God is a Concept, By Which We Measure our Pain
نه از بازیگر اش خوشم امد، 5 دقیقه اول همچین تو دل نمیشینه ولی کم کم میگذره خوب میشه
درباره اینکه میگفتن سریال چیز هاش زیاد شده؛ ما که احساس نکردیم
در کل راضی هستم ازش، ولی خداییش شبکه استارز دست تمام شبکه های کابلی رو بسته با این سریال اش، خیلی چیزه داره
با اینکه سریال خشنه ولی صحنه های عاطفی خوبی داره
آره واقعا سریال تاپیه
قسمت بعدیش کی میاد؟
33 ساعت دیگه پخش می شه.
=====================================
به نظرم من هم بدک نبود . ولی این قضیه ی زنده موندن لوکریشیا (نمی دونم اسمش رو درست نوشتم یا نه) خیلی دیگه فیلم هندی بود . زن گلابر هم که اونجوری چاقو خورد هم نباید زنده می موند . می تونستن جای اینا کاراکترهای جدید و کلیدی اضافه کنن به داستان . ولی از این نظر مایه نذاشتن . صحنه های نبرد اول فیلم به نظرم خیلی طبیعی تر از فصل های پیش بود . ولی باز اون صحنه ی Arena و گلادیاتورها توش کلی سکانس تکراری از تشویق مردم داشت که تو ذوق می زد . در حد یه سریال درجه 2 ازش راضیم
God is a Concept, By Which We Measure our Pain
نوژن باور کن اگه اون صحنه های پ.و.رن رو نداشت با خانواده میشستم میدیدم انقدر سریالش قشنگه
من اونجا که دیدم لوکریشیا هنوز زندست یه لحظه شُکه شدم،آخه تو فصل قبل نشون داده بود که کاملا جون داده،این که دوباره زندش کردن خیلی حرکت مسخره ای بود،ولی کلا از لوکریشیا خوشم میاد واقعا قشنگ بازی میکنه
ولی از همه چی بگذریم،هیچکس به کریکتوس نمیرسه
بالاخره وقت شد و مائم اسپارتاکوس رو شروع کردیم .
اولین چیزی که توی قسمت اول کمبودش رو حس کردم مشخصا نبودِ اندی وایتفیلدِ فقید بود . روحش شاد . البته مکینتایر هم بازیش خیلی خوبه و تو همین یه قسمت تا حدودی جا افتاد برام ولی خب اندی یه چیز دیگه بود.
بازی کریکسوس هم همچنان عاااالی .
بعدم این لوکریشیا از کدوم جهنم دره ای زنده موند من نمیفهمم . زیادی تخیلی بود ولی همین قضیه میتونه داستان رو بپیچونه و جذاب تر میکنه .
در مورد مبارزاتشم که همچنان خوبه . فقط تو این قسمت خیلی تو اسلوموشن کردن تصاویر(چه تو صحنه های جنگ و چه درگیری های تن به تن(بقول سروش)) زیاده روی کرده بودن که امیدوارم تو قسمتای بعد تعدیل شده باشه .
من به این قسمت ۷ میدم . سایر رفقا هم لطفا نظراتشون رو بگن و امتیازشون رو مشخص کنن .