سینمای وحشت | (بحث و تبادل نظر)

[Irag]

مي‌توان گفت اولين‌بار اين آلماني‌ها بودند كه به ترسيدن در سينما تشخص و كاراكتر بخشيدند، با خلق مكتبي به نام اكسپرسيونيسم، با كاراكترهايي مثل دكتر كاليگاري، نوسفراتو و فاوست و نورپردازي‌هاي تند پر از كنتراست كه به هر شي‌ء، موجود و قصه‌اي مي‌توانست كيفيتي رازآلود، مبهم و دلهره‌زا ببخشد و با استعدادي كه ريشه‌هاي آن را شايد مي‌بايست در فضاي گوتيك امپراتوري بوهمي با جنگل‌هاي انبوه تاريكش و دانشگاه‌هاي كهن مرموزي كه در آنها موجوداتي مثل دكتر فاوست و دكتر فرانكشتين مي‌آموختند كه چگونه باهستي دربيفتد و به عالم‌بودن و جادوگري هر دو متهم بودند، جست‌وجو كرد. اكسپرسيونيست‌ها شايد ادامه‌ي منطقي اين ميراث در عصري بودند كه تصوير و دوربين حرف اول را مي‌زد. آدم‌هايي مثل وينه و مورنائو به عنوان جادوگران عصر جديد، شايد زودتر از ديگران و قطعا زودتر از آمريكايي‌ها ارزش ترسيدن و دلهره را در بارآوري هنر جديد درك كردند و راه نمايش آن را به شكلي مؤثر يافتند. سال 1931 هنگام اولين نمايش دراكولا 28نفر در سالن سينما از ترس بيهوش شدند! و استوديوها راه جديد اعمال قدرت را بعد از عشق، جنايت و موسيقي، در وحشت و دلهره رديابي و كشف كردند: مي‌شود مردم را با انتخاب و اختيار خودشان رهره‌ترك كرد و بابتش از آنها پول گرفت. ترسناك‌ها شايد از اين نظر بزرگ‌ترين قربانيان هاليوود باشند. با آغاز دهه‌ي 60 هيولاها و ترس‌ها تغيير ماهيت دادند. دروني، خانگي، نزديك، واقعي، در دسترس و كم‌هزينه شدند. ساخته‌شدن‌ "رواني" در 1960 با داستان ساده‌ي شهري، ساختار نيمه‌تجربي، پروداكشن ارزان و فروش بالايش راه را براي شكوفايي سينماي ارزان ترسناك باز كرد و در عين حال تهديد و بي‌رحمي موجود در دل زندگي را به روي پرده آورد. ترسي كه آدم‌هايي مثل هيچكاك و پولانسكي با آثاري مثل "رواني"، "انزجار" و "مستاجر" به تصوير مي‌كشيدند هيچ ربطي به قصرهاي مخوف و ارواح خبيث و هيولاهاي برخاسته از عمق اقيانوس نداشت. ترس در اين قصه‌ها كيفيتي مبهم با منبعي نامعلوم و نديدني داشت. بيشتر از جنس دلهره و تشويش بود. از طرفي با ظهور آدم‌هاي با استعداد و سينمابلد و خوش‌ذائقه‌اي مثل اسپيلبرگ،ريدلي‌اسكات و جاناتان دمي شاخه‌ي ترسناك‌هاي كلاسيك كه هيولاها،ارواح و قاتل‌ها به هر حال در آن حرف اول را مي‌زدند. شكلي آبرومندانه، حرفه‌ايي و نه ساده‌انگارانه به خودش گرفت. "سكوت‌بره‌ها"ي جاناتان دمي در 1990 اولين فيلم اين ژانر را كه توانست پنج جايزه‌ي اسكار را از آن خودش كند، رقم زد و "ديگران" آمنابار با فضاي گوتيكش شايد بازگشتي بود هر چند پر‌رزق و برق به ميراث اسلاف آلماني‌اش در اولين دهه‌هاي سينما. ترسناك‌ها هنوز از ژانرهاي محبوب سينما و البته همچنان شهروندان درجه دوم آن هستند. [Slasher] »» در تعريفي ساده، اسلشر به آن دسته از فيلم‌هاي ترسناك اطلاق مي‌شود كه در آنها قاتلي اغلب روان‌پريش با اشيايي تيز و برنده‌ مانند دشنه، چاقو يا حتي اره‌برقي به جان قربانيان خود مي‌افتد. گرچه واژه اسلشر كه‌ گاه در مورد تمام فيلم‌هايي كه استفاده فزاينده‌اي از خشونت گرافيكي مي‌كنند به كار مي‌رود اما نبايد فراموش كرد كه دو عنصر قاتل روان‌پريش و استفاده از آلت‌قتاله برنده در اين فيلم‌ها نقشي كليدي بازي مي‌كنند. فيلم‌هاي ترسناك اسلشر به دليل صحنه‌هاي خونين و دلخراش خود بيشترين انتقاد را متوجه ژانر ترسناك كرده‌اند و شايد به همين دليل تنها در برهه‌هاي زماني خاصي توانسته‌اند به اقبال عمومي دست پيدا كنند. اولين فيلم‌هاي مهم اين ژانر در سال 1960 با دو فيلم تاثيرگذار "چشم‌چران" و "رواني" پا به ميدان گذاشتند. اما اسلشر پر مخاطب و محبوب در سال‌هاي بعد با فيلم‌هاي "هالووين و جمعه سيزدهم" عرض اندام كردند. ساخت فيلم خوش‌ساخت "جيغ" در سال 1996 باعث رونق دوباره اين زير‌ژانر در دهه 90 شد. در دهه 2000 "الي‌راث" از فيلمسازان پيگير زير‌ژانر اسلشر است. »» آثار شاخص: Psycho 1960 / The Texas Chainsaw Massacre 1974 / My Bloody Valentine 1981 / Hostel 2005 [Splatter] »» اسپلترها از ساختارشكن‌ترين و بي‌پرده‌ترين فيلم‌هاي ترسناك هستند كه به قول منتقد فيلم "مايكل آرنزن" سعي مي‌كنند خون و خون‌ريزي اغراق شده را به چشم يك شكل هنري ببينند و با استفاده از جلوه‌هاي ويژه ظاهري جذاب براي صحنه‌هاي خشن خود طراحي كنند. در اين فيلم‌هاي اغلب زيرزميني، ناهنجاري‌هاي اخلاقي و اجتماعي جزو مضامين كليدي به‌شمار مي‌روند و اين مضامين معمولا به شكلي بي‌محابا به تصوير كشيده مي‌شوند. واژه "اسپلتر" اولين‌بار به‌وسيله جرج‌رومرو در مورد فيلم "سپيده‌دم‌مردگان" (1978) استفاده شد كه يكي از فيلم‌هاي مهم ژانر ترسناك هم به شما مي‌رود. »» آثار شاخص: Night of the Living Dead 1968/ Re-Animator 1985 /Dawn of the Dead 1978 /Army of Darkness 1992 [Giallo] »» ايتاليا هم از كشورهايي است كه در سينماي وحشت صاحب سبكي مختص به خود موسوم به "جالو" است. جالوهاي سينمايي ريشه در آثار ادبي جالو دارند كه از دهه 1920 به تاثير از آثار پليسي و جنايي نويسندگان صاحب‌نام بريتانيايي و آمريكايي، كساني مانند آگاتاكريستي، الري‌مك‌كوئين، ادمك‌براين و ريموند‌چندلر در فضاي ادبي ايتاليا پا گرفتند و اغلب به همت موسسه ماندادوري در قالب كتاب‌هاي ارزان قيمتي با جلد زردرنگ منتشر مي‌شدند. وقتي "ماريو‌ باوا" در سال 1963 فيلم "دختري كه زياد مي‌دانست" را با الهام از "مردي كه زياد مي‌دانست." هيچكاك كارگرداني كرد به عالم سينما هم راه يافت. "داريو‌ آرجنتو"، "لوچيو فالچي"، "سرجو مارتينو"، امبرتولنزي و البته ماريو باوا فيلمسازاني بودند كه در دهه 60 و 70 ابتدا با اقتباس از آثار ادبي جالو و سپس با نگارش فيلمنامه‌هاي نه‌چندان منسجم آثار ترسناكي را كارگرداني كردند كه بيش از هر چيز به ميزانسن و اسلوب‌هاي بصري متكي بودند. »» آثار شاخص: The Bird with the Crystal Plumage 1970 / Deep Red 1975 / Blood and Black Lace 1964 [Zombie Movies] »» طبق افسانه‌هاي اقوام ساكن در هائيتي و كشورهاي حاشيه درياي كارائيب، زامبي‌ها به انسان‌هاي فاقد عقل و بدون روحي گفته مي‌شود كه بعد از مرگ جسمشان به تسخير نيروهاي جادويي درمي‌آيد و مي‌توانند به وسيله گاز گرفتن و از طريق بزاق دهان خود، افراد سالم را نيز به زامبي تبديل كنند. زامبي‌هاي افسانه‌ايي پيش از آنك هبه فيلم‌هاي سينمايي پا بگذارند در فرهنگ عامه به‌خصوص ادبيات ترسناك به‌رسميت شناخته شده بودند تا اينكه در سال 1932 براي اولين بار در فيلم "زامبي سفيد" با بازي بلالو‌گوسي به حوزه سينما هم پا گذاشتند. اما اين "جرج رومرو" بود كه با فيلم "شب ‌مردگان زنده" و دنباله‌هاي آن تعريف جديدي از زامبي‌ها ارائه داد و با خون آشام نشان دادنشان وجهه هيولاهايي آخرالزماني به آنها بخشيد كه تا سال‌ها در ديگر فيلم‌هاي ترسناك هم پابرجا ماند. »» آثار شاخص: Day of the Dead 1985 / I Walked with a Zombie 1943 / Zombie 2 [J-Horror] »» ساخت فيلم‌هاي ترسناك در سينماي ژاپن از سال‌هاي ابتدايي تاريخ سينما رواج داشته است و فيلمسازان ژاپني همواره متأثر از داستان‌هاي روح‌محور ادبيات ژاپن كه در زبان ژاپني "كوايدان" ناميده مي‌شوند فيلم‌هاي ترسناك پرشماري كارگرداني كرده‌اند. جي-‌هارور واژه‌اي است كه در فرهنگ‌هاي سينمايي به سينماي ترسناك ژاپن اطلاق مي‌شود اما بيشتر در مورد فيلم‌هايي در سينماي ژاپن به كار مي‌رود كه توجه ويژه‌اي به ترس‌هاي روان‌شناختي متأثر از روح‌ها و اجنه دارند. گرچه جي-هارورها از سال‌ها پيش در سينماي ژاپن حضور داشته‌اند مثلا "اگتسومونوگاتاري" 1953 و "كوايدان" 1964 اما موفقيت بي‌سابقه فيلم "حلقه" در سال 1998 زمينه‌ساز تجديد حيات آنها شد؛ تجديد حياتي كه استقبال استوديو‌هاي آمريكايي را به همراه داشت و به بازسازي تعدادي از اين فيلم‌ها در هاليوود انجاميد. »» آثار شاخص : Ring 1998 / The Happiness of the Katakuris 2002 / Kaidan 1964 / The Sinners of Hell 1960 [K-Horror] »» سينماي كره در سال‌هاي قرن بيستم تا حدي زيادي از بحران‌هاي سياسي و اجتماعي خاصي مانند اشغال كره توسط ژاپن، و جنگ كره تاثير پذيرفته و به همين دليل تاريخ پر افت و خيزي داشته است. اما از اواسط دهه 1990 كره‌جنوبي برخلاف كره‌شمالي توانست با خلق يك زبان سينمايي جديد و ميدان دادن به فيلمسازان نوگرا چهره منحصر به فردي از سينماي كره به نمايش بگذارد كه فيلمسازاني مانند پارك‌چان‌ووك و كيم‌كي‌دوك از سرآمدان آن به شمار مي‌روند. كي‌هارورها مانند ترسناك‌هاي ژاپني بيشتر با مضامين روان‌شناختي مرتبط هستند و با تكيه بر قصه‌ها و افسانه‌هاي فولكور آسياي شرقي داستان‌هاي اغلب روح‌محور خود را پيش مي‌برند در مهم‌ترين كي-هارورهايي كه در سال‌هاي اخير ساخته شده‌اند مانند "افسانه دو‌خواهر" 2003 ردي از خشونت افسارگسيخته به چشم نمي‌خورد و در عوض بار اصلي فيلم بر دوش فضاسازي گذاشته شده است. »» آثار شاخص: A Tale of Two Sisters 2003 / Phone 2002 / The Quiet Family 1998 / Hansel and Gretel 2007 »» منبع : ويژه‌نامه سينما تلويزيون همشهري‌ماه (24)، شماره‌ي 70 و 39 »» پ.ن2 : برخی تاپیک‌های دوست و برادر: دگما 95 / موج نو / سینما جنگ / سینما عاشقانه /سینمای وسترن / سینمای ژاپن

[kingnessi]

خلاصه داستان: سوزوکی یه نقاش و نویسنده ی ناموفقِ مانگاهای ژاپنیه و از همسرش گرفته تا ناشرهای مانگا همه بهش میگن که استعدادی توی این کار نداره ؛ تا اینکه یه شب همسرش عصبانی میشه و اونو از خونه بیرون میکنه ... سوزوکی توی روزهای بعدی با اتفاقات عجیبی روبرو میشه و حالا به نظر میرسه به آرزوش رسیده و توی اون اوضاع عجیب و آخرزمانی تبدیل به قهرمانی شده که همیشه توی مانگاهاش خلق میکرد. فضا سازی I Am a Hero خیلی شبیه به انیمه های ژاپنیه و با استفاده از المانهای انیمه ای ، فضای جدید و جالبی رو توی ژانر آخرزمانی و زامبی محور بوجود آورده ... شخصا تا حالا مانگا نخوندم و به غیر از چند عنوان سینمایی و انیمه سریالی آشنایی چندانی با این سبک ندارم ولی این فیلم خیلی برام جالب بود و فکر کنم برای اونایی که مثل من آشنایی ندارن با مانگاهای ژاپنی ، این فیلم میتونه تجربه جالب و جدیدی باشه. نکته مثبت دیگه ای که این فیلم داره پرداخت خوب داستان و جنبه ترسناک اون و زامبی هاست ... مرده های زنده توی این فیلم خیلی جالب طراحی شدن و در کنار اون کمدیِ همیشگی آثار شرق آسیا خیلی برای بیننده میتونن جذاب باشن ... ساخت سکانس های تعقیب و گریز و حمله ی زامبی ها هم بسیار خوب از کار دراومده و یکی از دستاوردهای خوب این فیلمه. این فیلم نزدیک ترین کار به آثار George Romero و تعریفش از زامبیهاست ... دقیقا مشابه سینمای رومرو ، توی این فیلم هم زامبی ها شخصیت دارن و فقط یه سری مترسک متحرک نیستن که وسیله ای برای نمایش حرکات جالب و آکروباتیک ستاره های فیلم باشن ، بلکه هنوز وجهه انسانی دارن و هر کدوم به یه شکلی با بقیه تفاوت دارن ؛ از لحاظ داستانی هم این فیلم بهره های زیادی از سینمای رومرو گرفته که واسه طرفداران ژانر میتونه خیلی جذاب باشه. از لحاظ فنی I Am a Hero کاملا غافلگیر کننده س ... چندتا سکانس پلان هم داره که همراه با حرکات جالب دوربین واقعا عالی شدن و سطح متفاوتی از فیلمهای زامبی محور رو به بیننده نشون میده ... البته نباید از موسیقی خوبِ فیلم هم غافل شد که کمک زیادی به سکانس های تعلیق فیلم میکنه. I Am a Hero فیلم جالبیه و واضحه که سطحش از فیلمای زامبی محورِ آمریکایی بالاتره ؛ و یکی از فیلمهای خوبیه که توی این ژانر دیدم. 6.5/10 پ ن: نمیدونم مانگا معادل فارسی داره یا نه ولی یه فرم نوشتاری-تصویری هست که اصالتا متعلق به کشور ژاپنه (اگر اشتباه نکنم) و تاریخچه قدیمی و خیلی پرباری هم داره ... انیمه های ژاپنی هم عمدتا از روی این مانگاها ساخته میشن. واسه اونایی هم که تا حالا اسم مانگا رو نشنیدن ، یه چیزی مثل داستانهای مصور یا کمیک بوک هاست.

[kingnessi]

خلاصه داستان: ورونیکا و دوتا دوستانش توی زیرزمین مدرسه شون با تخته میخوان روح پدرش رو احضار کنن ، اما یه اتفاق اونها رو میترسونه و کار ورونیکا هم به درمونگاه کشیده میشه ... بعد از این ماجرا اتفاقاتی میوفته که ورونیکا در مرکز تمام اونها قرار داره. مهمترین ویژگی سینمای پاکو پلازا مشابه جیمز وان دوربینشه ، دوربین و فیلمبرداریِ آثار پلازا امضای مخصوص این کارگردان خوش ذوق و توانمنده که به بهترین شکل از اون توی کارهاش استفاده میکنه. Verónica یه فیلم ترسناک کامله که میدونه چه چیزی رو میخواد تعریف کنه و به خوبی براش زمینه چینی میکنه ، در بهترین موقع و به شکل خلاقانه ای از سکانس های مرموز و وحشتناک استفاده میکنه و در نهایت ضربه ی نهایی رو به بهترین شکل وارد میکنه. پلازا این بار یه قدم بزرگ به سمت تغییر برداشته و کاملا هم موفق بوده ، این کارگردان رو با سری فیلمهای REC میشناسیم اما تجربه جدیدش نه تنها کاملا متفاوت هست بلکه کاملترین فیلمش تا به امروزه ... دوربین پلازا به بلوغ کامل رسیده و حالا به بهترین شکل عصای دست فیلمساز شده ... خلاقیت فیلمساز به سطح بالایی رسیده و اونقدر حرکات جالب و جدید توی این فیلم میبینیم که واقعا تحسین برانگیزه. Verónica اِلمانهای ترسناکش رو به بهترین شکل استفاده میکنه و زیاده روی نمیکنه روی یک ایده ... بهترین سکانس های فیلم رو رابطه بچه ها با هم تشکیل میده و دقیقا مثل نقاشی که توی فیلم میبینیم "وقتی دسته گرگهای وحشی حمله میکنن بزرگترین ترس انسانی اتفاق میوفته ، ترس از شکارچی" در مورد بخش فنی فیلمِ قابل قبولیه ، Verónica در بین فیلمهای ژانر وحشت مدرن و سبک خونه جن زده از فیلمهای دیدنی و خوبه و میتونه الگوی مناسبی برای فیلمهای دیگه باشه. Verónica تازه ترین اثر پاکو پلازا با یه داستان درگیر کننده و روایت مناسب یکی از فیلمهای خوب و تماشایی ژانر وحشت توی چند سال اخیره. امتیاز 7/10

[kingnessi]

تریلر سومین قسمت از مجموعه سینمایی Annabelle به نام Annabelle Comes Home منتشر شد. این فیلم سینمایی که وقایع آن پس از ورود عروسک ترسناک به موزه ی شخصی خانواده "وارن" روایت میشود ، اولین تجربه کارگردانی Gary Dauberman است که نویسنده فیلمنامه هایی همچون مجموعه های Annabelle و It بوده است. Vera Farmiga و Patrick Wilson در این فیلم نقش های خود در مجموعه فیلم Conjuring را تکرار خواهند کرد. James Wan نیز در کنار دوبرمن نگارش فیلمنامه را عهده دار بوده است. Annabelle Comes Home در تاریخ بیست و هشتم ژوئن 2019 (هفتم تیرماه 1398) به روی پرده سینماها خواهد رفت.

[kingnessi]

تجربه نشان داده ژانر وحشت رگه ی اصلی خلاقیت در سینماست و هر ساله کارگردان های جوان با ایده های جذاب خود در این ژانر ، نام خود را بر سر زبانها می اندازند. دو فیلم زیر اولین تجربه این کارگردان های جوان هستند که "شاید" نام آنها را در آینده بیشتر بشنویم. La influencia نخستین تجربه کارگردانی Denis Rovira van Boekholt فیلمساز جوان اسپانیایی تبار است که قرار است در تاریخ بیست و یکم جوئن 2019 (سی و یکم خرداد 1398) در اسپانیا به روی پرده برود. Emma Suárez بازیگر مشهور اسپانیایی و برنده دو جایزه Goya در کنار Maggie Civantos ستاره سریال های Vis a vis و Las Chicas Del Cable در این فیلم ایفای نقش خواهند کرد.

The Head Hunter اولین اثر بلند Jordan Downey کارگردان جوان آمریکاییست که در ژانر وحشت ساخته شده است. این فیلم امروز یعنی پنجم آوریل 2019 (شانزدهم فروردین 1398) منتشر خواهد شد.

[kingnessi]

تریلر رسمی فیلم سینمایی Crawl منتشر شد. این فیلم سینمایی توسط Alexandre Aja فیلمساز فرانسوی کارگردانی شده است. Aja در کنار فیلمسازانی همچون François Ozon و Gaspar Noé به عنوان یکی از افراد اصلی جریان New French Extremity نام خود را مطرح کرده و در کارنامه خود فیلمهای سینمایی همچون Mirrors ، High Tension و The Hills Have Eyes را دارد. داستان این فیلم در مورد پدر و دختری است که در میان یک طوفان بسیار شدید گیر افتاده اند. در این فیلم سینمایی که قرار است دوازدهم جولای 2019 (بیست و یکم تیرماه 1398) اکران شود ، Kaya Scodelario بازیگر جوان بریتانیایی نقش اصلی را بر عهده دارد.

[kingnessi]

اولین تریلر از فیلم سینمایی Midsommar منتشر شد. Midsommar دومین تجربه کارگردانی Ari Aster کارگردان جوان آمریکاییست که با ساخته اول خود Hereditary سروصدای فراوانی به پا کرد و توجهات را به خود جلب نمود. Midsommar که معادل سوئدی "اواسط تابستان" است ، در میانه تابستان 2019 (هجدهم مردادماه 1398) در ایالات متحده آمریکا به روی پرده سینماها خواهد رفت. هنوز داستان دقیقی از این فیلم منتشر نشده ولی ژانر آن وحشت خواهد بود و مثل تجربه قبلی کارگردان داستان حول محور جادوگری و مسائل مربوط به آن میچرخد.

تریلر رسمی این فیلم سینمایی منتشر شد.

[kingnessi]

تریلر سومین قسمت از مجموعه سینمایی Annabelle به نام Annabelle Comes Home منتشر شد. این فیلم سینمایی که وقایع آن پس از ورود عروسک ترسناک به موزه ی شخصی خانواده "وارن" روایت میشود ، اولین تجربه کارگردانی Gary Dauberman است که نویسنده فیلمنامه هایی همچون مجموعه های Annabelle و It بوده است. Vera Farmiga و Patrick Wilson در این فیلم نقش های خود در مجموعه فیلم Conjuring را تکرار خواهند کرد. James Wan نیز در کنار دوبرمن نگارش فیلمنامه را عهده دار بوده است. Annabelle Comes Home در تاریخ بیست و هشتم ژوئن 2019 (هفتم تیرماه 1398) به روی پرده سینماها خواهد رفت.

تریلر دوم نیز منتشر شد. مشاهده

Annabelle Comes Home ، ششمین فیلم از مجموعه فیلمهای موسوم به دنیای احضار (The Conjuring Universe) است. فیلم بعدی این مجموعه ، The Conjuring 3 است که در سال 2020 اکران خواهد شد.

[ESajad]

The Furies

این فیلم از دو سه فیلم مشهور کپی شده فیلم هایی مثل اره و مسابقه مرگ و پیج اشتباه
شخصیت ها در فضایی ترکیب شده از این فیلم ها گیر افتادن این نکته رو به مرور خواهید دید
میشه از این ایراد چشم پوشی کرد چرا که گاهی اوقات کپی درست و حسابی و به جا ایرادی نداره
خیلی از فیلم های مخصوصا در ژانر وحشت از یک ایده،فیلم یا ساخته ایده گرفته میشه
این فیلم هم یک ایده خوب داره که خوب به کار گرفته میشه و باعث میشه
به عنوان یک فیلم ترسناک،کشنده و خونین باشه که به راحتی نمیشه ازش گذشت
کارگردان کار اولی فیلم قابل قبولی رو ساخته برای شروع فیلم بدی نساخته خوبه
در اکثر سکانس ها به خوبی ترس رو به دل ببینده تزریق می کنه و زهرش رو می ریزه
اگر نکات مثبت فیلم رو در کنار هم قرار بدیم با یک فیلم قابل قبول طرفیم
برای یکبار دیدن فیلم خوبیه
به نظر من فیلم ترسناک سرگرم کننده ای بود

[kingnessi]

تریلر رسمی Gretel & Hansel منتشر شد.

این فیلم سینمایی داستان معروف برادران گریم را نه به روایت آمریکایی بلکه بصورت اورجینال و اصلی اش روایت میکند. "گرتل و هانسل" سی و یکم ژانویه اکران خواهد شد.

تماشای تریلر

[kingnessi]

خلاصه: خواهر و برادری توسط مادرشون از خونه خودشون رونده و آواره میشن تا اینکه به کلبه ای توی جنگل میرسن. فیلم از لحاظ فنی فوق العاده خوبه و به همون اندازه از لحاظ داستانی مزخرفه. از لحاظ فیلمبرداری، نورپردازی و خلاصه "فرم" میشه فیلم رو با بهترین ها مقایسه کرد و انصافا تماشای سکانس به سکانس فیلم لذت بخشه. اما وقتی به محتوا و داستان میرسیم هیچی برای ارائه نداره. بدترین محتوای ممکن در کنار بهترین فرم ممکن. نکته قابل توجه دیگه بازیگریه. هر دو شخصیت اصلی عالی بازی میکنن بخصوص سوفیا لیلیس که نشون میده برخلاف هم نسلاش واقعا بازیگری رو بلده. در کل دیدنش میشه گفت می ارزه و توصیه میشه.

5/10