در بالتیمور، خدا به دادتان نمیرسد | معرفی سریال The Wire

[anzalichi]

The Wire=استراق سمع ، یکی از ساخته های ژانر درام/جنایی شبکه ی HBO و ایالات متحده ی آمریکاست که اتفاقات شهر "بالتیمور" ایالت "مریلند" را به بیننده بازتاب میدهد.این سریال توسط David Simonــی ساخته و پرداخته شد که خودش بازنشسته ی اداره ی پلیس بوده است.این سریال در تاریخ 2ژوئن سال2002 میلادی کار خودش را آغاز کرد و با پخش 5 فصل و 60 اپیزود، درتاریخ 9 مارس2008 به سلطه ی خود بر بقیه ی سریالها، خاتمه بخشید.

شهر بالتیمور که اتفاقات داستان درآن به وقوع میپیوندد، درواقع بعنوان یک نماد برای نشان دادن فسادی است که در تارو پود زندگی شهری آمریکایی رخنه کرده است وبه همین دلیل بسیاری از منتقدین این سریال برروی این عقیده که "سریال بسیار از زمان خودش جلوتر است" متفق القول هستند. هرفصل سریال "The Wire" به یکی از معذلات بالتیمور و درطیف گسترده تر ، آمریکا میپردازد. از تفاوت بین "سفید و سیاه" گرفته تا قاچاق چیان مواد مخدر، جنایت های سازمان یافته، سیاست های غلط حاکمان شهر و مشکلات قشر پلیس و از همه مهم تر، افول و نابودی قشر جوان آمریکا همگی مواردی هستند که کارگردان و نویسنده ی تیزبین سریال بادقت و ظرافت تمام به نشان دادن آنها پرداخته است. چه پلیس باشید،چه دلال مواد مخدر،چه گانگستر خیابانی،چه ولگرد بی خانمان،چه فاحشه ی ساعتی،چه وکیل دادگستری و چه خبرنگار روزنامه، همگی در زندگیتان برای دیگران مشکلاتی ایجاد کرده اید و خودتان نیز تحت تاثیر رفتارهای غلط اطرافیان قرار گرفته اید و آْسیب دیده اید. این دقیقاً همان چیزیست که در سریال به تماشایش خواهید نشست. یکی از دیالوگهای بسیار مشهور صنعت سریال جمله ی "اینجا بالتیمور است و خداوند به دادتان نمیرسد" میباشد. شما میتوانید با تمام وجودتان مصداق این جمله را در سریال نظاره گر باشید. اگر چه سریال نمره های متوسطی دارد و تاکنون جایزه ی درخوری را به آن اهدا نکرده اند، ولی منتقدین سینما و تلویزیون براین باورند که این سریال یکی از بهترین های ژانر درام/جنایی درتاریخ سینماست. کارگردان سریال آقای David Simon بعد از اتمام شغلش در اداره ی پلیس بالتیمور، بهمراه همکارش آقای Ed Burns تا چندسال مشغول یادگیری مهارت های ساخت سریال بودند تااینکه بعد از اخذ مدرک کارگردانی ، برآن شدندتا سریالی بسازند و مردم جهان را از انواع اقسام فساد های آمریکا با خبر سازند. آنها ساخت سریال را بطور عمده به Robert F. Colesberry واگذار کردند و خودشان به دلیل تجربه ی کمی که داشتند، تنها در تدارکات به او یاری رساندند. رابرت، پیش ازساخت این سریال ، مینی سریال The Cornerــی را ساخت که جایزه ی امی بهترین مینی سریال سال را تصاحب کرده بود. نویسنده ی سریال Ed Burns، بازنشسته ی بخش "قتل و جرایم سنگین" اداره ی پلیس بالتیمور بوده است و به دلیل آشنایی که ایشان و کارگردان با شهر بالتیمور داشتند، تصمیم براین شد تا سریال را در همان شهر بسازند. سریال The Wire از آن دسته سریال هایی بود که تمام شبکه های تلویزیونی برای تصاحب حق پخش آن با یکدیگر دعوا و مشاجره داشته اند ، تااینکه با رضایت سازندگان، حق پخش این عنوان به HBO واگذار شد. بخش انتخاب بازیگر این سریال تقریباً تحسین همه ی مردمی که سریال را دیده اند را برانگیخت چراکه همه ی بازیگران انتخاب شده یا ناشناس بودند یا بواسطه ی سریال به شهرت جهانی رسیدند.خیل عظیمی از کارکترهای انتخابی نژاد آفریقایی-آمریکایی دارند و اگر درسریال با سیاه پوستانی "بدبخت" مواجه شدید شک نکنید چراکه آنها نقش افرادی را بازی میکنند که اسیر جرم و جنایت و موادمخدر و التبه "نژادپرستی" شده اند.

بخش موسیقی سریال از تکنیکی به نام "Source Cues" استفاده میکند. دراین تکنیک عملاً هیچگونه زمینه ی قبلی برای آهنگ ها در دسترس نیست و بخش عمده ی موسیقی متن را از رفت و آمد ماشین ها، صدای رادیو و ... میشنویم. در مصاحبه ای که با باراک اوباما، رئیس جمهور حال حاضر آمریکا بعمل آمد، سریال The Wire محبوب ترین سریال این شخص و شخصیت "Omar Little" محبوب ترین کارکتری است که ایشان در تلویزیون دیده اند. شبکه HBO‌به تازگی شروع به پخش نسخه ی HD و ریمستر شده ی سریال کرده و هدف این کار ، نشان دادن سریال به افرادیست که بنابه دلایل مختلف، درسالهای قبل نتوانسته بودند این شاهکار را تماشا کنند.. شما میتوانید از لینک سمت راست قسمتهای منتشر شده ی سریال را دانلود کنید. اگر دوست دارید یک اثر متفاوت در ژانر درام تماشا کنید،به هیچ وجه تماشای این اثر را ازدست ندهید.

به بهانه ی انتشار نسخه ی HD شده ی سریال و اینکه تاپیک معرفی واسه این شاهکار نداشتیم، واینکه من عاشقشم، تصمیم گرفتم این تاپیک رو برای دوستان آماده کنم...!!

[nosheh]

اگه میخواهید بدونید بالتیمور کجاست همین یه دیالوگ کافیه!

مشاهده محتوا اسپویلر

پ ن: دم بچه هایی که این سریالو دوباره زیرنویس کردن گرم
پ ن 2: تاپیک بیاد بالا

چه سریالی بود! واقعا معرکه بود!
وسوسه میشه آدم بشینه دوباره از اول ببینه

[ashley_1986]

جونم تاپیک

یکی از تخ.م سگ ترین کودکان تاریخ

مشاهده محتوا اسپویلر

When you walk through the garden
You gotta watch your back

[aramis2800]

یکی از چیزایی که این سریال رو متمایز میکنه این هست که فقط تمرکز سریال روی کاراکترهای اصلی نیست و حتی کاراکترهای فرعی هم داستان زندگیشون رو تا لحظه آخر سریال دنبال میکنیم
اپیزودهایی هست که ما حتی مکنالتی و ایوان رو نمیبینیم اما میدونیم برای بابلز و بانی و پرزبلوسکی داره چی رخ میده.
اینکه فساد و پول مواد حتی مقامات رو هم فاسد و درگیر کرده و اینکه گوشه های خیابان همچنان فعال هست با اینکه خیلی ها به زندان افتادن و یا کشته شدن با اینکه سردسته ها یکی یکی از دور خارج میشن اما این داستان شهر فاسد همچنان ادامه داره!
اینکه درباره نظام آموزشی بالتیمور و مدارسش میبینیم و میشنویم و اینکه مادرها و پدرهایی رو میبینیم که فرزندشون رو به فروش مواد سوق میدن و چه خوب سازندگان سریال ریشه ها رو نشون میدن

چرا همچین کردند با عمار

واقعا! عمر شایسته مرگ باشکوه تری بود


از مکنالتی هم که نگم! این مکنالتی لعنتی

و اما این سکانس

مشاهده محتوا اسپویلر

[areff]

جونم تاپیک

یکی از تخ.م سگ ترین کودکان تاریخ

مشاهده محتوا اسپویلر

When you walk through the garden
You gotta watch your back

خیلی وقت پیش این سریال رو دیدم اما سَر این صحنه هرچی مو داشتم ریخت همیشه یادم موند این بچه..

[Longmire]

پارسال آذر ماه بود که این سریال رو شروع کردم به دیدن دقیقا بعد از تموم شدن سریال سوپرانوس. نمیدونم هنوز تو فضای سوپرانوس بودم یا اصلا دلیلش چی بود که نتونستم با سریال و داستان و شخصیتاش ارتباط برقرار کنم و فصل سوم که تموم شد گذاشتمش کنار
ماه پیش بعد از صحبتایی که سر این سریال تو تاپیک راهنمایی برای دیدن سریال شد وسوسه شدم دوباره از اول و با دقت بیشتری ببینم و چون سریال دیگه ای هم نداشتم اینو شروع کردم. و الان که تموم شد باید بگم نزدیک بود یکی از بهترین سریالای جنایی تاریخ از دستم بره فقط چون تو زمان مناسبی ندیده بودمش. با اینکه عاری از هیجانه ولی داستان فوق العاده و شخصیت پردازی عالی ای داشت. بین کاراگاه ها و فرمانده ها شخصیتای لستر و دنیلز شخصیتای مورد علاقم شدن تو این سریال. و البته بین خلافکارا استرینگربل با بازی خوب ادریس البا و همینطور عمر با بازی بی نظیر مایکل کی. ویلیامز که قبلا تو سریال بوردواک امپایر هم بازی خوبشو دیده بودم و جا داره بگم عمر واقعا لیاقت یه مرگ بهتری رو داشت

[codec_pack]

سریال وایر رو دوباره اخیرن دیدم! توی ذهنم سریال فوق العاده قوی بود و دوباره خواستم با دقت ببینمش! کاراکترای سریال بی نظیر هستن، به ظرافت روشون کار شده و جرات میشه تعداد کارکترای عالی رو با انگشتای دست نمیشه شمرد! کیما و بودی کارکترایی بودن که پتانسیل بیشتری داشتن ولی بازم نمیشه گفت خوب نبودن! داستان فوق العاده هست! به شدت واقعی و کارشده هست و هر نکته ای اهمیت داره! فصلای مختلف، داستانای اصلی مختلفی رو داره، ولی شما متوجه نمیشی، چرا که همه داستانا یه جورایی به همدیگه وصل هستن! وصل کردن داستانای مختلف به همدیگه کار خیلی سختی هست و کار هر کودنی، مثل سازنده های گات نیست! دیالوگ "بازی همیشه بازی میمونه" در فصل نهایی سریال به واقعیت پیوست! همه چیز یه جورایی دایره ای و ادامه دار هست و بازی، بازی میمونه! مایکل تبدیل به عمر جدید شد! دوکوان تبدیل به بابلز جدید شد! سیدنور تبدیل به مکنالتی جدید شد! و کارکترای جدید یه جورایی جایگزین کارکترای قدیمی شدن تا نشون بده این داستان ادامه دار هست!

اگه کسی انتظار داشت عمر انتقام بگیره و قهرمانانه کشته بشه، داشته سریال اشتباهی رو میدیده! پسری که عمر رو کشت توی فصلای قبل از بچه هایی بود که سر صحنه جنایت عمر، یه چوب تفنگ مانند دستش گرفته بود و با دوستاش تیر میزد و میگفت من عمر هستم!

سکانس شاهکار سریال، جایی که مکنالتی و بانک دارن صحنه جنایت رو بررسی میکنن و فقط از کلمه "***" استفاده میکنن، بی نظیره! همه چیزی که میشنوی، *** *** فاک، هستش ولی میفهمی چه اتفاقی افتاده!

این سریال بی نظیره!

[Marlon Brando]

این جا بالتیمور است (کمی مکث), به جهنم خوش آمدید >> بعد از تماشای "سوپرانو" و "برکینگ بد" تنها یک سریال بود که دوست داشتم از دهه ی طلایی تلویزیون تماشا کنم تا دیگه دنیای سریال های قدیمی کنار بگذارم(البته شاید "ساینفیلد " از این قاعده مستنثنی باشد) و اون سریال "وایر" بود بگذارید به این شکل "وایر" را تعریف نمایم که درست است "وایر" کاراکترهای بیشماری را دارد ولی نکته ایی که در آن اهمیت دارد و از هر شخصیتی بیشتر پرداخته شده خود شهر یعنی بالتیمور است که داستان ها در آن جریان دارند , در کمتر سریالی دیده ام که شهر تبدیل به عنصری زنده شود و از هر شخصیتی بیشتر عینیت پیدا کند ("توئین پیکس هم به همین شکل است) ما در اصل داستان بالتیمور را تماشا می کنیم و جنایت ها و فسادهایی که در آن جریان دارند البته که شخصیت های می آیند و می روند ولی این بالتیمور است که تا آخر در جایش ایستاده و هر فصل سعی دارد داستان خود را با شکل های متفاوت روایت نماید او فضا سازی سریال را عوض می کند (چقدر با نویسندگان شجاعی طرف هستیم که هر فصل دست به تغییراتی بنیادین می زنند) و درست تر که آن را گسترش می دهد به طوری که بعد از پنج فصل متوجه می شویم که انگار ما هم جزوی از مردم بالتیمور هستیم. به شخصه در کمتر سریالی با این هجم زیاد از بازیگران روبرو بودم که در عین تعجب از پرداخت خوبی نیز برخوردار هستند شخصیت های گوناگون: از یک شهردار گرفته تا معتاد و کولی ها که همه در جای خود داستان خود را برای ما تعریف می نمایند.بعد از بالتیمور و کاراکترهای قدرتمند و متفاوت موردی که اهمیت دارد و دائم به شکل زیرپوستی به ما گوشزد می کند واژه ای به نام "قدرت" است که همراه با خود فساد , اختلاص , دزدی و دروغ را به همراه دارد و هر شخصی که با این واژه درگیر می شود پایان خوشی نخواهد داشت البته که این پایان مرگ نیست بلکه گم کردن خویشتن در دل اهداف پوچ و بی فایده است.این در واقع خاصیت نظام سرمایه داریست پس جایی که بزرگترین فیلسوف های حال حاضر دنیا از دادن راهکار برای برون رفت از این جریان در جهت دفاع از نظام سرمایه داری و لیبرالیسم عاجز هستند "وایر" راهکاری را پیشنهاد می دهد راهکاری نه مانند نگاه چپ های رادیکال (فیلمی همانند جوکر)یا مارکسیسم ها , راهکاری که در نهایت منجر به یک زندگی شاد می گردد زندگی که وجدان فرد راحت است و همواره شاد و خوشحال در کنار خانواده اش ادامه حیات می دهد. >>رفقا! من سریال های بزرگی دیدم از "سوپرانو" "برکینگ بد" "توئین پیکس" "رکتیفای" "ددوود" و... ولی این را به ضرس قاطع می گویم که "وایر" گل سر سبد سریال هایی است که تا به حال دیده ام.

[jax teller]

در بالتیمور خدا هم ب دادتان نمیرسد!!
شاید اولین بار که میخواستم سریال رو دنبال کنم گفتم از اون سریال های تعقیب و گریزه مثل چندتا سریال دیگه.ولی وای بر من وای.خدایا منو ببخش که انقدر دیر شروع ب دیدن این شاهکار کردم.
همین یکساعت پیش سریال رو تموم کردم و باید بگم بعد ازتموم شدن سریال فقط به صفحه لپتاپ خیره شدم و به پهنای صورت اشک ریختم.چی بود این سریال چی بود.به حدی همه چیز واقعی بود که وقتی فرعی ترین کاراکتر هم میکشتن ناخودآگاه آهی از ته دل میکشیدمو ناراحت میشدم.

1.به جرعت میشه گفت هیچ سریالی وجود نداره که بتونه با این حجم از بازیگر بازم بتونه چنین شخصیت پردازی فوق العاده قوی داشته باشه.یعنی از اون بچه کوچیکه گرفته همون که عمر خدابیامرزو کشت بگیر تا شهردار،فرماندار،پلیس همشون بینهایت روشون کار شده بود.بینهایت

2.فکر کنم تعداد *** های استفاده شده در این سریال به میلیارد رسیده باشه .تو قسمت 3 فصل 1 در طول 5 دقیقه اگر اشتباه نکنم 34 بار از این کلمه جادویی استفاده شد و این هنر نویسنده رو میرسونه.

3.تو این سریال بیش از حد همه چی واقعیه ب حدی که برای ی شنود چه مراحلی رو طی میکردنو چه مجوزها و چه مشکلاتی رو که باید پشت سر میذاشتن.مثل باقی سریال ها پلیس ها برنده بازی نبودن و این خودش باعث میشه این سریال رو متمایز از سریال های دیگه بکنه.

4.دیالوگ های فوق العاده قوی و کار شده،شوخی های به جا و بامزه،احساسی شدن کاراکترها در طول سریال،دعواهای نیروهای خودی،نژاد پرستی همه و همه رو تو این سریال با بالاترین کیفیت ممکن میشه دید

5.کاراکتر فوق العاده ای به نام عمر و بازی بینظیر و فوق العادش که به حق میشه گفت جزو بهترین کاراکتر های تاریخ تلویزیون قرار میگیره.عاشق این بشر بودم،بینظیر محشر.صحنه مرگش فوق شوکه کننده بود.فکرشم نمیکردم عمر اونجوری کشته بشه حق عمر بیشتر از اینها بود.نکته جالب این بود که عمر توسط کسی کشته شد که تو بازی با بچه ها اسم خودشو عمر میذاشت و میشه گفت ازش متنفرم...... omar is comming مطمعنا دلتنگ این جمله میشم جوری که خوف میوفتاد به جون همه و فرار میکردن.خدابیامرزتت مرد


6.تو این سریال همیشه باید بغض کنی چون سرنوشت بعضی از کاراکترها واقعا تلخ و ناراحت کننده بود.از بچه هایی که بعضیاشون راه درس و مدرسه رو پیش گرفتند و بعضیاشون هم که تو همین کار مواد اومدن و سرنوشتشون معلومه.دیالوگ خفن در این مورد:پسر اینجا بالتیموره وقتی ب دنیا میای یا میای تو کار مواد یا میمیری از این دو حالت خارج نیست.


7.بازیگرهایی که الان معروف شدن مثل ادریس آلبا و دومینیک وست و ویلیام اچ و چ بازی های بینظری از خودشون به جا گذاشتن.خدای من حاضرم نصف عمرمو بدم فقط شییییییت شنیدنهای کلی دیویس رو بشنوم خیلی خوب بود لامصب..

8.تو اپیزود آخر دیدیم که با همه بگیر و ببند ها و بزن بکش ها باز هم گروه دیگه ای کار مواد رو به دست گرفتنو میشه گفت یجورایی زور خلافکارها بیشتر از پلیس ها بود و صحنه خیلی دردناکی بود.این سریال جنبه های منفی مواد مخدر و کثافت کاری هایی که در قبالش اتفاق میوفته رو ب زیباترین و دردناکترین شکل ممکن به نمایش گذاشت.

سخن آخر سریال خیلی دیدم و اصلا اسم خودمو سریال باز نمیدونم.ولی الان به جرعت میتونم بگم یکی از قویترین سریال هایی که دیدم همین وایره.نمره9.3 بی جهت به این سریال داده نشده.نمیدونم چرا نمیتونم از این متن دل بکنم ولی اگه سریال میبینی وایر رو ببین حتما.اگه همه پکیج بازیگری،دیالوگ،فیلمیرداری ،نویسندگی،شخصیت پردازی میخوای وایر رو ببینید .
و الان این سوال برای خودم پیش اومده که واقعا کدوم بهتره؟؟؟؟ برکینگ بد یا وایر؟(این نظر شخصیه منه)

دوستان روزگار خوش و ایام به کام.خدارو شکر که سریالهایی این چنین ساخته میشه تا ما لذت ببریم به امید روزهای بهتر

[giumartan]

وایر وافعا سطحش بالاست جزو بهترین هاست

[MaMaLoM]

منم بعد از یه وقفه ی چندین ساله بالاخره فصل دوم رو دیدم
تنها چیزی که میتونم بگم اینه که "چه بهتر چند سال پیش تماشای سریال رو ادامه ندادم" ! چون بنظرم سطح سریال به قدری بالاست که بیننده ی کم تجربه, قدرش رو نمیدونه و به سادگی از کنارش رد میشه. وایر یک داستان ساده رو بالاترین جزئیات به شکلی بسط میده که شما درگیر همه چیزش میشد! به قدری داستان و فیلمنامه پخته اس که با وجود گذشت چند سال میتونم کلیات فصل اول رو بخاطر بیارم! شخصیت پردازی ها به معنی واقعی کلمه بینظیرند! با اینکه دوفصل دیدم ولی کلی شخصیت باحال تو لیست فیوریتام هست ...
اگر سریالای امروزی رو به "سیگار دود کردن پشتِ سلف" تشبیه کنیم, تماشای وایر مثل "گپ زدن با استاد بعد از اتمام کلاس" ه ...
یه مدت دیگه میرم سراغ فصل بعدی؛)