تحلیل و بررسی فیلم The Suicide Squad

[Luca Brasi]

https://picoup.ir/images/00446944013132071559.jpg (https://picoup.ir/)

باگ ـي كه كمپاني دي سي اصلا اقدامي قرار نيست براش انجام بده "پرداخت كافي و لازم" به شخصيت هاشِ ، اين مساله تو آثاري كه ابرقهرمان هاش ليگ تشكيل ميدن (حالا چه ليگ عدالت باشه چه جوخه انتحار چه ...) به بدترين شكل ممكن خودنمايي ميكنه و براي مخاطبي كه اصلا كاميك نخونده تا بحال و آشناييش فقط بواسطه ي "سينما" بوده بيشتر آزار دهنده است. دوره اي كه فيلمهاي اكشن بواسطه ي اِلِمان هاي سمعي و بصري مخاطب جذب كنن خيلي وقته گذشته! همونطور كه جان سخت بعد از دهه ٨٠ و ٩٠ ديگه نتونست مثل قبل تو چشم باشه و ادامه بده و تاريخ انقضاش سر رسيد! مخاطب امروزي براي همزاد پنداري ، براي ايجاد يه كشش با كاراكتر نياز به شناخت داره و لازمه ي اين شناخت يك شخصيت پردازي درست و حسابي در كنار يك تيم بازيگري خوبه كه كمپاني دي سي تو اولي افتضاح و تو دومي تا حد قابل قبولي خوب عمل كرده (مثل انتخاب مارگو رابي براي نقش هارلي كوئين و ...)







https://picoup.ir/images/80182425403748400608.jpg (https://picoup.ir/)

تو قسمت جديد جوخه انتحار بازهم با كاراكترهايي طرفيم كه يك ذره شناخت ازشون نداريم! King Shark ، Peace Maker , Bloodsport , و و و ... و براي اولين باره كه حتي اسمشون رو ميشنويم همين موضوع باعث يه خلاء اساسي بين مخاطب و تيم بازيگري تا انتهاي فيلم ميشه در ادامه با يك تيم بازيگري بسيار ضعيف طرف هستيم كه انتخاب بعضي هاشون صرفا بخاطر بالا بردن فروش فيلمه و حضورشون هيچ توجيه ديگه اي نداره (مثل جان سينا در نقش Peacemaker) بعد از اين دو مورد ميرسيم به خط داستاني فوق العاده كليشه اي با طعم هميشگيه "آمريكايي ها هميشه قهرمانند" كه باعث ميشه "هيجان" و "تعليق" بكل از اتمسفر حاكم بر خط داستان حذف بشه و در كنار يك اكشن كاملا متوسط (كه فقط در اندازه ي دو سه تا پلان خوب عمل كرده) The Suicide Squad يك اثر بسيار معمولي ، حوصله سر بر و كليشه اي باشه.

[saeedporreza9]

شرمنده لوکا جان ولی من با نقدت موافق نیستم کلا.
در مورد شناخت کلا روال جوخه انتحار همینجوریه و به نظرم جذابیت گروه به همینه که هربار شخصیتهای مختلفی کنار هم قرار میگیرن و مارو سوپرایز میکنن.اگه انیمیشنهای جوخه انتحار رو هم دیده باشی روال کار همینجوره.اونجا هم بعضی شخصیتها اولین بارشونه که ما میبینیمشون ولی در طول همون فیلم آشنا میشیم باهاشون. اگه با کمیک آشنا باشی که دیگه حرفی نمیمونه و آشنایی با این شخصیتها.
در مورد انتخاب جان سینا هم بگم بنظرم بازیش عالی بود و واقعا نمیشه ازش ایراد گرفت.هم صحنه های کمدیش عالی بود و هم اکشنش.بقیه بازیگرا هم که امتحان پس داده ان.
در مورد آمریکایی ها همیشه قهرمانند هم خب نمیان یه فیلم ضد خودشون بسازن با اینکه همین فیلم نشون داد خود آمریکاییا استارو رو آوردن زمین.

دوستان دیگه هم نظرشونو با نمره و دلایل بگن برام جالبه دیدگاه شماها چیه. :Smiley35:

[MrP]

»» برعکس خیلی از دوستان که مقابل این فیلم جبهه گرفتن من ازش راضی بودم و منم مثل سازنده ها انتظار ندارم این فیلم بره برای اسکار و نخل رقابت کنه و شما هم انتظار اینجور فیلمی نداشته باشید ، بالاخره قرار نیست این در همیشه روی یه پاشنه بچرخه و سینما فقط برای سیراب کردن سلیقه مخاطب خاص نیست و اینجور فیلم ها از جنبه سرگرم کننده و فان بودن برای سینما لازمه. همونجور که معیار برای یه فیلم کمدی همون خنده دار بودنشه برای یه فیلم بلاک باستری هم معیار همون پر زرق و برق بودنشه، اینجور فیلم ها درسته که چیزی به سواد سینمایی کسی اضافه نمی کنه ولی میتونید با پایین آوردن توقعات تون برای چند ساعت از دیدن فیلم لذت ببرید و از این هم نگذریم همین فیلم ها به لطف سود بالایی که برای سازنده ها دارن تونستن کمپانی ها رو سر پا نگه دارن وگرنه تا الان خیلیاشون درشون رو تخته کرده بودن.
اما فیلم The Suicide Squad در اولین گام خودشو دنباله فیلم قبلی معرفی نمی کنه و مثل نسخه زک اشنایدر لیگ عدالت به دنبال جبران اشتباه و شروع دوباره برای این عنوان هست. کمدی فیلم برگ برنده فیلمه اونم به لطف کاراکتر «کینگ شارک» ، داستان شروع خوبی داره و هر چند ده دقیقه یکبار با یه کلیف هنگر دیگه روند داستان رو عوض میکنه و درجا نمیزنه، کاراکترها اکثرشون حتی ابرقهرمان های درجه سه DC هم نیستن و بیشتر خل و چل میزنن تا ابرقهرمان ولی همین ترکیب عجیب و غریبشون شیمی خوبی بین کاراکترها و داستان ایجاد کرده، اتفاقا" فیلم اصلا" نیازی به پرداخت کافی نداره چون اصلا" برای کسی مهم نیست اینا چیکار کردن و مهم اینه میخوان چیکار کنن و وقت بیننده رو با خاطره بازی و توجیح کردن هدر نمیدن. شما شاید بعد از دیدن کاراکتری که از چشم هاش لیزر شلیک میکنه تو گوگل درباره اش سرچ کنید ولی هیچوقت نمیرید پیگیر یه راسو یا کاراکتری که خال خالی پرت میکنه بشید. The Suicide Squad همینه، یه عده کاراکتر غیر مهم که قراره یه کار مهم انجام بدن و اصلا" لازم نیست این چند نفر کاراکتری کمیکی یا قهرمان باشن. من این فیلم رو تا اینجا بهترین بلاک باستری امسال میدونم و همونطور که میدونید همه جور فیلمی می بینم و خودمو محدود به یه طیف نمی کنم و اینجور فیلم ها رو باید با فیلم های بلاک باستری مقایسه کرد نه چیزی دیگر، اگر فیلم F9 که همین چند روز پیش منتشر شد یه بلاک باستری آشغال بود The Suicide Squad در مقابلش شاهکاره. The Suicide Squad برای یه ماجراجویی سرگرم کننده دو ساعته سنگ تموم میزاره ولی اگر طرفدار اینجور فیلم ها نیستین اصلا" چرا باید اینو ببینید!!!
جوخه انتحاری الان یه فرصته برای DC تا یه بارم که شده با برنامه جلو برن و امیدوارم گند نزنن بهش، شدیدا" منتظر PeaceMaker و حضور سریالی جان سینا هستیم.

[FARID_S]

با سلام دوستان یکی از جفنگ ترین فیلم های تایخ سینما.!!!

[Daisy]

خیلی بد بود، به قسمت اولش هیچ شباهتی نداشت

[matiyo]

به نظرم این ، از قسمت قبلیش خیلی خیلی بهتر بود ، چون :
1- از قبل میدونستیم قراره چی ببینیم و امید زیادی بهش نداشتیم از همون اول!(ولی خوب دراومد)
2- کاراکترهای این دفعه بهتر بودن (البته هنوز هم میگم هارلی کوئین نباید جزو کاراکترهای اصلی میبود باید جزو مردنی ها میبود!)
مخصوصا از پیس میکر خیلی خوشم اومد که جدایی از فیزیک ،چابکی و اکشن قابل قبول ، کمدی خوبی هم به فیلم اضافه کرد ولی متاسفانه تبدیل شد به کاراکتر منفی
برخلاف قسمت قبل جلوه ها ی ویژه خوب و بازی ها خیلی خیلی بهتر شده بود(مثل قسمت قبلش اذیت کننده نبود)
برخلاف تصورم کاراکتر کینگ شارک خوب و انتخاب ادریس آلبا بهتر از ویل اسمیت در اومده و خوب شد که دث شات این قسمت نبود!
دوستان اشاره کردن که یکی از مشکلات دی سی عدم پرداخت كافي و لازم به شخصيت ها در فیلم هاشه که ظاهرا دی سی میخواد اونقدر این سری فیلم های جوخه انتحار و لیگ عدالت رو بسازه و تکرار کنه که آخرسر از توش همه ویژگی ها و خصوصیات و گذشته کاراکترها رو با این فیلم ها بشناسیم و دیگه نیازی به فیلم مستقل نداشته باشن!:Smiley36:
البته این رو هم بگم که انتخاب کاراکتری مثل هارلی کوئین اون هم با توجه به این که تو فیلم قدرتی شبیه به الهه های یونانی بهش دادن ناخوش آینده!
(درسته از این کاراکتر هیچی نمیدونم جز اینکه یه دکتری بوده که جوکر دیونه اش و عاشقش کرده ، ولی خوب باز هم این دلیل قدرت خداگونه این کاراکتر نمیشه !)
(و علت حضور دوباره اش بی خودی شلوغ کردن فن هاشه وگرنه همونطور که گفتم در بهترین حالت باید جزو کاراکترهای یکبار مصرف میبود:Smiley73:)
با توجه به اینا و با در نظر گرفتن چندتا سکلانس خیلی خوب مثل سکانس آکواریوم ، حمله به کمپ نیروهای مبارزان آزادی و در مقابل هم قرار گرفتن همرزمان!
به این قسمت 7 میدم:Smiley35:

[Luca Brasi]

شرمنده لوکا جان ولی من با نقدت موافق نیستم کلا.
در مورد شناخت کلا روال جوخه انتحار همینجوریه و به نظرم جذابیت گروه به همینه که هربار شخصیتهای مختلفی کنار هم قرار میگیرن و مارو سوپرایز میکنن.اگه انیمیشنهای جوخه انتحار رو هم دیده باشی روال کار همینجوره.اونجا هم بعضی شخصیتها اولین بارشونه که ما میبینیمشون ولی در طول همون فیلم آشنا میشیم باهاشون. اگه با کمیک آشنا باشی که دیگه حرفی نمیمونه و آشنایی با این شخصیتها.
در مورد انتخاب جان سینا هم بگم بنظرم بازیش عالی بود و واقعا نمیشه ازش ایراد گرفت.هم صحنه های کمدیش عالی بود و هم اکشنش.بقیه بازیگرا هم که امتحان پس داده ان.
در مورد آمریکایی ها همیشه قهرمانند هم خب نمیان یه فیلم ضد خودشون بسازن با اینکه همین فیلم نشون داد خود آمریکاییا استارو رو آوردن زمین.

دوستان دیگه هم نظرشونو با نمره و دلایل بگن برام جالبه دیدگاه شماها چیه. :Smiley35:

سعید جان از انتهای صحبتت شروع میکنم : "اینکه آمریکایی ها نمیان فیلمی بر علیه خودشون بسازن" خوب مسلمه هیچ کشور و حکومتی این کار رو انجام نمیده
اما با سابقه ای که ایالات متحده تو قاره آسیا (بخصوص جعرافیای خاورمیانه) داره اونم نه یکی دو مورد!! در ابعاد خیلی وسیع بعد میاد و تو سینما یه همچین چهره ای از خودش نشون میده
این یه تضاده غیرقابل چشم پوشیه! حرف من اینه این تضاد نه تنها تو شکل انسانی (فیلم هایی مثل جان سخت و رمبو) بلکه ابر انسانیش هم به حد BullShit رسیده هرجا نگاه میکنی گروهی که ناجی
رهایی از ظلم و ستم و رفتارهای غیر انسانیه! آمریکاست بعد میای واقعیت رو نگاه میکنی(چون بحث س ی ا س ی میشه ذکر نمیکنم :) )

در ادامه ی صحبتت : ذات سینما (حالا میخواد سینمای آنجلو آنتونیونی باشه یا لوک گدار یا مارول و دی سی) اینکه معیاری نداره برای "خوب یاد بد بودن مطلق" یعنی شما نمیتونی صد در صد بگی
یه اثر شاهکاره یه اثر شاهکار نیست! همونطور که تو Top 10 لیست Top 250 سایت imdb شوالیه تارکی و پدرخوانده ها تنگ همن (رتبه دو و سه و چهار) دو تا عنوانی که زمین تا آسمون از هر لحاظ
حتی مخاطب با هم 180 درجه اختلاف دارن | پس اینکه نظر شما با من اختلاف داشته باشه یه امر عادیه:Smiley34: اما خوب "معیارها" متفاوته من وقتی میام آثاری مثل "انتقام جویان" و "ثور" و (کلا کارهای مارول)
رو میبینم بعد میام سراغ دی سی واقعا نا اُمید میشم وقتی میبینم چطور یه "ایده" تو یک کمپانی انقدر پر محتوی و غنی و کامل بهش پرداخته میشه ( و نتیجش میشه بازشدن پاشون به لیست 250 فیلم برتر)
ولی یجای دیگه کاملا برعکس این دلسرد کننده است!

اگر مثلا جوخه انتحار رو من بیست سال پیش می دیدم بعله! واقعا یه فیلم خوب بود اما مخاطب امروزی که انواع و اقسام آثار ابرقهرمانی و فانتزی رو دیده (از Alien و The Thing و بگیر تا مرد آهنی و ثور و انتقام جویان) توقعش بالا رفته الان "زمان رقابته" اگر کمپانی ها تو سوژه های مشابه "بهتر عمل نکنن از رقیبشون" عقب میوفتن | دقیقا مثل نسخه زک اسنایدر لیگ قهرمانان که عوامل چند سال بعد فهمیدن از اول باید چیکار میکردن و چه باگ هایی رو رفع میکردن

[matiyo]

یه جورایی با نظر هر دو گروه موافقم!
وقتی نظر قبلیم رو در مورد این فیلم دادم بیشتر داشتم با قسمت اولش مقایسه اش میکردم ولی نمیتونم این اثر رو حتی قابل ، برای مقایسه با آثار مارول بدونم! البته نه به این خاطر که آثار مارول آثار فاخری هستند ، نه ، بلکه به خاطر برنامه ریزی دقیق و حساب شده و درست برداشتن قدم های این کمپانی(مارول) هست که ارزش حتی کم کیفیت ترین فیلمش هم بیشتر از جوخه انتحاریه!!
اگر قرار باشه مقایسه ای بین دنیای مارول با دی سی انجام بگیره ، باید لیگ عدالت رو در مقابل اونجرز قرار داد و نه جوخه انتحاری .
به شخصه به جوخه انتحاری به چشم یک اثری جدا که قرار نیست هیچ کراس اور یا انتقالی بین کاراکترهای این فیلم با لیگ عدالت انجام بشه نگاه میکنم.
هرچند تو این قسمت دومش شباهتهای زیادی با نگهبانان کهکشان احساس کردم ولی امیدوارم هرگز با لیگ عدالت کانکت نشه.
در مورد لیگ عدالت هم با توجه به کاراکترهای محدوی که معرفی شده و با توجه به کم کاری دی سی در ساخت فیلمهای مستقل خوب برای کاراکترهاش خیلی بعید به نظر میرسه بتونه جا پای مارول گذاشته و موفق به ساخت فازهای متنوع برای بسط و کسترش دنیای سینماییش بشه!
و نهایتا با یک لیگ عدالت سه چهار قسمتی برای نشان دادن مبارزه بین خیر و شر طرف خواهیم بود.
و اگر هم روزی دی سی بخواد دقیقا از رو دست مارول کپی برداری کنه باز هم با چالشهای زیادی در این راه مواجه خواهد شد ، از انتخاب هنرپیشه ها و کاراکترهای درست تا کارگردانی و سناریوی درست و درمون و درنهایت تم یا پالت رنگی مناسبی که بتونه دی سی رو بدون دور شدن از اصلش برای حتی فن های مارول هم دوست داشتنی جلوه بده!

[Saber-j]

در مورد آمریکایی ها همیشه قهرمانند هم خب نمیان یه فیلم ضد خودشون بسازن با اینکه همین فیلم نشون داد خود آمریکاییا استارو رو آوردن زمین.


سعید جان از انتهای صحبتت شروع میکنم : "اینکه آمریکایی ها نمیان فیلمی بر علیه خودشون بسازن" خوب مسلمه هیچ کشور و حکومتی این کار رو انجام نمیده
اما با سابقه ای که ایالات متحده تو قاره آسیا (بخصوص جعرافیای خاورمیانه) داره اونم نه یکی دو مورد!! در ابعاد خیلی وسیع بعد میاد و تو سینما یه همچین چهره ای از خودش نشون میده
این یه تضاده غیرقابل چشم پوشیه! حرف من اینه این تضاد نه تنها تو شکل انسانی (فیلم هایی مثل جان سخت و رمبو) بلکه ابر انسانیش هم به حد BullShit رسیده هرجا نگاه میکنی گروهی که ناجی
رهایی از ظلم و ستم و رفتارهای غیر انسانیه! آمریکاست بعد میای واقعیت رو نگاه میکنی(چون بحث س ی ا س ی میشه ذکر نمیکنم :) )

سینمای آمریکا (به طور جزیی تر هالیوود) که فروش سالانه میلیارد دلاری در سطح بین المللی داشته و گیشه های جهان را تسخیر کرده و بر فرهنگ و اندیشه ملل جهان تاثیر می گذارد و نقش مهمی در ترویج آرا و افکار تمدن آمریکای دارد.مخاطب این سینما جهانی ست و عام همراه سود های عظیم و فرهنگ سازی.سینمای جهانی اساسا مفهومی اقتصادی ست و بعد فرهنگی و هنری.از این حیث سینمای امریکا با فروش سالانه چندین میلیارد دلاری در سطح جهان ، تنهای سینمای جدی امروز است.لازمه سینمای جهانی در وهله ی اول این است که ملی باشد.سینمای ملی ، سینمایی است که عناصر اصلی سارنده آن مجموعه ای تشکیل می دهد که در برگیرنده ی هویت ، مذهب ، ایدئولوژی و در واقع به طور کلی گرایش یا برخورد ملت است.و آن ملت از طریق مفاهیم و بازخورد های مستتر در هنر و سینما قابل شناسایی است.

از سینمای آمریکا می توان فهمید ملت آمریکا به دنبال چیست.مشکلاتش کدام است و روانشناسی فرهنگ و جامعه شناسی اش چه مختصاتی دارد. ؛ اصولا پی برد آمریکا چه نوع کشور ست.کشوری پیشرفته فوق صنعتی با سطح تکنولوژیک فوق العاده رشد یافته.این عملکرد سینمایی نشات گرفته از نقش سیاسی ست که آمریکا در جهان امروز ایفا می کند ؛ آمریکا پدر خوانده جهان است ، سینمایش هم از خود راضی و مغرور است و با اعتماد به نفسی کامل خود را عرضه می کند.سینمایش پیروز است چرا که از دو فرصت تاریخی سربلند بیرون آمده ؛ جنگ جهانی اول که درگیر نشده بود و از جنگ دوم فاتح بیرون آمد.در طی این دو جنگ یک گلوله هم در خاکش شلیک نشد و بعد از جنگ جهانی دوم به ابر قدرت بدل شد که تنها حریف جدی اش شوروی بود که آن هم فروپاشید.سینمای هالیوود مسئله حل کن است ، برعکس اروپایی ها علاقه ای به کنکاش ندارد و با خطر انداختن قهرمان هایش دنبال حل مسئله است ؛ چه مسئله فردی باشد چه جمعی.

هالیوود روزگاری پذیرای شاهکار های جهانی بوده اما امروزه در سراشیبی سقوط محتوایی است و تاثیرات فرهنگی آن هم کم کم بی اثر می شود.سینمای هالیوود مانند فواره ای است که روزگاری در اوج آسمان ها رخ نمایی می نموده اما حال سرنگونی خود را می بیند.سینمای هالیوود که روزگاری قهرمانان وسترنی به روز پرده می آورد که مرز های جهان را در می نورید اما حال با از دست دادن تاثیرات فرهنگی و هنری خود در قالبی بسیار کلیشه ای که به تکرر مکررات رسیده سوپر قهرمان های خیالی و پلاستیکی خود را ناجی دنیای آخرالزمانی فیلم هایش می سازد.

[Luca Brasi]

»» برعکس خیلی از دوستان که مقابل این فیلم جبهه گرفتن من ازش راضی بودم و منم مثل سازنده ها انتظار ندارم این فیلم بره برای اسکار و نخل رقابت کنه و شما هم انتظار اینجور فیلمی نداشته باشید ، بالاخره قرار نیست این در همیشه روی یه پاشنه بچرخه و سینما فقط برای سیراب کردن سلیقه مخاطب خاص نیست و اینجور فیلم ها از جنبه سرگرم کننده و فان بودن برای سینما لازمه. همونجور که معیار برای یه فیلم کمدی همون خنده دار بودنشه برای یه فیلم بلاک باستری هم معیار همون پر زرق و برق بودنشه، اینجور فیلم ها درسته که چیزی به سواد سینمایی کسی اضافه نمی کنه ولی میتونید با پایین آوردن توقعات تون برای چند ساعت از دیدن فیلم لذت ببرید و از این هم نگذریم همین فیلم ها به لطف سود بالایی که برای سازنده ها دارن تونستن کمپانی ها رو سر پا نگه دارن وگرنه تا الان خیلیاشون درشون رو تخته کرده بودن.
اما فیلم The Suicide Squad در اولین گام خودشو دنباله فیلم قبلی معرفی نمی کنه و مثل نسخه زک اشنایدر لیگ عدالت به دنبال جبران اشتباه و شروع دوباره برای این عنوان هست. کمدی فیلم برگ برنده فیلمه اونم به لطف کاراکتر «کینگ شارک» ، داستان شروع خوبی داره و هر چند ده دقیقه یکبار با یه کلیف هنگر دیگه روند داستان رو عوض میکنه و درجا نمیزنه، کاراکترها اکثرشون حتی ابرقهرمان های درجه سه DC هم نیستن و بیشتر خل و چل میزنن تا ابرقهرمان ولی همین ترکیب عجیب و غریبشون شیمی خوبی بین کاراکترها و داستان ایجاد کرده، اتفاقا" فیلم اصلا" نیازی به پرداخت کافی نداره چون اصلا" برای کسی مهم نیست اینا چیکار کردن و مهم اینه میخوان چیکار کنن و وقت بیننده رو با خاطره بازی و توجیح کردن هدر نمیدن. شما شاید بعد از دیدن کاراکتری که از چشم هاش لیزر شلیک میکنه تو گوگل درباره اش سرچ کنید ولی هیچوقت نمیرید پیگیر یه راسو یا کاراکتری که خال خالی پرت میکنه بشید. The Suicide Squad همینه، یه عده کاراکتر غیر مهم که قراره یه کار مهم انجام بدن و اصلا" لازم نیست این چند نفر کاراکتری کمیکی یا قهرمان باشن. من این فیلم رو تا اینجا بهترین بلاک باستری امسال میدونم و همونطور که میدونید همه جور فیلمی می بینم و خودمو محدود به یه طیف نمی کنم و اینجور فیلم ها رو باید با فیلم های بلاک باستری مقایسه کرد نه چیزی دیگر، اگر فیلم F9 که همین چند روز پیش منتشر شد یه بلاک باستری آشغال بود The Suicide Squad در مقابلش شاهکاره. The Suicide Squad برای یه ماجراجویی سرگرم کننده دو ساعته سنگ تموم میزاره ولی اگر طرفدار اینجور فیلم ها نیستین اصلا" چرا باید اینو ببینید!!!
جوخه انتحاری الان یه فرصته برای DC تا یه بارم که شده با برنامه جلو برن و امیدوارم گند نزنن بهش، شدیدا" منتظر PeaceMaker و حضور سریالی جان سینا هستیم.





محمد عزیز


من بهیچ عنوان جلوی این فیلم (و در ابعاد وسیع تر : اینگونه فیلمها) جبهه نگرفتم! اتفاقا من اینطور فکر نمیکنم که همیشه باید آثار در قالب فرم و محتوی خودشون در راستای آگاه سازی مخاطب گام بردارند (مثل از نفس افتاده و چهارصد ضربه و نمیدونم روبان سفید و ...) اینگونه آثار نقش زنگ تفریحی رو دارند که گاهی لذتشون از یه کلاس درس بیشتره :-) اما حرف من اینکه یک فیلم (فارغ از تمام جلوه های صمعی و بصری) باید یک سری مدیوم ها رو رعایت کنه (اونم نه دکوپاژ و میزانسن و ...اِلِمان های ابتداعی مثل : شخصیت پردازی - خط داستانی - ...) تو همین راستا آثار کمپانی دوست و برادر رو مثال زدم : مارول شما اگر به سیاست کاری این کمپانی توجه کنی قبل از هرچیزی شروع کرد به پِی ریزی از طریق معرفی تک تک ابرقهرمان ها (منظورم از پرداخت کافی اینه) بعد آروم آروم ستون ها رو گذاشت : انتقام جویان بعد رفت و رفت تا اینکه با آثار بی نظیری مثل : پایان بازی و ... طرف بودیم آثار فانتزی که در ابعاد ملودرام هم تاثیر گذار بودن. اما نه تنها The Suicide Squad که هیچ فیلمی از کمپانی دی سی تا بحال نتونسته به این سطح از رضایت مندی مخاطب برسه که نتیجش هم تو آمار ارقام نمرات سایت هایی مثل IMDB مشخصه | همین کینگ شارک! یکی از گوگول ترین کاراکترهای دی سی ـه که تا بحال هیچ رد پایی ازش تو "سینما" نبوده بجز یک مورد اونهم در تلوزیون "انیمیشن سریالی هارلی کوئین" که اتفاقا تایپیک معرفیش رو پارسال بلافاصله بعد دیدنش زدم خوب وقتی یک کاراکتر انقدر پتانسیل داره و میشه روش مانور داد انقدر مخاطب پسنده چرا در حده "یک تیپ شخصیتی" بهش پرداخت بشه اونم در ابعاد دوتا دیالوگ سطحیه خوشمزه خوردنی! حرف من اینه

[wlh]

مارول

شما اگر به سیاست کاری این کمپانی توجه کنی قبل از هرچیزی شروع کرد به پِی ریزی از طریق معرفی تک تک ابرقهرمان ها (منظورم از پرداخت کافی اینه) بعد آروم آروم ستون ها رو گذاشت : انتقام جویان بعد رفت و رفت تا اینکه با آثار بی نظیری مثل : پایان بازی و ... طرف بودیم آثار فانتزی که در ابعاد ملودرام هم تاثیر گذار بودن.








از بین تموم کسایی که توی انجمن هستند من باید آخرین نفری باشم که با لوکا سر یه موضوع چک و چونه میزنه

اما تا حالا به این فکر کردید مارول از فقدان یه آلترناتیوِ جذاب، حداکثر استفاده رو کرده و همه متقاعد شدند مارول دارنده الگوی برتره، درحالیکه اینطور نیست. شما به فاز چهارم بخش سریالی نگاه کنید آشغال به تمام معنا، من یه موقعی راجع به The Boys یه چیزی گفتم، از همین تریبون اعلام میکنم شکر خوردم شکر...

من نمیگم این آلترناتیو دی سی باشه اصلا میگم یه چیزی غیر سوپرهیرویی باشه. اونچیزی که همه ازش رنج میبرن قهرمانای پوشالی مارول یا آب بستنِ به داستان هاش یا شکست هایِ مداومِ دی سی نیست بلکه اطمینان به وجود نداشتنِ یه همچین کاراکترهایی هست.
خلا اصلی، نبود آلترناتیوی ورای اینهاست که بازم لذتِ دیدن یه فیلم یا سریال رو به تک تک سلول هاتون برگردونه

[smh2011]

قیاس مارول و دی سی که خب بحث مفصل و جداگونه ای هست. کاری که مارول انجام داده و همچنان داره ادامه میده راهش رو فارق از اینکه فیلم هاش رو دوست داشته باشیم یا نه قابل تقدیر هست. اینکه این حجم از شخصیت و داستان رو همزمان با هم توی یک دنیا پیش ببری و روز به روز دنیاش رو هم بزرگتر کنی با کمترین میزان اختلال و تضاد با هم کاری بود که نه دی سی و نه هیچ کمپانی دیگه ای از پسش برنیومد.
دی سی از راه متفاوتی خواست دنیاش رو بسازه. نه تنها راهی که انتخاب کرده بود اشتباه بود بلکه آدم اشتباهی(زک اسنایدر) رو هم به عنوان سردم دار انتخاب کرده بود.
حکایت دی سی حکایت فردی هست که یه اشتباه بزرگی رو انجام داده و خودش هم میدونه که اشتباه کرده ولی دیگه نمیخاد و نمیتونه به نقظه صفر برگرده پس کچ دار و مریز به راهش ادامه میده. به ازای هر موفقیت باکس آفیس یه شکست رو هم به جون میخره. به ازای هر فیلم خوب یه فیلم مزخرف هم تولید میکنه. خلاصه که همینطور داره دست به عصا راه میره.
جهانش رو بزرگتر میکنه و با هر فیلم و سریال دقیقن برخلاف مارول پخش و پلا تر میشه.
شاید فیلم فلش آخرین امید دی سی باشه برای سر و سامون دادن به دنیای ابر قهرمانیش تا بتونه خط های داستانی مختلف رو با جهان های موازی و رفت و برگشت های بری آلن درست کنه.
خدا رو چه دیدی خیلی وقتا توی بی نظمی و هرج و مرج میشه به یه نظم و هارمونی حداقلی رسید.

جیمز گان توی جوخه انتحار خودش رو کمتر درگیر دردسر های این دنیا میکنه و یه راست داستانش رو شروع میکنه. وقت الکی تلف نمیکنه که بخاد تک صحنه کاراکتر های معروف رو نشون بده. 7-8 تا کاراکتر کمتر شناخته شده رو انتخاب میکنه. یه داستان فان و یک بار مصرف رو ارائه میده و تمام. فیلم کمی آخرش حرف های قلنبه سلنبه میخاد بزنه ولی خب زیاد اذیت کننده نیست.
فیلم خودش رو زیاد و الکی جدی نمیگیره. من مخاطب هم نباید و لازم نیست زیاد جدی بگیرمش. درحد یه سرگرمی 2ساعتی که یکبار دیده بشه فیلم ماموریتش رو به خوبی انجام میده.

[Luca Brasi]

قیاس مارول و دی سی که خب بحث مفصل و جداگونه ای هست. کاری که مارول انجام داده و همچنان داره ادامه میده راهش رو فارق از اینکه فیلم هاش رو دوست داشته باشیم یا نه قابل تقدیر هست. اینکه این حجم از شخصیت و داستان رو همزمان با هم توی یک دنیا پیش ببری و روز به روز دنیاش رو هم بزرگتر کنی با کمترین میزان اختلال و تضاد با هم کاری بود که نه دی سی و نه هیچ کمپانی دیگه ای از پسش برنیومد.
دی سی از راه متفاوتی خواست دنیاش رو بسازه. نه تنها راهی که انتخاب کرده بود اشتباه بود بلکه آدم اشتباهی(زک اسنایدر) رو هم به عنوان سردم دار انتخاب کرده بود.
حکایت دی سی حکایت فردی هست که یه اشتباه بزرگی رو انجام داده و خودش هم میدونه که اشتباه کرده ولی دیگه نمیخاد و نمیتونه به نقظه صفر برگرده پس کچ دار و مریز به راهش ادامه میده. به ازای هر موفقیت باکس آفیس یه شکست رو هم به جون میخره. به ازای هر فیلم خوب یه فیلم مزخرف هم تولید میکنه. خلاصه که همینطور داره دست به عصا راه میره.
جهانش رو بزرگتر میکنه و با هر فیلم و سریال دقیقن برخلاف مارول پخش و پلا تر میشه.
شاید فیلم فلش آخرین امید دی سی باشه برای سر و سامون دادن به دنیای ابر قهرمانیش تا بتونه خط های داستانی مختلف رو با جهان های موازی و رفت و برگشت های بری آلن درست کنه.
خدا رو چه دیدی خیلی وقتا توی بی نظمی و هرج و مرج میشه به یه نظم و هارمونی حداقلی رسید.

جیمز گان توی جوخه انتحار خودش رو کمتر درگیر دردسر های این دنیا میکنه و یه راست داستانش رو شروع میکنه. وقت الکی تلف نمیکنه که بخاد تک صحنه کاراکتر های معروف رو نشون بده. 7-8 تا کاراکتر کمتر شناخته شده رو انتخاب میکنه. یه داستان فان و یک بار مصرف رو ارائه میده و تمام. فیلم کمی آخرش حرف های قلنبه سلنبه میخاد بزنه ولی خب زیاد اذیت کننده نیست.
فیلم خودش رو زیاد و الکی جدی نمیگیره. من مخاطب هم نباید و لازم نیست زیاد جدی بگیرمش. درحد یه سرگرمی 2ساعتی که یکبار دیده بشه فیلم ماموریتش رو به خوبی انجام میده.





مُشابه ترین نظر نسبت به عقیدم رو شما داشتید نسبت به این فیلم بعله میشه به دو صورت به این فیلم نگاه کرد : اثری مستقل که خوب یه فیلم فان سرگرم کننده است و نمیشه در ابعاد "معیار و مدیومی" قرارش داد اما وقتی به عنوان یه دنباله سینمایی تو دنیای دی سی بهش نگاه کنیم اون موقع است که...

بهرحال خیلی برام جای سواله که چرا همیشه آثار دی سی که "مستقل ـن" انقدر بهتر (عالی تر) از فیلمهای با اصالت (ابر قهرمانی) خودشونن : نمونه ی آخرش هم جوکر تاد فیلیپس بود چی میشد اگر پیش تر از این تو لیگ عدالت واکین فینیکس رو در نقش جوکر میدیدیم؟ به تنهایی میتونست یه سر و گردن فیلم رو در تمامی ابعاد بالا ببره