I dont care how long I gonna live. whether it's in a week or twenty years, there's horrible pain and sadness ahead
اول از همه باز از هومن عزیز تشکر کنم که تو اوج سختی ساب هفت قسمت رو زد این نوع سریال ها که بدون زرق و برق های الکی و کلیشه ای که هالیوود دچارش شده ولی ازش تاثیر نگرفتن طلاست سریال روایت ساده ای داره تو نیم ساعت هم خوردت میکنه از غم و رنج هم سعی میکنه با استفاده از طنز تلخی که داخلشه ی مقدار از شدت اون بکاهه از جمله این سکانس ها یکی وقتی که ری دوست دخترش رو میبینه یکی هم که تو خونه سالمندان وقتی داره با پدرش صحبت میکنه به نظرم افراد درون گرا بیشتر تحت تاثیر سریال قرار میگیرن و بیشتر میتونن هم زاد پنداری کنن و واقعا حیف که ی همچین گوهر نابی فصل آخرش عه اما هزار تا سریال ک...شعر دیگه دارن زارتی تمدید میشن.
قسمت هفتم و هشتم
قسمت هفتم دیالوگهای خیلی خوبی بین ری و زویی رد و بدل شد که درواقع برای شناخت شخصیت ری خیلی مهمن این دیالوگها. ری بارها توی سه فصل گذشته و توی این اپیزود مانیفستش از زندگی رو تکرار میکنه: اینکه احساسات فقط بهت ضربه میزنن و باید بی احساس و بدون ترحم زندگی کنی.
اینکه عشقی وجود نداره و به قول گفتنی "اگه نزنی میخوری پس همیشه در حال حمله باش"
اما نکته ای که خیلی دقیق بهش توی قسمت هشتم اشاره میشه و بارها توی فصل های گذشته هم دیده بودیم اینه که ری شوئسمیت اتفاقا یه فرد به شدت احساساتیه (سکانس دو نفره با باباش توی همین فصل) و از این نقابِ بی احساسی برای مخفی کردن خودش استفاده میکنه.
به کارهایی که توی این فصل ها انجام داده دقت کنید، اکثرشون رو برای محافظت از خانواده ش و دوستانش انجام میده؛ مسلمه که اینو قبول نمیکنه و هی دوباره خودشو پشت اون چهره بی احساس قایم میکنه ولی در نهایت باید قبول کنیم ری بر خلاف چیزی که نشون میده "واقعا آدم خوش قلبیه"در واقع یکی از دلایلی که ری تا الان توی این حرفه دووم آورده اینه که بر اساس احساساتش عمل میکنه و یه ماشین آدمکشی نیست.
ری به معنای واقعی کلمه توی دوراهی قرار گرفت و هرقدر هم که وانمود به بیاحساسی کرد، نشد که نشد. فقط من دسترسی ندارم، یه نفر بیاد جای من از اشکهای اواخر قسمت 8 یه عکس بذاره؛ gif که باشه دیگه بهتر کاش همه مثل اسکات رایان نابازیگر بودن.
چقدر خوبی لامصب
فصل سوم طنزش بیشتر شده از نوع تلخ،همه جوره احساسیو توی این سریال میشه تجربه کرد،چقدر همزادپنداری میکنم با ری،حرکات صورتشم جذابه ،در کل چیزی نمیشه در وصفش گفت فقط باید نشستو تماشا کرد،حیف این سریال که انقدر کوتاه باشه
تا قسمت هشتم
شیش قسمت اول رو پسندیدم و خیلی خوب بود. همون روتین همیشگی، همون ری همیشگی که به خوبی لابهلای دوستای خنگ و بیعرضش و دختر تازه به بلوغ رسیدش قرار گرفته و در کنار بیخیال خاصی که داره کارای جدی هم انجام میده. اما در مورد قسمت هفت باید بگم که در نیومده بود. هم بازیا افتضاح بودن و هم دیالوگا. یه چی در حد سریالای عاشقانه ایرانی بود این قسمت، بدون هیچ پرداختی زویی رو آوردن انداختن وسط داستان تا از ری ریاکشن جمع کنن و پتانسیل شخصیتش رو نشون بدن، اما نویسندگی بسیار ضعیفی داشت و نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم. تو قسمت هشت کمی این موضوع جمع و جور شد و حالا باید ببینیم ری کدوم راهو انتخاب میکنه.
یه تشکر سوپرویژه از هومن عزیز که زحمت زیرنویس رو داره میکشه. واقعا تعهدت به این سریال مثال زدنیه
Break the fourth wall Motherfuc.er
انتظار یه اپیزود درجه یک و عالی رو داشتم واسه پایان این سریال ولی این دیگه خیلی خوب بود لامصب.
اون چند دقیقه آخر... به به از اون چند دقیقه آخر... اینجوری باید یه سریال رو تموم کرد.
مطمئن بودم آخرش گذشته ری پاپیچش میشه و آخرشم همینطور شد ولی اونقدر خوب و با کیفیت کارو درآوردن که بازم غافلگیر شدم.
تک تک جنبه های این سریال میتونه نکته باشه واسه بقیه فیلمسازها. ریتم درست، شخصیت پردازی باکیفیت، بخش های فنی و مهمتر از اون دیالوگ نویسی.
حالا که سریال تموم شد یه تشکر هم از هومن عزیز که سریال رو معرفی کرد و البته ترجمه سریال و زیرنویس های درجه یک.
دمت گرم هومن
سلام اخرشو نفهمیدم کسی میتونه ی توضیحی بده ممنون
پایان از اون بهتر؟ دو دقیقۀ آخر تعلیق عجیبی داشت. و همینکه بر اساس واقعیت بود، جالبترش میکنه.
مشاهده محتوا اسپویلر
طرف وقتی گفت «یهخرده از این کار، یهخرده از اون کار»، دقیقاً همون جوابی که ری توی قسمت هفتم در جواب سؤال زوئی که گفت کارـت چیه، داد، اضطراب به بیشترین حد خودش رسید و پیش خودم گفتم اینها هم حتماً قاتلهای اجیرشدهان.
توجه به جزئیات و ارجاعاتی که در این فصل وجود داشت رو هم خیلی دوست داشتم؛ بهخصوص ادای احترام به Chopper و The Magician.
فصل اول خوب بود، ولی سریال با فصل دوم و فصل سوم خودش رو از این رو به اون رو کرد؛ هم از لحاظ فنی، هم از لحاظ داستانی. یه سریال کمخرج که به وقت خودش صحنههای اکشن در حد فیلمهای پرخرج هم داشت. راحت رفت جزء بهترین سریالهایی که دیدهام. خود اسکات رایان هم هنوز بهاصطلاح هالیوودی نشده و خیلی خاکیه؛ جواب طرفدارهاش رو میده. من که به همين زودی منتظر کارهای آیندهشام.
مشاهده محتوا اسپویلر