I dont care how long I gonna live. whether it's in a week or twenty years, there's horrible pain and sadness ahead
.:SiSiBK:.,125yahel,86471181,Ali.99,amin_orang,AMIRHOSSEIN20,aramis2800,arso,bayani,D O R D I,Days of Heaven,dazraf,del@,Dexter_171,erfani,eric,EYE,farajollahi,farhad_5005,hosseinf722,Hossein_124,joker8,K.Gatsby,KING STANNIS,kingnessi,leon kennedy,Lou Bloom,Luca Brasi,M.Amir,mahdi206,mansourhobbit3,matiyo,midya,Mikado,Milad eMJey,Miss Harley,Mohsen82,mohsenshinobi,mr67,MrP,Nora,nosheh,pejmanmm,peyman_eun,r73,raha_91,Raylan Givens,Rezaraki,Rick Grimes,S@eeD-Mj,sh2012,SKYPERSiA,Tha Real Nigga,ThunderStorm,vA hid,vahid-fcb,VIVA THE ROCK,wlh,zahra128,zazas
به نظرم هنر این فصل بوجود آوردن بی نهایت سوال بی جوابه و همونطور که گفتم باید به دید مقدمه بهش نگاه کرد، واقعا ترک های موسیقی انتخابی توی هر بخش کمک شایانی به داستان کرده به نظرم تمام ترک ها رو دانلود کنید و گوش بدید این یکی واقعا به دل من که موزیک خارجی کم گوش میدم نشست. حالا مین تایتل رو نگم که دیگه دیوانه کننده است. اینم خیلی خوبه که لینکش رو پایین میذارم.
سلام دوستان. من یه سوالی در مورد قسمت هفتم دارم.
اخرش نشون میده هلگه میانسال نزدیک اون bunker وایساده و داره جسد یه بچه رو جابجا میکنه. اون پایین هم نواه هست و روی دیوار تاریخ ۱۹۵۳ رو مینویسه
مشخص میشه سال ۱۹۵۳ ئه. اون تشکیلات صندلی و اتاقیکه کاغذ دیواری کارتونی داره هم سال ۱۹۸۶ ایحاد شده. که خب در سال ۱۹۵۳، اون تشکیلات نیست و فقط خود bunker خالیه.
حالا من سوالم اینه که، با توجه به اینکه این ازمایشها ۱۹۸۶ بوده ولی حسدها رو ۲۰۱۹ یا ۱۹۵۳ مینداختن،(مثلا جسد مدز رو از طریق دهانه غار اورد بیرون هلگه و انداخت بیرون تو سال ۲۰۱۹). چطور برای سال ۱۹۵۳ کلا یجور دیگه اس، یعنی هر ۳ (نواه و هلگه میانسال و اون جسد) از طریق انتقال انرژیی که توی اون بانکره ایجاد میشده اومدن ۱۹۵۳؟؟؟ بعد چطوری دوباره برگشتن ۱۹۸۶؟؟ از طریق غار یا از طریق اون وسایلی که هنوز ۱۹۵۳ وجود نداشته؟؟؟ چون نشون میده هیچ صندلی و... وحود نداره
کلا سوالم اینه که چطور بقیه رو از طریق دهانه غار میاوردن بیرون، این یکی چطور مستقیم از خود بانکر؟؟ و اون جسد کی بود؟؟
به شدت جذاب بود واسم
نمیخوام سریال رو با لاست مقایسه کنم، اما بعد از سالها دوباره همون حسی رو داشتم که بعد از دیدن هر ایپزود لاست داشتم؛ همون سردرگمی، همون گنگی، همون لذت از این همه گمگشتگی و همون حس انتظار که قراره اپیزود بعدی کجا ببردمون.
تعداد شخصیتهای سریال خیلی زیاده ولی به هر کدوم به موقعش پرداخته میشه، داستان خیلی حسابشده و جذاب جلو میره، از نظر نکات فنی یکی از بهترینهاست، چند تا لایه داره، موسیقی روانی میکنه و دهها نقطه قوت دیگه که میشه در مورد این سریال گفت. نظرات دوستان شاید مربوط به گذشته باشه، ولی خب الان که آیامدیبی رو نگاه کنید، میبینید کلی سریال آب دوغ خیاری هست که نمرهی 7.5 به بالا دارن؛ اون وقت چرا فکر میکنید این امتیاز برای سریالی به این جذابی اینقدر زیاده؟؟؟
به توصیهی دوستان عمل میکنم و از تجاربشون درس میگیرم و به زودی فصل دوم رو استارت میزنم تا شخصیتها و جزئیات از ذهنم پاک نشن.
ببینید این سریال رو و گم بشید در ویندن که این گم شدن بسیار جذابه