Squid Game:بحث و تبادل نظر پیرامون فصل اول

[yaser63]

https://picoup.ir/images/50702609730936926525.jpg (https://picoup.ir/)

.:IMDB:. (https://www.imdb.com/title/tt10919420/?ref_=tt_mv_close):RottenTomatoes: (https://www.rottentomatoes.com/tv/squid_game/s01):metacritic: (https://www.metacritic.com/tv/squid-game)


در این تاپیک می‌توانید پیرامون فصل اول درام ژانر اکشن Squid Game که انتشار اپیزودهای آن از طرف سرویس Netflix از هفدهم سپتامبر 2021 (جمعه 26 شهریور 1400) )آغاز شده بحث و گفتگو بفرمایید. لطفا اگر می‌خواهید در مورد قسمت خاصی بحث کنید، در ابتدا عنوان قسمت موردنظرتان را بیان کنید تا دیگران متوجه بحث شما بشوند، و از اسپویل شدن مطلب برای دوستانی که هنوز قسمت مورد نظر را ندیده اند، جلوگیری شود. در موارد ضروری استفاده از تگ اسپویلر را نیز مد نظر قرار دهید.

[Amir divoone]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/d/dd/Squid_Game.jpg/250px-Squid_Game.jpg
Squid game

داستان:
این مجموعه 9 قسمتی داستان گروهی از افراد را روایت می کند که با یک جایزه 45.6 میلیارد پوندی در یک بازی مرموز بقا جان خود را به خطر می اندازند بازی ها هم همه شون بازی هایی که معمولا کره ای ها دوران بچگی انجام میدادن(بعضی از بازی ها برای ما ایرانی ها نیز آشناست).
اگر دنبال یک سریال هیجانی و پاپ کورنی هستید که بخواید اخر هفته باهاش سرگرم بشید یکی از بهترین انتخاب ها میتونه باشه.
از لحاظ هیجان و خون و خونریزی و موسیقی سریال همه این ها به حد عالی و قابل قبولی کار شده و به نظر من بخش درام این سریال برای یک سریال صرفا هیجانی خیلی زیاد بود حالا ممکنه بعضی دوستان که ببینند دوست داشته باشند این درام بیش از حد رو.
یکی از نقاط ضعف سریال شاید نقصش تو بخش شخصیت پردازی بعضی کاراکتر ها باشه و در بعضی از جاها سریال ایراد فنی داره مثلا تو بازی موم سازی اونم جلو اون همه مامور چند تا از بازیکن ها خیلی راحت و بدون نظارت تونستن فندک روشن کنند و تقلب کنند(دوستانی که دیدن میدونن منظورم چیه).
کلیف هنگر های بعضی از قسمت هاش عالی بود و به نظرم با توجه به سیاست نتفلیکس(دوشیدن از سریال و فیلم تا قرون آخر) احتمالا برای فصل دوم حالا یا به صورت آنتولوژی یا ادامه همین داستان تمدید بشه.
سریال داستان بکر و عالی داره امیدوارم برای فصل های بعد بتونن از همه پتانسیل موجودش استفاده کنند.
زیر نویس فارسی هم موجود برا سریال.
نمره من به عنوان یک سریال هیجان انگیز و سرگرم کننده 8.5 از 10

[pejmanmm]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/d/dd/Squid_Game.jpg/250px-Squid_Game.jpg
Squid game

داستان:
این مجموعه 9 قسمتی داستان گروهی از افراد را روایت می کند که با یک جایزه 45.6 میلیارد پوندی در یک بازی مرموز بقا جان خود را به خطر می اندازند بازی ها هم همه شون بازی هایی که معمولا کره ای ها دوران بچگی انجام میدادن(بعضی از بازی ها برای ما ایرانی ها نیز آشناست).
اگر دنبال یک سریال هیجانی و پاپ کورنی هستید که بخواید اخر هفته باهاش سرگرم بشید یکی از بهترین انتخاب ها میتونه باشه.
از لحاظ هیجان و خون و خونریزی و موسیقی سریال همه این ها به حد عالی و قابل قبولی کار شده و به نظر من بخش درام این سریال برای یک سریال صرفا هیجانی خیلی زیاد بود حالا ممکنه بعضی دوستان که ببینند دوست داشته باشند این درام بیش از حد رو.
یکی از نقاط ضعف سریال شاید نقصش تو بخش شخصیت پردازی بعضی کاراکتر ها باشه و در بعضی از جاها سریال ایراد فنی داره مثلا تو بازی موم سازی اونم جلو اون همه مامور چند تا از بازیکن ها خیلی راحت و بدون نظارت تونستن فندک روشن کنند و تقلب کنند(دوستانی که دیدن میدونن منظورم چیه).
کلیف هنگر های بعضی از قسمت هاش عالی بود و به نظرم با توجه به سیاست نتفلیکس(دوشیدن از سریال و فیلم تا قرون آخر) احتمالا برای فصل دوم حالا یا به صورت آنتولوژی یا ادامه همین داستان تمدید بشه.
سریال داستان بکر و عالی داره امیدوارم برای فصل های بعد بتونن از همه پتانسیل موجودش استفاده کنند.
زیر نویس فارسی هم موجود برا سریال.
نمره من به عنوان یک سریال هیجان انگیز و سرگرم کننده 8.5 از 10

اره منم سریال را دیدم و خیلی خوشم اومد
ضعف هایی داره ولی هیجانش خوبه و تا اخرش میخوای ببینی چی میشه
شخصیت اصلی و اون پیرمرد خیلی خوب بودن و بازیگرهای عالی داشتن:Smiley69:

[alimori]

خوبی نتفلیکس اینه یه دفعه یه سریال یا فیلم از نا کجا آباد میده بیرون که اصلا فکرشم نمیکردی وجود داره و همه رو غافلگیر میکنه. این سریال کره ای هم توی همین دسته ست و مثل بمب سر و صدا کرده. و باید بگم لیاقتش رو هم داره. داستان سریال درباره یه سازمان ناشناسی هست که افراد بی پول و درمانده رو پیدا میکنه و ازشون میخواد توی چند بازی که اکثرا هم کودکانه هستند شرکت کنند و برنده یه پول هنگفتی به جیب میزنه و هر کسی هم ببازه کشته میشه. انتخاب بین پول یا زندگی حقیرانه ؟ یه چیز بین هانگر گیمز و اتاق فرار هست. هیجان سریال بالاست و پرداخت خوبی به شخصیت ها شده. کره ای ها نشون دادن دارن از سریال های آمریکایی هم پیشی میگیرن و این سریال داره پر بیننده ترین سریال تاریخ نتفلیکیس میشه. مشتاقانه منتظر سریال های کره ی دیگه از نتفلیکس هستم. نمره 9 از 10

[MrKiavash]

سلام

همین الان قسمت آخر این سریال و دیدم و اولین سریال کره ای بودش که تا به حال دیده بودم ( انمیه و شرق و میشه گفت اصلا دوست ندارم و کم سمتش میرم ) این سریال هم به دلیل تعریف دوستان بود.

سریال دارای ژانر درام قویی ( مخصوص قسمت 6 ) و هیجان انگیز هستش.

شما اگر 2 قسمت اول و ببینید بدتون نمیاد و براتون جذاب هستش و مجبور به ادامه میشید. ( مثل خود سریال ) هر چه بیشتر که میره شخصیت ها داستان هاشون مشخص میشه و از دست دادنشون تو سریال بدتر! از لحاظ فیلم برداری و داستان میشه گفت نمره خوبی میگیره و رنگ پردازی ها هم عالی هستن.

پیشنهاد میکنم ببینید!

امتیاز من 8 از 10

اگر سریال رو ندیدید این قسمت رو باز نکنید.!!!!


از اونجایی که پیرمرد هم دار فانی و رو گفت و برادر اون پلیس یا فرماندار زنده ست. احساس میکنم این دو شخص بازی رو با هم میگردونن و ادامه میدن. هیچ مشخص نشد که چطوری پیرمرد این همه پول به دست آورده و این کار ها رو کرده! خود سریال هم سکانس مرگ این شخصیت رو مشخص نکرد.

قسمت 6 واقعا خیلی دارم و حساسی بودش و عجیب! یونگ جی مشخص نشد کی بوده و چی شده ( منظورم از قبل هستش! مثلا علی مشخص شد که چرا اومده ولی اون نه )

تکلیف پلیس مشخص نشد ( احتمال میدم زنده باشه چون تیر خورد به کتفش و افتاد )
تکلیف گوشی مشخص نشد
تکلیف فرمانبر مشخص نشد و....

احساس میکنم فصل دو رو صد در صد تمدید میکنن و این بازی ادامه دار میشه و شخصیت اصلی جایگزین پیرمرد میشه!



موفق باشید!

[afshin2014]

سریال رو دیدم و پسندیدم ولی نه مثل مانی هیست بود که برای دیدن قسمت بعد هایپ باشید نه مثل سریال های دوزاری بود که همه اش بزنید جلو تا به صحنه های اصلی برسه. اینکه در نشون دادن ذات و خوی وحشی گری انسان در مواقع سخت میخواست پیامش رو برسونه واقعا قابل تحسین بود و به بهترین نحو این کار رو کرد ولی ماجرای هر قسمت، بجز دو قسمت جایی تموم میشد که بازی تموم شده بود و ادم هیجان نداشت که بگه خب حالا چی میشه برم قسمت بعد رو ببینم ( برخلاف مانی هیست) و البته قابل پیش بینی بود که چه کسی تا مرحله آخر میره اینم یه ضعف دیگه بود. شخصیت پردازی هم تا حدودی ضعیف بود. ایده های داستان خوب بود، بازی های طراحی شده و طراحی صحنه مناسب بود و کلا می تونم بگم سریال خوبیه نه اونقدر که ازش تعریف میشه و ... ولی سرگرم کننده است و پیام های اخلاقی خوبی داره همون طور که اشاره کردم. در کل پیشنهاد می کنم ببینید ولی بدون اون توضیحات اغراق امیزی که در سایت های مختلف میبینید به سراغش برید.

البته فصل دو نداشت هم بهتر بود به نظرم

[Luca Brasi]

کُلا آثار سینمایی سریالی از دو بُعد قابل بررسی هستن :
یک : فرم
دو : محتوی

اصولا فرم یک اثر (نه بصورت صد در صد اما حداقل پنجاه درصد) باید دارای یک سری "مدیوم های خاص" سینمایی باشد و مابقی به سلیقه ی فیلمساز است که چگونه میخواهد آنرا به اصطلاح در بیاورد البته این تناسب بین مدیوم و سلیقه برای هر فیلمسازی متفاوت است گاهی مدیوم صد در صد رعایت میشود گاهی نه صد در صد سلیقه است (همچون فیلم و سریال ساز های مولف) اما در مورد سریال Squid Game قضیه همان 50/50 است البته با "چاشنی خلاقیت" کارگردان اثر Hwang Dong-hyuk نه برای هر سکانس و پلان که برای هر نمای سریال "با دقت تمام" برنامه ریخته ; دکوپاژ های خلاقانه در کنار میزانسن های دقیق باعث شده تا نما به نمای این سریال همچون یک تابلوی نقاشی بی نظیر به روح و دل مخاطب بشیند البته نکته ای که نباید فراموش شود اِلِمان "طراحی صحنه" است که رنگبندی هایش به این زیبایی و روح نوازی جلوه ی خاصی میبخشد



https://picoup.ir/images/93644475808334272651.png (https://picoup.ir/)
https://picoup.ir/images/92777826444536953150.png (https://picoup.ir/)
https://picoup.ir/images/01419931788838961979.png (https://picoup.ir/)



در فرم این سریال "خبری از کلیشه" نیست! منظورم از کلیشه همان سکانس های اکشنی است که چه در تعقیب و گریز چه در تیراندازی و رزم های تن به تن "به طرز معجزه آسایی" قهرمان های فیلم یا فرار میکنند و تیر بهشان اصلا نمیخورد یا در زرم ها همیشه برنده هستند ساختار این سریال بر اساس "تعلیق" بنا نهاده شده است

https://picoup.ir/images/49914317897327523772.png (https://picoup.ir/)
https://picoup.ir/images/97733119710044229358.png (https://picoup.ir/)
https://picoup.ir/images/20390669522051965536.png (https://picoup.ir/)
https://picoup.ir/images/70701459425849759860.png (https://picoup.ir/)

[:: ERFAN ::]

نمیدونم اثر بالا رفتن سنه یا بدسلیقیگی اخیر من اما جدیدا با اکثر سریال هایی که سر و صدا میکنند(خصوصا در اینستاگرام) نمیتونم کنار بیام . 2 قسمت اول سریال رو دیدم و حقیقتا بعیده ادامه بدم البته امیدوارم زود قضاوت نکرده باشم ولی مثل کویینز گمبیت و مانی هایست مثل اینکه به سلیقه ی من نمیخوره

[bbas]

به نظرم برای یک سریال جدا از جنبه ی هیجانی بودنش خیلی خوب تونست درام سریال رو هم رعایت کنه. مهمترین نکته برای انیمه بازا این بود که این سریال شباهت فاحشی (البته توی بازی ها نه) به انیمه کایجی داشت.
هرکی انیمه رو ندیده بره ببینه و لذتشو ببره:Smiley17:

[hgot]

بسیار سریال هیجان انگیز ، نفس گیر با فیلمنامه دقیق و با جزییاتی هست
سریال با این استقبال و با توجه دقایق پایانی قسمت آخر فصل دوم خواهد داشت
https://ivcdn.vnecdn.net/giaitri/images/web/2021/09/17/trailer-squid-game-1631877108.jpg?w=750&h=450&q=100&dpr=1&fit=crop&s=dTjPjZC1Y2rrzmULsit30Q

[Luca Brasi]

سريال رو حدودا ١ هفته پيش تموم كردم ، در ارتباط با ابعاد سمعي و بصريش نظرم رو گفتم موند محتوي كه الزامش اتمام سريال بود ؛ بنظرم از عناويني مثل "نظريه ريسمان" و "نسبيت انيشتين" و حتي فرضيه ريمان سخت تر "شناخت انسانه" انساني كه گاهي مثل خدا بخشنده ميشه و گاهي از خود شيطان ، شيطان تر ميشه... اين بند رو به خوبي ميشه در سر تا سر سريال ديد اتفاقا اين "دغدغه ي اصلي" كارگردان بوده بهمين خاطر كه در هر بازي شاهد آدم هاي جديدي هستيم كه در طول داستان اصلا به چشم نميومدن ولي تو نقاط بحراني داستان بعنوان نمادي از يك اخلاق انساني حضور پر رنگي پيدا ميكردن

فك كنم تو فيلم آني هال بود كه وودي آلن يه ديالوگ خيلي جالب داشت : گاهي تو زندگي عقل ادم يه چيز ميگه دل آدم يه چيز ديگه خيلي سخت كه بخواي به حرف هر دو شون گوش كني (بخواي به يه نتيجه واحد از هر دو برسي) حالا اين وسط يه عنوان "انساني" هم به اون ٢ تا اضافه كنيد دقيقا ميشه شعار اصلي فيلم : يموقعي هست كه فقط بايد به فكر خودت باشي فقط و فقط خودت مهم نيست اون رقيبت يه پدر خانواده است زن و بچش چشم به راهشن و ... جون تو مهم تره! يموقع هست جون تو مهم تره درست ولي تو هيچ انگيزه اي براي خارج شدن از بازي نداري! زنده موندن و برنده شدن انگيزه ميخواد يموقعي هم هست جون چنتا ادم تو دستاي تو هست و بايد تصميم بگيري به فكر خودت باشي يا جون چند نفر ديگه رو نجات بدي سرتاسر سريال پره از سوالاي اخلاقي اتفاقا فرق اين سريال با سريالاي مشابه تو همينه كه اينجا فقط شاهد يه هيجان كاذب نيستيد اينجا بيننده ميتونه خودشو بجاي هر كدوم از كاراكترها بزاره و ببينه اگه خودش بود چيكار ميكرد

[FARID_S]

رفقا این سریال دیدن داره. کلی فکر درش بکار رفته و در کل راضی میشید.

[Julie]

>> من از اون آدمایی نیستم که به خاطر هایپ یه سریال بیام ساز مخالفت بزنم براش، اما این سریال واقعا هیچی نداره. بازيگرا اونقدرا خوب انتخاب نشدن. به جز کاراکتر اصلی، گذشته بقیه رو به زور به خوردمون دادن و اصن حسی نسبت بهشون واسم ایجاد نشد. اون قضیه پشت پرده این بازی و اینکه چرا به‌وجود اومده خیلی احمقانه بود و انتظار داشتم یه چیز درست حسابی راجبش گفته بشه. قضیه اون پلیسه هم خیلی ضعیف کار شده بود و به زور اون کاراکتر رو وارد خط داستانی سریال کرده بودن که یه تقابل خانوادگی ببینیم. سریال حرفای خوبی داشت و لحظات هیجان انگیزی رو ایجاد کرد و توی بعضی از سکانس‌ها آدم به فکر فرو می‌رفت. اما مسئله اینه که هم نتونستن پایان خوبی داشته باشن و هم اینکه باگ داستانی و سکانس‌های بی‌محتوا خیلی زیاد داشت. قسمت آخرم که رسما فاجعه بود و وقت تلف کردن. از نظر اورجینال بودنم که اصلا اورجینال نبود و کلی انیمه شبیه به همین سریال هست، مثلا Hunter X Hunter که تم بازی رو توش داره به مراتب بهتر از این سریال آبکی و مقواییه. خلاصه اینکه اصن سریالی نیست که بگم حتما باید دیده بشه و مثل «The 100» فقط در حد وقت پر کردنه.

[ali_n540]

نمیدونم اثر بالا رفتن سنه یا بدسلیقیگی اخیر من اما جدیدا با اکثر سریال هایی که سر و صدا میکنند(خصوصا در اینستاگرام) نمیتونم کنار بیام . 2 قسمت اول سریال رو دیدم و حقیقتا بعیده ادامه بدم البته امیدوارم زود قضاوت نکرده باشم ولی مثل کویینز گمبیت و مانی هایست مثل اینکه به سلیقه ی من نمیخوره

مانی هایست را ندیده ام ولی انصافا گامبی وزیر خوب بود (باید شطرنج بازی کنی تا بفهمی چی می گم:Smiley69:)

[Ray Deadman]

گفتنی ها رو جولی گفت اما خواستم چندتا مورد دیگه اضافه کنم و حرفش رو به نوعی کامل کنم

از نقاط قوت سریال میتونیم به ضرباهنگ بالا و هیجان و کشش زیاد اشاره کنیم که هر نوع مخاطبی رو به پای سریال مینشونه و تا قسمت اخر مشتاق نگه ش میداره که بالاخره بفهمه چه کسی برنده این رقابت مرگبار میشه و بنظرم با اینکه ایده و داستان سریال تکراری هستش اما خوب ساخته شده، خوب به این معنا که با هیجان بالای سریال تونستن تا حدودی نقاط ضعف داستان رو پوشش بدن و این ضعف هر مخاطبی رو اذیت نمیکنه و با توجه به اینکه مخاطبین امروزی دنبال همین هیجان هستند اونها رو بشدت جذب میکنه و باعث میشه که اونقدر هم به ضعف های داستان توجه نکنند و اونها رو نادیده بگیرند


و اما نقاط ضعف سریال، مهم ترین مشکل این سریال بنظرم شخصیت پردازی اون هستش و در این موضوع بشدت ضعیف و سطحی عمل کرده چرا که با هیچکدوم از شخصیت ها نمیشه ارتباط برقرار کرد و اعمال و اتفاقانی که براشون میوفته رو درک و با اون همراه شد و به نوعی شخصیت پردازی و کاراکتر ها رو فدای جذابیت داستان کردند (انگار اومدن گفتن داستان فقط جذاب باشه و یه چیزی بسازیم که مخاطب جوگیر شه و ضربان قلبش بره بالا اصن کاراکترا رو نفهمه و ارتباطم باهاشون برقرار نکنه مهم نیس)
اما این عدم پرداخت به شخصیت ها موقعی ازار دهنده میشه که مثلن کاراکتر هان می نیو که ابتدای سریال داشت التماس میکرد که بزارن برگرده و حداقل اسم برای بچه ش انتخاب کنه به ناگهان و خیلی عجیب در دور دوم بازی شخصیتی ازار دهنده و حیله گر تبدیل میشه
یا شخصیت سونگ گی هون که در ابتدای سریال میبینیم که برای پول دست به هرکاری میزنه و در طول سریال تمام تلاشش رو انجام میده تا بتونه برنده بشه و زندگی مرفه ای رو برای خودش و دخترش بسازه به یک باره در اخر سریال قید دخترش رو میزنه و به سوی مبارزه با باعث و بانی این بازیها و انتقام گیری میره :Smiley39:
و کاراکترهای دیگه هم همچین تغییر و تحولات عجیب غریب و بدون توضیحی رو داشتن که واقعن ازار دهنده س


و اما باگ ها و تناقض های فراوان سریال
بیشترین باگ سریال متعلق به شخصیت پلیس هستش از درگیریش با اون مامور در داخل کشتی و تکون خوردنهای بیش از حد ماشین گرفته تا بصورت خیلی عجیب و غریب وارد یه مکان که بگفته خود سریال بشدت حفاظت شده بود شد و به عنوان سه شخصیت مختلف در جاهای مختلف بازی حضور پیدا کرد و اطلاعات جمع کرد
و حتی برام عجیبه که اون مامور از کجا خبر داشت که تمامی اسامی افراد با اطلاعات پزشکیشون در اتاق گرداننده بازی نگهداری میشه

و اما پایان سریال که خیلی سطحی و تکراری داستان اصلی پشت بازی رو نشون داد و شخصیت اصلی بصورت یه ابرقهرمان ظاهر شد تا برگرده و انتقام خودش رو بگیره و در طول سریال در مورد موضوعات مختلفی همچون برابری، نظام سرمایه داری، ایمان و ادیان و... پرداخت اما بدلیل نبود دیالوگ خوب و فضاسازی نامناسب انچنان تاثیرگذار نبود و بیشتر بصورت شعار میشد برداشت کرد
درکل سریالی هستش که توسط سوشل مدیا بزرگ شده ولی بد نیس پیشنهاد میکنم ببینینش

[ＳｈＩｎＯｄＡ]

https://picoup.ir/images/34271906547339029470.jpg

اول کار بگم من هیتر این سریال نبوده و نیستم؛ کلا اگه از چیزی خوشم نیاد چرا باید بیام در موردش بحث کنم؟! جز اون دسته‌ای که به مخاطبان این سریال و کسانی که باهاش حال کردن یه نگاه تمسخرآمیز و عاقل اندر سفیه دارند هم نیستم. بخش بزرگ هنر سلیقه‌ست و من کی باشم که بیام مانی‌فست بدم و نسخه بپیچم. من از پتانسیلی که هدر رفته و مخصوصا ادعاهایی که سریال می‌کنه ناراضی‌م. کاری هم به بقیه مسائل مثل شایعه‌ی کپی بودنش و... ندارم و فقط و می‌خوام نسبت به خود اثر ابراز نارضایتی کنم.

خیلی سریع و بی‌مقدمه بگم که بزرگ‌ترین ضعف بازی مرکب از دیدگاه من، شخصیت‌پردازی بسیار ناقص و سطحی سریاله. با یه مثال معروف فیلمنامه‌ نویسی شروع می‌کنم؛ یه جاده رو تصور کنید... یه وانتی می‌بینیم که پشتش سطل و جارو و خرت و پرت‌های دیگه قرار داره، راننده‌ش هم یه خانم سیاه پوست دورگه‌‌ست؛ از اون طرف یه پورشه خیلی لوکس که راننده‌ش یه جراح ماهره با دست‌هایی خیلی ظریف، با یه موزیک مثلا خیلی خوشگل داره می‌رونه. الان با دوتا شخصیت آشنا شدید، آیا این‌ها شخصیت‌پردازی شدن؟ با چهارتا نشانه... این اصلا در درام شخصیت‌پردازی نیست، شخصیت پردازی اینه که جلوشون یه اتوبوس بچه‌ها چپ می‌کنه و آتش می‌گیره و کسی هم غیر از این دو نفر در جاده نیست که بهشون کمک کنه. این دوتا ماشین با هم می‌رسن به اتوبوس و حالا کدوم‌شون پیاده می‌شه؟! آیا اون زن دورگه که مجوز غیرقانونی داره و اگه پلیس بیاد براش دردسر ایجاد می‌شه پیاده می‌شه یا اون دکتر که ارزشمند‌ترین داراییش دست‌هاش هستش و می‌دونه اگه بسوزه یا مشکلی براش پیش بیاد دیگه فاتحه حرفه‌ش رو باید بخونه... شخصیت‌پردازی یعنی لحظه‌ی تجلی شخصیت که توی درام بهش ‌گن کاراکتر ویندو.

ریتم سریال بازی مرکب این‌قدر سریعه که هیچ‌کدوم از کاراکترها فرصت تجلی پیدا نمی‌کنن؛ مثلا اون یارو که از کره شمالی اومده، خب این الان چه تاثیری داره؟! کجای داستان این نمود پیدا می‌کنه؟ یا اون یارو مهاجره و دعواش... خب این الان کجا به‌کار میاد و چه کمکی می‌کنه؟ آیا این دعوا باعث می‌شه یه ذره باهوش‌تر یا قوی‌تر به نظر برسه؟! اصلا یه ذره چی‌تر! بنابراین کلی این‌جا کاراکتر بی‌فایده و بلا استفاده داریم. پلیس یا بدتر از اون برادرش! یا اون مهمون‌های وی‌آی‌پی. باز هم می‌گم، شخصیت‌پردازی وجود داره ولی ناقصه و همون الکن بودن رو هم وقتی آوردنش توی درام گند زدن.

سینمای کره و عقبه‌ش همیشه برای ما به عنوان یه سینمای دیوانه شناخته شده؛ مثلا اگه پارک چان-ووک فیلمی در حد اولدبوی نسازه ما ناراضی می‌شیم، طبیعیه. انتظار از کره و سینماش به عنوان یه کشور صادر کننده‌ی فرهنگ (مثلا همین کی پاپ) قطعا باید بالا باشه. همین سریال قطعا از کالچر کره چیزهایی درونش داره که این همه گسترده و همه‌گیر شده... ولی این شرط لازم ماجراست. مثلا همین فیلم مادر یا اولدبوی، همزاد پنداری با خانم یا آقای انتقام! این فیلم‌ها آیا حاصل اون دیوانگی‌ای که جهان کره می‌خواد نشون بده هستن یا نه؟ قویا و قطعا هستن. چرا بیشتر در ما اثر می‌کنن؟؟ اون سکانس زد و خورد با چکش در اولدبوی که عین گیم‌های دو بعدی همه رو می‌زنی... شخصیت‌پردازی بسیار عمیق‌تر ، آرک قوی‌تر. وقتی با اکثر کاراکترهای این سریال به هیچ وجه نمی‌شه همزاد پنداری کرد یعنی چی؟! یعنی فراموش کردن درام و تمام!

خیلی‌ها رو ما با کاراکترها به یاد میاریم، مایکل پدرخواننده، تراویس راننده تاکسی و غیره؛ اصلا کاراکتر اون چیزیه که در ذهن می‌مونه، بنابراین وقتی کاراکتری لقه و اون قوس شخصیتی غلطه، چیزی حاصل نمی‌شه... منحنی شخصیتی اصلا رخ نداده! همین که رفت موهاش رو قرمز کرد تموم شد؟!! دختر و خانواده که محرک اصلی شخصیت اصلی بودن در پایان داستان کلا هوتوتو؟!! دایی تو اصلا برای چی اومدی این‌جا؟! ریتم سریع اصلا نمی‌ذاره اون داستانک‌های فرعی هم به بار بشینه. داستان فرعی یه قائده داره: ۱) تقویت کننده داستان ۲) در تضاد با داستان اصلی قرار بگیره (مثلا داستان یه وکیل که در خلال محاکمه عاشق فلان قاتل سریالی می‌شه. تضاد عشق و وظیفه)
البته این‌جا همه تو در و دیوار نیستن! نمونه‌ی خوب سریال مثلا رابطه‌ی اون خلافکاره و زنه، یه کاری برای داستان اصلی می‌کنه. مثال عکسش که ماشالله کم نیست! مثلا علی و اون بچه باهوشه. چی شد چه کمکی کرد؟! هیچ کمکی نمی‌کنه که هیچ، مخاطب می‌گه یارو ۳۵ سالشه لامصب چرا این‌قدر احمقه که کلاغ رو جا قناری بهش انداختن و قبول کرد!

یه موضوع حرص درار که می‌بینیم اینه که می‌گن در فصل‌های بعدی این مسائل رو چفت و بست می‌کنیم! شاید از عمد این‌جوریه که مسائل در فصل‌های بعدی روشن بشه! این‌جا الان دونه‌هاش رو کاشتند!! وات د فاز آخه! طرف مصاحبه کرده که از این همه استقبال غافلگیر شدیم و اصلا قراری برای ساخت فصل یا فصل‌های جدید نبوده! مگه می‌شه روی زیربنای لق و ناقص چیزی رو استوار کرد؟ همین سریال اخیر اچ‌بی‌او چی بود کیت وینسلت بازی می‌کرد... توی یه قسمت کل شهر رو معرفی می‌کنه، درام هم داره. قطعا باید فصل اول یه بنای محکمی داشته باشه. این توجیه که حالا بعدا بهش رسیدگی می‌کنیم که نمی‌شه. من اسم این اتفاق رو می‌ذارم «ترند بازی» کاری که بذرش رو وست‌ورلد پاشید! فصل اول که تموم شد یهو تئوری از در و دیوار ریخت! این‌ور اون‌ور... اینترنت کامیونیتی گله‌ای! نتیجه چی شد...؟ فصل دوم بدتر از اولی و فصل سومی که اصلا کسی دید؟!! وقتی درامت رو استوار نکنی و با موج اینترنت کامیونیتی پیش بری همین می‌شه. اشکالی هم نداره‌ها، ترنده، هایپه... می‌بینیم و فلان و بهمان تموم می‌شه می‌ره ولی حداقل‌ش گول ترند بازی تو رو نمی‌خورم! خب علی مشکل کجاست رد شو برو دیگه! مشکل این‌جاست سریال ادعا می‌کنه که درامم! برو عامــــو! یه اکشن باحال بتل رویالی با کلی تیپ، بِده صفا کنیم اصلا کسی حرفی نداره، ولی وقتی شروع می‌کنی نصفه یه کاری رو انجام می‌دی، وقتی ریتم رو کند می‌کنی یعنی چی؟! یعنی می‌خوام شخصیت‌پردازی انجام بدم! این سریال با عینک سریال‌های بزرگ قطعا خوب نیست، ولی من الان عینکم رو بردارم! به به چه اکشن خفن و باحالی! باز هم می‌گم مشکل ادعاست. آقا، رمبو ادعا می‌کنه درامم؟!

این‌که بازی‌های زمان کودکی به چنین بازی‌های مرگبار و بروتالی در جهان سرمایه‌داری تبدیل شدن خیلی خفنه و بسیار زیباست، (مثل اون پله‌ها که شبیه نقاشی‌های موریس اشره، یا مثلا عروسکه که الان دم هر پاساژی بری وجود داره) ولی این چه ربطی داره؟! این یه ستینگ خارق‌العاده دراماتیکه ولی درام رو شخصیت‌های دراماتیک می‌سازن نه ستینگ‌هاش. مثلا بتمن یا شهری مثل گاتهام که خودش هویت مجزا داره و فیلم‌ها و حتی بازی‌هاش رو با کاراکتر‌هاش به یاد میاریم. اون جوکره، اون فلانه، اونی که بتمنش بهمانه! ستینگ خارق‌العاده الزاما تضمین کننده درام بودن یا درام خوب بودن‌ش نیست. چه بسیار ستینگ‌های خارق‌العاده‌ای که درام‌هاشون آشغاله و چه بسیار درام‌های محشری که ستینگ‌شون تو یه آپارتمانه. کانسپت باحاله عالیه ولی مسئله این‌جاست این پتانسیل کانسپت‌شوآل یه ثمر نمی‌شینه. بابا خسته شدیم چقدر ما رو احمق فرض می‌کنی!! یه قانونی در درام وجود داره به اسم تفنگ چخوف.

چخوف می‌گه اگه من یه تفنگی بذارم رو صحنه تئاترم حتما ازش شلیک می‌شه چون مخاطب انتظار براش ایجاد می‌شه که این تفنگ چرا اون‌جاس.
ما وقتی سریال می‌بینیم می‌گیم آقا این کاراکتر چرا اومد، اون پلیس کی بود، اون داداش کیه،اون پیرمرده چرا گاد بازی بود (یه خودزنی وحشتناک بود این اتفاق) و ...؟ وقتی از یه درصد بیشتری از این چراها رو جواب ندی رضایت حاصل نمی‌شه،

[erfan2086]

این سریال قسمت های اولش کاملا راضی کننده است و خصوصا قسمت اولش بینظیره چون کارگردان نگاه رئالیستی به قضیه داره و همه چیز از نگاه پرسشگر بیننده، منطقی به نظر میرسه ولی فک کنم از قسمت 5 یا 6 به بعد ریتم سریال بسیار کند میشه و دیالوگ های طولانی و مسخره و نیمچه فلسفی با منطق بسیار ابتدایی مخلوط میشه . کاملا تبدیل به فانتزی میشه و در قسمت پایانی دوباره قصد داره به اون واقع گرایی برگرده که متاسفانه امکانش نیست در کل میشه گفت اگر کلیشه های مضخرف و از نیمه سریال به بعد به کار نمیگرفت یه کار خوب از آب در می اومد
اینها خارج از باگ های به شدت گل درشت سریال هست مثلا تعقیب کردن یه ون توی یک جاده خالی و سوار کشتی شدن و.. بدون اینکه این تیم مخوف که از سیر تا پیاز مسائل و پیش بینی کردن متوجه بشه مضحکه، همچنین دست به یکی کردن پرسنل با اون دکتر و قاچاق اعضا با غواسی بدون اینکه کسی متوجه بشه یا اون بازی تیله بازی که از لحظه شروع اون اپیزود مشخصه قراره چه اشخاصی برنده باشند یا بازی شیشه سکوریت که در حد کودکستان طراحی شده هر کس طرف مقابل و مثل یه بالشت پرت میکنه رو شیشه بعدی که ببینه میشکنه یا نه و....
فقط یه نکته بگم یک سری ها میگن این سریال در نقد نظام سرمایه داری هست و نقد جدی به کاپیتالیسم داره :) به این دسته از دوستان پیشنهاد میکنم حداقل یه دونه کتاب از نویسندگان پیشگام تو این حوزه بخونن (پیشنهادم کتاب لیبرالیسم اثر لودویگ فون میزس هست که حدودا 100 سال پیش نوشته شده) تا دیگه این شوخی و تکرار نکنن این سریال حتی نمیتونه یه توالت عمومی و نقد کنه چه برسه به نظامی که تمام داشته های دنیای امروز به واسطه اون به دست اومده

[Luca Brasi]

اگر سریال Squid Game را ندیده اید این پست حاوی اسپویل است نخوانید








https://picoup.ir/images/54363718122308589085.jpg (https://picoup.ir/)
یه نکته ی خیلی جالب در مورد مرگ بازیگرها وجود داره - کاراکتر اول وقتی برای اولین بار بازی دموکراسی گونه به پایان رسید و دوباره به وضع سابق برگشت آخرین کاری که کرد با تیزی کارفرماشو تهدید کرد چاقو رو گذاشت رو گردنش... خودش بواسطه بریده شدن گلوش مرد


https://picoup.ir/images/82363443071034067649.jpg (https://picoup.ir/)
کاراکتر دوم بعد از اتمام بازی اول و بازگشت به شرایط سابق بواسطه ی پریدن از روی پل از دست طلبکاراش فرار کرد...خودش آخرش از رو پل پرت شد پایین و مرد

https://picoup.ir/images/39426323578861471199.jpg (https://picoup.ir/)
کاراکتر سوم هم بعد از اتمام بازی انقدری به عجز و ناتوانی رسیده بود که میخواست خودکشی کنه...آخر بازی با خودکشی خودش با چاقو مرد


بازی مرکب عین این تابلوهای ایلومیناتی که پره رمز و رازن خیلی نکات مخفی داره که بعد دیدنش وقتی به ذهن میاد خیلی جالب و چالش بر انگیزه:Smiley35:

[Ray Deadman]

اسکویید گیم سریالی هیجانی و پرکشش است که داستانی قدیمی و تکراری رو با ایده جالب بازی های بچه گانه آمیخته کرده و با دارا بودن ضرباهنگ بالا و ایجاد تعلیق در لحظات پایانی هر قسمت، هر نوع مخاطبی رو به پای این سریال میکشونه و اون رو مجاب میکنه که تا پایان، این سریال رو همراهی کنه تا بالاخره متوجه برنده نهایی و هدف پنهان پشت این بازی مرگبار بشه
اول با نکات مثبت سریال شروع میکنم بنظرم از نظر کیفی قابل قبول هستش، از این نظر که تونسته با ایجاد هیجان و ضرباهنگ پیوسته تا حدودی نقص ها و حفره های داستان رو بپوشونه بطوری که این عیب ها هر کسی رو موقع تماشا اذیت نمیکنه و با توجه به اینکه مخاطبین امروزی بیشتر دنبال همین نوع محتوا با هیجان بالا هستند تونسته تماشاگران زیادی رو جذب و اونها رو تا حدودی راضی کنه
همچنین در این چند ساله اخیر شاهد سریال و فیلم های زیادی بودیم که فقط با هدف درآمد زایی و به نوعی گیشه طور تولید و پخش شدن ولی بنظرم اسکویید گیم یک برتری که به نسبت دیگر سریال های این گروه داره اینه که در هر قسمت تلاشش رو میکنه که از زیر کار طفره نره و از سکانس های بیهوده و به نوعی وقت پرکن دوری کنه (البته خیلی در این امر موفقم نبود و بعضی جاها چیزهای بیهوده ای هس شد که ادم متعجب میشه که اصن چرا همچین چیزی قرار دادن مثل اون زوجی که با همدیگه در مسابقه شرکت کرده بودند :Smiley39:)

اما بریم سراغ ضعف های سریال:
بیشتر اون ارتباط و دلبستگی که بین مخاطب و یک سریال شکل میگیره بر پایه ی کاراکترهای اون سریال هستش و عملن شخصیت پردازی از مهم ترین جنبه هاست که باعث میشه ما عاشق یک سریال بشیم و با اون خاطره سازی کنیم و به نیکی ازش یاد کنیم اما همونطور که بقیه عزیزان هم اشاره کردند مهم ترین ضعف و مشکل این سریال شخصیت پردازی سطحی و کامل نپرداختن به کاراکترها بود، در اینجا شاهد این هستیم که شخصیت پردازی فدای هیجان بالا شده بطوری که ما نه در لحظه با کاراکترهای اسکویید گیم ارتباط میگیریم و نه منطق و اتفاقاتی که هول اونها رخ میده رو میتونیم درک کنیم
به عنوان مثال کاراکتر هان می نیو که در ابتدای سریال وقتی که به ماهیت بازی پی برد شروع به گریه و زاری کرد و التماس میکرد که بزارن از بازی خارج بشه و بره از بچه نوزادش که حتی اسم هم نداره مراقبت کنه اما به یک باره در مرحله بعد که به بازی برمیگرده بصورت زنی حیله گر و بدجنس عمل میکنه چی شد که اینجوری شد و این تغییر شخصیتی ایجاد شد
یا شخصیت اصلی داستان سونگ گی هون، که به نوعی کامل ترین شخصیت هستش و بیشترین مانوور روی این شخصیت از اول سریال بوده، چجوری میشه که دلیل اصلی وارد شدن به بازی و انجامش ینی دخترش رو ول میکنه و بصورت یه ابر قهرمان دنیای مارول به نبرد افراد پشت پرده میره تا این بازی رو منهل کنه
*هر کدوم از شخصیت ها این تناقضات و تحولات عجیب غریب رو دارند که واقعن غیر قابل درک و آزار دهنده س*
از شخصیت پردازی ضعیف که بگذریم به باگ های فراوان سریال میرسیم که ماشالا در این مورد دیگه سنگ تموم گذاشتن :) از شیوه پنهان کردن و انجام قاچاق اعضای بدن و ورود مسخره شخصیت پلیس به داخل (مخصوصن اون تکون های شدید ون) و تغییر لباسش در همچین مکانی که بقول خود نویسنده خیلی حفاظت شدس و با هیشکی رو دروایسی ندارن گرفته تا وجود نامه در تخم مرغ و اطلاع داشتن مامورین از محتویات اتاق گرداننده

و در اخر هم میرسیم به پایان بندی سریال که واقعن مسخره بود و نا امیدم کرد با این پایانش
کلن شخصیت اوه ایل نام یکی از ضعیف ترین شخصیت پردازی های این سریال رو داشت حالا دقیقن همون شخصیت میاد میشه مغز متفکر کل بازی (که حالا با توجه به سرنخ های داخل سریال پدر سونگ گی هون هم درمیاد) درسته که احتمال زیاد در فصل دوم درباره این شخصیت صحبت خواهد شد اما بازهم ایده مغز متفکر بودن این کاراکتر و دلیل و توضیحاتش برای این کار بشدت نا امیدکننده بود (البته این رو هم در نظر بگیرید که در اصل اسکویید گیم در ابتدا یک مینی سریال قرار بود باشه و ینی کلن در همین حد بوده شخصیت پردازی ایل نام :Smiley10:)

*در طول سریال شاهد بحث و انتقاد از مطالب زیادی بودیم مانند برابری، نظام سرمایه داری، ایمان به خدا و ... اما به دلیل وجود نداشتن دیالوگ های خوب و نبود عمق داستان و فضاسازی مناسب، آنچنان نتونست تاثیر خودش رو بزاره و حتی بیشتر جاها انگار شعار داشت میداد و خیلی سطحی دغدغه هاش رو مطرح کرد

[codec_pack]

سریال مثل امبر هرد هست! ظاهر زیبا و تحسین آمیز، باطن لجن! :)) هیچی نداشت.

[saeedporreza9]

بعضی دوستان چقدر قلمبه سلمبه حرف میزنن و بدجور هیت میدن! خدایی بهترین سریال امسال بود.منی که تابحال سمت سینما و سریالهای شرق نرفته بودم از این سریال خوشم اومد.فقط مشکل قسمت آخرشه.سریالای خوب همیشه قسمتهای آخر یا فصل آخر میزنن جاده خاکی! یاد گات گرامی باد :)



9/10

[ali_74]

به جز قسمت اخر معرکه بود
۹/۱۰

[opeth1h]

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSuhM1ulG8V80wNGif5UXtj1XYUH-zwJPPSRw&usqp=CAU


سریال ایده خیلی جذابی داره و از قسمت اول تا آخر برای هر بیننده ای کشش بینج واچ و پشت سر هم دیدن ایجاد میکنه
یه جاهایی از چهارچوب منطق میزنه بیرون ولی اونقدر شدید نیست که به یک سریال مضخرف تبدیلش کنه
پندهایی هم در سریال نهفته هست مثل بی ارزش بودن پول زیاد و پوچی زندگی در هر حالت (دارایی زیاد و نداری زیاد)
شخصیت نقش اول یعنی سئول گی هون تا انتهای سریال بسیار جذاب و اخلاق مدار به بیننده ارائه میشه
برخلاف نظر خیلی ها به نظرم سریال خوب تموم شد و به غیر از واقعی نبودن سورپرایز آخرش یعنی نقش خدا دادن به پیرمرد شماره ۱ بقیه اتفاقات برای سئول گی هون خارج از کلیشه بود
بعد از تجربه چندتا فیلم کره ای تجربه اولین سریال کره ای بسیار جذاب بود
ریت-تعداد اپیزود
8 - 5
9 - 4
ریت سریال برای من : 8.4

[matiyo]

https://s4.uupload.ir/files/netflix-squid-game-01-ht-llr-211002_1633180332456_hpmain_4x3t_992_2hqr.jpg (https://uupload.ir/)


کل متن اسپویل بارانه!:Smiley51:
بازی مرکب با وجود تمام ضعفهایی که داشت ولی بدون شک بسیار سرگرم کننده و جذاب بود طوری که هر قسمت بی تاب قسمت بعد میشدم و یا حتی نمیخواستم سریال تموم بشه البته بعضی جاها باگهایی داشت که حس فانتزی و غیر واقعی بودن میداد! و یا ضعفهایی که دوستان بهش اشاره کردن و نمیخوام دوباره تکرارشون کنم ولی میشه گفت در کل لیاقت این همه تعریف رو داشت البته بجز قسمت آخرش که اصلا خوب نبود و به نظرم این که چنین شخصیتی(456) تریپ انتقاد و بعد هم انتقام به خودش بگیره زیاده روی و حماقت بود!(راستی تو قسمت سوم 90 % مطمئن بودم که شماره 001 همه کاره است:Smiley35:) !
چیزی که باعث شد از پایان بندی سریال خوشم نیاد رفتار متناقض شماره 456 بود!چون قسمت آخر به طرز احمقانه ای زد تو جاده خاکی! و کاملا نامتعادل رفتارکرد.یعنی کسی که میدونست امکان مرگش تو یک چنین بازیی وجود داره ، دوباره به بازی برمیگرده!! و حتی با رندی و کلاه برداری از یک پیرمرد ، قصد داشت برنده یکی از بازی ها بشه و عملاً حکم مرگ اون پیرمرد رو امضا کرد بود ، حالا تو قسمت آخر شده بود مدعی جوانمردی!! و یا این که بعد از گذشت یک سال از بازی هنوز کُنج اِذلت گزیده و به عبارتی خودش رو به نفهمی زده بود ! البته خب کسی منکر تراموایی که درون متن یک چنیی رویدادی قرار گرفتن به ادم وارد میکنه نمیشه ، ولی با این همه میبایست نسبت به مسولیتهایی که در قبال دختر خودش ، برادر شماره 67 و مادر شماره 218 داشت عاقلانه رفتار میکرد و همه اینا به کنار حالا ، این که قراره با این ثروت بدست اومده بره به جنگ این سازمان نشون میده که قراره فصل دومش رو قشنگ تر بزنن به سریال ؛ چون از یک چنین شخصیتی که همیشه احساسی و بدون فکرعمل میکرد نمیشه انتظار داشت بتونه چنین هدفی رو به سرانجام برسونه و در مقابل خدایان و سیستمی که در کل جهان ایجاد کرده اند یک تنه باسته و به نظرم باید تو همون فصل اول تمومش میکردن و یا حداقل جور دیگه ای ادامه اش میدادن!
خلاصه جدای از قسمت آخرکه بی نهایت رو مخ بود کلیت سریال خوب بود
ولی به نظرم سه عامل باعث شده بود سریال به شدت جذاب بشه ، تا جایی که اکثریت ، از خیلی از نقاط ضعف سریال چشم پوشی کنیم و یا اصلا به چشم نیان!
1-یکی کیفیت بصری خوب سریال ، یعنی نحوه فیلمبرداری و پالت رنگی و حتی لباسها و دکراسیون صحنه بود و انگار که داشتی فیلم سینمایی نگاه میکردی و بازی های خوب هم قسمتی از این کیفیت بصری بودن.

2-عامل دیگه بر میگرده به حال و هوای سینمای کره! به نظرم کلا سینمای کره در انتقال بخش احساسات و درام قضیه چه تو سریال ها و چه در فیلم های سینماییش همیشه خیلی خوب عمل کرده و میکنه و آثار کره ای یک حال و هوای خاص و جذب کننده ای دارن که نمیدونم نشات گرفته از ذات بخصوص مردمش هست ، یا آب و هوای کشورشون و یا فرهنگشون که باعث میشه همیشه جدی گرفته بشن(همونطور که حال و هوای فیلم های هندی نشات گرفته از ذات جوگیرمردمش هست! و باعث میشه هیچوقت(اکثراً) جدی گرفته نشن!)
3-اما سومین عاملی که به نظرم باعث شده بود سریال به شدت جذاب باشه بُعد مفهومی سریال بود!
ما انسانها به خاطر رشد و پیشرفتی که در زمینه های علمی و تکنولوژی داشته ایم و به خاطر پیچیده تر شدن زندگی و به وجود اومدن مفاهمیمی مثل قانون یا حقوق بشر و غیره .... فکر میکنیم که دیگه اون انسان بدوی گذشته نیستیم فکر میکنیم مدرن شدن سبب شده خصوصیات و خصلتهای ذاتی اون انسانهای وحشی چند هزار سال پیش ، از وجود ما انسانهای امروزی پاک بشه!
درواقع ما به واسطه این پیشرفتها یک دنیای غیر واقعی برای خودمان ترسیم کردیم و با این مفاهیم (شیک و زیبا) و (رنگ و لعابهای) متنوع ، احساسات و ذات واقعی انسانیمان رو پوشانده ایم
شاید علت تاثیر گذاری و جذاب بودن "بازی مرکب" این باشه که این سریال خودِ واقعی انسان و خود واقعی زندگی رو به خشن ترین شکل ممکن نشون داد و تمام خصوصیات و خصلتهای انسانی که در( دنیای بدون رنگ و لعاب) و واقعی انسانها وجود داره رو در قالب بازی به نمایش گذاشت ( عریانتر از دنیای بیرون بازی)و به ما انسانها یادآوری کرد که چه موجوداتی هستیم و حاضریم برای برنده شدن و زنده ماند تا کجاها پیش رفته و حتی روح خود را بفروشیم!!
درواقع اون جزیره ، خود کره زمین و بازیکنها هم همان مردم دنیا هستند و رفتار و احساسات هم ،همان رفتار و احساسات انسانی مانند زورگویی ، اتحاد ، دشمنی ، تقلب ، مهربانی ، خیانت ، حرص و طمع ... بود و فقط یک شانس دوباره به انسانهای داخلش میداد تا با زیرپا گذاشتن دیگران و با تکیه بر غریزه برنده شدن بتونن به غایت هدف این بازی یعنی "بقای برترین" برسن!!! و شانسی دوباره در زندگی پیدا کنن.البته سردیه (خون منجمد کننده ای) که در خشونت ، و (به راحتی کشتن بازیکن ها) در طول سریال به نمایش گذاشته شد هم درمیخکوب و غافلگیر کردن بیننده و در نتیجه جذاب تر شدن سریال هم بی تاثیر نبود.
در واقع تو این سریال واقعیت زندگی در قالب یک (بازی مرگ و زندگی) تحت نظارت خدایان یا صاحبان زمین که ما برایشان حکم سرگرمی رو داریم و هیچ رحم و مروتی در وجودشون ندارن به نمایش گذاشته شد ، تئاتری که در اون به واسطه بازی ها و قوانینی که توسط خدایان و صاحبان بازی وضع شده بود و توسط ناظرین (پیام آورانشان) ابلاغ میشد و نشون میداد انسانها در طول مدت زندگیشون :
چطور توسط قوانینی که خودشون یا دیگران وضع میکن کشته میشن (بازی اول) ،
چطوربرای سود بیشترحاضرن به قتل عام بیرحمانه هم نوعان خود دست بزنن(شبی که در خوابگاه همه به هم حمله کردند)
چطور با ذکاوت یا خوش شانسی از مرگ فرار کرده یا کشته میشن (بازی شکل شیرینی)
چطور از هم سوء استفاده میکنن!
چطور برای بقای خود با همکاری انسانهایی ، عده ای رو به کام مرگ میکشن!(بازی طنابکشی)
چطور حتی به پارنتر و دوست خود خیانت میکنن(بازی تیله ای)
چطور برای رسیدن به مقصد و برنده شدن انسانهای دیگر رو از پرتگاه پرت کرده و یا مانع عبور دیگران میشن(بازی پانل های شیشه ای)
و چطور برای زنده ماندن یا حتی برنده شدن حاضر به قتل و آدم کشی میشن!(بازی آخر)
و در کل چگونه زندگی کنن تا برنده بشن و یا زنده بمونن و به پاداش برسن!!!!
البته در این دنیا همه چیز تیره و تار نیست و گاها آدمهایی هم پیدا می شوند که سعی میکنن انسان باشند و قوانین رو بشکنن مانند کاری که 456 در لحظه آخر بازی کرد و خواست بازی رو تموم کنه! تا جان(218) رو نجات بده و یا کاری که شماره (240) تو بازی تیله بازی کرد و عملا خودش رو فدا کرد تا 067 بتونه به مرحله بعدی بازی بره!
و حالا شاید با در نظر گرفتن این کورسویی از امید به انسانها باشه که سریال در فصل دوم قصد داره بگه که این روند باید شکسته بشه و باید خدایان و صاحبان قدرت رو به زیر بکشیم و این چرخه باطل رو که از ازل شروع شده ، و ادامه دارد را نگذاریم که تا به ابد ادامه پیدا کند!!
8.5/10

[pro_translator]

در کنار نقدها و نظرهای جالب و ریزبینانه‌ی همه‌ی دوستان هر سه زنی که توی سریال بازی کردن شخصیت‌پردازی فوق‌العاده‌ای داشتن: ۱. کانگ سابیوک ۲. جی‌یونگ ۳. هان می‌نیون

جی‌یونگ از دید من برنده‌ی حقیقی بازی بود. (اگه کسی دوست داشت در این مورد می‌تونم توضیح بدم :Smiley35:)

در کل سریال خیلی خوب و جذابی بود و امتیاز من بهش ۹ هست. (فقط به خاطر شخصیت‌پردازی بسیار عالی جی‌یونگ)

جدی می‌گم بعضی‌ها انقدر موشکافانه سریال رو بررسی می‌کنن باید بهشون آفرین گفت :Smiley17:

[Elli47]

جی‌یونگ از دید من برنده‌ی حقیقی بازی بود. (اگه کسی دوست داشت در این مورد می‌تونم توضیح بدم :Smiley35:)



من دوست دارم بخونم، اگر ممکنه :Smiley17:

[pro_translator]

من دوست دارم بخونم، اگر ممکنه :Smiley17:

برای اولین بار، سه‌بیوک جی‌یونگ رو پیدا می‌کنه. انگار هیچکس دیگه نمی‌تونه ببیندش و اگه منصف هم باشیم همین طور به نظر می‌آد اگه یهویی ظاهر شد. جی‌یونگ زمانی ظاهر می‌شه که سه‌بیوک برای همیشه تکلیف خودش رو با مردها مشخص کرده که دیگه به مردها هیچ‌وقت اعتماد نکنه. سه‌بیوک به جی‌یونگ نزدیک می‌شه و ازش می‌خواد که برای بازی بعدی به تیمشون ملحق بشه. خب چرا سه‌بیوک می‌ره سراغ جی‌یونگ؟ چون خودش رو توی جی‌یونگ می‌بینه. یه بی‌اعتمادی به مردها مشابه چیزی که خودش داره می‌بینه. بدبینی به همون اندازه و حس ناامنی و غرور. وقتی سانگ‌وو سه‌بیوک رو سرزنش می‌کنه که بهت گفتم فقط مرد بیارین، جی‌یونگ فوری بدون هیچ تقلایی خودش رو کنار می‌کشه و می‌گه: اینجا جای من نیست؟ خب پس خودم می‌رم. انگار هیچ اتفاقی نیافتاده. مجدد، عین سه‌بیوک اون هم ترجیح می‌ده تنها باشه تا استیصال نشون بده. جی‌یونگ یه غرور زهرآگین داره که حس ناامنیش رو می‌پوشونه، یه حس ناامنی که حاصل فعل و انفعالاتش با مردهاست. هم سه‌بیوک هم جی‌یونگ خیانت دیده‌ان و دیگه نمی‌ذارن بهشون خیانت بشه حتی اگه بیشتر در معرض خطر قرار بگیرن.


https://wallpapers.com/images/high/squid-game-ji-yeong-mggsje81iq5qxin8.jpg

وقتی اون پدر روحانی می‌گه: "بیاین یه تیم ضعیف پیدا کنیم و اول بهشون حمله کنیم" جی‌یونگ پاسخ می‌ده: "مرد خدا بیشتر از ما به خون تشنه‌اس." این نشون‌دهنده‌ی بدبینی جی‌یونگ نسبت به دینه و نشون می‌ده که این ریاکاری رو بین پدرهای روحانی قبلا تجربه کرده و تشخیص می‌ده که چطوری از دین برای پوشوندن گناه‌هاشون استفاده می‌کنن.


https://pbs.twimg.com/media/FAwB7u1VQAAiCDE.jpg

ولی بعد از آشنایی با سه‌بیوک همین تجربه باعث ایجاد پیوند بین این دو نفر می‌شه. چون فورا بعد از این حرف جی‌یونگ سه‌بیوک پشتش درمی‌آد: "می‌دونی مردی که جلوی من بود چطوری مرد؟ کسی که فکر می‌کرد هم‌تیمیشه گردنش رو شکست." به لطف همین وجه مشترک روان‌شناختی سه‌بیوک می‌تونه با شک کمتری به جی‌یونگ نزدیک بشه نسبت به بازیکن‌های دیگه و فکر می‌کنم مهم‌تر از اون هم اینه که سه‌بیوک سعی می‌کنه همونطوری گی‌هون بهش کمک کرد به جی‌یونگ کمک کنه.

در مورد بدبینی جی‌یونگ، این برمی‌گرده به تجربه‌ی جی‌یونگ با الاهیات وقتی توی آسانسور به پدر روحانی می‌گه: "الان داری به درگاه کی دعا می‌کنی؟ خدا؟ خیال کرده‌ای به لطف خدا زنده‌ای؟" بعد خودش بدبینیش نسبت به دین رو با گفتن این نشون می‌ده: "لطفا به ما کمک کن که از حالا آدم‌های بیشتری رو بفرستیم پیشت..." که سه‌بیوک می‌پره وسط حرفش و می‌گه: "ساکت." جی‌یونگ جواب می‌ده: "با منی؟ یا اون بابا؟" و سه‌بیوک جواب می‌ده: هردوتون.


https://i.pinimg.com/originals/de/3e/2f/de3e2f98c3cf7c98653797ef9d77f3ee.jpg

دخالت سه‌بیوک نشون می‌ده که اون یه جایی بین از دست دادن و حفظ کردن ایمانش گیر افتاده. ولی ایمان فقط اشاره به "دین" نداره. به "امید" هم اشاره می‌کنه.

ولی جی‌یونگ این وسط گیر نیافتاده. جی‌یونگ دین و امیدش از بین رفته. جی‌یونگ رو نمی‌شه نجات داد. اون نمی‌خواد کسی نجاتش بده. ولی با این حال باز هم می‌خواد با سه‌بیوک ارتباط برقرار کنه وقتی بهش می‌گه: "اسمت چیه؟" و سه‌بیوک می‌گه: "واسه چی می‌پرسی؟" و جی‌یونگ می‌گه: "که با اسمت صدات کنم دیگه." و سه‌بیوک جواب می‌ده: "خب صدام نکن." سه‌بیوک تلاش‌های جی‌یونگ برای تقابل دوستانه پس می‌زنه.


https://64.media.tumblr.com/78949af22b53775a4b43c60ae24acc54/8c8484930af996ea-8e/s250x400/178bcf512c2ce451dff9ff75702c88abe6a9ea08.gifv

چیزی که عجیبه اینه که علی‌رغم بدبینیش جی‌یونگ دنبال دوست پیدا کردنه. که با یه نفر دیگه ارتباط برقرار کنه و سه‌بیوک هم مدام درخواستش رو پس می‌زنه.

وقتی همه دنبال یه هم‌تیمی برای بازی بعد می‌گردن سه‌بیوک بلند می‌شه می‌ره چون نمی‌خواد که التماس کسی رو بکنه که باهاش هم‌تیمی بشه. ولی این بار جی‌یونگه که سراغ سه‌بیوک می‌ره و ازش می‌خواد باهاش بازی کنه:

جی‌یونگ: هی، بیا با من بازی کن. مطمئن می‌شم که ببری.
سه‌بیوک: چجوری؟
جی‌یونگ: هر جوری لازم باشه.

جی‌یونگ نشون می‌ده که هدفش بردن یا زنده موندن نیست. بلکه فقط ارتباط گرفتن با سه‌بیوکه. می‌خواد هم‌تیمیش باشه. ولی سه‌بیوک باز هم باهاش راه نمی‌آد:

سه‌بیوک: چرا باید باهات بازی کنم؟
جی‌یونگ: یعنی ترجیح می‌دی بری التماس اون کارگرها رو بکنی که باهات بازی کنن؟ خیلی خجالت داره.
سه‌بیوک: خجالت یا نه مهم نیست. باید هر جوری شده ببرم.

جی‌یونگ سه‌بیوک رو می‌شناسه و می‌دونه چجوری باید باهاش راه بیاد. اینجا سوال پیش می‌آد که آیا سه‌بیوک نقش خواهر بزرگه رو توی این رابطه بازی می‌کنه یا این نقشه به عهده‌ی جی‌یونگه.


https://64.media.tumblr.com/765671dd9d0a763112f57ffd2aa5f434/397df95081c28f44-54/s540x810/b6a1d187200c640712866e31c2ad416a7ca5be5e.gifv

سه‌بیوک: چرا می‌خوای با من بازی کنی؟
جی‌یونگ: تو چرا از من خواستی باهاتون بازی کنم؟
سه‌بیوک: تو تنها کسی بود که بهت می‌خورد با ما بازی کنی.
جی‌یونگ: من هم الان همین حس رو دارم.

این دو زن توی این مرحله به هم احتیاج دارن. از دید همه این دو نفر ضعیف و عاجز هستن و از اونجایی که هیچ کدومشون نمی‌خوان التماس کسی رو بکنن با هم‌تیمی شدن می‌تونن مانع این بشن که احساساتشون رو جلوی دیگران به نمایش بذارن. در این نقطه نشون داده می‌شه که سه‌بیوک و جی‌یونگ بلاخره یکی رو پیدا کردن که بتونن بهش اعتماد کنن. با این حال جی‌یونگ از این رابطه دنبال جایزه نیست. حالا که این نقش بهش افتاده به عنوان خواهر بزرگتر یه ماموریت داره و این ماموریت نجات سه‌بیوک هست.

دو نفر توی محیط بازی روی راه‌پله می‌شینن و اینجاست که هدف جی‌یونگ مشخص می‌شه.

جی‌یونگ: این بزرگترین تراژدی بعد از جنگ کره‌است.
سه‌بیوک: چی بازی کنیم؟
جی‌یونگ: تو چقدر خشک و بی‌عاطفه‌ای.

جی‌یونگ قاطی هیجانات بازی جی‌یونگ دنبال اینه که با شوخی رو مخ سه‌بیوک بره که باهاش حرف بزنه. می‌خواد بهش برسه. درسته، برای این که یه دوست برای خودش پیدا کنه و داره سخاوتمندی به خرج می‌ده. اون دنبال اینه که برای سه‌بیوک هم یه ارتباط جدید فراهم کنه. و یه بار دیگه سه‌بیوک روی خوش نشون نمی‌ده.

جی‌یونگ: خب بلاخره تو جاسوس کره‌ی شمالی هستی؟
سه‌بیوک: مزخرف نگو. بگو چی بازی کنیم.

سه‌بیوک با خشم جواب می‌ده. خیلی بدعنقه. ولی جی‌یونگ معامله‌به‌مثل نمی‌کنه. اون کوتاه اومده. اون می‌دونه چه دیدگاهی از سه‌بیوک داره و می‌دونه هم از سه‌بیوک هم از این بازی چی می‌خواد.

جی‌یونگ: فقط قراره یه دست بازی کنیم. وقت هم داریم. بیا دقیقه‌ی آخر بازی کنیم.
سه‌بیوک: خب تا اون موقع چی کار کنیم؟
جی‌یونگ: حرف بزنیم.

جی‌یونگ می‌خواد حرف بزنه. فقط می‌خواد یه چیزی رو احساس کنه و قبل از مرگش یه رابطه بگیره. و توی این رقابت بی‌رحمانه یه نفر رو پیدا کرده که به لحاظ روحی باهاش همدرده. بنابراین قبل از مرگش می‌تونه یه رابطه بگیره. جی‌یونگ یه نوع حکمت داره. بیشتر از بی‌چارگیش. و این حکمته هنگام تیله‌بازی خودش رو نشون می‌ده. بلاخره بعد از کلی تقلا سه‌بیوک رو به حرف می‌گیره.


https://kenh14cdn.com/203336854389633024/2021/10/17/-16344567629641553453862.jpg

جی‌یونگ: خب چرا از شمال اومدی اینجا؟
سه‌بیوک: فکر می‌کردم اینجا بیایم اوضاع بهتره.
جی‌یونگ؟ خب؟ هست؟

جی‌یونگ سه‌بیوک رو می‌شکنه. اون چیزی که بهش می‌گفت "بی‌عاطفگی و سردی" سه‌بیوک رو می‌شکنه و جلوتر با این گرما، اشک‌های سه‌بیوک سرازیر می‌شن و با این اشک‌ها دردها هم می‌رن.


https://pbs.twimg.com/media/E_lNcUbVIAI4vkV.jpg

جی‌یونگ داره به سه‌بیوک کمک می‌کنه که احساسات نشون بده. که با احساساتش رودررو بشه و احساس انسانیت رو بهش برگردونه. ولی کار جی‌یونگ هنوز تموم نشده.

جی‌یونگ: اگه با اون همه پول از اینجا بری چی کار می‌کنی؟
سه‌بیوک: با برادرم یه خونه می‌خرم و مامانمو از کره‌ی شمالی می‌آرم.

اینجا جی‌یونگ یه گام دیگه برمی‌داره. اصرار می‌کنه که سه‌بیوک در مورد نقشه‌های آینده‌اش صحبت کنه. یه جورهایی امیدها و آرزوهاش. جی‌یونگ داره از این مکالمه لذت می‌بره ولی در اصل، این به خاطر سه‌بیوکه.

جی‌یونگ: با ۴۰ میلیارد وون می‌شه خیلی کارهای دیگه هم کرد. هیچی دیگه نمی‌خوای؟ (تقریبا ۳۳ میلیون دلار)

جی‌یونگ واقعا داره تلاش می‌کنه که سه‌بیوک از تخیلش استفاده کنه. می‌خواد سه‌بیوک خودش رو و درونش رو نشون بده. که در اعمقاش چی زندانی شده. برای جی‌یونگ مهم اینه که سه‌بیوک دوباره رویاپردازی کنه.

جی‌یونگ: جایی نیست که دلت بخواد بری؟
سه‌بیوک: جزیره‌ی ججو.
جی‌یونگ: جزیره‌ی ججو؟
(سه‌بیوک سرش رو به معنای "آره" تکون می‌ده.) توی تلویزیون دیدمش. خیلی شگفت‌انگیز بود و اصلا شبیه کره نبود.

و امید کوچیکی که درون سه‌بیوک زندگی می‌کنه وجود داره علی‌ٰرغم همه‌ی دردها و تقلاهاش، باز هم اونجاست. و جی‌یونگ پیداش می‌کنه.

خب حالا چرا جی‌یونگ باید کاری کنه که سه‌بیوک امید داشته باشه و رویاپردازی کنه؟ به ۲ دلیل:

۱. چون از همون اول بازی برنامه داشت که خودش رو برای سه‌بیوک قربانی کنه.:


https://wlord.org/wp-content/uploads/2021/09/1632244799_image.png

جی‌یونگ: مطمئن می‌شم که ببری.
سه‌بیوک: چجوری؟
جی‌یونگ: هر جوری که لازم باشه.

از اول تیله‌بازی تا آخرش. از همون لحظه‌ی که که گفت مطمئن می‌شم که ببری تا اون لحظه‌ی که گفت اول تو بنداز، جی‌یونگ حرکت‌های حساب‌شده کرد که صحنه‌ی فداکاری خودش رو فراهم کنه.


https://gaymingmag.com/wp-content/uploads/2021/09/squidgame1.jpg

جی‌یونگ: بیا بازی رو توی یه دست تموم کنیم. بیا همه‌ی تیله‌ها رو بذاریم وسط و فقط یک دست بازی کنیم.

جی‌یونگ اوایل مکالمه سه‌بیوک رو راضی می‌کنه که فقط یک دست بازی کنن و برای حرف زدن با سه‌بیوک با توجه به زمان راه دیگه‌ای هم نیست که پیشنهاد بده.

و دلیل دوم که می‌خواد سه‌بیوک امید و رویا داشته باشه، اینه که می‌خواد فداکاریش حروم نشه. یعنی می‌خواد سه‌بیوک بره بیرون و یه زندگی خوب داشته باشه. می‌خواد سه‌بیوک یه دلیل برای زندگی و امیدوار بودن داشته باشه.

---

پایان قسمت اول :Smiley36:

گفتم شاید دوست نداشته باشین ادامه ندادم و ضمنا دستم هم درد گرفت :Smiley14:

بعد از اتمام این صحنه بازیگر سه‌بیوک نتونست جلوی خودش رو بگیره و گریه کرد (https://youtu.be/wQiy-xONjJA?t=218) :Smiley24:



https://www.youtube.com/watch?v=R4vgDZwIKRQ

[H a M i D]

هوانگ دونگ-هیوک در مصاحبه ای گفته که عشق و علاقه و فشار طرفداران پرشمار Squid Game چاره‌ای برای او نذاشته تا او به ساخت فصل دوم این سریال بسیار موفق فکر کنه.
دونگ-هیوک گفته که هم‌اکنون مشغول برنامه‌ریزی برای فرایند تولید بوده، اما هنوز برای صحبت کردن درباره فصل دوم زود است. Squid Game با محبوبیت شگفت‌انگیز خود ظرف چند ماه گذشته‌ تبدیل به پربیننده‌ترین سریال تاریخ سرویس نتفلیکس شده است.
https://www.polygon.com/22771995/squid-game-creator-confirms-season-2-return-seong-gi-hun

[pro_translator]

هوانگ دونگ-هیوک در مصاحبه ای گفته که عشق و علاقه و فشار طرفداران پرشمار Squid Game چاره‌ای برای او نذاشته تا او به ساخت فصل دوم این سریال بسیار موفق فکر کنه.
دونگ-هیوک گفته که هم‌اکنون مشغول برنامه‌ریزی برای فرایند تولید بوده، اما هنوز برای صحبت کردن درباره فصل دوم زود است. Squid Game با محبوبیت شگفت‌انگیز خود ظرف چند ماه گذشته‌ تبدیل به پربیننده‌ترین سریال تاریخ سرویس نتفلیکس شده است.
https://www.polygon.com/22771995/squid-game-creator-confirms-season-2-return-seong-gi-hun

حیف شد... امیدوار بودم همینجا تموم بشه چون پیام خودش رو رسوند. به خصوص وقتی سازنده خودش ندونه باید چی کار بکنه.

البته من کلا با اسپین‌آف زیاد میونه‌ی خوبی ندارم و BCS هم مثل Breaking Bad نبود برام :Smiley7:

[saeedporreza9]

حیف شد... امیدوار بودم همینجا تموم بشه چون پیام خودش رو رسوند. به خصوص وقتی سازنده خودش ندونه باید چی کار بکنه.

البته من کلا با اسپین‌آف زیاد میونه‌ی خوبی ندارم و BCS هم مثل Breaking Bad نبود برام :Smiley7:

عزیز دل اسپین آفی در کار نیست فعلا.ساخت فصل دوم تایید شده و بازگشت شخصیت اصلی یعنی ادامه سریالو خواهیم دید.
فکر نکنم اسپین آف بسازن و با فلش بک اتفاقات گذشته رو نشون بدن.

[pro_translator]

عزیز دل اسپین آفی در کار نیست فعلا.ساخت فصل دوم تایید شده و بازگشت شخصیت اصلی یعنی ادامه سریالو خواهیم دید.
فکر نکنم اسپین آف بسازن و با فلش بک اتفاقات گذشته رو نشون بدن.

ببخشید ظاهرا اشتباه تایپی پیش اومده من می‌خواستم تایپ کنم: "البته من کلا با اسپین‌آف هم زیاد میونه‌ی خوبی ندارم" که اون واژه‌ی "هم" از قلم افتاد موقع تایپ کردن. :Smiley36:

وگرنه تفاوت فصل ۲ و اسپین‌آف رو کی نمی‌دونه آخه؟ :Smiley14:

[smh2011]

برای من و شمایی که اگه بشه اسمشو گذاشت مخاطب معمولی سینما نیستیم و به اندازه یکی دو اپسیلون جلو تر از بقیه ایم، بهتره که همچین بمب های ترند شده ای رو درجا نبینیم.
چون همونطور که همه یهو رو میارن به دیدن امثال مانی هایست، پیکی بلایندر، اسکویید گیم و... و همه جا به به و چه چه میکنن از توکیو و سیگار کشیدن های کیلین مورفی من و شما هم در مقابلشون موضع میگیریم و حتی تا جایی پیش میریم که کل اون اثر رو زیر سوال میبریم.

بالاجبار و به دلیل مشغله های شخصی مدتی بود که از دنیای فیلم و سریال دور بودم. تاجایی که حتی دسترسی به لپ تاپ و مانیتور هم نداشتم. اسکویید گیم رو از یه بنده خدایی روی موبایلم گرفتم و دیدمش.
باید بگم که در درجه اول خوشحالم که سریالی که این قدر همه گیر شده حداقل از لحاظ بصری از خیلی از آثار دیگه سرتر هست. سریال شروع خوبی داره و برای یه پایلوت به خوبی وقت میزاره تا چندتا کارکترش رو معرفی کنه و درعین حال یه چشمه ای از بازی های مرگبارش رو هم نشونمون بده. تا یادم نرفته بگم که همون مرحله اول بازی از نظر من بهترین مرحله بازی بود وهرچی جلو میرفتیم بازی ها افت میکردن و از همه بدتر هم اون پل شیشه ای و خود بازی اسکویید بود.
اکثر مشکلات و گاف های داستانی رو دوستان گفتن. شخصیت ها در ابتدای سریال خوب معرفی میشن ولی همونجا رها میشن. داستان اصلی و فرعی مثل ورود اون پلیس به جزیره، قاچاق اجزای بدن، مرد پشت ماسک، داستان زندگی به اصطلاح سربازان توی جزیره و حتی ورود vip ها همه و همه شروع عای خوبی دارن ولی همونجا رها میشن و استفاده ای از پتانسیل بالاشون نمیشه.
سریال خیلی راحت میتونست با این تصاویر زیباش و داستانی که برای گفتن انتخاب کرده در لایه های زیرین خودش پیام های اجتماعی، فلسفی بده. جامعه رو نقد کنه. از طرفی هم میتونست صرفا به یک اثر سرگرم کننده تبدیل بشه. ولی خب به هیچکدوم نمیرسه و فقط به یکی دو تا توییست بسنده میکنه.
از دیدن سریال پشیمون نیستم. اتفاقن بعد از یکسری لحظاتش هم لذت بردم ولی برای دیدن فصل دومش نیاز به چیز خیلی بیشتری از اونچه که تا الان ارائه داده دارم.

[H a M i D]

رسمی شد
نتفلیکس رسما با ساخت فصل دوم سریال squid game موافقت کرد.
منبع:https://www.wsj.com/articles/squid-game-season-two-is-coming-netflix-confirms-11655125480