینما و نزول ارزش هنری فیلم های سینمایی نیز تسری داد. یعنی نه تنها تلویزیون مسیر سلیقه مخاطبان خودش را تغییر می دهد بلکه مخاطبان سینمایی را نیز به ابتذال هنری واداشته است.





نظر شما چیست؟ کدام گونه محتوا را ترجیح می دهید؟ آیا تلویزیون (مدرن)، سینما را در گوشه رینگ به استهزاء گرفته یا داستان از نظر شما چیز دیگری است؟





در صورتیکه بحث شکل بگیره و کمی تاپیک جلوتر بره در آینده نامعلوم بخش هایی (تناقضاتی چون آنتولوژی ها یا مینی سریال ها در بحث ساختار داستانی + پایان های ناامید کننده سریال ها و تشریح حقیقت + ...) به منظور روشن شدن هر چه بیشتر به پست اول اضافه میشن.


لطفا در نظرسنجی شرکت کنید

[Saber-j]

سینما و تلویزیـون به طور متقابل منابع اقتباس فراوانی در اختیار یکدیگه قرار دادن اما همیشه در صلح و صفا کنار هم زندگی نکردن.زمـانی که تلویزیـون ظهـور کرد با رکـود و نـزول اقتصـادی هالیـوود مصـادف بـود.با افزایـش محبوبیـت تلویزیون تعداد تماشاچی های سینما هم سیر نزولی پیدا کردن.سـال ۱۹۴۹ با روی کار اومدن تلویزیون تعـداد تماشاگران در سینمای هالیوود از ۹۰ میلـیون به ۷۰ میلـیون افت کرد در اون سال تقریـبا یک میلیون دستـگاه تلویزیـون در خانه های امریـکا وجود داشت.این رقم سال بعـد به ۱۰ مییـون رسید و تا سال ۱۹۵۹ از ۵۰ میلیـون دستـگاه هم فراتـر رفت.سینما و تویزیون برای چندین سال برای جذب مخاطب رقابت سنگینی با یکدیگه داشتن اوایل هالیوود واکنشش این بود که ابدا کاری به تلویزیون نداشته باشه انگاری که وجود ندارـه اعضای انجمن سینمایی امریکا تا سال ۱۹۵۶ فیم های خود رو به تلویزیون نمی فروختن و یا استودیو های هالیوودی به کارگردان ها و بازیگر های خودشون اجازه حضور توی تلویزیون رو نمی دادن.اما ارام ارام استودیو های فیلمسازی با کمال بی میلی وارد عرصه ی تولید برنامه های تلویزوینی شدن و سینما و تلیوزیون در حاضر زیر یک سقف به زندگی ادامه میدن.رابطـه ی سینما و تلویزیون از بعد همکـاریشون دو طرفـه بود و بار ها از همدیگه اقتباس می گرفتن.تلویزیـون رفته رفته سعـی کردـه خودش رو به سینما نزدیـک کنه و این درخشش امروزه و محبوبیت فراوانش نتیـجه ی انقلابیه که از دیوید لیـنچ شد و با سوپـرانو ادامه پیدا کـرد سپس به وایـر رسید ، لاست خیلی ها رو جـذب کرد و برکینـگ بد اون رو به کمال رسوند و به گـآت رسید.سریـال های تلویزیونی امروزـه از فیلـم های سینمایی هم سینمایی ترن.اوایـل از نظـر تکنیک فیلمسازی و کارگردانی و بصری فرسنگ ها از سینما عقب تر بودن اما با جذب کارگردان ها و بازیگران و نویسنده های سینمایی خودشون رو ارتقـا دادن.به هیچ عنوان نمیشه از غـول های رسانـه ای همچون Hbo و amc و netflix چشـم پوشـی کرد.به خصـوص نتفلیکس که امروزـه فیلمسازان بزرگ رو هم وارد حوزه خودش کرد و سرمایه گذاری عظیمی بر روی آثار سینمایی داشتـه.این شبکـه ها امروزه اقیانوسی از فیلم و سریال های متنوع ذر اختیـار مخاطبـان تشنـه خود قرار دادن.امـا یک موضوع مهم دیگه هم وجـود داره اینه که دسترسی اسان به فیـلم های سینمایی موجب شده مخاطبین در خونه ماندن و تماشای فیلم ها رو با سیستم عامل و پلتفرم شخصی به پرده های عظیم سینما ترجیح بـدن که این اتفاق شدیـدا به فیلـم ضربـه میزنـه.چون هر اثری به شدت به روی همذات پنداری و همدلی مخاطب سرمایه گذاری میکنه و دیدن یک اثر در یک قاب مینیمالی مخاطب رو از دسترسی به جزییات یک اثر وا میدارـه و به طور کلی راندمان یک فیلم رو پایین میارـه.فلینی میگه رفتن به سینما مثل بازگشت به رحمِ مادرـه ، ساکت و بی حرکت و غرقِ افکارت درتاریکی مینشینی و منتظری تا زندگی بر روی پرده جان بگیرـه.با این وجود خیل عظيمی از مخاطبان همچنـان اعتقاد خودشون نسبت به عبادتگاه سینما از دست ندادن و این مکـان جادویی رو رهـا نکـردن.به شخـصه اگـر قرار باشـه یکی رو انتـخاب کنم بدون هیچ تردیدی سینما و آثار سینماییه.چون اعتقاد دارم در تلویزیون اکثر مواقع وجـه صنعتی بر وجه هنـری برتری دارـه که این با خواسته ی من از سینما تناقض داره.من دوس دارم اثری رو ببینم که خالق اون بدون تصرف همچین حاشیه هایی تمام دلمشغولی های ذهنی خودش رو بر پرده سینما نقاشی کنـه.

[Rezaraki]

در کل بیشتر با سریال ها حال میکنم و سریال های طولانی رو راحت تر از چند فیلم های یک ساعته میبینم، البته تعداد فیلم هایی که ددیم در نهایت بیشتره ولی ساعاتی که پای سریال نشستم از همشون بیشتره و طبق محاسبه ی اون اپ تی وی تایم نزدیک 4 ماه شبانه روز سریال و انیمه دیده ام.
گمونم علت علاقه بیشترم به سریال زمان بیشتریه که به شخصیت ها میرسه و کمک مینه بشناسیشون و داستان های پیچیده تر و مفصل تری رو تعریف کنی، تو فیلم خیلی دقیق تر باید تنظیم کنن که چیرو نشون بدن و چی رو ندن و چی ارزششو داره چی نداره و خلاصه تو این پروسه خیلی از جزئیات حذف میشن که میتونه جالب توجه و در راستانی داستان باشه.
و یه دلیل دیگه هم اینه که فیلم ها رو میبینی از اول با شخصیت های جدید دنیای جدید و داستان و خلاصه همه چیز جدید آشنا می شی و یه بخشی از فیلم به آشنایی می گذره که راستش حوصله ام رو سر میبره، هر سری دوباره یه پروسه آشنایی جدید و دیدن اتفاقاتی که برا کسایی که هیچ نمیشناسی می افته چندان جذاب نیست و طول میکشه بتونی ارتباط برقرار کنی و این از خیلی فیلم ها فراریم داده و همون اوایلش رهاش کردم. این پروسه آشنایی تو سریال ها هم البته هست ولی خب با یه بار آشنایی میتونی چندین قسمت و حتی فصل (Supernatural مثلا دوتا شخصیت داره 10-15 تا فصل با هموناست) همونارو ببینی و کسایی رو تماشا کنی که از قبل میشناسی و بهشون اهمیت میدی.
خلاصه که سریال خوب رو به فیلم خوب ترجیح میدم به آن دلایل ولی فکر می کنم سریال خوب کمتری ساخته شده و میشه تا فیلم خوب. که گمونم به خاطر هزینه های بالاتره ساخته (چون خیلی طولانیه در نهایت هزینه اش بیشتر میشه) و اینکه شاید بازگشت سرمایه اش به اندازه فیلم نیست؟

[Amirhossein17]

بسم الله الرحمن الرحیم