انتظارم تعداد پست بیشتری بود ولی انگار واقعا انیمه ناشناختهای هستش. فصل دوم با یه تغییر بزرگ شروع شد و نشانههای اون رو میتونید چه توی موزیکهای ابتدایی و انتهایی و چه توی تیتراژها ببینید. داستان اما یه خرده سختتر پیش میره انگار واقعاسعی دارند یه ضربه مهلک تو وسطای فصل بهمون بزنند. موضوعات انیمه گستره زیادی رو در بر میگیره جوری که نمیشه گفت چیه، بیشتر میشه گفت شامل چه چیزهاییه. یه خرده با دیدن بعضی از قسمتها شاید بفکر برید فصل اول پیرامون مفهوم جنگ و محصولات جنگ بود. اپیزودهای هیجانانگیز و نفسگیر هم کم نداشت ولی فصل دوم به قول smh2011 درونسوزتره و شاید بذرهای قسمتهای آینده رو در خلال همین قسمت های آروم بشه دید. فکر کنم اولین انیمه با پخش هفتگی هست که میبینم و یه خرده برای من داستان کند پیش میره نه اینکه داستان کنده ما قسمتهای ۴۰-۵۰ دقیقهای دیدیم و الان بخوان توی ۲۰ دقیقه نصف یه موضوع رو بگن یه ذرهای برامون سخته. ولی تجربه جالبیه
فصل اولش فوق العاده بود خیلی خیلی خیلی لذت بردم
یکی از انیمه های مورد انتظارم بود که بالاخره بعد دوسال اومدش
ولی خدا لعنتشون کنه بابت تاخیر
امیدوارم فصل دوم هم به زیبایی فصل اولش باشه و ارزش این انتظار دوساله رو داشته باشه
لنیمه ای که به هرکی رسیدم گفتم ببینش حتما
اینکه اینقدر زیبا با مفاهیم بازی میکنه شاید مشخصه این فصل باشه، مفهوم اصیل بردگی، ظلم، ندامت و مهمتر از همه امید... شاید واژهای مثل امید تنها دلیل بقای نسل بشر بعد از اونهمه سیاهی باشه. اینکه سریال رو آورده به این موضوعات و پیشرفت داستان تا اون مهاجرت به تاخیر افتاده چندان هم بد نشد کلی میشه راجع به هر قسمت و مفهومش صحبت کرد ولی بعضی جاها نظرم با چیزیکه سریال نشون میده تفاوت های بزرگی داره از اونها میگذرم ...
یه اپیزودی مثل اپیزود ۱۱ منتهای انتظار من از این انیمه بود خیلی وقتها میشه بری چندین کتاب بخونی یا بری چندین اندیشه رو بررسی کنی یا توی لول خودمون چندین فیلم و سریال و مستند ببینی تا بتونی یه مفهومی رو درک کنی. درک یک مفهوم شاید از سختترین کارهاییه که بشر امروزی باید انجامش بده. مفهومی که حاصل چندین قرن تجربه از نسلهای مختلفه. مفهوم این اپیزود ورای نمایشی هست که ما میبینیم. دنیای قدیم و نحوه حکومت بر اون چندان تفاوت ماهوی با امروز نداره فقط ابزاری که این وسط اختراع شده بعضی از قسمتها رو برای درک پیچیدهتر کرده. این اپیزود سعی داره دیدگاه کانوت رو به ما نشون بده ولی به طرز خارقالعادهای ایدهای (میلیتاریسم) رو به ذهن متبادر میکنه که شاید سالها باید برای فهمش زحمت کشید... اپیزودهای تغییر کانوت در فصل اول رو بیاد بیارید...
حالا میبینید که یه سوال دیگه از لحظاتِ تماشای این انیمه به ذهن خطور میکنه و اونم اینه که، آیا برای درک یک مفهوم باید چرخ را از نو اختراع کرد؟ فرض کنید توی یه بحث جدی رفرنس بدید به ایدهی یه فیلم یا سریال آیا حین این بحث حرف شما ارزشی داره؟ یا صرفا بیان خاطرهای از تجربه ی شماست که در سیستم ارزشگذاری مباحث پیچیده فاقد اعتبار است؟! آیا هر نوع تجربهای فارغ از روش اکتساب آن ارزشمند است یا ارزش تجربه به روش اکتساب آن وابسته است؟
لعنت به اون سازنده انیمهای که مخت رو اینجوری می.اد
پایان فصل 2:
انتظار یه چیزی مثل فصل اولش داشتم با اون اکشن و خشونت بالاش ولی فصل دوم کلا روایت داستان عوض کردن بجاش این فصل کلش درام بود اونم از اون درام های نابی که با بهترین های این ژانر رقابت میکنه که شاید توی کمترین انیمهای دیده باشیم.
نویسندگی و شخصیت پردازی انیمه حرف نداره، این سیر تحول تورفین از یک شخصیتی که از بچگی کلی بدبختی کشیده و تنفر چشماش کور کرده که فقط دنبال انتقام بود، به یک آدم صلحطلب که برای زندگی حتی کسایی که بهش ظلم کردن هم ارزش قائل میشه بسیار عالی بود.
Why do we have to fear death?
Do we live because we don't want to die?
Does anything good come from being alive?
Not for me.
Not a single good thing has happened to me in my entire life.
جدا از وان پیس که فعلاٌ توی اوج سیر میکنه، تا الان فصل دوم وینلند بهترین انیمه امسال بوده.