I dont care how long I gonna live. whether it's in a week or twenty years, there's horrible pain and sadness ahead
2rance,AdibTE,Admini3trator,afshin2014,ahmady45,Ali.99,amayana,AMIRREZA RV,bayani,bbas,Charlie,Days of Heaven,dazraf,Dexter_171,don draper,erfan1st,fs0ciety,h1tman007,HMNN,hosseinf722,Hossein_124,janloka,Joey,kaka07,KING STANNIS,Luca Brasi,M.Amir,MaMaLoM,matiyo,MeHr@n,meysam1366,Miss Harley,modern_gesprach,mohsenshinobi,mostafa0220,mr67,MrP,Nevah,nimasplash,peyman_eun,pinklotus,raha_91,Raylan Givens,S@eeD-Mj,saeedporreza9,sh2012,SHIELD,siamak5561,SKYPERSiA,Tha Real Nigga,The Buzzards,TrUe.MadnesS,vahid-fcb,VIVA THE ROCK,wlh
توهمی از جنس واقعیت
اولین نکته اینکه اصلا این یک سریال سوپرهیرویی نیست (به نظرمن)یا شاید باشه (به نظردیگران)ولی خیلی با سوپرهیروهای کلیشه ای تفاوت داره ،خیلییییی...این سریال بیشتر ازاینکه سعی کرده باشه سوپرهیرویی باشه یا در ژانر سوپرهیرویی جا بگیره سعی کرده یک تریلر روانشناسانه ی زیرک وقوی باشه،که بسیار هم دراین امر موفق بوده وتونسته همه رو راضی کنه.همه چیز به جا بود حتی اگر هم نبوده باشه دلم نمیخواد ایرادبگیرم چون خیلی لذت بردم از دیدنش.به راحتی میشد ارادت ویژه ی اقای هاولی(خالق سریال) را به افرادی مثل دیوید لینچ ویا حتی نولان فهمید.خیلی از قسمتهای سریال منُ به یاد اینسپشن نولان میاندخت.اونجا هم یه واقعیت بود یه رویا(توهم یا...)ویه عالم برزخ که اینجا بهش میگفتند عالم ستاره ای ...کلا المانهای مشابه زیاد بود.جنونِ ریز وزیرکانه ای در سریال به کار رفته بود که عطش من خیلی زیاد میکرد.تدوین همچین کاری هم بسیار سختِ ولی به خوبی از پسش بر اومده بودند.جالبه اینکه بدونید هاولی(خالق سریال) فقط 3 اپیزود را نوشته بود.این رفت برگشت های بین واقییت وخیال هم من خیلی دوست داشتم.با اینکه شخصیت الیور حضور کمی داشت ولی خیلی باهاش حال کردم.یه اثرمهیج روانشناسانه ی عالی.... تجربه ی خیلی خوبی بود دیدن این اثر.وقتی شبکه های ام#ریکا به نویسنده اجازه میدهند که تمام ایده هاش بدون هرگونه محدودیت بیاره روکاغذ نتیجش خلق همچین اثاردلچسب و دیوانه واری میشه نقطه ی مقابل هم که محدودیت بیداد میکنهشبکه های م#لی که دیگه....(خودتون تا اخرش بخونین)
I wanna go back to the black
واقعا می تونم بگم تا قسمت 5 که شاهکار بود و بسیار متفاوت با سریال هایی که تو این چند سال دیدم ولی من متاسفانه نمی تونم چند قسمت پشت سر هم ببینم چون واقعا مغزم هنگ میکنه و تقریبا هر دو هفته یه قسمتش رو می بینم و واقعا اخر سریال و تیتراژ پایانی که میرسه قشنگ مثل خود دیوید روانی میشم ! ( فکر کنم یکم تاثیر سریال روی من زیاده !) ... تا اینجا 9 میدم
سینه ام دکان عطاریست ... دردت چیست ؟