Cassadee Pope - Torn - Season 3
کسیدی پوپ شاید با انگیزهترین شرکتکننده در بین تمام فصلهای The Voice USA بود. بیشتر سبکش پاپ و کانتری بود و شاید به همین دلیل بلیک رو به عنوان مربی انتخاب کرد. به نظرم انگیزه، روحیه جنگندگی و تکنیکش جلوتر از صداش بود وگرنه خواننده خوشصداتر از این هم در این برنامه زیاد دیده شده. ایشون برنده فصل سوم هست. شاید یکی از دلایل موفقیتش در این برنامه این بود که قبلأ تجربه خوانندگی در یک گروه موسیقی رو داشته. اجرای اولش هم جزو بهترین اجراهای اول The Voice USA هست و من مدال نقره رو بهش اختصاص میدم.
|
Alisan Porter - Blue Bayou - Season 10
در مورد الیسن پورتر باید بگم که اولین اجراش به شدت کلاسیک بود و تحسین داورا رو هم برانگیخت به طوری که آدام لوین حتی دستش رو هم بو.سید. نقطه قوتش این بود که وسعت صدا و حنجره خوبی داشت و نتها رو خیلی خوب میکشید. هرچند که کمی صداش جیغ بود ولی اینقدر با تکنیک بود که حتی جیغ زدنهایش هم لذتبخش بود. ایشون برنده فصل دهم هست و کریستینا آگویلرا رو به عنوان مربی انتخاب کرده بود. خلاصه اجرای اولش خاطرهانگیز بود و پایان خوبی هم داشت.
|
لیلی پاسرو تکنیک فوقالعادهای از خودش در اجرای اول نمایش داد و صداش رو خیلی خوب میکشید. در واقع هم وسعت صدای خوبی داشت و هم آهنگی رو انتخاب کرده بود که بتونه تکنیک خودش رو هم نشون بده و نتیجه موفقیتآمیز بود. به طوری که هیچ کدام از داوران نمیخواستن لیلی رو از دست بدن و اینجاست که آلیشا کیز برگ برنده خودش را رو میکنه! بلیک در موردش گفت که سبکش به کلاسیک میخوره و ازش پرسید ممکنه من رو به عنوان مربیات انتخاب کنی و لیلی هم پاسخ داد شاید! در موردش فکر میکنم:دی. البته انتظار هم میرفت که لیلی بخواهد آلیشا رو به عنوان مربیاش انتخاب کنه اما آلیشا با کاری که کرد تقریبأ هیچ گزینهی دیگری برای او باقی نگذاشت.
|
دلوین چویس اجرای اول بسیار باشکوهی داشت. میتونم بگم تکنیک فوقالعاده و وسعت صدای زیادی داشت و تونست داوران (به خصوص آدام و شکیرا) رو به شدت متأثر کنه. او آدام رو به عنوان مربیاش انتخاب کرد و آدام هم انتخابهای خیلی خوبی برای آهنگهای بعدیاش انجام داد از جمله انتخاب آهنگ I Believe I Can Fly که از نظر سبک بسیار نزدیک به آهنگ A Song For You بود. دلوین به قدری آهنگ A Song For You با سبک R&B/Soul رو احساساتبرانگیز و با قدرت خوند که به راحتی میگم شگفتانگیزترین کاوری که از آهنگ A Song For You "دانی هاتاوی" شنیدم همینه. یک کاور بسیار بینقص و قدرتمند که میتونم بهش مدال طلا رو اختصاص بدم.
|
هرچند که به نظرم نسخه اورجینال آهنگ Thank You که توسط Dido خونده شده به مراتب بهتر از این کاور هست اما این دو نفر کاور دوست داشتنی و شنیدنی از این آهنگ برجا گذاشتند و خیلی حیف شد که خیلی زود از دور مسابقه فصل نهم برنامه خارج شدند. در هر صورت این دو نفر خیلی دوست داشتنی بودن، طرفداران زیادی هم داشتن و اجرای اولشون هم در برنامه ماندگار هست. صدای اندی و الکس به نظرم کمی جیغ بود و همین یکم توی ذوق میزد چون خواننده نسخه اوجینال این آهنگ یعنی "دایدو" بسیار خوش صداست و صدای آرامشبخشی داره.
|
آهنگ Wicked Game جزو بهترین آهنگهای عاشقانه تاریخ هست. هرچند که این آهنگ زیاد کاور شده اما کاور چنین آهنگی کار آسونی نیست. موشومی یک خواننده هندی هست که در فصل دهم برنامه وویس آمریکا شرکت کرد و صدای شگفتانگیز خودش رو به رخ کشید. من فکر میکنم در اولین اجراش هم صدای آرامشبخشی داشت و هم کمی لحن مالیخولیایی داشت! این در حالی بود که داوران به سرعت برای او چرخیدند بجز بلیک که ظرفیت تیم او تکمیل شده بود و نمیتونست خواننده دیگری به تیمش اضافه کنه. موشومی یک کاور متفاوت، تأثیرگذار و ماندگار از آهنگ Wicked Game از خودش برجا گذاشت و در انتها هم فارل ویلیامز رو به عنوان مربی خودش انتخاب کرد.
|
کاوری از آهنگ Viva La Vida بند کلد پلی که به نظرم بسیار قشنگ بود و اصلأ انگار حال و هوای آهنگ تغییر کرده بود. بسیار زیباتر و دلپذیرتر. جسیکا کروسبی بسیار خوش صداست، خوانندهای که احساساتش رو به راحتی بروز میده، کاملأ هماهنگ با موسیقی پیش میره و اولین اجراش در برنامه وویس آمریکا بسیار خاطرهانگیز و فراموشنشدنی هست.
|
برین کارتلی جزو خوانندههایی بود که هم خوشصدا بود و هم خوب میخوند. برای همین فکر میکنم واقعأ استعداد تبدیل شدن به یک خواننده رو داشت و خوشحالم که برنده فصل 14 شد. مربیش هم کلی کلارکسون دوست داشتنی بود. جالب اینکه بعد از اجرای اول برین کارتلی، بلیک میگه که خودش موفقترین مربی برای شرکتکنندگان زن جوان بوده و کلی کلارکسون هیچ تجربهای در این برنامه نداره. هرچند که کلی کلارکسون رازی رو آشکار کرد که بلیک ضایع شد و گفت که بلیک مجبورش کرده که تیمش رو در فصل دوم مربیگری کنه. در هر صورت کلی کلارکسون در اولین حضور رسمیش در میان داوران برنامه وویس آمریکا خودش رو تونست اثبات کنه و مربی برنده فصل 14 بود. به نظرم آهنگی که برین کارتلی برای اولین اجراش انتخاب کرد بسیار مناسب بود و در کل خوانندهای خوش صدا و خوش تکنیک بود. فکر میکنم این اجرای اولش لایق یک مال برنز هست.
|
این آهنگ که اورجینالش متعلق به التون جان هست رو خود آدام هم در برنامه وویس آمریکا کاور کرده بوده اما باید بگم که "نولان نیل" این آهنگ رو حتی بهتر از آدام کاور کرد و ریتم خوبی داشت. میشه گفت یک آهنگ پاپ متمایل به سبک Contemporary R&B. آدام و آلیشا بیش از داورا دیگر تحت تأثیر اجراش قرار گرفته بودند. آلیشا چون خودش در سبک R&B تبحر داره شاید گزینه بهتری براش بود اما در نهایت آدام رو به عنوان مربی انتخاب کرد.
|
یک اجرای فوقالعاده احساسی همراه با نواختن پیانو که یک فضای آرام و جادویی رو به وجود آورده بود. این اجرا به شدت داوران رو به وجد آورده بود به طوری که بلیک در مورد این اجرا گفت که در هیچ کدام از سطوح برنامه وویس اجرایی شبیه این نشنیده بودم و به قول بلیک یک لحظه حیرتانگیز خلاقانه/Creative awesome moment بود. آدام بهش گفت که تو به ما نیازی نداری، ما به تو نیاز داریم! و از همه بیشتر آلیشا کیز تحت تأثیر قرار گرفته بود و در مورد اجراش گفت که این اجرا یک احساس دیوانگی بهش داده مثل یک خلأ که در فضا اتفاق افتاده و بهش گفت که من به این دلیل اومدم توی برنامه که فقط تو رو ملاقات کنم. خلاصه در بین همه لاوهایی که به سمتش نشونه رفت این خواننده آلیشا رو به عنوان مربیاش انتخاب کرد.
|
شاید چند ثانیه بیشتر از شروع طوفانیاش نگذشته بود که به سرعت تمام داوران همزمان براش چرخیدن و بد نیست بدونید این اجرا عنوان سریعترین چرخش هر چهار داور در میان تمام فصول وویس آمریکا رو به خودش اختصاص داده اما به نظرم چیزی که مهمتر هست اینه که این شروع طوفانی رو خیلی خوب ادامه داد و در ادامه هم هر بار داوران رو غافلگیر میکرد. یکی از فراموشنشدنیترین اجراهای وویس آمریکا در طی تمام فصول بود. صدای قدرتمند همراه با ریتم و لحن مناسب من رو مجاب میکنه یک مدال برنز براش در نظر بگیرم.
|
اجرای اول سیدنی بسیار با شکوه و درگیرکننده بود. به نظرم حتی از اورجینالش که اد شیرن خونده بوده هم شنیدنیتر و درگیرکنندهتر بود. بعد از اینکه فارل ویلیامز براش چرخید، بلیک بدون اینکه بچرخه بلند شد و قانون برنامه رو رعایت نکرد. گوئن و آدام هم به تقلید ازش قوانین رو زیر پا گذاشتن و بدون اینکه بچرخن بهش نگاه کردن. همین موضوع فارل ویلیامز رو خوشحال کرد چون بدون دردسر یکی از بهترین خوانندهها رو به تیم خودش وارد کرد. در آخر فارل گفت: "به دلیل اینکه تو خیلی قوی هستی، تیم من تکمیل شد!"
|