یکی از بهترین خاطرات موزیک محور بسیاری از جوانان ابتدای قرن حاضر فیلمی بود به نام
High Fidelity اقتباس شده از رمانی به همین نام به قلم
Nick Hornby، اثری شگرف که جوانانی را نشان می داد که هنوز به چیزی که ما به آن رسیده ایم نرسیده بودند و دنیایشان بسیار کوچکتر از دنیای الان ما و بسیار بزرگتر از دنیای آن موقع بود. John Cusack چیزی را به ما نشان داد که خاطراتی ماندگار برایمان ساخت حضور جک بلک در این فیلم
بار کمدی اثر را تا حد زیادی متعادل کرده است. نویسنده پس از دیدن فیلم راجع به آن گفت: "بازی کوزاک مرا به این فکر انداخت که او عملا در حال خوانش تصویری رمان من است." خواندن جمله های فلسفی از رمان مستقیم و چشم در چشم دوربین در این فیلم از ماندگارترین صحنه هایی است که پس از دیدن فیلم به یاد خواهید داشت. در انجمن تنها بانویی/آقایی (؟) این فیلم را دیده اند و
نظرشان را راجع به فیلم به اشتراک گذاشته اند، با خود گفتم کم لطفی است اگر یادی از
ایشان نشود. حال 20 سال پس از خاطره فیلم hulu دختری به نام Robyn Rob Brooks با بازی Zoë Kravitz را به جای Rob Gordon در همان اتمسفر قرار داده است، تا وسواس درست کردن لیست را در شروع سومین دهه از قرن حاضر، همانند شروع آن، به جان مخاطب بیندازد. چیزهایی که در ابتدا شما را به قیاس این دو اثر وا می دارد انتخاب بازیگران و شباهت های آن ها، صحنه اصلی تمام اتفاقات یعنی record store، نحوه رفتار و انتخاب موزیک ها و حتی ترک هایی که هم در رمان، در فیلم و در سریال تا حدودی نزدیک به هم انتخاب می شوند، Rob که نامی مشابه برای هر دو است، حالت های روحی آن ها، عشق هایشان، شکست هایشان، حتی نحوه لباس پوشیدنشان و بسیاری از موارد دیگر که دریایی از شباهت ها را حتی در نقد های سایت های مختلف، به ما یادآوری می کند
++++. انتخاب اول تماشا کردن کدام اثر واقعا فکری است که خوره وار به جان شما می افتد، اگر اول فیلم را ببینید، شاید دیگر به سراغ سریال نروید، اما اگر سریال را ابتدا ببینید با توجه به ایستراِگ هایی که در آن هست شاید دیدن فیلم به نظر لذت بخش تر برسد.